Morgunblaðið - 04.05.1991, Side 31

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. MAI 1991
*
Arni Guðmundsson
frá Teigi - Minning
Fæddur 4. júní 1891
Dáinn 29. apríl 1991
Hann Árni í Teigi er dáinn. Ég
ætla að minnast hans nokkrum
orðum. Þau verða ekki úttekt á
lífshlaupi hans, sem spannaði yfir
eina öld, rúman mánuð vantaði
hann í 100 árin, en aðeins hrað-
ferð yfir okkar kynni, sem hófust
1945. Þá sá ég fyrst tilvonandi
tengdaföður minn.
Þau voru falleg hjónin Árni og
Ingveldur í Teigi, svo sallafín og
strokin með höfðingjafasi, ást-
fangin eins og unglingar frá því
ég sá þau fyrst, allt þar til leiðir
skildust, þegar hún var komin
þétt að áttræðu. Nú hefir hann
aftur hitt fallegu stúlkuna sína
eftir rúmlega 20 ára aðskilnað,
sem oft hefir verið honum erfiður,
en því mótlæti mætti hann eins
og öðru, sem á hann var lagt,
æðrulaus eins og formanni sæmir.
Framan af ævinni var hann ein-
mitt formaður og útvegsbóndi í
Klöpp og síðan í Teigi í Grindavík.
Það fórst honum vel úr hendi eins
og annað, sem hann tók að sér.
Ég hefi bæði séð í rituðu máli og
eins hefir sagt mér gamall háseti
hans, að hann hafi verið frábær
stjórnandi til sjós, aldrei tapað
stillingu á þeim vettvangi, jafnvel
á örlagastundum, sem verða svo
margar hjá sjómönnum, ekki síst
meðan opnu trillurnar voru aðal-
farkosturinn, en einmitt slíkum
báti stjórnaði Árni.
Þau hjónin, Árni og Ingveldur
Þorkelsdóttir, f. 14._ des. 1891,
eignuðust 11 börn. Úr þeim hópi
misstu þau tvo drengi í bernsku,
sem var mikil sorg eins og gefur
að skilja. 9 komust upp til fullorð-
insára, en nú era 4 þeirra dáin,
þar af 3 eftir að Árni varð níræður.
Ég ætla ekki að dvelja við dap-
urleikann, þar var ekki Árna svið.
Hann var maður gleðinnar, naut
sín vel þar sem fagnað var, söng
bæði mikið og vel og var lengi í
kór í Grindavík. Hann var kátur
og hlýr í dagfari og mjög spaug-
samur. Það væri efni í væna bók
að lýsa persónuleika Árna og fer
ég ekki út í þá sálma, en það seg-
ir dálitla sögu, að hans hefir oft
verið getið í rituðu máli og vitnað
bæði til hans og heimilis hans.
Hinn þekkti þáttagerðarmaður
Jónas Jónasson átti við hann ítar-
legt viðtal í útvarpinu fyrir nokkr-
um áram og fór Árni þar á kost-
um. Höfð hafa verið við hann
blaðaviðtöl og síðast eftir að hann
var kominn á tíunda áratuginn.
Það var opnuviðtal í Morgunblað-
inu. Hann kom fram í tveimur
kvikmyndum, sem sýndar hafa
verið í Sjónvarpinu, og hefir þá
eflaust þar ráðið vali kvikmynda-
Fæddur 30. janúar 1928
Dáinn 28. apríl 1991
Mig langar í nokkrum orðum
að minnast Arents Hafsteins Arn-
kelssonar sem í dag verður lagður
til hinstu hvíldar. Hann fæddist
30. janúar 1928 í Bugðlungu,
Grindavík.
Ég. átti því láni að fagna að
kynnast Arent er hann giftist
móður minni og áttum við margar
góðar stundir saman sem gott er
að minnast.
Þakklát minning liðinna sam-
verustunda rifjast upp fyrir mér,
svo sem ferðin í Þórsmörk, Mall-
orcaferðin og ferðin til Júgóslavíu
stjórans, hvað Árni var mikill per-
sónuleiki í sjón, enda sómdi hann
sér vel á hvíta tjaldinu. Hann var
með hlutverk í auglýsingu frá
DAS, sem lengi birtist á sjónvarps-
skjánum.
