Morgunblaðið - 17.11.1989, Síða 45

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. NÓVEMBER 1989
45
VELXAKANDI
SVAR/R í SÍMA
691282KL. 10-12
FRÁ IUÁNUDEGI
Þessir hringdu ...
Hverjum eru þeir að þjóna?
Gestur Sturluson hringdi:
Það hefur mikið verið talað um
ofurvald Reykjavíkur undanfarin
ár og þörfina á því að færa hinar
ýmsu opinberu stofnanir út á land.
Við þetta vil ég gera athugasemd.
Það vill nefninlega gleymast að í
næsta nágrenni höfuðborgarinnar
eru fjölmennar bygðir og kjör-
dæmi t.d. Reykjaneskjördæmi,
Suðurlandskjördæmi, já, og Vest-
urlandskjördæmi a.m.k. Borgar-
fjarðarhéraðið. Þess vegna fínnst
mér furðulegt þegar Aþingismenn
og aðrir frammámenn í þessum
héruðum eru að taka undir þessar
kröfur. Hveijum eru þeir að þjóna?
Ekki því fólki sem þeir þykjast
vera í forsvari fyrir. Það er alveg
á hreinu. Eða halda þeir virkilega
að það sé þægilegra fyrir íbúa
Suðurnesja eða íbúa Suðurland-
sundirlendis að sækja þjónustu
norður á Akureyri, austur á Egils-
staði eða vestur á ísafjörð? Því
að þangað færu þær stofnanir sem
fluttar yrðu úr Reykjavík og ann-
að ekki, Áðurnefnd kjördæmi
myndu aldrei fá neitt af þeim
enda hafa forystumenn þeirra
ekki gert neina kröfu til þess. Að
vísu voru skógræktarmenn á Suð-
urlandi eitthvað að impra á því
að flytja Skógrækt ríkisins austur
fyrir fjall í staðinn fyrir austur á
hérað. Fyrir þetta var þeim sagt
að skammast sín og það bara tölu-
vert í einhverju bændablaði í
Reykjavík og þeir tóku þessu nátt-
úrulega með kristilegri auðmýkt.
Að endingu þetta. Ef þingmenn
og aðrir forystumenn Suður- og
Suðvesturlands vilja hlut umbjóð-
enda sinna sem mestan þá skulu
þeir hætta þessari baráttu fyrir
flutningi opinberra stofnana úr
Reykjavík langt út á land.“
Ekki antik
H.J. hringdi:
„Sumt fólk sem auglýsir antik
vörur, húsgögn o. fl., virðist ekki
vita það að enginn hlutur telst
antik nema hann sé að minnsta
kosti 100 ára.“
Köttur
Sex mánaða gamall högni hvarf
frá Kleppsvegi 54 sl. laugardag.
Hann er grábröndóttur með hvíta
bringu og rauða ól um hálsinn.
Ef einhver veit hvar hann er niður
kominn núna, vinsamlegast hring-
ið í síma 31729.
Athyglis-
verð sýning
Til Velvakanda.
Myndlistarsýningu Stefáns Ax-
els á Kjarvalsstöðum lauk fyrir
skömmu. Margt mætti skrifa bæði
til frægðar og ófrægðar þessum
unga manni er opinberaði mynd-
verk sín öllum almenningi á dög-
unum. Hér voru á ferð gríðarstór-
ar myndir en heldur einföld form
í samspili ástríðumettaðra lita.
Meðferð hans á efniviðnum var
misjöfn að gæðum eins og vænta
mátti, en þar sem honum tókst
best upp stóð áhorfandinn gagn-
tekinn góða stund. Ef eitt verk á
sýningunni megnar að hræra svo
upp í mönnum, liggur visst hugboð
í loftinu, en séu þau fleiri er viss-
ara að fara út og fá sér göngutúr
um stund. Þeim er þessar línur
skrifar bíður í grun að hér sé á
ferð ungur maður er hefur lagt
metnað sinn í að draga fram dul-
mögnun í einföldum, stórum form-
um. Gott ef ekki er hér sú jurt
að festa rætur sem, ef líf og heilsa
endist, á eftir að ylja löndum
sínum í væntanlegum verkum.
Hafi hann þökk.
V. Ingiberg Einarsson
HEILRÆÐI

X-

Ferðamenn!
Vinsamlegast
s v■ gangið vel um
neyðarskýli
íV’ý Slysavarnafé-
lagsins. Notið
ekki búnað
l.'v'AAí þess nema
nauðsyn kref-
j ur. Óll óþörf
- j dvöl í skýlunum
•~7 > eru óheimil.
Víkverji skrifar
Undanfarið hefur Víkveiji veitt
því athygli, að ótrúlega margir
foreldrar aka um Reykjavík með
börn sín laus í bílunum. Sjálfir virð-
ast foreldramir vera löghlýðnir að
því leyti, að þeir binda sjálfa sig í
framsætin, eins og lög segja fyrir
um. Ætli það sé einungis löghlýðnin
sem veldur því? Sú spuming kemur
upp í hugann, þegar horft er á böm-
in standandi á milli framsætanna.
Þótt böm mótmæli því ef til vill
hástöfum að vera bundin í sérstakan
stól eða í aftursæti bflsins, hætta þau
því yfírleitt fljótt. Reynsla Víkveija
er sú, að hans böm mótmæla hástöf-
um ef þau halda að pabbi eða mamma
ætli að hreyfa bílinn áður en allir eru.
fastbundnir í sín sæti, enda hafa þau
aldrei vanist öðm. Stundum eru sýnd-
ar auglýsingar í sjónvarpi sem sýna
hvflíkar afleiðingar það getur haft,
þegar böm em laus í bílum og árekst-
ur verður.
Þær auglýsingar em greiniiega
ekki óþarfar og er ástæða til að
hvetja til að þær verði sýndar oftar.
Þær geta opnað augu fólks fyrir
hættunni þannig að ekki þurfi að
skipa okkur fyrir með lögum að
vemda bömin okkar. Víkveiji vil!
trúa því, að allir foreldrar vildu held-
ur, ef á reyndi, heyra mótmæli bama
sinna við bflsfolnum, heldur en að
þau slasist vegna kæmleysis for-
eldranna.
xxx
Skrifara brá satt að segja hastar-
lega, þegar hann horfði á sjón-
varp fyrir skömmu, þar sem sýndur
var sérstakur bókaþáttur fyrir böm.
í tvígang sagði sá fullorðni á skerm-
inum, að sögupersóna væri í svo
„mikið af fötum, að ...“
Annað dæmi frá síðasta þriðju-
dagskvöldi. Þula var að kynna dag-
skrá miðvikudagsins og fyrst á dag-
skiá var Töfraglugginn hennar Dúllu,
sem þulan sagði að yrði ömgglega
„ansans, ári dúlluleg". í orðabók
Víkveija þýða fyrri tvö orðin „ógnar,
skrambi" eða eitthvað enn sterkara.
Það hlýtur að vera spurning hvort
þessi orð:,notkun er við hæfi í kynn-
ingu á bamaefni. Orðið dúllulegur
skilja ef til vill flestir og það er
kannski jafn gott því orðabækur, sem
Víkveiji fletti upp í, útskýrðu það
ekki.
„ poi5 er bara- ekKert i sjórx-
vfcxrpinu í kyöld."
A.
Ég skal vera með í að
gefa pabba og mömiiiu
gjöf á brúðkaupsafmæl-
inu. Þú verður að borga
meira því það ert þú sem
berð ábyrgð á þessu
öliu__
HÖGISTI HREKKVÍSI
t4%b