Morgunblaðið - 31.10.1990, Side 38

38
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. OKTÓBER 1990
Minning:
Hallmar Helgason
sjómaður, Húsavík
Laugardaginn 19. október var til
moldar borinn frá Húsavíkurkirkju
Hallmar Helgason sjómaður, Álf-
hóli 10, Húsavík. Mig langar í fáum
orðum að minnast hans.
Hallmar var fæddur á Húsavík
17. september 1904 og ól þar alian
sinn aldur. Foreldrar hans voru
Helgi Flóventsson og kona hans,
Jóhanna Jóhannsdóttir.
Þegar ég man fyrst eftir Hall-
mari var hann fulltíða maður og
bjó á Helgastöðum á Húsavík sem
nú er Mararbraut 21. Þar bjuggu
þá einnig foreldrar hans svo og
systir hans og mágur. Helgastaðir
þóttu þá rúmgott hús þó þar byggju
þrjár fjölskyldur en þætti í dag ein-
býlishús í minna lagi.
Árið 1926 kvæntist Hallmar unn-
ustu sinni, Freyju Eiríksdóttur, en
missti hana eftir eins árs sambúð.
Tveimur árum síðar kvæntist hann
Katrínu Sigurðardóttur frá Hrafns-
stöðum í Köldukinn en hún lést
árið 1981. Katrín var mikil ágætis
kona, skarpgreind og listræn. Þau
hófu búskap sinn á Helgastöðum
en byggðu með syni sínum og
tengdadóttur íbúðarhúsið Álfhól 10
og fluttu þangað 1958.
Stangarbakkinn er hluti af suð-
urbyggðinni á Husavík eins og hún
. var þegar Hallmar og Katrín bjuggu
á Helgastöðum. Fólkið sem þar lifði
var sjómenn og verkamenn, svo sem
var um flesta íbúa Húsavíkur á
þessum árum. Helgi Flóventsson,
faðir Hallmars, var sjómaður og
framfleytti sinni stóru fjölskyldu af
sjávarfanginu. Hallmar fékk því
sjómennskuna í arf og reyndist því
starfi trúr alla tíð síðan. Á þessum
árum var mikill samgangur á milli
heimilanna á Stangarbakkanum.
Margt af fólkinu var skylt eða tengt
sem þar bjó í nágrenni og á stund-
um fannst manni sem um sömu fjöl-
skylduna væri að ræða.
Hallmar og Katrín eignuðust einn
son, Sigurð, sem þekktur er af
störfum sínum og listfengi. Við Sig-
urður urðum snemma leikfélagar.
Ég átti þá heima í Steinholti, nú
Túngötu 17, sem er í næsta ná-
grenni við Helgastaði. Sigríður,
systir Hallmars, bjó í Rauðhóli, nú
Túngötu 18. Hún var gift Birni
föðurbróður mínum svo 'nokkur
tengsl voru þarna á milli. Auk þess
var mikill vinskapur milli Ijölskyldu
Kristjönu, systur Hallmars, og for-
eldra minna. Það var því næsta
eðlilegt að samskiptin yrðu mikil. Á
Helgastöðum var eins og fyrr er
getið margbýlt. Það var einskonar
ættarsetur og afkomendur Helga
og Johönnu kenndir við það hús.
Helgi Flóventsson var annálaður
fyrir skemmtilegheit. Bæði var
hann góður hagyrðingur og frábær
eftirherma. Hann var einnig góður
leikari, en sú listgrein var bæði
honum og konu hans hugleikin.
Hallmar fór ekki varhluta af þessu.
Hann tranaði sér að vísu ekki svo
mjög fram á leiksviðið en studdi
þeim mun betur við leikfélagið með
margháttuðu vinnuframlagi. Mér
fínnst í minningunni að hann hafi
verið við miðasölu og dyravörslu svo
áratugum skipti. Katrín, kona hans,
var þekkt fyrir störf sín í leiklist-
inni. Þar sem þetta fólk var saman
komið var líflegt og skemmtilegt.
Eldhúsið á Helgastöðum var há-
skóli út af fyrir sig. Þar var þjóð-
málaumræðan stöðugt í gangi og
félagsmál í hávegum höfð þó af list-
greinum bæri þar hæst leiklist og
tónlist. í þessum umræðum var
Hallmar ekki gjam á að trana sér
fram. Hann lagði þó sitt til málanna
og þegar hann komst í frásagnar-
ham var unun á að hlýða. Hann
var aldeilis frábær sögumaður þeg-
ar þannig lá á honum, en hann var
ekki alltaf allra og vildi ráða sínum
tíma sjálfur.
Hallmar var mikill sjósóknari og
sótti sjóinn fram á gamals aldur.