Ámi var fljótur að ná sambandi
við fólk, sem hann hitti á förnum
vegi. Hann hafði mjög gaman af
að spila. Við hjónin spiluðum oft
við hann og síðast hálfum mánuði
áður en hann dó og hafði hann
þá fullt vald á spilamennskunni.
Hann var sérstaklega bamgóð-
ur, enda dýrkaður af
afkomendumy sínum og því meira,
sem þeir vora yngri. Ég man þeg-
ar synir mínir voru litlir. Þá voru
afi og amma í Teigi sérstakur við-
miðunarpunktur í tilveru þeirra.
Þeir ljómuðu og skinu, þegar von
var á þeim í heimsókn og neyttu
vart svefns né matar af tilhlökk-
un, þegar þeir ætluðu í heimsókn
til Grindavíkur.
Þessi fátæklegu orð era hinsta
kveðja frá mér og íjölskyldu minni
til Árna pabba, Árna afa og Árna
tengdapabba. Hann er þó langt frá
því að vera horfinn úr vitund okk-
ar, verður eflaust nefndur og til
hans vitnað. Með honum er horfinn
aldinn ljúflingur, sem öllum lagði
gott til. Hann var gæfumaður,
þrátt fyrir harða lífsreynslu. Gæfa
hans var sú að eiga góða konu
og góð börn, sem elskuðu hann
og virtu alla tíð.
Það voru fleiri en fjölskyldan,
sem sýndu Árna vináttu og hlýju.
Læknar og starfsfólk Hrafnistu í
Hafnarfirði veittu honum frábæra
umönnun og það viljum við hér
með innilega þakka. Sérstaklega
vil ég þó nefna konurnar, sem
önnuðust hann mest, því það var
kennslustund í mannkærleika að
sjá og heyra, hvernig þær umvöfðu
hann og léttu honum tilveruna svo
sem mest mátti. Hafi þær allar
innilegar þakkir fyrir og ekki þurfa
þær að kvíða framtíðinni, ef allar
bænirnar hans Árna þeim til handa
verða heyrðar, og ég trúi að svo
verði.
Megi góður Guð stýra fari hans
heilu heim, í höfn á friðarlandi.
Þar veit ég að fjölskyldan hans,
sem farin er á undan honum, bíð-
ur hans með Ingu í fararbroddi
og réttir honum landfestarnar.
Beri hann þeim öllum kveðju okk-
art
Auður og fjölskylda
Árni Guðmundsson frá Teigi í
Grindavík andaðist á Hrafnistu í
Hafnarfirði aðfaranótt 29. apríl sl.
Þegar ég les þess andlátsfregn í
Morgunblaðinu daginn eftir, þá
vakna svo margar kærar minning-
sem gott er að geyma í hjarta sínu.
Eftir að ég eignaðist mín börn
fengu þau svo sannarlega að kynn-
ast því hve bamgóður hann var.
Þau hændust mjög að honum.
Gaman var að koma til Grindavík-
ur og fá að fara með Arent í fjár-
húsin eða labba niður í fjöru. Ég
veit að þau eiga margs góðs að
minnast og eru þakklát fyrir að
hafa kynnst honum.
Nú á kveðjustundu, er söknuður
sækir að, er gott að minnast með
þakklæti allra þeirra stunda er við
fengum að eiga með Arent. Megi
góður Guð, sem alltaf er hægt að
leita til, styrkja og styðja. alla þá
er hann unni.
ar um samverustundir okkar. Árið
1921, 11. febrúar, kom ég á heim-
ili foreldra hans, Guðmundar Jóns-
sonar og Margrétar Ámadóttur á
Klöpp í Grindavík, ráðinn sjómaður
á bát þeirra á vertíðinni. Eftir átta
Kveðja:
Nú legg ég augun aftur,
ó, guð, þinn náðarkraftur
min veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjöm Egilsson.)
