Morgunblaðið - 28.10.1990, Blaðsíða 30

30 C
MORGUNBLAÐIÐ SAMSAFNIÐ SUNNUDAGUR 28. OKTÓBER 1990
ÆSKUMYNDIN...
er afHrafnhildi Hagalín Guömundsdóttur leikritaskáldi
Skemmtileg,
feimin og
sjálfgagnrynin
„ÞÆR GÓÐU viðtökur, sem verkið
fékk, komu mér svo sannalega
ekki á óvart. Hrafnhildur var allt-
af hripandi eitthvað niður í skóla
og voru ritgerðirnar hennar iðu-
lega lesnar upp af kennaranum
því þær þóttu mjög skemmtilegar.
Hún hefur alltaf verið hugmynd-
arík og fljót að sjá spaugilegu hlið-
arnar á tilverunni," segir Guð-
brandur Isberg um æskuvinkonu
sína og skólasystur Hrafnhildi
Hagalín Guðmundsdóttur höfund
leikritsins „Ég er meistarinn" sem
Leikfélag Reykjavíkur sýnir um
þessar mundir.
Hrafnhildur er fædd í Reykjavík
30. mars árið 1965. Óhætt er
að segja að hún sé af leikhúsfólki
komin því foreldrarnir eru leikararnir
Sigríður Hagalín og Guðmundur
Pálsson sem nú er látinn. Hrafnhildur
ólst upp í Vesturbænum og gekk í
Melaskóla og síðan í Hagaskóla. Átta
ára gömul hóf hún nám í Tónmennta-
.,skóla Reykjavíkur og lauk burtfarar-
prófi frá Tónlistarskólanum á
klassískan gítar ári eftir að hún út-
skrifaðist sem stúdent frá Mennta-
skólanum í Reykjavík. I eitt ár var
Hrafnhildur í gítarnámi hjá einka-
kennara á Spáni. Sl. vetur var hún
við frönskunám í París og hóf nám
í leikhúsfræðum við Sorbonne nú í
haust. Undanfarin þijú sumur hefur
Hrafnhildur starfað við fararstjórn á
Spáni, fyrst á vegum Útsýnar og
síðan hjá Veröld. Sem krakki var hún
mikið hjá ömmu sinni og afa vestur
í Bolungarvík, starfaði þar í frysti-
húsi í tvö sumur á unglingsárum og
í önnur tvö sumur vann hún fyrir sér
í Kerlingafjöllum.
„Ég myndi segja að hún væri mjög
sterkur persónuleiki. Hún er feimin
og hlédræg, en allra manna skemmti-
legust í hópi fjölskyldu og vina,“ seg-
ÚR MYNDASAFNINU
ÓLAFUR K. MAGNÚSSON
KULDANEPJAN
HRJÁIRHOLD
Samkvæmt dagatalinu er vetur
genginn í garð og af því tilefni
völdum við vetrarmyndir úr mynda-
safni Ólafs K. Magnús-
sonar, en þær eiga það
sameiginlegt að vera
teknar fyrir réttum 20
árum. Þá var snjóþungt
og frosthörkur nokkrar
svo að ís myndaðist í
fjöruborðinu í Skeija-
fírðinum, eins og sjá
má af einni myndinni. Vonandi fer
Vetur konungur mildari höndum
um okkur í vetur, en ef ekki þá er
bara að taka því. Við erum svo sem
ýmsu vön í þeim efnum. Og ef kuld-
inn fer að kvelja okkur er ágætt
ráð að leggjast bara í ljóðalestur
og því til stuðnings birtum við hér
„Haustvísu" eftir Káinn:
Kuldanepjan hijáir hold,
haust og vetur ofar mold;
fjúka lauf um freðna grund,
festir lífið vetrarblund.
En þá er orðin þungbær raun,
þegar sálin blæs í kaun.
Og ekki er hún síðri
„Vetrarkoma" Jóns
Þorsteinssonar, bónda á
Arnarvatni (d. 1948) en
hún hljóðar svo:
Flókar yfir fjöllum hanga,
fela manni sðlarvanga. —
Aumt er það, hve illa kembir
æska vor í fötin sin. —
Geturðu ekki greitt þá betur,
góði, litli kaldi vetur?
