Morgunblaðið - 26.02.1991, Blaðsíða 38

38
i r r i aAunasr? «• nu , íiqi® aiaAiiaviuoíiOM
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. FEBRÚAR 1991
t
Eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir,
TÓMAS GEIRSSON,
Kirkjuvegi 72,
Vestmannaeyjum,
varð bráðkvaddur 24. febrúar.
Dagný Ingimundardóttir,
Helga Tómasdóttir,
Geirrún Tómasdóttir,
Sigurður Tómasson, Guðrún Jakobsdóttir
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BJARNI ÓLAFSSON
verkstjóri,
Hringbraut71,
Keflavík,
lést aðfaranótt 23. febrúar.
Erla Olsen,
Fanney Bjarnadóttir,
Ólafur Birgir Bjarnason,
Aðalheiður Bjarnadóttir,
Olga Sædís Bjarnadóttir,
Laufey Jónsdóttir,
og barnabörn.
Gunnólfur Arnason,
Ragnheiður Ragnarsdóttir,
Leifur Kristjánsson,
Árni Heiðar Árnason,
Kristinn Arnberg
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN HALLDÓRSDÓTTIR
frá Vestmannaeyjum,
Sævangi 47,
Hafnarfirði,
lést 22. febrúar.
Ólöf Svavarsdóttir,
Kristjana Svavarsdóttir,
Halldór Svavarsson,
Valur Svavarsson,
Antoníus Svavarsson,
Margrét Svavarsdóttir,
Hjálmar Guðnason,
Vigdís Ásgeirsdóttir,
Halldóra Valdimarsdóttir,
Hrafhildur Sigurðardóttir,
Jens Parbo,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
FósturfaQir minn og afi,
GUÐMUNDURHÓLM,
Skeggjagötu 23,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 27. febrúar
kl. 15.
Fyrir okkar hönd og annarra vandamanna,
Jenný Árnadóttir,
Katrín Ösp Bjarnadóttir.
t
Útför
LAUFEYJAR JÓNSDÓTTUR,
Bólstaðarhlið 45,
fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík mið-
vikudaginn 27. febrúar kl. 13.30.
Guðjón Tómasson, Kristín ísleifsdóttir.
t
Útför móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
RAGNHEIÐAR BJARNADÓTTUR,
Furugrund 70,
Kópavogi,
verður gerð frá Kópavogskirkju miðviku-
daginn 27. febrúar kl. 15.00.
Þóra Hauksdóttir, Þorsteinn Stfgsson,
Auður Hauksdóttir, Þorsteinn Guðmundsson,
Haukur Viðar Hauksson, Huida B. Jónsdóttir
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
NILS ÍSAKSSON,
Boðahlein 8,
Garðabæ,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag, þriðjudaginn 26.
febrúar, kl. 15.00.
Steinunn Stefánsdóttir,
Gústav Nilsson, Þóra Ólafsdóttir,
Ólafur Nilsson, Guðrún Ólafsdóttir,
Bogi Nilsson, Elsa Petersen,
Anna Nilsdóttir, Friðrik J. Hjartar,
barnabörn og barnabarnabörn.
---- *
Nils Isaksson fv.
skrifstofusljóri
Fæddur 3. mars 1893
Dáinn 16. febrúar 1991
Það er komin kveðjustund. í dag
fer fram jarðarför tengdaföður
míns, Nils ísakssonar, sem lést 16.
þ.m., en hann hefði orðið 98 ára
gamall á sunnudaginn kemur.
Eg sá hann fyrst í júnímánuði
fyrir tæpum 30 árum í gamla Verzló
við Grundarstíg. Það var við út-
skrift stúdenta, en hann og Stein-
unn kona hans samfögnuðu þar
Boga syni sínum. Við hittumst fyrst
rúmu ári síðar í Siglufjarðarskarði,
en þangað kom hann og Gústav
mágur minn á móti okkur Boga
þegar ég heimsótti fjölskyldu hans
í fyrsta sinn á Siglufjörð. Viðmót
hans var jafnhlýtt þá og það var æ
síðan er við fundumst.
Með Nils er genginn einstakur
maður. Hann var hvers manns hug-
ljúfi, dagfarsprúður og reffilegur.
Það var ekki síst glaðleg framkoma
hans og glettni sem heillaði. Hann
var vinsæll meðal samferðamanna
sinna og á langri lífsleið naut hann
tryggrar vináttu margra. Hann
horfði á eftir mörgum þeirra og
hann átti það til að segja þegar
hann frétti um lát einhvers sem
hafði verið honum kunnugur: „Ætli
ég hafi ekki gleymst?"
