Morgunblaðið - 05.11.1989, Blaðsíða 26

KARLAR
Heilsupinn-
inn greiddur
með vísa
„Oft er örsnauð kona
auðsmanns prýði“
Svo virðist sem konur giftist til
fjár frekar en karlmenn. Auð-
ugir menn af auðugum ættum
þurfa varla að hafa upp á neitt
annað að bjóða en peninga til þess
að ná í föngulega
konu.
Konur hins-
vegar þurfa miklu
heldur að framv-
ísa ýmiskonar
andlegum/likam-
legum hæfileik-
um til þess að
verða eftirsóttar.
Svo var það einn-
ig með Frú Gold. Fátæk, gullfalleg
stúlka giftist rikum Wall Street-
gyðingi. Hr. Gold gaf henni visa-
kort í morgungjöf og taldi að annað
þyrfti hún ekki. Frú Gold átti hins-
vegar oft erfitt. Hún fór í gegnum
öll stig og skeið sem kortlögð hafa
verið fyrir konur af svokölluðum
visinda-mönnum. Hún var teymd
að sálarspeglinum og niðurstaðan
var að hún hefði sleppt nauðsyn-
legu þroskaþrepi í uppeldinu og
því væri hún í sálarklemmu.
Eftir að frúin hafði veið kortlögð
var hún send til meðferðar. Niður-
staðan kom fljótt — kreditkorta-
syndróm.
Er hér komið nýtt skeið sem
flestar konur virðast fara á — ein-
hvern tíma. Skjálftinn byrjar
svona 25. hvers mánaðar með
,nákvæmri skoðun á póstinum.
Hvar er reikningurinn? (Óttinn.)
Reikningurinn kemur og þó svo
að vitað sé upp á hár hvað hann
er hár er umslagið það seigasta
sem til er. Jú, jú, þarna fara mán-
aðarlaunin, yfirdráttarheimildin,
víxillinn og restina verður að
framlengja. Þetta gat verið verra.
(Afneitun.) Reikningurinn er fal-
inn — liggur ekkert á. (Flóttinn.)
Eiginmaðurinn fær iljanudd,
straujaða skyrtu og morgunmat-
inn í rúmið. Fær að heyra sögur
um konur sem fóru til Parisar í
saumaklúbb, til Glasgow til að
versla o.s.frv. (Sektarkennd.)
Greiðsludagurinn rennur upp.
„Þú ert með fatadellu, kaupæði"
og nöldrið heldur áfram. (Taugaá-
fall.) „Mamma saumaði upp úr
' gömlu, tók slátur, bakaði brauð,
fór í heimapermanent, gekk í
vinnuna." da da da. Frú Goíd trúir
nú ekki öllu sem hún heyrir.
Kreditkortasyndrómið er sam-
kvæmt kenningu Pavlovs um
svörun við áreitni. Lærður tauga-
titringur við anddyri fjárkúgunar
karlmanna. Þeirra sem vilja kon-
una sina —já sína — í samajóla-
kjólnum ár eftir ár. Sumar konur
svara vel og losa sig við kreditkor-
tið. þær sauma jólakjólinn upp úr
gardinuvæng, allt i stíl i stofunni
(og ekki rnunar um einn væng frá
glugganum). En aðrar halda
sínum vana. enda hvaða hljómur
er yndislegri en klik-klik. Það fer
um mann slíkur straumur að það
hálfa væri nóg. (Fullnæging frum-
þarfarinnar. þeirrar að versla.)
Frú Gold fór hinsvegar ótroðnar
slóðir. Hún flaug nefniiega frá New
York til Parisar að versla. Á
frönsku er það klok-klok. Þar
bauðst henni Heilsupinni. Heilsu-
pinnar eru karldýr sem leggja
nöldur ekki í vana sinn og sjá um
hina þörf konunnar. þ.e.a.s. sitja
undir kertaljósi og síðar taka
snúning á virtum næturklúbbum.
Málið varð Frú Gold dýrkeypt.
Heilsupinninn rændi vísakortinu.
Hr. Gold nejtar að tilkynna þjófn-
aðinn. Heilsupinninn eyðir ekki
eins miklu og frúin gerði. Nú svo
sér, Hr. Gold nákvæmlega að
Heilsupinninn kann að spara.
