Morgunblaðið - 17.03.1991, Blaðsíða 22

T! pnmn-ii'!/-; fíFfflfH ÍTTP.&3J
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. MARZ 1991
REYKJAVÍKURBRÉF
Laugardagur 16. marz
munum þeirra, sem starfa við þetta opin-
bera fyrirtæki og láta eins og þeir eigi það.
Ekki
einsdæmi
ÞVI MIÐUR ER
_ síður en svo eins-
dæmi að þannig sé
tekið á málum, sem
verða ekki leidd til
lykta nema rætt sé um þau á opinberum
vettvangi af einurð og hreinskilni en ekki
höfðað til tilfinninga eða leitast við að
gera tillögusmiðum upp skoðanir eða
markmið.
Nýlega kom hámenntaður útlendingur
sem dvalist hefur hér á landi í nokkur ár
til bréfritara á ritstjórnarskrifstofum
Morgunblaðsins og lýsti því, hve erfiðlega
honum hefði gengið að fá vinnu við sitt
hæfi hér á landi. Hann hefur dvalist í
mörgum löndum og talar og ritar fjölmörg
tungumál. Til þess að styrkja stöðu sína
á almennum vinnumarkaði hér hefur hann
tekið próf frá Háskóla íslands. Hann hefur
víða sótt um vinnu en segir undantekningu
að hann fái skriflegt svar við umsóknum
sínum og hringi hann fari viðmælendur
hans yfirleitt undan í flæmingi og vilji
ekki gefa skýr svör. Hann var spurður,
hvort þetta væri erfiðara fyrir hann hér
en annars staðar. Stóð ekki á svarinu, því
að hann sagðist aldrei hafa kynnst lokaðra
þjóðfélagi en hinu íslenska, þar sem erfið-
ara væri að komast áfram á almennum
forsendum, svo virtist sem hér vildu menn
helst ekki gera neitt gagnvart neinum
nema maður þekkti mann, með öðrum
orðum að um einhvers konar klíkustarf-
semi væri að ræða.
Er þessi lýsing ekki náskyld viðbrögðun-
um við hugmyndinni um að breyta eignar-
haldi á Rás 2? íslenska þjóðfélagið er á
varðbergi gagnvart öllum breytingum og
þeir eiga auðvelt með að höfða til almenn-
ings sem eru á móti þeim. Utlendingar eru
í mörgu tilliti fulltrúar breytinga. Þeir
færa með sér ný viðhorf, aðra menningu.
í undirmeðvitundinni óttumst við, að þeir
geti breytt myndinni, sem við höfum verið
að teikna um aldir, þótt þeir hafi hins
vegar margir einungis heillast af henni
og vilji kynnast henni betur eða verða hluti
af listaverkinu. Þjóðarfordómarnir sem
hinn erlendi viðmælandi bréfritara lýsti
hafa ekki enn fælt hann úr landi en þeir
hafa vakið hjá honum kvíða um eigin
framtíð hér og honum finnst að hann hafi
verið lítillækkaður með því að enginn sýni
hæfileikum hans nægan áhuga.
Á þessi lýsing ekki að vekja okkur sjálf
til umhugsunar um ráðandi viðhorf? Ber
ekki of mikið á hinum fordómafyllstu, sem
höfða til einföldustu raka, eins og þeirra
að með auknum alþjóðlegum samskiptum
töpum við bæði landinu og miðunum í
hendur útlendinga.
Á breyt-
ingatímum
EF LITIÐ ER YFIR
síðustu tíu ár hafa
þau verið mesta
breytingarskeið í
sögu þessarar ald-
ar. Þar ber að sjálfsögðu hæst, að gömlu
deilurnar milli austurs og vesturs eru úr
sögunni. Fyrir tíu árum óttuðust margir
að vestrænu lýðræðisríkin væru að tapa í
hugmyndafræðilegu baráttunni við komm-
únistaríkin vegna þess að friðarhreyfing-
arnar væru svo öflugar á Vesturlöndum
og stjórnarherrarnir þar alltof einstreng-
ingslegir og harðir, þeir hlytu að lúta í
lægra haldi.