Hann varð fljótlega eitt af stóru
nöfnunum í hugum okkar strák-
anna sem vorum sífellt að flækjast
á bryggjunni. Mér er mjög í minni
frá seinni árum mínum á Húsavík
þríeykið Hallmar á Helgastöðum,
Björn í Rauðhól og Þráinn í Hruna
og svo síðar tvíeykið Hallmar og
Héðinn Maríusson. Þetta voru allt
afburða sjómenn og sumir þeirra í
bland miklir félagsmálamenn.
Veiðiskapurinn var Hallmari ,í blóð
borinn hvort heldur rennt var fyrir
fisk eða-byssunni var brugðið á loft.
Hann var mikið hraustmenni og
sjóferðir hans hollur skóli þeim sem
yngri voru. Á seinni árum varð
Hallmar slyngur laxveiðimaður og
hafði á því brennandi áhuga, eins
og reyndar öllu sem hann gekk að.
Þannig var það t.d. þegar hann fór
til beija. Hann tíndi alltaf manna
mest. Metnaðurinn var mikill og
ekki síður hitt að vera vel bjarg-
álna. Það skorti aldrei neitt í hans
búi sem matarkyns var. Hallmar
hafði, eins og flestir á þeim tíma á
Húsavík, mjólkurkú og nokkrar
kindur. Hann var mjög natinn við
skepnurnar og þær báru því vitni.
Hallmar var af þeirri gerð útvegs-
bóndans sem bestar gerast í sög-
unni: árrisull, framkvæmdasamur
og fylginn sér en gat verið einrænn
á stundum.
Eins og fyrr er að vikið eignaðist
hann eitt barn, soninn Sigurð. Hann
erfði í ríkum mæli listhneigð ættar-
innar og hefur skilað henni áfram
til afkomenda sinna. Það hefur
stuðlað að þessum erfðum að bæði
Hallmar og Sigurður völdu sér
maka sem voru þessum sömu hæfi-
leikum búnir. Ég kom oft á heimili
Sigurðar og Herdísar, konu hans,
en með þeim í sambýli voru þau
Hallmar og Katrín og Hallmar í
heimili þeirra eftir að Katrín dó.
Það var ánægjulegt að fylgjast með
því hve natinn Hallmar var við
barnabörnin og hve hann naut þess
að vera innan um þau. Síðustu árin
hafði hann líka hjá sér barnabarna-
börnin sem voru sólargeislarnir
þegar ellin tók að sækja á.
Ég vil með þessum línum minn-
ast nágranna sem mér þótti vænt
um, um leið og ég þakka þær fjöl-
mörgu stundir sem ég átti bæði sem
bam og fullorðinn á heimili hans,
og það ágæta nágrenni sem var á
milli foreldra minna og Katrínar og
Hallmars. Þeim fækkar nú óðum
sem bjuggu á Stangarbakkanum í
mínu ungdæmi. Aðeins í tveimur
húsum er nú sama fólkið og var
þegar ég var að alast upp. Það er
í Jörfa og Hraunkoti. Þannig er
lífsins saga.
Við hjónin fæmm Sigurði og
Herdísi og fjölskyldu þeirra allri
innilegustu samúðarkveðjur.
Kári Arnórsson
mundssyni, hinum mesta sóma-
manni, sem hafði alla kosti til að
bera auk þess að vera gáfumaður
mikill og fróður. Hann lést 13.
desember 1989.
Ingibjörg frænka hafði sérstakan
persónuleika til að bera. Einhvern
veginn tókst henni alla tíð að líta
út fyrir að vera 20 ámm yngri en
hún var, enda var það sem ein-
kenndi hana mest, hvað hún var
ung í anda, hvað hún fylgdist vel
með öllum nýjungum, hvort heldur
var á sviði lista, tæknilegra fram-
fara, eða alls kyns menningarvið-
burða. T.d. var hún jafnvel að sér
í sígildri tónlist sem og nýjustu
poppmúsík, áhugi hennar var á öll-
um sviðum.
Hún hafði næmt auga fyrir öllu
því sem fagurt var og verðmætt,
sem endurspeglaðist svo í smekk-
vísi hennar og fágaðri framkomu.
Fáar konur hef ég þekkt sem
hafa klætt sig af meiri smekkvísi.
Ætíð var hún við hvert tækifæri
fullkomlega rétt klædd og snyrt,
tildurslaus og prúð, bæði sér og
sínum til sóma.
Þau hjón Ingibjörg og Þorlákur
fluttu heim til íslands árið 1971
eftir langa búsetu vestan hafs. Þau
féllu fljótt inn í fjölskyldumynstrið
hér heima og voru ómissandi í
hveiju fjölskylduboði.
Nú eru þessi elskulegu hjón bæði
horfin frá okkur og erum við fjöl-
skyldan þakklát fyrir að hafa átt
þessa síðustu tvo áratugi með þeim.
Guð blessi minningu þeirra
beggja.
