Morgunblaðið - 28.04.1990, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. APRIL 1990
Minning:
Guðveig Guðmunds-
dóttir, Borgarnesi
Gunnarsdóttur og á hún tvö börn
af fyrra hjónabandi, þau búa í
Svíþjóð.
Kolbrún Valdimarsdóttir, gift
þeim sem þessar línur ritar, búa í
Nýjabæ, V-Eyjaijöllum, eigum sex
böm. Katrín, gift Jóni Pálma Páls-
syni, eiga þijú börn og búa á Akra-
nesi. Valdís, gift Oddi Helga Jóns-
syni, eiga þijú börn, búa á Hvols-
velli. Grétar Steinn, giftur Guðfinnu
Guðmundsdóttur og eiga þau þrjú
börn og búa í New York. Grétar
átti einn son áður en hann giftist
með Sóleyju Jörundsdóttur, Kópa-
vogi. Kristín Erna gift Baldri Ólafs-
syni eiga tvo syni og búa á Hvol-
svelli. Sigrún Björk, gift Óskari
Kristinssyni, eiga eina dóttur, búa
í Dísukoti Þykkvabæ. Sigi-ún átti
einn dreng áður en hún giftist með
Birni Grétari Sigurðssyni, Lamba-
læk. Sigurlaug Hanna, unnusti
hennar er Hallgrímur Birkisson frá
Stokkseyri og er hún enn í föður-
húsum. Guðjón Baldur Valdimars-
son, giftur Vilborgu Magnúsdóttur,
þau búa á Selfossi og eiga fimm
börn, Magnús, giftur Brynju Mar-
vinsdóttur, búa á Selfossi, eiga eina
dóttur. Helga Árný, gift Tryggva
Ágústssyni, eiga þijú börn og búa
á Selfossi. Valdimar, giftur Ragn-
hildi Björk Karlsdóttur, eiga tvær
dætur og búa á Selfossi.
Ómar Þór, giftur Höllu Baldurs-
dóttur, eiga eina dóttir og búa á
Selfossi.
Jón Valur, unnusta hans Sigrún
Jónsdóttir. Jón er enn í föðurhúsum.
Þessi nafnalisti gæti verið lengri
ef Siguijóni Steinþóri syni þeirra
hefði auðnast líf og heilsa en hann
fæddist 6. júní 1929 en dó 19. febr-
úar 1930. Það sést af framanrituðu
að afkomendur Valdimars og Sig-
rúnar em orðnir æði margir, og enn
er sígild ljóðlínan úr sálminum:
Kynslóðir koma, kynslóðir fara
allar sömu ævigöng.
Valdimar hefur nú lokið sinni
ævigöngu en hún hófst 10. júlí
1893 í Smiðsnesi í Grímsnesi. For-
eldrar Valdimars voru Katrín Geirs-
dóttir frá Eyvík og Stefán Jónsson
frá Arnarbæli. En í Smiðsnesi var
Katrín í skjóli Sveins Jónssonar
smiðs og Halldóru konu hans, þau
fluttu síðar á Seyðisfjörð. Það er
dálítið merkilegt að þessi hjón sem
veita Valdimar skjól og hlíf fyrst
eftir að hann kemur í þennan heim,
skuli vera langafi og langamma
Ólafar í Laugardælum, sem varð
svo nánast hans verndarengill í ell-
inni. Þau Ólöf og Valdimar voru
búin að þekkjast lengi þegar þau
uppgötvuðu þessa merkilegu stað-
reynd.
Ég verð að játa það að æskuárum
Valdimars er ég ekki svo kunnugur
að ég þori að fara grant út í að
lýsa þeim, ég veit þó að hann var
kannski ekki beint pantaður til
þessa jarðlífs.
Hann ólst að mestu upp í Arnar-
bæli hjá föður sínum en mun lítið
hafa haft af móður sinni að segja
því sé staða einstæðrar móður slæm
í dag þá hefur hún ekki verið betri
árið 1893, það hefur verið fátt um
bjargir, Katrín flutti til Ameríku,
hún giftist manni ættuðum af
Langanesi, og áttu þau einn son,
engin kynni mun Valdimar hafa
haft af þessum bróður sínum. Stef-
án faðir Valdimars lést af slysförum
árið 1913 og reyndi þá strax á
Valdimar að standa með fóstru
sinni, Þóru Jónsdóttur, í búskapn-
um, er hún var orðin ekkja með
fjögur börn, hálfsystkini Valdimars,
en þau voru Sigurbjörg, Siguijón,
Stefán og Teodór en hann dó sex
ára úr barnaveiki. Eignuðust þau
annan son og var hann skírður
Teodór. Öll eru þessi hálfsystkini
Valdimars látin nema Siguijón.