Helmut Kohl er enn kanslari í Þýska-
landi eins og hann var þá, en nú með
umboð frá allri þýsku þjóðinni eftir hrun
Berlínarmúrsins og sósíalisma og komm-
únisma. Francois Mitterrand er enn for-
seti Frakklands en horfinn frá sósíalísku
stefnunni sem hann fylgdi fýrir 10 árum.
Ronald Reagan sem friðarsinnar töldu að
myndi steypa heiminum í kjarnorkustríð
sat sín tvö kjörtímabil sem forseti Banda-
ríkjanna og afhenti varaforseta sínum,
George Bush, öflugri þjóð sem hefur óskor-
aða forystu í heiminum eftir framgönguna
gegn Saddam Hussein. Margaret Thatcher
varð að víkja sem forsætisráðherra fyrir
manni úr eigin flokki en ekki fyrir and,-
stæðingum sínum í breska Verkamanna-
flokknum. Skriðurinn á aukinni samvinnu
Vestur-Evrópuríkjanna er svo mikill að
menn mega hafa sig alla við til að fylgj-
ast með framvindunni.
Heimsmynd kommúnista hefur hrunið.
Það voru kommúnistar en ekki lýðræðis-
sinnar sem töpuðu í hugmyndafræðilegu
baráttunni. Þjóðirnar í Mið- og Austur-
Evrópu sækja frá marxisma til lýðræðis.
Þótt þær vildu snúa til baka og halda áfram
að búa í gerviheimi miðstýringar og marx-
isma geta þær það ekki, því að þar er
ekkert skjól að finna. Þær verða að taka
stefnuna í átt til fijálsræðis og markaðsbú-
skapar. Marxisminn er að baki í þessum
ríkjum og einnig í Sovétríkjunum, þar sem
Míkhaíl Gorbatsjov berst enn við að halda
síðasta nýlenduveldinu saman. Hann á
undir högg að sækja því að þjóðirnar sem
mynda Sovétríkin sætta sig ekki lengur
við miðstjórnarvaldið i Moskvu og vilja fá
að njóta frelsis til að takast á við viðfangs-
efnin.
Við sem lifum þessa breytingatíma skilj-
um mikilvægi þeirra ekki til fulls. Okkur
skortir í senn upplýsingar og hæfilega fjar-
lægð til að geta metið áhrifin rétt. Hvergi
hafa fordómarnir líklega verið meiri í Evr-
ópu, gagnvart útlendingum og öllum breyt-
ingum, en hjá einræðisherrunum sem
stjórnuðu löndunum í Mið- og Austur-Evr-
ópu og fáfróðum og illa upplýstum almenn-
ingi, sem býr þar. Tregðulögmálið varð
hins vegar að vikja fyrir krafti breyting-
anna. Breytingaskeiðið er sársaukafyllra
vegna þess hve menn drógu lengi að horf-
ast í augu við blákaldar staðreyndir. Enn
geta menn hrósað sér af því, að umbylting-
in í Evrópu hafi gerst án blóðsúthellinga.
Óttinn við þær sækir þó á marga, ekki síst
í Sovétríkjunum.
Yfirvinnum
óttann
HRÆÐSLAN VIÐ
breytingar er oft
miklu sársauka-
fyllri en breyting-
arnar sjálfar. Þeir
sem standa að umbyltingu þurfa oft að
veija mun meiri tíma til að sannfæra
menn um réttmæti aðgerða sinna en efni
þeirra. Menn standa gegn því sem þeir
telja í raun sjálfsagt og eðlilegt, af því að
þeim finnst tíminn rangur eða leiðin sem
valin er vitlaus.' Oft þarf mikla staðfestu
til að vinna bug á slikum fordómum.
Fyrir áratug eða svo var ógjömingur
að fá það samþykkt í borgarstjórn
Reykjavikur að afnema hömlur á starfs-
tíma verslana. Þá risu menn upp með svip-
uðum þjósti og þeir gera nú vegna um-
ræðna um Rás 2, þegar rætt var um rýmri
afgreiðslutíma verslana. Þetta mál rann í
gegnum borgarstjóm Reykjavíkur ágrein-
ingslaust fyrir fáeinum vikum. Það treyst-
ir sér enginn lengur að standa gegn auknu
fijálsræði i þessu efni.
