Morgunblaðið - 07.04.1991, Qupperneq 28

ieer jiíma .? huí
- -' MORGUNfiLAÐIÐ
wxá&mí&L
QiaAjanuoflOM
SUNNUDAGUR 7. APRÍL 1991
,,Bq sc þö ert oftur ■far'in.n, að borSa,
■fimm sinnum, ci dag. *
*
Ast er...
.. . að heilsast og kveðjast.
TM Reg U.S. Pai Off.—allnghtsreserved
° 1991 Los AngelesTimesSyndicate
Mundu að taka öryggið af,
kona!
Hver fj ... Hvað varð af kont-
aktlinsunum?
„ÉG £é UM PyL L- /A/GUNA í"
Á FÖRNUM VEGI
Gaukurinn í hafnarmynninu í Grindavík. Morgunbiaðið/Guðfinnur J. Bergsson
GENGIÐ UM
GRINDAVÍK
Lyktarlaus
hvítlaukur
misjafn-
lega hollur
Til Velvakanda
Mikið hefur verið skrifað í blöð
og tímarit um hollustu og
lækningamátt hvítlauksins. Þar sem
ég hef neytt lyktarlausra hvítlauks-
hylkja um árabil, með góðum ár-
angri, langar mig til að skýra lesend-
um Velvakanda frá reynslu minni í
þeim efnum, vegna þess að mikill
gæðamunur er á þeim tegundum sem
á boðstólnum eru. Ég dvaldi í Banda-
ríkjunum um alllangan tíma og byij-
aði þar að neyta hvítlaukshylkja með
allisfni en það er einmitt efnið sem
bætir heilsu okkar og eykur vellíðan.
Allisín er aðalefnið í hvítlauk. Það
myndast við verkun ensíms, á amínó-
sýru þggar hyft]aukur gr rngðþgnfiL
aður eða hans er neytt. Lækninga-
niáttur hyíilggks er y'egna eiginjeika
aHísíns eða efnasambanda sem allísín
myndar. Á meðal þessara efnasam-
banda eru ýmis brennisteinssambönd
þ.á.m. hvítlaukssúlfíð og anjoene.
Anjoene kemur í veg fyrir blóðtappa-
myndun og verður til þegar allisín
brotnar niður í frumþætti sína.
Vísindalegar rannsóknir staðfesta að
allisín kemur í veg fyrir bakteríu-
myndun og hefur engin eituráhrif.
Þar sem verkun þess er fyrirbyggj-
andi í eðli sínu, ætti að neyta
hvítlauks sem er allísínríkur daglega.
Hvítlaukur inniheldur auðvitað líka
önnur næringarefni eins og amínó-
sýrur og snefilefnin selan og gennan.
Rannsóknir sýna að allísínið er
hollasti hluti hvítlauksins og eftir að
hafa athugað magn þess i ýmsum
hvítlauksafurðum komst merk rann-
sóknarstofa i Bandaríkjunum að því
að af öllum lyktarlausum hvítlauk
sem prófaður var, líktist Arisona
Natural mest hráum hvítlauk að
samsetningu og var sá eini sem inni-
hélt allísín.
Lyktarlausar hvítlaukstegundir
eru ekki allar jafn góðar. Þar sem
mismundandi aðferðum er beitt við
meðhöndlun á hráum hvítlauk eru
afurðir í raun oft ólíkar á allan hátt.
Þess vegna er þekking á framleiðslu-
vörunni mikilvæg. Einungis upplýst-
ur neytandi getur verið viss um að
fá lyktarlausan hvítlauk. Fyrir þá
sem vilja kynna sér þetta frekar lang-
ar mig að benda lesendum á grein
sem birtist í Mixtúru, blaði lyfja- ■
fræðinema við Háskóla íslands, eftir
Kristínu Ingólfsdóttur þar sem hún
skrifar um hvítlauk undir yfirskrift-
inni, Hvítlaukur,- allra meina bót.
Reynir Þórarinsson
Grindav ík
aukurinn var síðasti bátur inn
þennan dag og það var mikið
brim, með því mesta er gerist. Kol-
:<ln skipstjóri Marínóson stímaði
hægt inná sundið og heppnin var
með honum og mönnum hans, þar
til þeir nálguðust hafnarmynnið.
Þá reið alda aftanundir Gaukinn
og fieytti honum með miklum hraða
áfram og snéri skipinu. En Kolbeini
tókst að afstýra árekstrinum við
hafnargarðana.
Undirritaður, hálfgerður land-
krabbi orðinn, klöngraðist um borð
til skipstjórans. Kolbeinn, sem er
nýtrúlofaður grindvískri stúlku, er
ungur maður, ljúfur og kátur, ekki
kominn á raupaldur, fáorður en
gagnorður. Hann sagði þá vera með
um 15 tonn af ufsa og þorski.