Þrátt fyrir háan aldur voru Nils
og Steinunn lánsöm að eiga enn
trygga vini sem sýndu þeim vinar-
þel og ræktarsemi sem er mikils
virði ekki síst á efri árum og fyrir
það hafa þau hjón verið þakklát.
Tryggur vinur þeirra í gegnum tíð-
ina, Egill Jónsson, hefur heimsótt
þau reglulega og sátu Nils og Egill
þá gjarnan „úti í húsi“ (sólstofu)
og púuðu vindla, en Nils var ánægð-
ur ef menn vildu þiggja „cigar“ eða
fá sér í pípu með honum og hann
skildi ekki það bindindisástand sem
farið er að ríkja nú til dags. Það
sem Nils þótti einna mest varið í,
eftir að þau hjón fluttu til Reykja-
víkur fyrir rúmum 23 árum, var
að fara austur á Eyrarbakka þar
sem hann átti rætur sínar að rekja
og þangað sem hugurinn leitaði æ
Legsteinar
Framleiðum allar
stærðir og gerðir
af legsteinum.
Veitum fúslega
upplýsingar og
, ráðgjöf um gerð
og val legsteina.
S.HELGASON HF
STEINSMIOJA
SKEMMUVEGI48. SIMI76677
oftar nú hin síðari ár. Naut Nils
trygglyndis góðvinar síns, Lárusar
Blöndals Guðmundssonar bóksala,
en ferðimar sem hann bauð Nils
með sér austur fyrir fjall eru ótelj-
andi, sú síðasta farin seint á liðnu
sumri.
Af frásögnum Nils hef ég kynnst
persónum sem komu við sögu á
Bakkanum í upphafi þessarar ald-
ar, Húsinu og Lefoliiverslun þar
sem hann starfaði um árabil. Ollu
þessu tengdust skemmtilegar sögur
og vísur sem hann fór með og kunni
ógrynni af. Ég held að ég hafí aldr-
ei hitt hann án þess að hann færi
með vísu, sama hve stundin var
stutt. Afabömin hans hafa mörg
erft þessa ljóðelsku og kunna þau
margar vísur sem hann kenndi
þeim. Ekki alls fyrir löngu spurði
ég hann hver væri eftirlætis vísan
hans, hann átti erfitt með að svara
því en sagði að sér hafi alltaf verið
kær vísa sem hann hélt að Guð-
mundur afi Lárusar Blöndals væri
höfundur að og var ort til föður
Nils, Isaks Jónssonar:
Blessaður vertu Bonni minn,
börnin þin og kvinna,
ávallt sé það endirinn,
allra bæna minna.
Mér hefur alltaf þótt vænt um
stöku sem ég lærði hjá þeim á Sigló,
kannski af því að það var saga á
bak við hana, en Nils hafði botnað
fyrripart á foreldraskemmtun hjá
Gagnfræðaskóla Siglufjarðar og
hlotið verðlaun fyrir (konfektkassa
sem hann átti að njóta vel og lengi)
og hann henti gaman að. Mér finnst
vísan tengjast Nils og lífsmottói
hans:
Líflð er enginn leikur,
né lokkandi ævintýr.
Götuna gakktu keikur,
glaður og viðmótshýr.
Nils var heilsugóður mest alla
ævi og hélt sér ótrúlega vel. Hann
hafði oft á orði þegar talað var um
hve unglegur hann yæri að hann
væri orðinn hálfgerður sýningar-
gripur, en hafði þó lúmskt gaman
af. Hann var mikið snyrtimenni,
ávallt fínn í tauinu og naut þess
að klæða sig upp. Stundum setti
hann ofan í við syni sína ef honum
fannst þeir ekki vera vel til fara
eða ósmekklega klæddir. Eitt sinn
þegar þeir voru allir fjórir saman-
komnir sagði hann íbygginn að það
færi tvennum sögum um hver þeirra
væri unglegastur, rétti úr sér um
leið og tók í jakkaboðunga. Ekki
setti hann út á okkur tengdadætur
sínar þijár eða Önnu dóttur sína
svo ég viti til, en hann fetti fingur
út í skegg tengdasonarins og þótti
það ekki nógu virðulegt.
Hver karlmaður af gamla skólan-
um, sem var ávallt fínn og snyrtileg-
ur, hlaut að eiga góða myndarlega
eiginkonu. Það átti Nils. Heiðurinn
á hún Steinunn, konan hans, og
hefur hún ekki látið sitt eftir liggja
að hafa fatnað hans í lagi. Pressuð
föt, burstaðir skór og stífstraujaðar
skyrtur og vasaklútar voru alltaf
til reiðu.
