Morgunblaðið - 28.10.1990, Blaðsíða 32

32 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 28. OKTÓBER 1990
REX
skrífstofuh úsgögn
fyrír heimilið
og fyrírtækið

s KRIFBOK Q
Stærð: 160x80 127x60 Verð: 37.900.- 32.800.-
AXIS AXIS HÚSGÖGN hf |
SMIÐJVVEGl 9, KÓPA VOGI,
SÍMI 43500.
GOODYEAR
OBFUR
ÖRYGGI
Það er okkur sönn ánægja aö tilkynna aö
við höfum tekið viö einkaumboði á ís-
landi fyrir KRUPS, hin rómuðu þýsku
heimilistæki.
Fyrri umboðsaðili KRUPS, Jónco hf. hefur
beðið okkur að koma á framfæri þökkum
til fyrrum viðskiptavina sinna fyrir gott
samstarf á liðnum árum. Auk þess hvetur
hann þá til að beina viðskiptum sínum til
Texco hf.
Texco hf. mun leggja sig í líma við að
veita eldri sem og nýjum viðskiptavinum
góða og skjóta þjónustu.
Með kveðju og von um gott samstarf.
KAUPMENN!
VERSLUNARSTJÖRAR!
BAKÞANKAR
Enskur vals
Vorið 1960 gerðist ég áskrif-
andi að Vikunni. Ekki væri
það í frásögur færandi hefði ekki
Reimar frændi minn fundið
bunkann undir rúmi mínu, rótað
í gegn til að lesa
Skugga og orðið
ástfanginn af
Sumarstúlku
Vikunnar. Undir
myndinni var að
finna þær upp-
lýsingar að hún
kenndi dans.
Ég átti engar
sæluminningar
frá dansskólavist. Ég hafði verið
sendur til Rigmor Hansen i Gúttó
árið 1955. Eg var einungis sjö
ára og þegar dyrnar lokuðust fór
ég að grenja og grét þar til móðir
mín sótti mig.
Reimar: — Veistu frændi. Ég
held það sé ráð við lærum að
dansa.
Ég varð stjarfur af skelfingu:
— Þú getur ekki meint þetta.
— Mér er fúlasta alvara.
— Mér list vel á að þið farið í
dansskóla, sagði móðir min. Hún
hafði harmað það ákaflega að ég
hafi grenjað mig út frá Rigmor
forðum.
Daginn eftir var búið að bóka
okkur í tíma hjá Hermanni Ragn-
ars sem þá kenndi í bragga við
Snorrabraut. Það var Reimar
sem hafði stjórnað vali á dans-
skóla. Hann hafði fest myndina
af Sumarstúlku Vikunnar upp
yfir rúminu sínu, stillt skrif-
borðslampann þannig að ljósið
skein á vegginn, ég fór og slökkti
þegar hann byijaði að hrjóta.
— Ég á enga spariskó, sagði
ég glaður daginn eftir. — Það er
allt i þessu fína, sagði Reimar.
Þú ferð bara í skó af honum
pabba þínum. Skótau föður míns
var úr brúnu leðri með skraut-
legu munstri og breiðri tá. Ég
virti þá fyrir mér í skelfingu. —
Ertu orðinn bilaður, sagði ég.
— Gerir ekkert, sagði Reimar.
— Ég á engan frakka. En ég
mæti bara í gömlu úlpunni
minni. Svo fer hún á snaga en
ég stíg inn á dansgólfið í spariföt-
um.
Síðla um daginn sat ég á bekk
i bragganum hjá Hermanni og
mér leið engu skár en sex árum
áður hjá Rigmor. Hermanni til
aðstoðar var Sumarstúlka Vik-
unnar. Hún átti að sjá um þá
nemendur sem mest gerðu mis-
tökin. Meðal nemenda var Albert
brandari, foringi Rauðu rósar-
innar. Mér dauðbrá þegar ég sá
hann. Hann dansaði sperrtur við
stelpurnar. Ljóst hárið var þykkt
af brilliantíni. Reimar hökti um
dansgólfið á beljufótum í fangi
Sumarstúlku Vikunnar. Mín
dama leit niður á spariskó föður
míns og flissaði. Stíginn var
enskur vals.
Þegar út kom tók Albert í
Rauðu rósinni eftir skónum
minum: — Hva ertu bara kominn
á snióþrúgurnar hennar ömmu
gömlu?
Reimar spýtti groddafenginn
um tönn og ætlaði að svara fyrir
mína hönd, en þá kom Albert
auga á jakkann hans sem stóð
fulla 35 sm niður undan úlp-
unni. — Sjá langa skítatöffarann
frá ísafirði, söng í Albert. Ho ho
hó. Hann er á ballkjól.
Það hlakkaði í hinum dans-
skólakrökkunum eins og veiði-
bjöllugeri. Reimar reyndi að
svara fyrir sig en komst ekki að.
Við stóðum þarna báðir sneyptir.
— Spældir, sagði Albert.
Við gengum heim í slyddu. Við
sögðum ekki orð fyrr en á Lauga-
veginum. Þá sagði Reimar: — Og
svo er hann kallaður Albert
brandari. Ekkl get ég séð hvað
er svona fyndið við hann.
— Eigum við að fara aftur
næsta laugardag, spurði ég.
— Æi-nei, sagði Reimar.
— En hvað þá með Sumar-
stúlku Vikunnar?
— Ég giftist bara ljótri stelpu,
sagði Reimar eftir nokkra um-
hugsun og saug upp í nefið. —
Þær búa til miklu betri mat.
— Ég held við ættum að
stofna Svörtu höndina, sagði ég.
Þetta kvöld var Svarta höndin
stofnuð.
eftir Ólaf
Gunnarsson