Þóra gekk Valdimar í móðurstað
og átti Valdimar heimili í Arnar-
bæli fram á fullorðinsár í hópi
systkina. Þóra giftist öðru sinni,
Sveini Jónssyni, og eignuðust þau
tvær dætur, Guðbjörgu og Stefaníu,
sem Valdimar talaði alltaf um sem
systur sínar, þær eru báðar á lífi.
Ég fer nú að leggja pennann frá
mér en að lokum þökkum við Kol-
brún og börn okkar margar góðar
stundir og ekki síst margvíslega
hjálp á fyrstu búskaparárum okkar
hér í Nýjabæ en með bjástri okkar
fylgdist hann af miklum áhuga.
Við biðjum góðan Guð að blessa
komu þessa mæta manns til betri
heima.
Leifúr Einarsson
í dag 28. apríl er til moldar bor-
inn elskulegur afi okkar Valdimar
Stefánsson.
Okkur langar að þakka honum
allt sem hann hefur gefið okkur.
Hann hefur kennt okkur svo ótal
margt í lífinu, lítillæti, hlýju, vin-
áttu og góðvild. Okkur er það
ógleymanlegt hvað hann tók litlu
barnabarnabörnunum með mikilli
gleði og hvað birti yfir honum þeg-
ar við komum með hvítvoðungana
okkar og fengum að leggja þá í
rúmið hans. Þetta og margt fleira
viljum við þakka elsku afa okkar.
Katrín Leifsdóttir, Valdís
Leifsdóttir, Grétar Steinn
Leifsson, Kristín Erna
Leifsdóttir, Sigrún Björg
Leifsdóttir og Sigurlaug
Hanna Leifsdóttir.
Fædd 2. október 1916
Dáin 21. apríl 1990
Laugardaginn .21. þ.m., þegar
grimm élin hvolfdust yfir bæinn
okkar, andaðist tengdamóðir mín
elskuleg á heimili sínu hér í bæ.
Langar mig að minnast hennar
með fáeinum orðum.
Ástæður höguðu því þannig að
fyrstu búskaparár mín naut ég
handleiðslu hennar og ieiðsagnar á
litla fjallbænum sem henni var æ
síðan svo kær.
Þar sýndi hún mér fáfróðu borg-
arbarninu staka þolinmæði og hlýju
og kenndi mér undirstöðuatriði við
bústörfin úti og inni sem hafa kom-
ið sér vel.
Aðdáunarvert var að sjá hve
ráðagóð hún var og natin við
umönnun við skepnurnar ef eitt-
hvað amaði að.
Oft var lífgað við vesælt lamb í
eldhúsinu á Grenjum, jafnvel full-
orðin ær sem farið hafði ofan í eins
og gerist og gengur í sveitinni.
Vann hún þessi störf af miklu
öryggi og stafaði af henni þessi
trausta hlýja sem allir fundu sem
kynntust henni.
Þá var ljóst að málleysingjar og
allir þeir sem minnimáttar voru áttu
hug hennar allan.
Hún var náttúrubarn og unni
tijám og gi'óðri og lítið dæmi um
það er þegar hún tók lítinn kvist á
kærum stað í Grenjalandi og gróð-
ursetti í garðinum sínum á Hvols-
velli. Nú er þetta stórt og fallegt
reynitré á þriðja metra hátt.
Þá voru rósir hennar yndi og
uppáhald og hafði hún komið sér
upp fallegum rósarunnum undir
stofuglugganum í Ánahlíðinni hér
í Borgamesi þar sem þau Jónas
hugðust eyða elliárunum.
Þessi myndarlega og dugmikla
kona með fallegu bláu augun var
hlédræg og ómannblendin að eðlis-
fari ákaflega heimakær og hæglát,
en þó ákveðin er því var að skipta.
Góða vini eignaðist hún og var
hláturmild og glöð í sínum hópi.
Veiga var fædd á Flesjustöðum
í Kolbeinsstaðahrepp 2. október
1916 og voru foreldrar hennar
Ágústa Olafsdóttir og Guðmundur
Eyjólfsson.
Systkinin voru fjögur. Bróðir
hennar, Skarphéðinn Kristinn, lést
árið 1976, en eftir lifa systur henn-
ar, Katrín býr í Tröðum í Hraun-
hrepp og Elín býr í Borgarnesi.
Föður sinn missti Veiga er hún var
12 ára og var eftir það með móðir
sinni í vinnumennsku hér og þar.