Mig langar til að kveðja með
örfáum orðum ástkæra móður
mína, en hún andaðist á Landspítal-
anum þann 22. apríl síðastliðinn.
Mamma var greind með krabba-
mein fyrir 5 árum. Þá hóf hún
kraftmikla en erfiða baráttu við
þennan illskeytta sjúkdóm. Alltaf
lifðum við í þeirri von að henni
tækist að yfirbuga þennan vágest,
en ekki verður við allt ráðið.
Mamma hafði reyndar verið sjúkl-
ingur alveg frá því að hún átti mig,
fyrir 23 árum. Þá voru henni gefin
aðeins 5 ár sem hún ætti ólifuð.
Ég er þakklátur fyrir að góður guð
leyfði mér að njóta samvista við
hana þó þetta lengi, en drottinn gaf
og drottinn tók.
Mér er styrkur að því að ég var
staddur hjá mömmu þegar kallið
kom. Andlátið var friðsælt og ég
skynjaði svo vel að loksins hafði
hún öðlast frelsi. Loksins gerði ég
mér fulla grein fyrir þeirri miklu
staðreynd, að aðeins eitt andartak
skilur milli lífs og dauða. Það er
yndislegt að vita, að dauðinn er
aðeins upphafið að eilífu lífi og að
mömmu líður vel hjá himneskum
föður. Ég er henni þakklátur fyrir
Jesús sagði: Ég er upprisan og lífið. Sá, sem
trúir á mig, mun lifa, þótt hann deyi. Og
hver, sem lifir og trúir á mig, mun aldrei
að eilífu deyja.
(Jóh. 11. 25-26)
Svana og börn
daga ferð að heiman til Grindavík-
ur, fannst mér móðir mín taka á
móti mér þegar ég heilsaði henni
Margréti á Klöpp. Sama ylinn fann
ég þegar ég heilsaði Árna á Teigi.
Hann var formaður á bát föður
síns, tírónum árabát sem hét Lukk-
ureynir. Þetta breyttist ekki við
kynninguna. Sex vertíðir var ég
með Árna. Allan þann tíma heyrði
ég hann aldrei tala styggðai-yrði
til nokkurs manns. Hann var alltaf
sama ljúfmennið hvort gekk vel
eða illa. Hann fór vel að sjó eins
og sagt var um þá sem völdu rétt
veður til sjóferða. Ég vil segja snill-
ingur í brimlendingu. Valdi rétt lag
og var lagheppinn, lagið entist allt-
af í lendingu.
Árni átti góða konu sem var
honum vel samhent. Þau áttu 11
börn, sex þeirra eru dáin. Konu
sína Ingveldi Þorkelsdóttur missti
hann fyrir mörgum árum. Það var
honum óbætanlegur missir. Að ég
var ekki nema sex vertíðir, var af
því að þá hættu foreldrar hans að
hafa sjómann. Guðmundur bröðir
Árna sem alltaf var með honum
vildi fá mig, en mig langaði til að
komast á vélbát, orðinn leiður á
árinni. Þess vegna var vera mín
allt sem hún gaf mér af sér og allt
sem hún kenndi mér: trú á algóðan
guð og allt gott.
Við mamma vorum náin ogþurft-
um oft ekki orð til að talast við.
Iiún var ekki aðeins yndislega góð
móðir, heldur einnig minn besti
trúnaðarvinur. Ég mun búa að heil-
ræðum hennar um ókomna framtíð.
Ýmislegt brölluðum við saman og
minningarnar eru margar og allar
góðar. Betri mömmu hefði ekki
verið hægt að óska sér.
Ég er bara mannlegur og það
er stutt í tárin. Ég sakna mömmu
minnar meira en orð fá lýst. Mér
verður hugsað til bernsku minnar
og söngsins hennar mömmu, er hún
svæfði mig á kvöldin. Ennþá, svo
oft, finn ég hana hjá mér. Mynd
hennar er skýr og falleg í huga
mínum og sú mynd verður aldrei
frá mér tekin.
Við Gréta og Karitas Harpa
þökkum mömmu og ömmu fyrir
allt. Missir föður míns er mikill og
við biðjum góðan guð að gefa hon-
um styrk á þessum þungbæru tím-
um.
