Morgunblaðið - 10.11.1990, Blaðsíða 40

Morgunblaðið - 10.11.1990, Blaðsíða 40
r* '40----- QgQj H3HMÍ3VÖVÍ .01 HUOÁQHAöllAJ QIQAJHKUOHÖM MORGUNBUAÐIÐ' LAUGARDAGURIXT. NÓVEMBER-1990 t Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma, SIGURBJÖRG ÞORSTEINSDÓTTIR, lést í sjúkrahúsi Keflavíkur 8. nóvember. Jarðarförin auglýst síðar. Fyrir hönd aðstandenda, Óskar Jónsson. t Móðir okkar, PÁLÍNA GUÐRÚN STEINSDÓTTIR, Langholtsvegi 141, lést á Vífilsstöðum fimmtudaginn 8. nóvember. Kristín Hjörvar, Ingibjörg Karlsdóttir, Pálfna Karlsdóttir, Sigrid Karlsdóttir. t Eiginkona mín og móðir okkar, HELGA FJÓLA PÁLSDÓTTIR, Kleppsvegi 30, verður jarðsungin frá Laugarneskirkju mánudaginn 12. nóvmeber kL 10.30. Sæmundur Sæmundsson og börn. t Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi, JÓN E. HRÓLFSSON, Haugum, verður jarðsunginn frá Þingmúlakirkju laugardaginn 10. nóvember kl. 14.00. Bergþóra Stefánsdóttir, Þorgerður Jónsdóttir, Sveinlaugur Björnsson, Ingifinna Jónsdóttir, Arnór Benediktsson, Haukur Jónsson, Anna Gunnlaugsdóttir, Sigrún Jónsdóttir, Vignir Þorsteinsson, Jóna Björg Jónsdóttir, Snorri Tómasson, Stefán Jónsson, Hugrún Sveinsdóttir, Hrólfur Jónsson, Ásta Gunnarsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför föður okkar, JAKOBS R. BJARNASONAR, Einholti 10C, Akureyri. Halldóra Jakobsdóttir, Bjarni Jakobsson, Gunnar Bergsveinsson. Jón E. Hrolfsson bóndi - Minning Fæddur 14. febrúar 1918 Dáinn 5. nóvember 1990 Mig langar að minnast tengda- föður míns, Jóns Hrólfssonar, fyrr- verandi oddvita og bónda, sem lést aðfaranótt mánudagsins 5. nóv- ember síðastliðinn á sjúkrahúsinu á Neskaupstað, eftir skamma sjúkralegu. Jón var fæddur 14. febrúar 1918 að Hallbjarnarstöðum í Skriðdal. Foreldrar hans voru hjónia Hrólfur Kristbjörnsson bóndi og Guðríður Árnadóttir. Börn þeirra voru alls 8: Sveinbjörg f. 1913, látin, Magn- ús f. 1914, Karl f. 1916, Jón, sem hér er minnst, Björgvin f. 1919, látinn, María f. 1923, látin, Málfríður f. 1925 og Sigríður f. 1927. Eflaust hefur hugur Jóns ætíð staðið til þess að verða bóndi. Árið 1935 hóf hann nám við Bænda- skólann á Hvanneyri og útskrifað- ist þaðan sem búfræðingur árið 1937. Jón minntist oft námsára sinna í Borgarfirði, einkum í sam- bandi við samanburð á veðurfari á Vesturlandi annars vegar og Aust- urlandi hins vegar. Það er til marks um samgöngur og fjárhag þess tíma að ekki var til þess ætlast að hann legði leið sína heim fyrr en að námi loknu og dvaldi hann því sumarlangt í Borgarfírði þar sem aflað var fjár fyrir náminu. Það hefur því verið langþráð stund að sjá heimasveit sína aftur eftir langt úthald. 29. apríl 1942 giftist Jón eftirlif- andi eiginkonu sinni, Bergþóru Stefánsdóttur frá Mýrum í Skriðd- al. Þau stofnuðu nýbýlið Reyni- haga í Skriðdal og hófu þar bú- skap, en keyptu jörðina Hauga í sömu sveit árið 1945. Gamall húsa- kostur fylgdi jörðinni og var rækt- un lítil sem engin og var nú mikið verk framundan við uppbyggingu og ræktun. Þeir sem leið eiga um þjóðbrautina innst í Skriðdal og yfir Breiðdalsheiði komast vart hjá því að verða snortnir af því sér- stæða og fallega landslagi sem þar er. Við nánari skoðun verða menn þess þó áskynja að þrátt fyrir til- tölulega grösugt land er það ekki að sama skapi vel fallið til ræktun- ar, enda verður mér oft hugsað til þeirrar þrautseigju sem fylgt hefur því verki að rækta tún þar sem áður virtist urð og grjót. En um það var ekki spurt, enda vegur landbúnaðar á íslandi annar á þeim tíma. Börn þeirra Jóns og Bergþóru urðu alls 7. Þau eru í aldursröð: Elst er Þorgerður, gift Sveinlaugi Björnssyni og eiga þau 4 börn; Ingifinna, gift Arnóri