Morgunblaðið - 20.05.1990, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ FOLK I FRETTUM SUNNUDAGUR 20. MAÍ 1990
Lísa í
Undralandi
Þaö er talið ljótt á íslandi að
tala um nágrannana, eða
hvað? í Svíþjóð, hinsvegar finnst
fátt merkilegra. Granninn. lif hans,
raunir, gleði og ástir, svo ekki sé
minnst á tekjurn-
ar, eru má! mál-
anna. Nú læt ég
eina sögu flakka.
Sagan er um Lísu
og misleiðinlega
karimenn.
Við mömmurn-
ar í sandkassan-
um (nokkrar
heimavinnandi)
höfðum lengi tekið eftir þvi hvað
aumingja grannkonan, Lísa, hefur
haft það skítt. HÚn hefur með hörð-
um höndum unnið allan daginn,
komið heim og séð um þrjú börn
og mann. Þeir kallast víst líka
menn þessir sem sitja lon og don
yfir fótbojtanum og drekka bjór.
Þeir nenna ekki einu sinni á völl-
inn. Það er þeim ofviða. Lisa hefur
sem sagt búið með þessu lágmarks
manngildi í ein 20 ár. Hun hefur
séð um allt á heimilinu, einnig um
garðinn, bílinn, Skattframtalið, já,
bara allt sem viðkemur rekstri á
fjölskyldu. Svo fórum við sand-
kassamömmurnar að taka eftir því
að Lísa var farin að skokka á
morgnana, klæða sig töff og farin
að halda sér til. Við vorum vissar
um að hún væri nú byrjuð í ein-
hvers konar innri leit. Væri komin
á námskeið í jákvæðri sjálfsimynd
kvenna. jafnvel stjörnuspeki. já eða
bara vestrænni sjálfsdýrkun. Hún
hætti að sjást úti á stétt með sóp-
inn, garðurinn var ósleginn og allt
heimilið i volli.
Morgun einn sást frá sandkass-
anum hvar húsbóndinn var að
flytja út með sjónvarpið. Lísa var
skilin við letihauginn. Hlaut að
vera, hún vill vera frí og frjáls, njóta
sín. opna sig, finna sig (og hvað það
heitir nú allt saman). En . . .
almáttugur. sandurinn í kassan-
um þyrlaðist upp þegar við mömm-
urnar gripum andann á lofti. Kem-
ur ekki Lísa heim með drauma-
prins sér við hönd og stelpur . . .
auðvitað fékk hann þetta svokall-
aða „second look". „Hann skokkar."
segir Lísa okkur strax, „en hann
fer alltaf svo langt á undan mér
ha, ha. ha.“ Löng þögn. „Hann er
dásamlegur. greindur. er í topp
formi, alitaf til í allt þið vitið." Enn
löng þögn.
Munurinn á íslenskri öfundsýki
og sænskri er að sú íslenska varir
skemur: „Gott Lísa mín. tuldra ég,"
og fylli nýja fötu af sandi.
Næstu daga á eftir var hálf
drungalegt yfir hverfinu. Niður-
lægðir eiginmenn hafa sérstakan
limaburð, armarnir lafa einhvern
veginn niður og má vart greina á
milli frummanna og þeirra. Þannig
mátti sjá marga mennina í hverfinu
ganga til vinnu á morgnana. Ekki
vottur af sjálfsvirðingu eftir. Enda
stenst enginn samanburðinn við
nýja manninn hennar Lísu.
Merkilegt þó hvað Lisa var stutt
í Undralandi. Hún hætti fljótlega
að skokka og í gær sá ég hana með
svuntuna og sópinn. Hún þvoði
gluggana þegar hún kom heim úr
vinnunni. En Svenson var þreyttur
og þegar Svenson er þreyttur þá
„orkar" Svenson ekki meira. Nýi
Svenson er samt öðruvísi en gamli
Karlsson því hann þolir ekki fót-
bolta og hann reykir ekki.
Sennilega finnst Lísu það
skemmtilegra. Lisa datt líka aldeil-
is i lukkupottinn við makaskiptin,
því eins og flestir karlmenn um
fertugt þá á nefnilega nýi maðurinn
börn . . .
Núna er fjör hjá Lísu. nóg að
gera, nýr maður og tvö ný börn.