Hann er nefnilega ekki kona og
frumþörf hans er önnur en að
versla.
Ræfils frúin situr nú lieima og
Ies kennslubók um nytjasaum. Nú
fær hún iljanudd og morgunmat i
rúmið og auðvitað er það gott, en
ekki eins og klik-klik. Hún ráð-
leggur öllum: „Borgið aldrei Heil-
supinnanum með vísa."
eftir Jónínu
Benediktsdóttur
MORGUNBLAÐIÐ FOLK I FRETTUM SUNNUDAGUR 5. NÓVEMBER 1989
BRÚÐHJÓN VIKUNNAR:
„Var líklega ást
við fyrstu sýn“
Brúðhjón vikunnar að þessu
sinni eru þau Ileiðrún Hlín
Guðlaugsdóttir og Hannes Sigga-
son, hún 29 ára gömul, gjaldkeri
hjá innflutningsfyrirtæki, hann
starfandi rafmagnsverkfræðingur
í Reykjavík, en þau búa ásamt
syni sínum Guðlaugi Sigga, í
Kópavoginum. Litli snáðinn er 17
mánaða. Þau hittust fyrst í mars
árið 1985, á dansleik í Þórskaffi,
en þau komu hvort úr sinni átt-
inni, þau vissu ekki hvort af öðru
og reyndust ekki eiga sameigin-
lega kunningja eða vini. Hannes
segir í samtali við Morgunblaðið
að þegar litið sé til baka virðist
sem hér hafi verið um ást við
fyrstu sýn að ræða, þau hafi byrj-
að að vera saman fljótlega eftir
fyrsta fundinn í Þórskaffi og þau
standi nú uppi samrýmd hjón.
Þau Heiðrún og Hannes ákváðu
reyndar að gifta sig þegar síðasta
vor, en vegna almenns annríkis
var því frestað til haustsins. „Við
vildum að athöfnin og veislan
rækjust ekki á sumarleyfi og aðr-
ar fj'arvistir okkar nánustu og svo
vildum við hafa nægan tíma upp
á að hlaupa til undirbúnings og
þegar upp var staðið hafði aldeilis
ekki veitt af,“ segja þau hjón.
Leið svo að deginum stóra og
þau Hannes og Heiðrún að hann
hljóti að teljast hafa farið fram
með hefðbundnum hætti. Heiðrún
fór í hárgreiðslu og snyrtingu, en
Hannes stóð í alls konar stússi,
svo sem að sækja blómvöndin.
En klukkan hálf tólf var það sem
þau hjón ákváðu að sumar reglur
væru til þess að bijóta. Til þess
að lenda síður í tímahraki eftir
athöfnina ákváðu þau að fara til
ljósmyndarans fyrir hádegis og
þar með hafði brúðguminn litið
dýrðina augum áður en athöfnin
hófst! Ljósmyndunin tók heila
klukkustund og telja þau að
tímanum hafi verið vel varið og
myndatakan hefði verið óheppi-
legri síðar um daginn.
Klukkan kortér yfir eitt fóru
þau svo til kirkju ásamt foreldrum
hans og móður hennar. Athöfnin
hófst á slaginum tvö. Fór athöfn-
in fram í Langholtskirkju og það
var sr. Kristján E. Þorvaldsson
sóknarprestur við Hjallaprestakall
í Kópavogi sem gaf þau saman.
Athöfnin fór hið besta fram, segja
þau, Jón Stefánsson organisti var
mættur með sex manns úr Lang-
holtskirkjukórnum og voru sungin
m. a. tvö lög útsett af Gunnari
Þórðarsyni, „Þitt fyrsta bros“ og
„Leyndarmál". Að athöfninni lok-
inni hélt öll hersingin í veitinga-
húsið Norðurljós í Þórskaffi þar
sem um 90 gestir skemmtu sér
hið besta allt þar til klukkan sló
sex eða svo, en þá héldu brúð-
hjónin til síns heima ásamt for-
eldrum hans, móður hennar, bróð-
ur og eiginkonu hans. I þeim fé-
lagsskap opnuðu brúðhjónin gjaf-
irnar og var þar margt góðra og
fallegra muna.