Benedikts- syni og eiga þau 4 börn, auk þess 2 barnabörn; Haukur kvæntur Önnu Gunnlaugsdóttur og eiga þu 4 börn; Sigrún, gift Vigni Þor- steinssyni og eiga þau 3 börn; Jóna Björg, gift undirrituðum og eiga þau 3 börn; Stefán, sambýliskona hans er Hugrún Sveinsdóttir og þau eiga 2 börn og Hrólfur Árni, sambýliskona hans er Ásta Gunn- arsdóttir og eiga þau 2 böm. Jón gegndi fjölmörgum trúnað- arstörfum fyrir sveit sína. Hann var m.a. í hreppsnefnd í 30 ár og þar af oddviti í nítján ár eða þar til hann lét af störfum árið 1986. Auk þess var hann í stjórn Búnað- arfélags Skriðdalshrepps í 38 ár, þar af 12 ár formaður. Við fyrstu kynni mín af tengda- föður mínum varð ég strax þess áskynja að þar fór maður gæddur miklum gáfum, rökfastur í hugsun og með ákveðnar skoðanir á hlút- unum, hvort sem um var að ræða þjóðmál eða eitthvað annað. Skoð- anir sínar fór hann ekki með í grafgötur heldur fylgdi þeim fast eftir, stundum reyndar, að mér fannst, full fast. Andlátsfregn snertir mann alltaf illa, jafnvel þó svo maður viti að hún er yfirvofandi. Er mér barst fregnin um andlát Jóns minntist ég þess að ég var staddur hjá hon- um fyrir tveimur árum á Lands- pítalanum í Reykjavík og fyrir lágu niðurstöður rannsóknar sem hann hafði gengist undir, þess efnis, að hann væri með alvarlegan sjúk- dóm. Mér varð orða vant en sagði sem svo: „Þetta eru slæmar frétt- ir,“ en Jón svaraði að bragði: „Ég veit það ekki, ég er kannski orðinn nógu gamall, en ég yrði þakklátur ef ég fengi svo sem tvö ár til við- bótar til þess er ljúka ákveðnum verkefnum." Þetta voru hans fyrstu viðbrögð. Slík var hógværð- in. Það var ekki farið fram á meira. Eitt af síðustu verkum Jóns var að fá samþykkta nýja lagningu þjóðvegar um land sitt enda gamla vegarstæðið í raun gamiar hest- vagnaslóðir og ekki sæmandi þjóð- vegi nr. 1. Slíkur var áhuginn fyr- ir framkvæmd þessari að eigi gat hann beðið þess að hið opinbera hæfist handa, heldur lagði hann. til fé til þess að framkvæmdir hæfust strax. Þó auðnaðist honum ekki að sjá lok þess verks. Ég mun ávallt minnast Jóns með virðingu og þökk. Fari hann í friði. Blessuð sé minning hans. Snorri Tómasson t Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför dóttur okkar, systur, mágkonu og frænku, GUÐRÚNAR BJARNADÓTTUR. Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki á Klettahrauni 17. Guð blessi ykkur öll. Erna Árnadóttir, María Bjarnadóttir, Anton Bjarnason, Helga Torfadóttir, Pétur Bjarnason, Sigríður Jóhannesdóttir og bræðrabörn. t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og ömmu, INGIBJARGAR SIGURJÓNSDOTTUR, Laugarnesvegi 104, Reykjavík. Magnús Þ. Jónsson, Sigurjón Kristjánsson, Bodil Kristjánsson, Jón Magnússon, Bjarnfna Agnarsdóttir, Ása Magnúsdóttir, Sigurður Karlsson, Sigurlína Magnúsdóttir og barnabörn. Minning: Sigurveig I.P. Jóhanns- son frá Finnsstöðum Fædd 10. nóvember 1915 Dáin 1. júní 1990 í dag eru liðin 75 ár frá fæðingu tengdamóður - minnar, Sigurveigar Ingunnai: P. Jóhannsson, en hún lést á sjúkrahúsinu á Egilsstöðum 1. júní sl. eftir langa baráttu við erfiðan sjúkdóm, sem hún bar af miklu æðruleysi þar til yfir lauk. Ingunn fæddist 10. nóvember 1915 í bænum Ophen í Norður- Dakota. Foreldrar hennar voru Guð- rún Friðriksdóttir og Ben Pierson, hann var af írskum ættum. Af föður sínum hafði hún aldrei neitt að segja, því hann var kvaddur til her- þjónustu í fyrri heimsstyrjöldinni og átti ekki afturkvæmt þaðan. Hún fluttist til íslands 5 ára gömul með móður sinni, ömmu og tveimur móð- ursystrum. Átti hún þar eftir alla tíð heima á Fljótsdalshéraði. Móðir hennar giftist Björgvin Hallasyni i Bessastaðagerði í Fljótsdal og