Að lokum vil ég biðja algóðan
guð að blessa og varðveita hana
mömmu mína, þar til við hittumst
á ný.
Fæddur 10. apríl 1952
Dáinn 28. apríl 1991
Okkur langar að minnast í fáum
orðum vinar okkar og góðs félaga,
Skúia Þórðarsonar, sem lést þann
28. apríl sl. Hvers vegna hann, sem
var svo kátur og lífsglaður og átti
svo ótal margt eftir.
Okkar kynni hófust fyrir u.þ.b.
10 árum þar sem við unnum saman
í Saltfiskverkun SVN í Neskaup-
stað. Skúli var dugmikill og áreið-
anlegur í starfi og vann sitt verk
af stakri prýði.
Skúli var traustur félagi og vinur
og var alltaf hægt að leita til hans.
Hann átti marga vini en þó fáa sem
hann bar mikið traust til og gat
heimsótt. Skúli leit björtum augum
á lífið og framtíðina. Ekki er langt
síðan að hann minntist á að fara í
siglingu með Berki, en á því skipi
eru tveir bræður hans. Þetta var
orðin árlegur viðburður hjá honum
___________________________31
ekki lengi'i með honum. Ég vil
nefna eitt dæmi um rólyndi Árna:
Það var 14. mars 1926. Við vorum
að koma úr róðri. Ófært var að
lenda í heimavör okkar, Buðlunga-
vör. Nú var að reyna lendingu í
Nesinu. Þann dag hefi ég verið á
sjó í mestu brirni. Þegar stefnan
var tekin í Nesið sagði Árni með
sinni föstu ró: „Róið þið nú vel,
drengir mínir.“ Við þuiftum ekki
meiri hvatningarorð. Lendingin
tókst vel, margar hjálpfúsar hend-
ur tóku á móti okkur. Þennan dag
fórst bátur á Járngerðarsundi, níu
drukknuðu, tveimur var bjargað.
Af þeim 11 mönnum sem voru
á Lukkureyni vertíðina 1921, er
ég nú einn á lífi. Ég býst við kall-
inu á hverri stundu, líkt og Jjegar
Árni kallaði mig til róðurs. Ég trú
því að Árni hafi fengið góða lend-
ingu, hann lifði og breytti þannig.
Ég enda þessar línur með þökk
til hans fyrir hugljúfar samveru-
stundir og góðar minningar sem
ég á um þær. Börnum hans og
öllum vandamönnum votta ég ein-
læga samúð. Blessuð veri minning
hans.
Ágþist Lárusson frá Kötluholti
Ég veit, minn ljúfur lifir
lausnarinn himnum á,
hann ræður öllu yfir,
einn heitir Jesús sá,
sigrarinn dauðans sanni
sjálfur á krossi dó
og mér svo aumum manni
eilíft líf víst til bjó.
Með sínum dauða’ hann deyddi
dauðann og sigur vann,
makt hans og afli eyddi,
ekkert mig skaða kann;
þó leggist lík i jörðu,
lifir mín sála frí,
hún mætir aldrei hörðu,
himneskri sælu í.
(Hallgrímur Pétursson)
Davíð Art Sigurðsson
og alltaf gaman að hlusta á ferða-
sögur hans. Skúli átti aðeins tæpt
ár í fertugt og hafði hann þegar
gert áætlanir um þau merku tíma-
mót og var ofarlega í huga hans
utanlandsferð sem hann hafði
áhuga á að fara í með vinum sínum.
Skúli Þórðarson var sonur hjón-
anna Þórðar M. Þórðarsonar og
Ingibjargar Finnsdóttur og var
hann þriðji í röðinni af fjórum
bræðrum. Fráfall hans skilur eftir
mikið tómarúm í hjörtum okkar
allra sem þekktum hann. Við vott-
um fjölskyldu hans, vinum og ætt-
ingjum, okkar dýpstu samúð.
Far þú i friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
guð þér nú fylgir,
lians dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Gyða, Guðlaugur og Kristín.
Arent H. