Morgunblaðið - 20.02.1991, Blaðsíða 37

Morgunblaðið - 20.02.1991, Blaðsíða 37
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 20. FEBRÚAR 1991 37 Minning: Kárastaðafjölskyld an, Skagaströnd Mig langar í þessari grein að minnast móðurömmu minnar, Sig- urbjargar Sigurbjörnsdóttur, og tveggja sona hennar, Kára og Sig- urbjörns, Kárastöðum, Skaga- strönd. Sigurbjörg var fædd á Akureyri 27. apríl 1872. Foreldrar hennar voru Sigurbjörn Sveinsson trésmið- ur og kona hans, Hólmfríður Jó- hannesdóttir. Sigurbjörg ólst upp á Akureyri en árið 1895 giftist hún Kristjáni Kristjánssyni frá Knúts- stöðum í Þingeyjarsýslu, f. 13. júlí 1855. Um móður Kristjáns, Maríu Kristjánsdóttur, orti Guðmundur Friðjónsson skáld hið merka kvæði, Ekkjan við ána. Sigurbjörg og Kristján bjuggu fyrstu árin í Þingeyjarsýslu en alda- mótaárið fluttu þau að Hofi á Skag- aströnd. Bjuggu þau síðan á ýmsum bæjum í Skagahreppi. Þau hjón eignuðust 12 börn og voru sum af þeim innan við fermingu þegar Kristján féll frá 17. mars 1922. En amma var trúuð og lét ekki bugast þegar sorgin sótti hana heim. Hún hélt hópnum saman eins og mögu- legt var enda voru þá elstu bömin komin á fullorðinsár. Er ég hugsa um þessa fjölskyldu leitar hugurinn til bernskuáranna á Vindhæli þegar mamma fór með okkur Stellu systur út að Álfhóli á Skaga til að finna móður sína og systkini. Þvílík tilhlökkun hjá litlum stelpuhnátum og þeir yndislegu dagar er við áttum þar hjá ömmu og frændfólki gleymast aldrei. Árið 1933 missti amma einn son sinn, Karl, í sjóinn og urðu þá þau umskipti hjá fjölskyldunni að hún flutti inn í þorpið Skagaströnd. Þar byggði amma ásamt Kára, f. 5. desember 1914 og Sigurbirni, f. 28. október 1906, hús er þau nefndu Kárastaði og þar bjuggu þau lengst af síðan. Þar var gott að koma, hlýja og gestrisni, sama hvern að garði bar. Amma var greind, fróð og skemmtileg kona. Hún var einnig sérstök húsmóðir og það var alltaf eitthvað gott til í búrinu hennar upp í lítinn munn. Ég hændist snemma að ömmu og frændum mínum, Kára og Bjössa. Það má segja að Kára- staðaheimilið hafi verið sem annað heimili eftir að foreldrar mínir fluttu árið 1935 frá Vindhæli og út að Skagaströnd, slíkur var samgang- urinn. Eins var það eftir að ég eign- aðist mitt eigið heimili og eitthvað var til hátíðarbrigða; skírn, ferming eða afmæli, alltaf voru amma, Kári og Bjössi, komin og tóku þátt í gleði fjölskyldunnar, annað kom ekki til greina. Mikill gestagangur var á Kára- Sigurbjörg Sigurbjörnsdóttir stöðum alla tíð, bæði var það að afkomendur afa og ömmu voru margir en einnig var kunningjahóp- urinn stór. Ætíð voru næg matföng á borðum, sama hvenær barjð var að dyrum. Ekki gleymdust heldur börnin, bræðurnir voru alltaf tilbún- ir að tala við þau og stytta þeim stundir. Svo var líka til bíll o.fl. í skúffu fyrir þau yngstu. Oft hitaði amma súkkulaði og bakaði lumm- ur, fannst þá sumum gott að sitja í eldhúsinu og hlusta á hana segja frá liðnum dögum. Amma var sérstaklega þril'in kona, sem vildi hafa allt í röð og reglu, og tókst það. Hún lést 1. janúar 1966. Bjössi og Kári héldu áfram að stunda búskap eftir að þeir fluttu til Skagastrandar. Þeir hugsuðu vel Kveðjuorð: Pálína Eydal