Þegar búið var að skoða gjaf-
irnar fór umræddur hópur á Hót-
el Holt og snæddi þar „fyrsta
flokks" kvöldverð og í fyllingu
kvöldsins fóru hin nýbökuðu hjón
til næturgistingar í brúðarsvít-
unni. A sunnudaginn má síðan
segja að þau Heiðrún og Hannes
hafi haldið áfram þar sem frá var
horfið, enda gengur lífið sinn
gang. Brúðkaupsferð er ekki á
döfinni, hvað svo sem síðar verð-
ur.
Morgunblaðið/Bjarni Eiríksson
Eigendur Betra Lífs, Guðrún og Snæíríður.
NÝSTÁRLEG VERSLUN
Hjálpar fólki 1 sjálfs-
leit og teng-
ingu við innri mann
um kúnnahópinn áður, en við sáum
Jjöldan allan af nýjum andlitum og
allir voru jákvæðir og ánægðir, sagði
Guðrún Guðjónsdóttir kaupmaður í
samtali við Morgunblaðið, en hún
opnaði í vikunni ásamt Snæfríði
Jensdóttur verslunina „Betra Líf“,
sem óhætt er að segja að eigi sér
enga hliðstæðu hér á landi. Verslun-
in er til húsa að Laugavegi 66 þar
sem Stjörnuspekimiðstöðin var áður
og ekki hefur verið með öllu horfið
af því sviði. Þær Guðrún og Snæfríð-
ur eru mjög áhugasamar um andleg
málefni og hluti þeim tengdum.
Snæfríður hefur að baki árs nám við
Heilunarskólann og Guðrún hefur
setið námskeið í andlegum fræðum
hjá Erlu Stefánsdóttur.
Um tilurð og tilgang segir Guð-
rún: „Við Snæfríður höfum einsett
okkur að reka fyrirtækið í anda hinn-
ar Nýju Aldar Vatnsberans eða „New
Age“ eins og Bandaríkjamenn kalla
þessa bylgju. Hún er nokkurs konar
samheiti á sjálfsleit og tengingu við
hinn innri mann og munum við bjóða
upp á ýmislegt sem hjálpar fólki í
þeirri leit sinni. Þar fer fólk ýmsar
leiðir, en þær mætast yfirleitt aliar
á sama stað.“
í versluninni kennir margra grasa
eins og nærri má geta, en Guðrún
segir að eitt hafi öðru fremur vakið
athygíi þeirra sem sótt hafa búðina
fyrstu daganna. „Það em orkustein-
arnir. Orkusteinar eru náttúrulegir
steinar sem hafa verið slípaðir og
hreinsaðir. Steinar hafa orku eins
og aðrir hlutir í náttúrunni og orka
þeirra er talin hafa áhrif á hina
ýmsu líkamshluta okkar. Alls eru sjö
orkustöðvar í líkamanum og við höf-
um á boðstóJum steina fyrir þær all-
ar.
Móttökurnar voru svo stórkost-
legar að þær fóru langt fram
úr okkar björtustu vonum. Við þekkt-
MYNDLIST
Sjötta alþjóðlega viðurkenn-
ing Ragnheiðar
Ragnheiður Jónsdóttir grafík-
listamaður hlaut verðlaun á
9. alþjóðlega Norska Þríæringn-
um sem lauk í Frederikstad 5.okt-
óber síðast liðinn. Er það í sjötta
sinn sem Ragnheiður hlýtur al-
þjóðlega viðurkenningu fyrir verk
sín. Hún hlaut önnur verðlaun
ásamt níu öðrum listamönnum,
en fyrstu verðlaun hlaut póslk
listakona. Ails sýndu 325 lista-
menn frá 68 þjóðlöndum verk sín
á sýningunni. Dómnefndin var
alþjóðleg, skipuð sjö mönnum.
Ragnheiður var einn af stofn-
endum Gallerí Grjóts á sínum
tíma. Hún hefur tekið þátt í fjölda
alþjóðlegra grafíksýninga auk
einkasýnigna sinna bæði hér
heima sem og erlendis.
Ragnheiður Jónsdóttir
að störfum.