Morgunblaðið - 16.12.1990, Síða 32

IBESTAI
MORGU'NBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. DESEMBER 1990
„síð-bítlaskeiðinu“, árunum eftir að
Stg. Peppers platan kom út, voru
popptónlistarmenn að glíma við
svipaðar hugmyndir í tónlistarsköp-
un með takmörkuðum árangri, sem
sést ef til vill best á því að lítið sem
ekkert lifir af þessari tónlist. Þetta
hét í þá daga að vera „progressive"
og þótti dálítið fínt. Með hliðsjón
af því þykir mér hinir ný dönsku
vera heldur seint á ferðinni með
sína framúrstefnu. Ef til vill hefur
það vakað fyrir þeim að endurvekja
þessar tilraunir í tónlistarsköpun
og er í sjálfu sér ekkert við því að
segja. En mér finnst þeir taka
fullmikla áhættu, því svona hluti
leyfa menn sér ekki fyrr en þeir
eru orðnir svo sterkir á markaðin-
um, að engu skiptir hvað frá þeim
kemur. Ég held að Ný dönsk hafi
enn ekki verið komin á þann stall,
þótt vissulega sé hljómsveitin í hópi
þeirra athyglisverðustu, sem fram
hafa komið hér á landi í seinni tíð.
HÆTTIÐ
AD
BOGRA
VID
ÞRIFIN!
H ú fást vagnar með nýrri vindu
par sem moppan er undin með
einu handtaki án pess að taka
þurfi hana afskaftinu. Moppan fer
aiveg inn í horn og auðveidlega
undir húsgögn. Einnig er hún
tilvalin í veggjahreingerningar.
Þetta þýðir auðveldari og betri þrif.
Auðveldara,
fljótlegra og
hagkvæmara!
Nýbýlavegi 18
Sími 641988
það venjist annars vel. Annað lag—
ið,„Frelsið“, er hins vegar í þeim
anda sem gerir tónlist að góðri sölu-
vöru, án þess að verið sé að fóðra
menn á tómu léttmeti. Þetta lag
eitt út af fyrir sig er í hópi þeirra
eftirtektarverðustu sem ég hef
heyrt af nýútkomnum lögum. Það
er taktfast, melódískt, með grípandi
viðlagi og ágætum texta. En síðan
ekki söguna meir því satt að segja
eru lögin sem á eftir koma hrútleið-
inleg að mínum dómi. Reyndar eru
textarnir allir í betri kantinum og
á bak við þetta allt saman eru virð-
ingaverðar hugmyndir og djúpar
pælingar, en einhvern veginn finnst
mér þessi tónlist vera úr takti við
þá tíma sem við nú lifum á.
Þeir félagar í Ný dönsk hafa
bersýnilega ætlað sér að vera frum-
legir á þessari plötu, og ef til vill
eru þeir það í hugum fólks sem
ekki þekkir dægurtónlistarsöguna
nema tíu ár aftur í tímann. En á
Síðíista sakamálasagan er
spcnnuhlaðin frásögn, full
af óvæntuin uppákomuni og
miklum húmor.
Sérvitur kennari dregst
fyrir tilviljun inn í atburða-
rás ofbeldis, inorðs og
eilurlyfjasmygls, jiar sem
við sögu koma m.a. stór-
alhafnamaður i Kcykjavík,
ulanríkisráðhcrra og
tvíburadætur hans.
Ilöfundur fléltar sainan
speiinusögu, gamansögu og
fagurbóknienntir á nýstár-
lcgan hátt.
Björgúlfur Ólafsson er
ungur rilhöfundur sem
lilaul mikið lof gagnrýnenda
á síðasla ári fyrir fyrslu bók
sína Hvcrsdagsskór og
skýjaborgir.
I’yrsta bókin lofaði góðu og
Síðasta sakamálasagan
sýnir að Itjörgúlfur hefur í
engu brugðist þeim vænt-
inguin sem gerðar voru til
hans.
SKEMMTILEG BÓK

eítir lnöfuticl bókarinnar Hversdagsskór
og skýjaborgir sem kom út í fyrra og blant
mikið lof gagnrýnenda.
Lifðu er frásögn fjögurra barna
móöur, sem veiktist af krabba-
meini og hvernig hún öðlaöist
styrk til aö takast á
viö sjúkdóminn.
Mari Lornér hefur tvisvar
heimsótt ísiand og talað
á fundum um sorg og
sorgarviðbrögð, haldið
erindi fyrir hjúkrunarfólk
og talað í kirkjum.
Pöntunarsími (91) 25155
Bók
sem lætur
engan
ósnortinn
*
NY dönsk: Regnbogaland
Síðbúin framúrstefna
Hljómplötur
Sveinn Gudjónsson
Eitt besta lagið í safnplötufarg-
aninu síðastliðið sumar var að
mínum dómi „Nostradamus" með
hljómsveitinni Ný dönsk. Ég hugs-
aði mér því gott til glóðarinnar
þegar von var á nýrri plötu frá
hljómsveitinni og nú er hún komin,
„Regnbogaland“. Platan er þó gjö-
rólík því sem ég átti von á og hefur
valdið mér nokkrum heilabrotum.
Ný dönsk er um margt áhuga-
verð hljómsveit og þar eru í sveit
pi-ýðilegir tónlistarmenn. Eitt
skemmtilegasta sérkennið við
hljómsveitina er hveru vel þeim
tekst að samræma hinar ólíku radd-
ir sínar Daníel Ágúst Haraldsson
og Björn Jr. Friðbjörnsson og kem-
ur þetta vel fram á nýju plötunni.
Þá er hljóðfæraleikur með miklum
ágætum og viðbótarliðsmennirnir
Jón Ólafsson á hljómborð og Stefán
Hjörlejfsson á gítar standa vel fyrir
sínu að vanda. Hins vegar er platan
í heild þung í hlustun og alveg laus
við að vera skemmtileg, a.m.k. við
fyrstu yfirferðir. Fyrsta lagið
„Regnbogaland" gefur strax dálítið
tóninn að því sem koma skal, þótt