Árið 1931 er Veiga var 15 ára
gerðist móðir hennar ráðskona hjá
Guðmundi Guðmundssyni hér í
Borgarnesi, reyndist hann þeim
systkinum sem besti faðir og þeirra
börnum góður afi.
Var Veiga í vinnumennsku á
sumrin eins og algengt var, þá var
hún einnig vinnukona í Brautar-
holti í Dölum í þrjú ár, eftir það fer
hún í kaupavinnu að Bóndhól í
Borgarhrepp og þar kynnist hún
eftirlifandi manni sínum Jónasi
Gunnlaugssyni.
Stofnuðu þau heimili 1937 og
með þrautseigju og dugnaði komu
þau upp stórum barnahópi. Þrettán
börn eignuðust þau á tuttugu og
tveimur árum en tólf komust á legg
því einn son misstu þau í æsku
aðeins sjö ára gamlan.
Börn þeirra eru: elst Fjóla, býr
í Reykjavík, hennar maki er Garðar
Kjartansson; þá Lilja býr hér í Borg-
arnesi hennar maki er Birgir Gísla-
son; næstur í röðinni var Oddur sem
þau misstu; þá Guðmundur, hans
maki er Guðný Guðmundsdóttir,
þau búa í Keflavík; næstur er Ár-
mann býr í Borgarnesi, hans maki
er Sigríður Finnbogadóttir, sú sem
þetta ritar; síðan kemur Jónas sem
býr á Skagaströnd, hans maki er
Erla Theódórsdóttir; þá Oddur, býr
í Grindavík, hans maki er Jóna
Jónsdóttir; síðan kemur Björk, sem
er búsett á Hvolsvelli, hennar maki
er Sigurbjörn Skarphéðinsson; þá
Heiða Rós, einnig búsett í
Reykjavík, hennar maki er Her-
mann U. Emilsson; Guðrún er næst,
hún býr á Mel í Hrunamannahreppi
og er hennar maki Þoi'kell Guð-
brandsson; þá Bjarki, hans maki
er Kristjana Guðmundsdóttir og búa
þau í Búðardal; yngst er svo Guðríð-
ur hún býr í Kópavogi og er hennar
maki Albert Ómar Guðbrandsson.
Eru barnabörnin orðin fjörutíu og
eitt en barnabarnabörnin eru níu.
Auðvelt er að ímynda sér að hörð
hefur lífsbaráttan verið með svo
stóran barnahóp á þessum erfiðu
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og jarðarför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÞORGERÐAR GUÐRÐÚNAR SVEINSDÓTTUR
húsmóður í Vatnsdal, Fljótshlíð.
Guð blessi ykkur öll.
Elvar Andrésson,
Kjartan Andrésson,
Magnús Andrésson,
Sveinn Andrésson,
Sigurður Andrésson,
Ólafur Andrésson,
Sigurleif Andrésdóttir,
Guðríður Andrésdóttir,
Matthildur Andrésdóttir,
Elísabet Andrésdóttir,
Þormar Andrésson,
Auður Karlsdóttir,
Svanhvít Guðmundsdóttir,
Ólaffa Sveinsdóttir,
Sigurður Gíslason,
Eiríkur Ágústsson,
Dofri Eysteinsson,
Tryggvi Ingólfsson,
Sigurlín Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
1 Innilegar þakkir færum við öllum ■ þeim, er sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
JÓHANNS D. BALDVINSSONAR,
Blönduósi.
Gunda Jóhannsdóttir, Paul Jóhannsson, Elín Ellertsdóttir,
Sigmund Jóhannsson, Anne Jóhannsdóttir, Helga Ólafsdóttir, Einar Evensen, Þorsteinn G. Húnfjörð,
Kristín Jóhannsdóttir, Oddný Jóhannsdóttir,
Thorleif Jóhannsson, Kolbrún Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
■ PRÓFESSOR Edvard Befring
heldur fyrirlestur í Norræna húsinu
mánudaginn 30. apríl kl. 20.30 um
fyrirhugaðan alþjóðlegan mennta-
skóla í Fjalar í Noregi, þeirri byggð
sem Ingólfur Arnarson kom frá.