Sumar breytingar eru hins vegar þess
eðlis að þær þola ekki jafn langan umþótt-
unartíma og borgarstjóm gaf sér vegna
afgreiðslutimans. Borgarstjórnin gaf sér
til dæmis mun skemmri tíma til að afnema
pólitíska úthlutunarkerfið í lóðamálum, en
afnám opinberrar skömmtunarstjórnar á
því sviði hefur verið ein meginforsendan
fyrir vexti Reykjavíkur á liðnum ámm.
Einkavæðing Rásar 2 þarf ef til vill að
geijast í langan tima eins og spurningin
um afgreiðslutíma verslana. A hinn bóginn
kann að reynast unnt með skjótum hætti
að afnema pólitískt úthlutunarvald yfir
opinberum íjármunum í stofnunum og
sjóðum, sem hafa lengi verið bitbein stjórn-
málaflokkanna.
Hvort sem okkur líkar betur eða verr
búum við nú við meiri aga alþjóðlegrar
samkeppni en áður. Engum kemur til hug-
ar að við komumst undan þátttöku í al-
þjóðasamningunum um viðskiptamál, sem
eru kenndir við GATT. Allt bendir til þess
að með þeirri samningsgerð gangi bændur
inn í nýtt umhverfi, sem sé allt öðru vísu
en þeir hafa áður kynnst. íslenskir bændur
og þjóðfélagið allt verður að laga sig að
því. Tillitið til neytenda er orðið meira en
til framleiðenda. Ef menn neita að horfast
í augu við þá staðreynd veslast þeir einfald-
lega upp og í engu landi komast stjórn-
málamenn upp með að leggja byrðar vegna
skilningsskorts á þessari breytingu á skatt-
greiðendur. Evrópska efnahagssvæðið eða
aukin samskipti við Evrópubandalagið
auka aga markaðarins hér og skapa nýjar
forsendur á mörgum sviðum. Fyrir íslensk-
an sjávarútveg er mun skynsamlegra að
búa sig undir virka þátttöku í þessum
markaði en kalla á verndarstefnu sem
byggist á því að íslenska þjóðin fari allt
aðra leið en nágrannarnir. I vernduðu
umhverfi af því tagi dafnar ekkert til
lengdar eða styrkist.
Að sjálfsögðu eru menn ekki á einu
máli um mat af þessu tagi. Það leiðir hins
vegar til þeirrar rökréttu niðurstöðu, að
við höfum í raun ekki langan tíma til
stefnu. Við getum ekki skotið okkur undan
því endalaust að horfast í augu við gjör-
breytta tíma, þar sem samkeppni milli
þjóða með aukinni nálægð þeirra og sam-
vinnu eykst. Til að standast þá samkeppni
reynir á marga þætti. Ástæðulaust er að
einblína ‘á hina efnahagslegu. Menntun
þjóðarinnar og almennur skilningur á
nauðsyn þess að úrlausnarefni séu tekin
öðrum tökum en áður skipta miklu. í
stuttu máli er þör? á breyttu hugarfari,
þar sem menn horfa út fyrir stundarhags-
muni og eru reiðubúnir til fijálsra og
óþvingaðra samskipta innbyrðis og við
aðrar þjóðir. Aðeins með opnum huga og
atorkusemi tryggjum við stöðu okkar á
þessum örlagatímum.
Morgunblaðið/Þorkell
„Einkavæðing
Rásar 2 þarf ef til
vill að gerjast í
langan tíma eins
og spurningin um
afgreiðslutíma
verslana. Á hinn
bóginn kann að
reynast unnt með
skjótum hætti að
afnema pólitískt
úthlutunarvald
yfir opinberum
fjármunum í
stofnunum og
sjóðum, sem hafa
lengi verið bitbein
stj órnmálaflokk-
anna.“
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. MARZ 1991
Útgefandi Árvakur, Reykjavík
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Fulltrúar ritstjóra Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
ÁrniJörgensen.
Fréttastjórar Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar: Aðal-
stræti 6, sími 691111. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 691122. Áskriftar-
gjald 1100 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 100 kr. eintakið.
Einkavæðing
orkuvera
Iræðu á ársþingi iðnrekenda
ræddi fráfarandi formaður
samtakanna, Víglundur Þor-
steinsson, hugsanlega einka-
væðingu orkuvera landsmanna.