Fædd 10. janúar 1909 Dáin 1. janúar 1991 Hún elsku Palla mín er dáin. Hún fékk hægt andlát á nýársdag og má segja að það hafi verið farsæl lausn fyrir hana því hún hafði átt við veikindi að stríða síðastliðin fjögur ár auk þess sem hún missti nær alveg sjón fyrir nokkrum árum. Pálína eins og hún hét fullu nafni var fæcjd að Búðum á Fáskrúðsfirði 10. janúar 1909. Foreldrar hennar voru hjónin Guðný Magnúsdóttir og Indriði Finnbogason bæði Aust- firðingar. Hún var gift Herði Eydal móður- bróður mínum, sem lést árið 1976. Synir þeirra eru Ingimar kennari og hljómlistarmaður, giftur Ástu Sigurðardóttur sjúkraliða. Finnur tónlistarkennari, giftur Helenu Eyj- ólfsdóttur söngkonu, og Gunnar lögfræðingur, giftur Ásgerði Ragn- arsdóttur kennara. Pálína og Hörður áttu hlýlegt heimili í Hlíðargötu 8 sem er ein af eldri götum norðurbrekkunnar á Akureyri þar sem húsin eru umvaf- Fædd 7. maí 1911 Dáin 8. febrúar 1991 Nú þegar vinkona mín Marsibil Bernharðsdóttir er látin leita ég að orðum, en finn þó eigi það sem ég vildi segja og væri minningu hennar við hæfí. Það er varla hægt að minnast á Billu, eins og hún var alltaf kölluð, nema að minnast á hann Hjalta líka, því þau voru svo samhent. Efst í huga mér er þakklæti fyr- ir þá hlýju og elsku sem ég mætti hjá þeim hjónum er ég svo oft kom á heimili þeirra í Stóragerði 34, þar mynduðust sterk tryggðarbönd sem hafa haldist alla tíð, þótt leiðir skildu er ég fluttist til Ákureyrar. Billa og Hjalti eignuðust þijú in tijágróðri. Margs er að minnast úr Hlíðargötunni. Ég minnist jóla- boðanna á jóladag þegar öll fjöl- skyldan safnaðist saman og veitt var af rausn og þó að húsakynnin væru ekki stór virtist aldrei þröngt um neinn. Einnig kemur upp í huga minn sú minning þegar við Palla sátum við borðið í eldhúsinu yfir kaffibolla og spjölluðum um daginn og veginn. Þá hafði hún ætíð frá mörgu skemmtilegu að segja og var oft með spaugsyrði á vörum því hún hafði góða kímnigáfu. Ótalin eru þau sumur sem ég og fjölskylda mín dvöldumst með Pöllu, Herði og fjölskyldu þeirra í sumar- bústaðnum Bjarkalundi í Vagla- skógi. Það voru yndislegir dagar og þar nutu þau sín til fullnustu í faðmi íjölskyldunnar. Palla var vin- mörg og átti góða nágranna í Hlíð- argötunni sem gýndu henni mikla ræktarsemi, enda var hún þeirrar gerðar að fólk laðaðist að henni. Góðsemi, hlýleiki, jafnaðargeð, létt lund og umhyggja fyrir öðrum var hennar aðalsmerki. Með þessum lyndiseinkennum vann hún hug og börn: Þorstein, Kristján Óla og Kristínu, sem var_ ein af mínum bestu vinkonum. Á heimilinu var einnig öldruð móðir Billu, Sigríður, sem var rúmföst árum saman og annaðist Billa hana af mikilli natni eins og henni var lagið. Þetta var mikið álag á Billu, því einnig var mikill gestagangur á heimilinu, og alltaf pláss fyrir einn í viðbót. Fyrir einu og hálfu ári varð ijöl- skyldan fyrir miklu áfalli þegar einkadóttirin, Kristín, lést, því sam- bandið milli hennar, foreldra hennar og bræðra var mjög einlægt. Nú er aftur komið að kveðju- stund. Kæri Hjalti, um leið og við kveðj- um okkar góðu vinkonu sendum við hjarta allra sem henni kynntust. Palla gat dvalið á heimili sínu með góðri hjálp tengdadætra sinna og sona ásamt aðstoð