Þessi skóli yrði einn af „United
World Colleges", en þeir eru nokkr-
ir víðsvegar um heiminn og lögð
er áhersla á alhliða menntun, sem
kæmi sér vel í störfum í þágu Rauða
krossins og annarra alþjóðlegra
hjálparstofnana og á sviði þróunar-
aðstoðar í þriðja heiminum. Edvard
Befring er prófessor og rannsókn-
arstjóri við Sérkennaraháskóla
norska ríkisins í Osló, en þar var
hann rektor 1976-1987. Hann hefur
skrifað mikið um uppeldisfræði og
kennslu. Hann vann að yfirgrips-
mikilli rannsókn með íslenskum
námsmönnum í Reykjavík 1975-
1976, sem nefndist „Unga fólkið í
Reykjavík“. Þá hefur hann haft
umsjón með menntun fjölda
íslenskra sérkennara. Fyrirlestur-
inn er öllum opinn.
■ NVSV, Náttúruverndarfélag
Suðvesturlands, gengst fyrir sjó-
ferðum um helgina. í dag, laugar-
dag, kl. 13.30 verður farið í sjóferð
nr. 4, SkerjaQörð. Kl. 16.40 verður
farið í sjóferð nr. 7, Út í eyjar á
Kollafirði. Á morgun, sunnudag,
verður farið í ferð nr. 2, Kollaljörð
kl. 10.30. Kl. 13.30 verður farið
upp í Hvalljörð, ferð nr. 5. í allar
ferðirnar verður farið frá Grófar-
bryggju (þar' sem Akraborgin
leggst að). Úpplýsingar verða gefn-
ar á Grófarbryggju hálftíma fyrir
brottför. Frítt er í ferðirnar fyrir
börn sjö ára og yngri, hálft gjald
fyrir átta til sextán ára.
(Fréttatilkynning)
■ GUÐRÚN Kristjánsdóttir,
lektor í barnahjúkrun, flytur fyr-
irlestur um heilbrigðisskilning ungl-
inga á vegum námsbrautar í hjúkr-
unarfræði í Háskóla íslands í setu-
stofu á 1. hæð í Eirbergi, Eiríks-
götu 34, mánudaginn 30. apríl kl.
12.00. Framsagan er kynning á
hluta rannsóknar á heilbrigðis- og
veikindahugmyndum 66 unglinga á
aldrinum 14-18 ára. Tilgangur
rannsóknarinnar er m.a. að kanna
hugmyndir og skilning unglinga á
heilbrigði, á því hvað það þýði að
þeirra mati að vera heilbrigður,
hvort þau telji sig vera heilbrigð,
hvort þau hræðist veikindi, hvort
þau yfirleitt hugsi um heilbrigði
sitt og loks hverjar þau telji vera
helstu ástæðurnar fyrir heilbrigði
og hvort þau telji sig geta ráðið
einhverju þar um. Helstu niðurstöð-
ur eru kynntar og bornar saman
við niðurstöður sambærilegra at-
hugana hérlendis og erlendis. Enn-
fremur er fjallað um gildi slíkra
rannsókna fyrir hjúkrunarfræðinga
og aðra sem vinna að velferð og
heilbrigði barna og unglinga.

árum, og mikið þurft á sig að leggja
til að endar næðu saman. Bjuggi
þau á nokkrum stöðum í eða vic
Borgarnes þar til árið 1960 að þau
fluttu að Grenjum í Álftaneshreppi
Höfðu þau skipti á jörðinni og húsi
sem þau höfðu byggt í Borgarnesi.
Þar bjuggu þau í nær áratug er
þá flytja þau aftur í Borgarnes.
Höfðu þau hug á að eignast hús-
næði hér en ekkert álitlegt var ti
sölu þá og lóðir erfiðar og dýrai
ef þau vildu byggja.
Atvikin höguðu því þannig til ac
er þau voru eitt sinn sem oftar
heimsókn hjá dóttur sinni á Hvols-
velli kom til tals hve ódýrar lóðii
voru þar enda auðveldar mjög
vinnu. Árið 1973 fluttu þau síðai
þangað í sitt myndarlega hús of
undu þar hag sínum vel.
En hugurinn var þó alltaf vestui
á Mýrum og óskuðu þau bæði efti)
að eyða elliárunum á þeim slóðum.
' Það vai' svo um haustið 1987 ac
þau gátu flutt í litla húsið sitt vic
Ánahlíðina. Veiga hafði átt við veik
indi að stríða um árabil en þó koir
kallið svo snöggt og kveðjustundir
er sár.
Ég bið góðan Guð að blessa og
hugga Jónas og alla hennar afkom-
endur og vini sem eiga um sárt ac
binda.
Þá er mér ljúft að þakka hið hlýja
þel er hún sýndi mér ávallt.
Megi minning hennar geymasl
um aldur og ævi.
Sigga
Finnskai
sumarkápur
Litir: Karrígult, mosagrænt.
Stærðir: 36-52.
v/Laugalæk. S. 33755. jj