Morgunblaðið - 16.12.1990, Blaðsíða 54

54-
MORGÚNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM 'sUNNtJDAGl
! 16. DÉSEMBÉR 1990
Jólaraunir
Jólin eru konum erfiöur tími.
Og þaö er ekki bara hátiðin
sjálf sem leggst yfir þær eins og
mara þrungin matartilbúningi,
hreingerningalykt og strengjum
eftir saumaskap.
Því hvaö sem fólk
segir, þá hafa
konur ekki rifið
sig undan helsi
fortíðarinnar: í
hverri einustu
.^■NfedÍL^ konu sem i sinum
hópi er eins og
hver önnur sér-
menntuð, frama-
nútímakona leynist hún
eftir Sigurð G.
Tómosson
gjörn
mamma fyrri alda. Þrátt fyrir allt
leynist þarna uppeldisböggull
kynslóðanna, sem, þótt ekkert
kræli á honum allajafna, kemur
úr skúmaskotinu með jólaskamm-
rifinu. Þessi kona saumar og
prjónar á börnin sin, jafnvel
manninn, stóra barnið á heimil-
inu, ef þau hafa ekki verið gift of
lengi. (Tölfræðilegar athuganir á
því hvenær kona hættir að prjóna
á karl sinn og fer að kaupa á hann
hjá Guðsteini hafa ekki farið
fram.) Þessi dugnaðarforkur, sem
stoltir karlar fyrri tima kölluðu
heimilisprýði, skúrar og hreinger-
ir í þögulli sjálfspyntingu, og fram-
kvæmdin hefur yfir sér þetta
hreina yfirbragð píslarvættisins
og veldur þvi að heimilisfólkið fyl-
list allt að þvi trúarlegri sektar-
kennd yfir hreinum skáp í eldhús-
inu.
Meðan þessu fer fram una karl-
ar glaðir við sitt. Þeir stunda fé-
lagslíf sitt af einna mestu kappi
einmitt fyrir jólin og gefa því
reyndar gjarnan eitthvert kristi-
iegt og göfugt yfirbragð. Karla-
klúbbar setja á sig húfurnar og
selja perur, karamellur og jóla-
pappír. Innst inni finnst þeim þeir
taka með þessu þátt i öllu amstri
spúsu sinnar. Þeir koma heim
þægilega þreyttir eftir að hafa ver-
ið með félögunum og eru því ekk-
ert bersyndugir þótt þeir hitti fyrir
eiginkonu sem hefur, eftir annas-
ama viku í vinnunni, og ásamt
saumaskap á kvöldin, bakað á
einum laugardegi piparkökur,
þrjár sortir af amerískum hnetu-
bita-súkkulaðikökum, keypt jóla-
tré og nýja seríu, skrifað 50 jóla-
kort og pakkað 5 gjöfum tii út-
landa. Auk þess, og það verður að
tíunda sérstaklega, bakaði hún
gyðingakökur handa sínum eins
og hann fékk hjá mömmu sinni
og pabbi hans fékk hjá mömmu
sinni og þannig áfram allt frá því
molasykurinn var fundinn upp.
Þetta er bara hluti þess sem
konum leggst til fyrir jól. Á sjálfum
jólunum verður söguhetja vor að
eldajólamatinn, sjá um aðjólatréð
sé skreytt, síðustu gjöfunum
pakkað inn og allir hafi hrein og
þokkaleg föt. Einmitt um þetta
leyti, klukkan kortér fyrir tólf á
aðfangadag, kemst upp á meðal-
heimilinu að heimilisfaðirinn,
karlmaðurinn eða stóra barnið
(velja má orðalag eftir viðhorfum)
hefur gleymt þessum eina þætti
jólaundirbúningsins sem hvíldi á
hans signu herðum: Að kaupa
perur i jólaseríuna. Þetta má stað-
reyna í fjölmörgum rafmagnsbúð-
um i Reykjavík eftir rúma viku.
En allar píslir taka enda. Hús-
móðir allra tíma býst við nokkurri
umbun fyrir sína písi. Þegar börn-
in taka upp gjafirnar og húábónd-
inn hefur fengið rakspírann sinn,
veiðidótið og bækurnar, vill mín
fá sitt. Hún fer gjarnan að þessu
eins og hún eigi ekki von á neinu
(segir mér vinur minn einn sem
hefur fylgst með atferli konu
sinnar við jólatréð af vísindalegri
gjörhygli), en það er samt léttir
sem ekki er hægt að leyna þegar
hún rífur utan af mjúkum pakka
(loðfeidi), eða hörðum (gullhringur
ineð demanti). Þrátt fyrir allan
nútíma er engin ástarjátning fólg-
in í ritsafni Jónasar Hallgrímsson-
ar eða alfræðtorðabók. Samt held
ég að engínn hafi fengið eins rétt-
mætan skammt áf sárri ásökun
frá sínum heimilisþræl og einn
kunningi minn, sem að vísu þykir
dálítið púkalegur. Hjónabandið
hefur enn ekki komist í eðlilegt
horf eftir að hann gaf konu sinni
stóra sápu i jólagjöf.
Kristinn Guðmundsson sjómaður
og myndbandaútgefandi.