frá heimahjúkr- un og fleirum þar til fyrir hálfu öðru ári að hún fluttist á hjúkruna- rdeildina við Dvalarheimilið Hlíð. Þar naut hún frábærrar umönnunar hjúkrunarfólks þar til yfir lauk. Með þessum kveðjuorðum vil ég þakka Pöllu minni samfylgdina og allt sem hún hefur verið mér í gegn- um árin. Blessuð veri minning hennar. Þyri Guðbjörg Björnsdóttir þér og fjölskyldunni dýpstu samúð- arkveðjur. Ragna Marsibil Bernharðs- dóttir - Kveðjuorð Sigurbjörn Kristjánsson um skepnur sínar og höfðu ánægju af þeim, ekki síst hrossum. Einnig stunduðu þeir sjóróðra suður á landi eins og tíðkaðist áður fyrr en hér heima unnu þeir í frystihúsi og við smíðar. Þeir voru duglegir, ósér- hlífnir og samviskusamir, sama að hvaða verki þeir gengu. Bræðurnir voru glaðsinna, höfðu gaman af söng og tónlist, lásu mik- ið og voru fróðir um marga hluti. Kemur þá upp í huga minn síðasta samverustundin á Kárastöðum með frændfólki og vinum; lagið tekið og sungið, spilað fram á nótt og borð hlaðin veisluföngum. Það var eftir- minnileg kvöldstund. Sigurbjörn og Kári kvæntust ekki né eignuðust börn en á Kára- stöðum var alltaf mikið af börnum og unglingum um lengri eða skemmri tíma. Þar ólust m.a. upp tvö barnabörn Sigurbjargar enda var Kárastaðafjölskyldan ávallt til- búin að hlúa að þeim er þess þurftu með en sá eiginleiki sýnir best þann innri mann sem hún hafði að geyma. Árið 1960 kom að Kárastöðum sem ráðskona, Jónína Valdimars- dóttir frá Blönduósi með litla dóttur sína, er þar ólst svo upp til fullorð- insára. Ámma var þá hætt að geta séð um heimilisstörfin vegna ald- urs. Jónína hugsaði vel um heimilið og lét sér mjög annt um það og áfram hélst sama hlýjan og gest- risnin. Fyrir liðlega tveimur árum fluttu svo bræðurnir og Jonína inn í dval- arheimilið Sæborg hér í bæ þar sem þeir nutu góðarar umönnunar. Þeir voru orðnir aldraðir og heilsan farin að gefa sig. Sigurbjörn lést 10. sept- ember 1989 og Kári 11. desember 1990. Allt tekur enda. Nú er Kárastað- afjölskyldan horfin og söknuður hjá okkur sem áttum svo góðar stundir með henni. En einnig býr þakklæti í hjörtum okkar til þessarar góðu fjölskyldu sem gaf okkur svo mikið og við fengum að vera svo lengi samvistum við. Guð blessi minningu þeirra allra. Soffía S. Lárusdóttir, Skagaströnd. Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting- ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á 2. hæð i Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn- arstræti 85, Akureyri. Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga. IDNSKÓLINN í HAFNARFIRÐI Skólanofnd lónakólans I HafnarfiriM haldur oplnn fund flmmtudagtnn 21.02. Id. 20.30. Fundurinn voróur að Raykfcvfkurvagl 74 og ar opinn OUum ar hafa ðhuga ð fntfialumðlunn lðn-, fog og ttknknennta. TAEKWOIM - DO sjálfsvarnarílirótt ★ 1. Eykur sjálfstraust ★ 2. Eykur sjálfsaga ★ 3. Sjálfsvörn ★ 4. Líkamlegur sveigjanleiki ★ 5. Fyrir bæði kynin ★ 6. Sálfræðilegt jafnvægi Æfingatímar: Laugardaga kl. 14.30 Miðvikudaga kl. 19.00 Fimmtudaga kl. 19.00 Æfingar fara fram í íþróttahúsi ÍR, Túngötu v/Landakot. Þjálfari Michael Jorgensen 3. dan. Upplýsingar gefur Kolbeinn, sími 15202.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.