Hann taldi tímabært að afnema
einokun ríkis og sveitarfélaga á
þessu sviði atvinnulífsins og
huga að flutningi valds og
ábyrgðar þannig, að viðskipta-
legt mat sitji í fyrirrúmi í rekstri
þeirra. Víglundur Þorsteinsson
nefndi í þessu sambandi fimm
orkufyrirtæki, sem hann taldi
kjörin til einkavæðingar, þ.e.
Landsvirkjun, Hitaveitu
Reykjavíkur, Rafmagnsveitu
Reykjavíkur, Orkubú Suður-
nesja og Orkubú Vestfjarða.
Davíð Oddsson, borgarstjóri
og formaður Sjálfstæðisflokks-
ins, tekur jákvætt undir þessar
hugmyndir í Morgunblaðinu í
dag en bendir jafnframt á, að
fyrirtæki þessi séu í eðli sínu
einokunarfyrirtæki og þess
vegna þurfi að finna leið til
einkavæðingar þeirra, sem
menn verði sáttir við.
Hugmyndir af þessu tagi
hafa komið fram áður en senni-
lega hafa þær fengið aukinn byr
meðal forystumanna atvinnu-
lífsins á undanförnum mánuð-
um vegna þess, að þeir telji
deilur á milli stjórnmálamanna
og flokka hafa flækt um of
samningaviðræður Landsvirkj-
unar við erlenda aðila um bygg-
ingu nýs álvers.
Einkavæðing opinberra fyrir-
tækja hefur ekki gengið hratt
fyrir sig , þótt ríki og sveitarfé-
lög þurfí augljóslega að losa þá
fjármuni, sem bundnir eru í fjöl-
mörgum fyrirtækjum á þeirra
vegum. Einkavæðing Bæjarút-
gerðar Reykjavíkur, sem nú er
hluti af Granda hf. er dæmi um
vel heppnað framtak á þessu
sviði. Sala á hlutabréfum ríkis-
ins í Eimskipafélagi íslands hf.
og Flugleiðum hf. hefur áreið-
anlega orðið báðum fyrirtækj-
unum til framdráttar. Þróun
hlutabréfamarkaðarins hefur
gengið svo vel, að hann á að
vera undir það búinn að takast
á við stærri verkefni eins og
t.d. einkavæðingu orkufyrir-
tækja.
Hins vegar er Ijóst, að einok-
unarþátturinn í rekstri þessara
fyrirtækja hlýtur að vefjast fyr-
ir mönnum. Ef Hitaveita
Reykjavíkur yrði gerð að hluta-
félagi og hlutabréf í fyrirtækinu
seld á almennum markaði en
söfnuðust síðan á hendur fárra
aðila á nokkurra ára bili er
hætt við, að borgarbúar hefðu
ýmislegt við það að athuga,
bæði sem eigendur fyrirtækisins
nú og sem neytendur. Einokun-
arstaða fyrirtækisins mundi
valda því sjálfu erfíðleikum
vegna stöðugra deilna um rétt
þess til að hækka gjaldskrár.
Spurning er, hvort einkavæð-
ing fyrirtækja á borð við Hita-
veituna eða Landsvirkjun ætti
að fara fram með þeim hætti,
að miklar og strangar takmark-
anir væru á því, hvað einstakir
aðilar mættu eiga stóran hlut í
fyrirtækinu og um atkvæðisrétt
einstakra aðila. Ábending for-
manns Sjálfstæðisflokksins um
einokunarþátt málsins er fylli-
lega réttmæt og nauðsynlegt
að umræður fari fram um þessi
atriði.
Bretar hafa einkavætt fyrir-
tæki á borð við þau, sem hér
eru til umræðu og vafalaust
má einhvern lærdóm draga af
því, hvernig sú einkavæðing
hefur verið framkvæmd. Erfitt
er að sjá, hvernig hægt yrði að
koma við aukinni samkeppni á
þessu sviði. Tæpast mundi ann-
að fyrirtæki koma til sögunnar
til þess að selja íbúum höfuð-
borgarsvæðisins heitt vatn en
hins vegar kemur auðvitað til
greina, að annað fyrirtæki en
Landsvirkjun byggi raforkuver.