í brúnni voru líka eigendur skips-
ins að horfa á kappleik á skjá, þeir
Björgvin Gunnarsson og Dagbjart-
ur Einarsson. Þeir marghöstuðu á
undirritaðan fyrir spurningaglamur
á svo viðkvæmum tíma, en á milli
stórviðburða á skjánum sagði
Björgvin frá því að Kolbeinn og
hans menn hefðu fyrir bolfiskinn
veitt 750 tonn af góðri síld í haust.
Síldin var verkuð í fyrirtæki þeirra
félaga, Fiskanesi Grindavík. Á liðnu
ári festu þeir kaup á mjög fullko-
minni flökunarvél, sem sjálf raðar
síldinni, flakar og roðrífur, og sker
svo flökin í bita, tilbúna til þess að
smeygja uppí landann sem útlend-
inga. Sögðu þeir félagar auðséð,
að nú þyrfti að gera átak í að kenna
fólki að nýju að borða síld, enda
væri hún hátíðarmatur. 0g vitað
væri, að fólk, sem borðar síld, fengi
ekki hjartakveisu.
Frá Gauknum lá leiðin í
Yíkveiji skrifar
Víkveiji fékk á dögunum í hend-
ureintak af Vesturlandi, blaði
sjálfstæðisfólks á Vestfjörðum. Ein-
ar K. Guðfinnsson fjallar þar um
gamlar heitstrengingar Jón Bald-
vins Hannibalssonar, formanns Al-
þýðuflokksins, fyrir síðustu kosn-
ingar [grein í DV sept/86]. Þar er
svohljóðandi tilvitnun í flokksform-
anninn:
„Frá þeirri stundu sem undirrit-
aður tók við forystu Alþýðuflokks-
ins lýsti ég því yfír að nóg væri
komið af óþurftarverkum Fram-
sóknarflokksins í íslenzkri pólitík.
Framsóknarflokkurinn ætti upp úr
næstu kosningum [þeim síðustu]
að ástunda einarða sjálfsgagnrýni
og fara í andlega endurþæfingu,
helzt til næstu aldamóta ..."
Víkveiji dagsins tínir þessa til-
vitnun til með það í huga að senn
göngum við til kosninga á nýjan
leik. Spurningin er: eiga orð stjórn-
málaforingja að standa? Hvernig
byggja íslenzkir stjórnmálamenn
upp trúnaðarsamband sitt við „hátt-
virta kjósendur“? Hefur formaður
Alþýðuflokksins staðið við orð sín
við það fólk er hann leitaði til um
kjörfylgi?
Vsesturland hefur fleiri orð eftir
formanni Alþýðuflokksins frá
því fyrir síðustu kosningar:
„Það hefur lengi verið vitað að
Framsóknarflokkurinn er pólitískt
rekald, að hann virðist ekki eiga
annað erindi í íslenzka pólitík en
að reka tryppi landbúnaðarkerfisins
og gæta hagsmuna SIS á kostnað
skattgreiðenda ...
Samkvæmt þessum SÍS-hags-
munum hefur flokksforystan verið
reiðubúin að vera í ríkisstjórn með
hveijum sem er, um hvað sem er,
hvenær sem er. Á því er ekki breyt-
inga að vænta, meðan nokkur mað-
ur álpast til að kjósa þessa menn
á þing.“
Víkveiji dagsins spyr: til hvers
kusu reykvískir kjósendur formann
Alþýðuflokksins á þing? Til þess að
vera kúarektor í framsóknarfjósinu?
XXX
Enn sagði flokksformaður krata,
að því er Vesturland hefur
eftir honum:
„Árangur þessa pólitíska farand-
verkaflokks [Framsóknarflokksins]
í stjórnarathöfnum er kunnur.
Efnahagslíf þjóðarinnar hefur ekki
beðið þess bætur að Framsókn
komst til valda árið 1971 ...“
Hér höfðar flokksformaðurinn
trúlega til þess að árið 1971 var
upphaf óðaverðbólgunnar á íslandi,
mesta skaðvaldsins í efnahagslífi
þjóðarinnar á lýðveldistímanum, en
öll viðreisnarárin, 1959-1971, var
verðbólga ætíð mæld í eins stafs
tölu. Og hann setur kórónuna á
úttekt sína á Framsóknarflokknum
með þessum orðum: „Það telst með
öðrum orðum vísindalega sannað
að Framsóknarflokkurinn er aftur-
haldssamur og tækifærissinnaður
flokkur."
Flokksformaður Alþýðuflokksins
setti Framsóknarflokkinn ekki í
pólitískt orlof: „Endurhæfmgu,
helzt til aldamóta". Sussu-nei. Og
heldur betur ekki. Hann færði
Framsóknarflokknum Stjórnarráðið
á silfurfati, setti forsætisráðherra-
stól undir leiðtoga hinna „pólitísku
farandverkamanna". Þannig stóðu
stóru orðin flokksformannsins,
töluð í eyru þjóðarinnar fyrir síðustu
alþingiskosningar. Víkverja dagsins
finnst mál til komið að stjórnmála-
menn hafí byr með þjóðinni, eftir
því, hvern veg þeir standa við orð
sín og heit, gefin kjósendum. Traust
þarf að geta ríkt milli þings og þjóð-
ar.