Helga M. Einarsdóttir
Móðir mín, + GUNNHILDUR ÁRNADÓTTIR, áðurtil heimilis á Vesturgötu 53,
Reykjavik,
er látin. Elín Þórhallsdóttir.
t
Ástkær dóttir og systir,
GUÐRÚN BJARNADÓTTIR,
Klettahrauni 17,
Hafnarfirði,
sem andaðist á heimili sínu 24. október, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju fimmtudaginn 1. nóvember kl. 15.00.
Erna Árnadóttir
og systkini hinnar látnu.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, bróðir og sonur,
BIRGIR SIGMUNDUR BOGASON,
Hraunbæ 55,
Reykjavik,
lést þann 29. október sl.
Svanhildur Jónsdóttir,
Sigrún Elín Birgisdóttir,
Kristján Einar Birgisson,
Angela Berthold,
Jón Gauti Birgisson,
Sigríður Ósk Birgisdóttir,
Bogi Örn Birgisson.
Albert Birgisson,
Elín Jóhannesdóttir,
Eggert Bogason,
Sigurlaug Eggertsdóttir,
Ingibjörg Guðmunds-
dóttir - Minningarorð
Mig langar til að minnast föður-
systur minnar, Ingibjargar Magn-
úsdóttur Guðmundsson, sem í dag
er kvödd, þeirrar mikilhæfu og
greindu konu, sem allir er hana
þekktu, munu sakna.
Ingibjörg fæddist í Miðfelli í
Hrunamannahreppi þann 8. sept-
ember 1898, og var næstyngsta
barn þeirra sæmdarhjóna Sigríðar
Halldórsdóttur og Magnúsar Ein-
arssonar, bónda í Miðfelli.
Ekki naut Ingibjörg lengi þess
öryggis og þeirrar umhyggju sem
einungis finnst í faðmi fjölskyldunn-
ar, því tæplega 5 ára gömul missir
hún föður sinn.
í þá daga, í byijun 20. aldarinn-
ar, var erfitt fyrir ekkju með fjögur
böm á aldrinum þriggja til tíu ára
að halda búi sínu, og fór svo, að
þremur árum síðar tvístraðist fjöl-
skyldan og Ingibjörg fór í fóstur
til föðurbróður síns, Sveins. er bjó
í Syðra-Langholti, síðar í Ásum í
Gnúpveijahreppi. Var það heimili
alla tíð og er enn í dag rómað fyr-
ir myndarskap, góðmennsku og ein-
staka gestrisni.
En það átti ekki fyrir Ingibjörgu
frænku að liggja að ílengjast í sveit-
inni. Sextán ára gömul kemur hún
til Reykjavíkur og býr hjá móður
sinni um hríð, en útþráin gerði fljótt
vart við sig. Hún hélt til Kaup-
mannahafnar um tvítugt, en nokkr-
um árum síðar ræðst hún í það að
flytjast til Bandaríkjanna, og mundi
ég ætla, að það hafi þurft töluverð-
an kjark til að gera slíkt í þá daga,
sérlega þar sem ekki var veraldleg-
um auðæfum fyrir að fara. En allt
blessaðist þetta, og Ingibjörg lifði
hamingjusömu lífi í New York
næstu áratugina, hafði alltaf góða
vinnu, og eignaðist þar marga góða
. vini.
9. ágúst 1950 stígur hún sitt
stærsta gæfuspor, er hún giftist
eiginmanni sínum, Þorláki Guð-
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN SCHEVING JÓNSDÓTTIR,
Skálagerði 15,
sem lést 24. október, verður jarðsungin frá Dómkirkjunni fimmtu
daginn 1. nóvember kl. 13.30.
Erla Friðriksdóttir,
Ágúst Friðriksson,
og barnabörn.
Sigríður Jóha Friðriksdóttir,
Dagmar Kaldal
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og vinur,
MAGNÚS J. KRISTINSSON
rafmagnseftirlitsmaður,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju föstudagínn 2. nóvember
kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir, en þeir, sem vildu
minnast hans, láti Krabbameinsfélagið njóta þess.
Svala E. Waage,
Margrét H. Magnúsdóttir, Gunnlaug J. Magnúsdóttir,
Kristín P. Magnúsdóttir, Magnús J. Magnússon,
Ingi K. Magnússon,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum af alhug öllum þeim, sem sýndu okkur vinarhug og sam-
úð við andlát og útför eiginmanns míns, sonar, föður, tengdaföð-
ur og afa,
ÓLAFS ÞÓRÐARSONAR
tollvarðar,
Hjarðarhaga 44.
Ragnhildur Guðmundsdóttir, Kristín Magnúsdóttir,
Guðmundur Ólafsson, Ester Jónatansdóttir,
Þórður Ólafsson, Kristín Alfreðsdóttir,
Gunnar Bjarni Ólafsson, Helga Birna Jónsdóttir,
Magnús Ólafsson, Þóra Erlingsdóttir
og barnabörn.