En varla mundi til þess koma,
að tvö slík fyrirtæki ættu í sam-
keppni um sama markað, heldur
mundi landinu skipt á milli
þeirra í markaðssvæði.
Það eru því ýmis ljón á vegi
einkavæðingar orkufyrirtækja
en það er vissulega tímabært
að efna til umræðna um þetta
málefni og sjá, hvort þær um-
ræður leiði til þess að fær leið
finnist til að koma þessum fyrir-
tækjum í einkarekstur.
í faxi
myrkursins
J.S.
HELGI
spjall
Hann kemur á bleikum
hesti
og það lýsir af faxinu, Ég
heiti Dauði segir gesturinn,
ég kem í fylgd
með rauðum dreka
sem slær borgina
logandi hala
og slengir henni
einsog steinvölu
uppá svartan brennandi
himin
og drekinn spýr eitri
í augu þín.
Vei, vei,
yfír hinni
föllnu borg.
Vei.
Og þegar hann er farinn
með leiftrandi
stjömum loftvamabyssanna
horfinn inní loga
hrynjandi næturmakkans
sem hverfur með dauðum sólum
inní dapurlega þögn
og hversdagslegt tóm
í huga þínum,
þá fer hikandi tunga
skuggalausum geisla
að blóðugu sári
einsog sól strjúki vötn
og vitji þess enn
sem eitt sinn var snerting
augans
við algóða jörð.
2.
Bæn okkar
snerting hugans
við hugsun guðs.
3.
Í Bagdad svart
yfirskegg
undir samlitri alpahúfu
táknleg viðurkenning
á brosmildum árangri
eldflauga-
sálfræðinnar.
En sovézkur gervihnöttur,
alltsjáandi auga
á miðju enni stríðsguðsins,
finnur tvo flugmenn
í sandauðninni
og vísar á þá
einsog nál í heystakk.
En jörðin engist
af sársauka
og eldar eru uppi
í Heklu.
4.
Fréttamennirnir
lýstu eldflaugaárásinni
einsog flugeldasýningu
við minnismerki
Washingtons 4. júlí,
voru kampakátir
og settu upp gasgrímumar
í Bagdad, eða
var það í Tel Aviv, en það jók
til muna áhrifín
af beinni útsendingu.
Draugaborg,
sögðu þeir og bjuggust við
eiturvopna-
árás
og vitstola dýr
í hvers manns bijósti.
5.
Tilraunir
með eldflaugar
af nýjustu gerð
lofa góðu,
segir herfræðingurinn í CNN
og spáir jafnvægisbetri
heimi
í framtíðinni.
6.
Gínumar eru nú
með gasgrímur
í Tel Aviv, það er
stríð og hvernigsem allt veltur
er nauðsynlegt
að tolla í tízkunni
því hún ein
fer með sigur af hólmi
þegar sköddeldflaugar
heyra sögunni til.
Það getur jafnvel
komizt í tízku
að þakka guði
fyrir góð stríð
og góðar gasgrímur.
O, Dior(!)
7.
Saddam Hússein segir
við séum
heiðingjar
og við sem erum
alltaf
að reyna að lesa bænirnar okkar(!)
M.
(meira næsta sunnudag.)
IÐ GERÐUÐ SKYSSU Á
landsfundinum,“ sagði
sundfélagi bréfritara
morgun nokkurn í vik-
unni. Þess var vænst að
framhaldið snerist um
hinar afdrifaríku for-
mannskosningar eða málamiðlunina sem
tókst um málefnin, sem helst voru talin
vera til ágreinings fyrir fundinn. Spurt var
með dálitlum kvíða í hveiju skyssan hefði
verið fólgin. Ekki stóð á svarinu: „Með
því að vilja að ríkið hætti að reka Rás 2.
Hefur þú ekki heyrt það í þjóðarsálinni,
að allir úti á landi em andvígir því?“ Bréf-
ritari hafði heyrt ávæning af því og hann
varð þess einnig var, að samþykktin um
þetta, sem var í ályktun fundarins um
menningarmál, hafði verið sérstaklega
áréttuð í fréttatíma hljóðvarps ríkisins.