íslensk náttúra er í essinu sínu
við Norðurá. Hér er stórlax
þreyttur á Eyrinni svokölluðu.
MYNDBÖND
Sjómaður úr Keflavík
gerir myndband tun laxveiðiá
Myndbandaútgáfa á íslandi er
ekki ýkja mikil utan að tónlistar-
menn leita gjarnan til þeirrar
tækni til að kynna varning sinn.
Líkamsræktar- og hrossafólk
hefur og tekið til hendinni á
myndböndum og stangaveiði-
menn aðeins. Það þarf bjartsýni
og áræði að ætla sér að gefa út
myndband um eitt eða annað og
standa í því meira og minna einn.
að hefur hins vegar 35 ára gam-
all sjómaður úr Keflavík, Krist
inn Guðmundsson, gert, og viðfangs-
efni háns er laxvéiðiáin Norðurá í
Borgarfirði. Það kann að hljóma sér-
kennilega að sjómaður af Suðurnesj-
um framleiði myndband af laxveiðiá
í Borgarfirði. Við spyijum Kristin
hvernig á þessu standi:
„Svarið er einfaldlega, að laxveiði-
áhuginn hjá mer er yfirgengilegur.
Það eru fimm ár síðan ég byrjaði að
veiða á stöng og ég hef verið alveg
heltekinn. Norðurá er uppáhaldið,
ótrúlega falleg á, og því er ég rekinn
áfram af veiðibakteríunni og vænum
skammti af bjartsýni í bland. Við
vorum ijögur sem fórum af stað, en
er frá leið var ég að mestu einn í
þessu. Ef vel tekst til og maður fer
ekki flatt á þessu þá held ég áfram
og þá í samvinnu með eiginkonu
minni, gef Norðurárbandið út á
ensku og einnig bönd um fleiri ár.
Grímsá er til dæmis næst í röðinni.
En við rennum blint í sjóinn, allt
sparifé manns er farið í þetta og
meira til. Það verða að seljast að
minnsta kosti 100 myndbönd til að
dæmið komi út á sléttu."
Hver er annars áherslupunkturinn
í þessu? „Ég held að hver einasti
maður sem hefur ánægju af flugu-
veiði, eða bara veiði yfir höfuð, hljóti
að hafa ánægju af því að fá gullfal-
lega laxveiðiá inn í stofu til sín. Hin§
vegar hef ég orðið var við að ýmsir
telja að ég sé að leggja áherslu á
að gefa út band sem nýtist fyrst og
fremst sem leiðarlýsing. Auðvitað
nýtist bandið líka sem slíkt. Hins
vegar vakir fremur fyrir mér að gefa
því fólki, sem ekki hefur tök á því
að eyða tugum þúsunda í laxveiði-
leyfi, tækifæri ti) að upplifa fegurð
ánna okkar og engin á er betur til
slíks fallin að mínum dómi heldur
en Norðurá í Borgarfirði,“ segir
Kristinn Guðmundsson.
TONLIST
470 viðskiptavinum
boðið á tónleika
Fyrir skömmu varð sá atburður í menningarlífi Reykjavíkurborgar,
að 470 manns fylltu Islensku óperuna og hlýddu þar á átta manna
hljómsveit flytja verk eftir Rossini, Hummel og Mozart. Var gerður
góður rómur að, en heldur fór hljótt um hljómleika þessa í fjölmiðl-
um. Tónleikahald þetta var þannig tilkomið, að Sævar Karl Ólason,
klæðskeri og kaupmaður, velti fyrir sér með hvaða hætti hann gæti
bæði stutt menningarstarfsemi og heiðrað viðskiptavini sína í gegn
um árin. Þetta varð niðurstaðan. Klassískir tónleikar undir forystu
kontrabassistans Richards Korn og gestirnir voru viðskiptavinir
Sævars Karls. Klæðskerinn borgaði brúsann. „Þetta var ekki ódýrt,“
segir Sævar, en ræðir ekki upphæðir nánar, segir reikninga ókomna.
En hvers vegna, Sævar?
Fyrirtækið hefur alltaf starfað í
þessum anda, samaber lista
galleríið sem hér er innan veggja
og er orðið mjög eftirsótt til sýning-
arhalds. Listamenn greiða enga
leigu fyrir galleríið og fyrirtækið
tekur enga prósentu af sölu sé ein-
hver. Á sama hátt var viðskiptavin-
um öllum boðið að kostnaðarlausu.
Við sendum út boðsbréf og var
Hluti hljomsveitarinnar hefur sett sig í stellingar.
Ljósmynd/SG.
m —
ENGIIM UTBORGUIM!*
KÆLISKAPAR
FRYSTISKÁPAfí
0G
MARGT
FLEIRA
UPPÞVOTTAVÉLAR ÞVOTTAVÉLAfí
ELDAVELAR
0G
OFHAfí
‘Engin útborgun ef þú kaupir fyrir meira en 200 þús. kr.
Þá getur þú skipt greiðslum jafnt niður á 24 mánuði og fyrsta greiðsla
yrði eftir einn mánuð.
KYNNTU ÞÉR MÁLIÐ.
ÞURRKARAfí
RMM
&SAMBANDSINS
HOLTAGÖRÐUM SÍMI 68 55 50
VIÐ MIKLAGARÐ