eign- uðust þau tvö börn, Halla sem dó aðeins 12 ára og Ingibjörgu sem einnig er látin fyrir nokkrum árum. Inga stundaði nám í Húsmæðraskó- lanum á Hallormsstað í tvo vetur og var þar líka í vinnumennsku um tíma. 25. september 1937 giftist hún Jóhanni Pétri Jóhannssyni á Finns- stöðum í Eiðaþinghá, og bjuggu þau þar fram til 1970. Gegndi hún þar húsmóðurhlutverki af miklum mynd- arskap og dugnaði. Var þar oft gest- kvæmt og annasamt á heimilinu. Ég kynntist þeim hjónum fyrst 1964. Fannst mér þau rnjög samhent og hamingjusöm. Eignuðust þau 6 börn sem öll eru á lífi og eiga sínar fjöl- skyldur og afkomendur. Haustið 1974 fluttu þau að Lagarási 27 á Egilsstöðum. Þar voru þá að rísa nokkrar íbúðir fyrir aldraða og var þetta ein þeirra. Jóhann var þá far- inn að finna til heilsubrests, sem kom í ljós að var Parkinson-veiki. Ágerð- ist þessi sjúkdómui' smátt og smátt. Eftir nokkur ár fluttu þau í stærri Afi er dáinn. Það er harður biti að kyngja. Afi, sem alltaf átti rauð- an Opal í vasanum eða bijóstsykur í hanskahólfinu „til að stinga í litlu munnana" eins og hann orðaði það. Margar voru þær ferðirnar þar sem við rigsuðum á eftir honum, áleiðis inn í fjárhús, með hendurn- ar fyrir aftan bak til að líkjast honum sem mest. Sumum tókst betur upp en öðrum. Við vorum oft samtímis í sveit hjá ömmu og afa, 5-6 barnabörn og fylgdi okkur að sjálfsögðu ýmis fyrirhöfn. En alltaf vorum við jafn velkomin. Ein var sú hefð sem sýndi vel umhyggju afá fyrir okkur. Hún var að gefa hveiju okkar lömb sem fengu hin furðulegustu nöfn svo sem Rauða gibba og Jónbjörg. Þessi uppátæki kitluðu hláturtaug- ar afa mjög. Uppáhaldstími ársins var heyskapurinn en þá sagði afi að við værum að heyja ofan í lömb- in okkar. Afa var mjög annt um Skriðdal- inn og var hann óþreytandi að fræða okkur um dalinn. Núna síðustu vikur og mánuði var hann að vinna að greinum um gleymda staði og bæi, sumt nýtt, annað endurunnið sem langafi hafði skrif- að. Þessar greinar voru hans ær og kýr eftir að hann eftirlét bú- skapinn syni sínum, Stefáni. Áfi var frekar fámáll maður, en það sem hann sagði skipti máli. Við bárum öll virðingu fyrir honum og gerðum aldrei neitt sem við vissum að væri honum á móti skapi. Elsku amma, guð gefi þér styrk á þessari sorgarstundu. Við þökk- um elsku afa fyrir allt. Blessuð sé minning hans. Fanney, Viðar, Sigrún, Bjarki, Eyrún, Gréta og Heiðdís. íbúð að Lagarási 23. Það var hent- ugra þegar hann þurfti orðið hjóla- stól. Annaðist hún hann alla tíð nema þijár til fjórar síðustu vikurnar en hann lést í ágúst 1984. Inga bjó áfram þarna eftir lát hans. Margar góðar stundir áttum við hjá ömmu og afa í Lagarási. Var hún vel vakandi yfir því að eiga eitt- hvað í pottunum ef hún vissi að eitt- hvað af fólkinu hennar væri á ferð- inni. Inga var mikil hannyrðakona og eru þeir ófáir hlutirnir til sem hún gerði, ýmist pijónaðir, gimbaðir eða útsaumaðir svo eitthvað sé nefnt, og held ég að henni hafi sjaldnast fallið verk úr hendi á með- an heilsan entist, en hún var ein af þessum konum sem vann verk sín í hljóði og gerði ekki mikið úr. Sl. vetur dvaldi hún mikið á sjúkrahúsi, fyrst í Neskaupstað og síðan á Egils- stöðum en gat verið svolítið heima á milli með hjálp sinna nánustu. Um jólin var hún til skiptis hjá börnum sínuin á Egilsstöðum. Langaði hana þá til að hafa matarveislu og fá til sín fólkið sitt. Varð það úr að 30. desember komu allir afkomendur hennar sem staddir voru fyrir aust- an, saman hjá Guðrúnu, dóttur henn- ar, og var þetta ógleymanlegt kvöld. Hún var þarna nokkuð hress. Eftir því sem líða tók á veturinn fór henni

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.