Inga Jóna Þórðardóttir, formaður út-
varpsráðs og umræðustjóri í málefnanefnd
landsfundarins um menningarmál, var
kölluð í stranga yfirheyrslu hjá Stefáni
Jóni Hafstein, yfirmanni á Rás 2, sem
segist ekki vera til sölu og hefur hvað
eftir gefið til kynna í vikunni, að einkaaðil-
ar geti ekki vænst þess að hann fylgi Rás
2 verði hún flutt frá ríkinu; þar með sé
borin von að nokkur „goodwill“ fylgi með
í þeim kaupum. Sundfélaginn hafði sem
sé heyrt allt þetta og einnig reiðilestur
fólks úti á landsbyggðinni er telur að með
því að ríkið hætti að reka Rás 2 verði þjón-
usta við það lögð niður.
Umræðurnar um framtíð Rásar 2 og
landsfund sjálfstæðismanna sýna, hve ein-
stök og sérgreind atríði, sem enginn getur
í raun talið stórmál, verða það allt í einu
ef tekið er til við að fjalla um þau á ákveðn-
um forsendum. Hver segir að nýir eigend-
ur Rásar 2 myndu hætta allri þjónustu við
landbyggðina? Hvers vegna má ekki líta
á dreifikerfi Ríkisútvarpsins sem hefur
verið reist fyrir skylduáskrift eða skatta
landsmanna sem sameign þjóðarinnar með
þeim skilningi, að menn fái afnot af því
og greiði fyrir þjónustuna? Er eðlilegt að
líta þannig á að einstakir ríkisstarfsmenn
séu holdgervingar Rásar 2 og án þeirra
leysist dagskrá hennar upp? Hvað er svo
frumlegt við dagskrána, þegar vinsælasti
þátturinn er sá sem hlustendur móta sjálf-
ir með símtölum?
Eftir að almenningur og stjórnendur
Rásar 2 höfðu látið dæluna ganga um
þetta mál í nokkra sólarhringa, birtist for-
ystugrein í Alþýðublaðinu, sem bar yfír-
skriftina: Sláum skjaldborg um Rás 2. Þar
segir meðal annars: „Fijálsar stöðvar hafa
því miður fallið í sömu gryfju og hægri
dagblöðin, að verða erindrekar Sjálfstæðis-
flokksins. Það (svo!) verða menn meðal
annars áskynja á hveijum degi þegar born-
ar eru saman fréttir sjónvarpsstöðvanna.
Ríkisútvarpið, sem hefur margflokka Út-
varpsráð yfir sér, flytur hlutlausar fréttir.
Stöð 2 sem hefur aðeins eigendurna yfir
sér, allflesta flokksbundna sjálfstæðis-
menn, flytur oft á tíðum pólitískt litaðar
fréttir. Til að tryggja áframhaldandi hlut-
leysi sterkra fjölmiðla, verða landsmenn
að slá skjaldborg um Rás 2. Það væri stór-
slys að afhenda einræðisöflum fijálshyggj-
unnar fjölmiðla fólksins í landinu."
Með þessari forystugrein Alþýðublaðs-
ins, málgagns Alþýðuflokksins, er framtíð
Rásar 2 sett í stórpólitískt samhengi um
leið og með öllu órökstuddar fullyrðingar
eru settar fram um fréttamenn Stöðvar
2. Ef Alþýðublaðið er tekið á orðinu ber
það umhyggju fyrir framtíð Rásar 2, af
því að eigendur blaðsins líta á hana sem
hliðholla sér í flokkspólitískum bardaga.
Þá er lítt sannfærandi fyrir lesendur Morg-
unblaðsins að sjá þá fullyrðingu í Alþýðu-
blaðinu, þar sem ekkert kemst að nema
stuðningur við Alþýðuflokkinn og einstaka
forystumenn hans, að í Morgunblaðinu
kynnist menn ekki öðrum sjónarmiðum en
þeim sem gera blaðið að erindreka Sjálf-
stæðisflokksins. í stuttu máli eru umræð-
urnar um framtíð Rásar 2 nú komnar á
hefðbundið íslenskt þrasstig, þar sem rök
eru látin víkja fyrir pólitískum hagsmun-
um, byggðasjónarmiðum og einkahags-