Þeir eru að rctta úr kútnum. menn-
irnir í hverfinu, farnir að ganga
uppréttir og sú hugmynd skýtur
upp kollinum að þeir hafi fengið
einhverskonar „bland í poka" frá
elskunum sínum. Við í sandkass-
anum erum staðráðnar í því að öf-
undast ekki svona fljótt næst, held-
ur sjá hvað setur. Og þegar einhver
byrjar að skokka á morgnana ætl-
um vð bara að minna hana á Lisu
í Undralandi. Hver hefur ekki nóg
með sina eigin fjölskyldu?
P.S. Nýjar fréttir: „gamli" eigin-
maðurinn kom og sló blettinn í
morgun. Nýklipptur, í snyrtilegum
föturn og allur í betra formi . . . og
aftur þyrlaðist sandurinn upp í
sandkassanum.
Benediktsdóttur
NAM
ÍSLENSK STÚLKA í ÚT-
VALINN AFBURÐ AHÓP
Kórinn ásamt Agli Friðleifssyni um borð í varðskipinu Tý þar
sem þeim var boðið í heimsókn.
Fjórar fræknar frænkur á Alparósarhátíð. Frá vinstri: Ólöf,
Andrea, Unnur og Jóhanna.
TONLIST
Komu ellefu sinnum
fram á fímm dögum
Það var vel við hæfi að fara svona ferð
á 25 ára afmælisári kórsins. Þetta var
þrettánda utanferð kórsins og hann hefur
komið til fjölmargra landa í alls fimm heim-
sálfum, en þessi ferð var engri annarri lík,“
segir Egill Friðleifsson kórstjóri Kórs Öldut-
únsskóla sem var meðal íslensku atriðanna
sem boðið var upp á á Alparósarhátíðinni
sem Norfolk hélt rétt eftir miðjan apríl. Á
þessari árlegu hátíð er ævinlega ein heiðurs-
þjóð og að þessu sinni var ísland sú þjóð.
„Alparósarhátíðin er tileinkuð fallegu
blómi sem blómgast í apríl og er þá mjög
áberandi, ekki síst í skreytingum á hát-
íðinni. Sem fyrr greinir var Island nú heið-
ursþjóðin, en leitast er við að kynna sem
best flesta þætti viðkomandi þjóðar, svo sem
sögu, menningu, listir, útflutning og fleira
og fleira. Kórinn var einungis eitt atriði af
mörgum íslenskum, þarna var einnig Sigrún
Eðvaldsdóttir fiðluleikari, íslensk stúlka,
Katrín Sverrisdóttir, var alparósardrottning
og íslenskar tískuvörur voru kynntar svo
eitthvað sé nefnt. Síðast en ekki síst má
geta þess, að varðskipið Týr kom siglandi
alla leið að heiman og inn í höfnina í Nor-
folk vegna hátíðarinnar, en höfuðstöðvar
NATO eru einmitt í Norfolk,“ segir Egill.
„Okkur var afar vel tekið. Við komum
alls ellefu sinnum fram, m.a. í útvarpi og
sjónvarpi. Við komum t.d. fram í þættinum
Voice of America sem sendur er út um all-
an heim. Við fluttum alls konar lög, 40
talsins, en þungamiðjan var íslensk tónlist,
hver úr sinni áttinni. Já, þetta var í einu
orði sagt ævintýralegt,“ bætir hann við.
Alltaf eru íslendingar einhvers staðar
að gera það gott, ef ekki á einu sviði,
þá því næsta og er þetta alkunna. Nú
hefur það gerst, að íslenskur námsmaður
í Bandaríkjunum, Vigdís Sveinbjörnsdóttir,
hefur verið valin í „Golden Key“-samtökin
sem er félagsskapur afburðanemenda í
bandarískum háskólum, en Vigdís stundar
nám í iðnhönnun við háskólann í Kansas.
Umræddur félagsskapur var stofnaður
árið 1977 og taka yfir 100 háskólar þátt
í honum.
Aðeins um fimmtán prósent nemenda í
toppárangri eru útnefndir hveiju sinni,
þannig voru aðeins 390 nemendur af
27.182 nemendum háskólans í Kansas
valdir til þátttöku í Golden Key-hópnum,
en alls telja samtökin um 175.000 félaga
um gervöll Bandaríkin, auk 2.500 heiðurs-
félaga. Samtökin voru stofnuð árið 1977
og eiga lögheimili í Atlanta.
Vigdís Sigurbjörnsdóttir
Innréttingarnar okkar eru til sýnis um þessa helgi frá kl. 10.00-17.00.
Misstu ekki af stórglæsilegri sýningu.
Götukortið vísar þér veginn.
Auðbrekka 3 - Sími 41877