Svo hún verði væn og falleg,
vornótt, unga konan þín.
kjósmynd/Sigurþór Hallbjörnsson
Hrafnhildur Hagalín Guðmundsdóttir á sínum
yngri árum.
„Hún var mjög sjálfgagn-
rýnin og henni fannst
aldrei neitt nógu gott
sem hún gerði.“
ir móðir hennar Sigríður Hagalín.
„Sem barn var hún ekki óþæg, en
samt dálítið erfíð. Það sem mér fannst
erfíðast í uppeldi hennar var það að
hún virtist stöðugt vera ófullnægð
og óánægð með sjálfa sig, sama
hversu vel henni í rauninni gekk. Hún
var mjög sjálfgagnrýnin og henni
fannst aldrei neitt nógu gott sem hún
gerði,“ segir Sigríður.
„Hún er alls ekki framhleypin á
neinn hátt og ef ekki hefði notið
stuðnings fjölskyldu hennar, þó sér í
lagi móður hennar, þá hefði þetta
leikrit hennar líklega ekki komið fyr-
ir almennings sjónir því Hrafnhildur
hafði ekki mikla trú á þessum skrifum
sínum sjálf. Hún stóð sig alltaf vel í
skólanum og hafði mikinn sjálfsaga,
en eins og títt er um fólk, sem er í
tónlist, þarf að skipuleggja tímann
vel,“ segir Guðbrandur.
Um tíma var Hrafnhildur sýning-
arstjóri hjá Leikfélaginu í Iðnó og var
alla tíð mikil leikhúsrotta, að sögn
Sigríðar. Henni fannst samt foreldr-
arnir oft og tíðum full uppteknir af
leikhúsinu. Ekki síst átti það við föð-
ur hennar sem var framkvæmdastjóri
byggingarnefndar Borgarleikhússins
og því kallaði hún það yfírleitt alltaf
bróður sinn, eins og nýja leikhúsið
væri hluti af fjölskyldunni.
Hrafnhildur á eina hálfsystur, sem
er sextán árum eldri, Kristínu Olafs-
dóttur. „Hún var og er mikill prakk-
ari og eftirherma, getur látið mann
veltast um af hlátri þegar hún er að
herma eftir, helst í þröngum' hópi
vina eða ættingja. Þess vegna er hún
einatt kölluð Hrappur í þessum hópi.
Og talandi um prakkarastrik man ég
eftir því að hún varð einu sinni völd
að allsheijar vatnsleysi á Kleppjárns-
reykjum í Borgarfirði þar sem afi
okkar bjó. Henni datt fhug að stífla
þar vatnsbólið upp á heiði sem tókst
víst ágætlega í fyrstu atrennu en við
litla lukku afa Hagalíns og annarra
íbúa,“ segir Kristín.
Jóla-
snjór á
greni-
tijám í
grennd
við
Borg-
arspít-
alann.
Sunnudagssportió—
BÓKIN
Á NÁTTBORÐINU
PLATAN
Á FÓNINUM
TENNIS
TENNIS er íþrótt sem ekki hefur átt miklum vinsældum að fagna
hérlendis en það hefur breyst nokkuð á síðustu árum. Iþróttin var
stunduð nokkuð fyrir stríð en lagðist síðan af þar til fyrir um ára-
tug síðan. Og fyrir fjórum árum var Tennissamband Islands stofn-
að. Ein þeirra sem stundar þessa íþrótt reglulega í dag er Guðrún
Steindórsdóttir 19 ára Reykvíkingur.
Guðrún segir að hún hafí lagt
stund á tennis meir og minna
undanfarin 7 ár. í dag æfír hún
reglulega t.visar í viku og spilar einu
sinni í viku. Aðstæður til iðkunar
þessarar íþróttar eru að vísu ekki
eins og best væri á kosið en tenni-
siðkendur hafa fengið inni í húsi
TBR og í nokkrum skólum höfuð-
borgarinnar.
„Ég kynntist þessari íþrótt
12 ára þegar fjölskylda mín
bjó í Surrey á Englandi,"
segir Guðrún. „Þá var opnaður
þar nýr tennisklúbbur og ég
var með á fullu frá byijun.