Í Brúðkaupsljóði yrkir Einar
Bepediktsson svo:
t
Útför eiginmanns míns, föður okkar, stjúpföður, tengdaföður og
afa,
KJARTANS G. JÓNSSONAR
fyrrverandi kaupmanns,
Sóleyjargötu 23,
Reykjavík,
verður gerð frá Dómkirkjunni föstudaginn 1. mars nk. kl. 10.30.
Unnur Ágústsdóttir,
Magnús G. Kjartansson, Auður Kristmundsdóttir,
Bjarni Kjartansson, íris Vilbergsdóttir,
ÁgústSchram, Bára Magnúsdóttir,
Hrafnhildur Schram
og barnabörn.
í hússins dyggð á þjóð sinn þrótt;
í því skal grunninn vanda.
Vor örlög ráðast heima, hljótt,
í hjarta voru og anda.
Vort land til æðri auðnu snýr
með ástinni og trúnni;
þess framtíð, mál og menning býr
hjá manninum - og frúnni.
Það er ekki hægt að tala um
Nils án þess að Steinunn komi við
sögu, svo nátengd voru þau. Hún
annaðist hann sem gersemi öll þau
58 ár sem þau voru í hjúskap. Þótt
Nils hafí verið helsjúkur síðasta
hálfa árið, var hann heima og naut
umönnunar hennar að undanskild-
um örfáum vikum er hann dvaldi á
sjúkrahúsum.
Ekki taldi hún þetta eftir sér
jafnvel þótt hún væri sjálf farin að
heilsu og sagði það vera sitt starf,
það sem hún hafi alltaf gert og
ætlaði einnig að gera nú. Eg dáist
að tengdamóður minni fyrir þrek
hennar og viljastyrk, fyrir að gera
Nils ævikvöldið léttbærara og fyrir
stuðning hennar við hann alla þeirra
sambúð. Hvergi annars staðar vildi
hann vera en heima hjá Steinu.
Hvaða lífsstarf er göfugra en að
koma börnum sínum til manns og
annast fjölskyldu sína svo að henni
líði sem best? Guð launi Steinunni
lífsstarfið.
Hjónaband þeirra er dæmigert
fyrir þá kynslóð sem nú er óðum
að hverfa. Húsbóndinn er sá sem
allir sjá og ef til vill dýrka og dá
en húsmóðirin er inni á heimilinu
og leggur allt í sölurnar til þess að
eiginmaður og börn megi njóta sem
bests atlætis. Það er hún sem allt
byggist á, en fer svo lítið fyrir.
Þegar Nils hætti að starfa á
skrifstofu Sfldarútvegsnefndar á
Siglufírði 75 ára gamall, gat hann
ekki hugsað sér að vera atvinnulaus
þar nyrðra. Þau fluttu til Reykjavík-
ur og bjuggu á Leifsgötu í mörg
ár. Nils settist ekki í helgan stein
heldur annaðist hann bókhald fyrir
ýmsa og þegar hann hvíldi sig frá
bókhaldsstörfunum gekk hann út
dag hvem, hvernig sem viðraði,
gjarnan niður á Lækjartorg. Það
kom fyrir að hann tók strætisvagn
heim ef mikið rigndi. Á þessum
gönguferðum kom hann oft við hjá
kunningjum sínum í miðbænum og
hitti marga sem hann þekkti á leið-
inni. Hann hafði yndi af þessum
gönguferðum og saknaði þeirra eft-
ir að hann flutti úr borginni. Ekki
voru þau hjón vanafastari en það
að á meðan þau bjuggu í Reykjavík
snemst hlutirnir við um tíma, hún
fór út að vinna en hann heimavinn-
andi. Þótt hann stæði ekki í elda-
mennsku og stússi, gaf hann gest-
um kaffi og með því, en óhreinn
bolli mátti ekki sjást í eldhúsinu
þegar Steinunn kom heim. Auðvitað
vorum við öll undrandi, ekki aðeins
féll þeim lífið í Reykjavík, heldur
tóku þau upp breytta hætti, bæði
n'gfullorðin. Þegar Nils svo hætti
bókhaldsstörfunum 93 ára gamall,
fluttu þau að Boðahlein í Garðabæ,
í nábýli við Hrafnistu í Hafnarfirði
og undu hag sínum vel. Enn varð
Nils vel til vina og var fljótur að
aðlagast nýju umhverfi og kynnast
fólki þar suður frá. Einnig þar fór
hann í gönguferðir og var það hans
starf að kaupa í matinn og ekki er
langt síðan að hann hætti að ganga
í verslunina Miðvang í Hafnarfirði