Þegar fjölskyldan flutti hingað
heim fyrir þremur árum reyndi
ég að halda áfram en aðstöðuleysið
háði mér, og öðrum, mikið. Nú
stendur það víst til bóta.“
gert til þessa og jafnvel að keppa
í tennis þegar aðstæður til tenni-
siðkunar batna hér á landi.
Guðrún hefur keppt í þessari
íþrótt hérlendis og varð hún hlut-
skörpust í flokki 16 ára unglinga
og yngri á móti hér fyrir þremur
árum. Iþróttina segir hún skemmti-
lega og ágætis líkamshreyfíngu.
Guðrún segir að hún stefni að
því að æfa áfram eins og hún hefur
Sverrir
Stormsker
tónlistarmað-
ur
Eg er að lesa „Sögu tímans"
eftir Steven Hawkin. Hún seg-
ir frá því hvernig alheimurinn varð
til, svartholið og allt það drasl. Við
að lesá bókina sé ég að nútíma-
heimspekingar eru agjörlega óþarf-
ir, því þeir taka ekkert tillit til eðlis-
fræðilegra rannsókna og framfara
á því sviði. Þetta er merkilegasta
bók sem hefur litið dagsins ljós og
Tarzan-blöðin komast ekki í hálf-
kvisti við hana. Platan mín, „Glens
er ekkert grín“, er að koma út um
þessar mundir.
Sjón skáld og
myndlistar-
maður
A
Eg er hálfnaður með bók eftir
enska unga konu, Janette
Winterson. Bókin „The Passion"
segir annars vegar frá frönskum
dreng sem eldar kjúkling ofan í
Napóleón og hins vegar frá stúlku
í Feneyjum sem fæddist með sund-
fít milli tánria. Þetta er dularfull
og heillandi saga og ég á von á að
sá franski og stúlkan í Feneyjum
hittist í næsta kafla.
Heiðar
Jónsson
snyrtir
*
Eg er með kassettu tæki í vinn-
unni, þar sem ég hlusta nán-
ast eingöngu á klassíska tónlist.
Óperutónlist er í sérstöku uppáhaldi
hjá mér. Ég hef líka gaman af Pres-
Íey, en sækist þó ekkert sérstaklega
eftir að hlusta á hann. Mér áskotn-
uðust ekki alls fyrir löngu þijár
kassettur með Mariu Callas, sem
ég hlusta mikið á, á milli þess sem
ég hlusta á „The Greatest Tenors
of the World“ þar sem Carreras,
Pavarotti, Domingo, Bergonzi, Ara-
iza og fleiri góðir tenórar syngja.
Ólafur Karl
Nielsen
fuglafræðing-
ur
Eg er með „Kaya“- plötuna hans
Bob Marley á fóninum. Hank
Williams eldri, sem flytur svokallað
country & westem, er í miklu uppá-
haldi hjá mér, en Bob Marley er
mitt átrúnaðargoð. Ég hlusta ekki
mjög mikið á tónlist, en þegar ég
geri það er það aðallega reggae-
eða þjóðlagatónlist.
MYNDIN
ÍTÆKINU
Örn Harð-
arson kvik-
myndatöku-
maður
Eg var að horfa á „Nafn rósar-
innar“ í þriðja sinn. Ég var
nefnilega að lesa nýjustu bókina
hans Umbertos Eco, „Foucault’s
Pendulum" og ákvað í kjölfarið að
sjá Nafn rósarinnar aftur. Ég sá
þessa mynd fyrst í bíó, svo á Stöð
2 og tók hana þá upp. Núna var
ég að horfa á þá upptöku. Þetta
er mynd sem verður klassísk með
tímanum og það verður forvitnilegt
að sjá hvernig til tekst með kvik-
myndun á „Foucault’s Pendulum".
Helga Bern-
hard ballett-
dansari
*
Eg hef verið að horfa á upptökur
af æfíngum íslenska dans-
flokksins fyrir sýninguna „Pétur og
úlfurinn og fleiri dansar“. Þar áður
horfði ég á uppfærslu hollensks
dansflokks á dansi sem heitir „Fjar-
lægðir“ og er meðal dansa í sýning-
unni okkar. Ég vil helst ekki missa
af íslenskum fræðslu- og menning-
arþáttum í sjónvarpinu, ]æt ég oft
taka þess háttar efni upp fyrir mig.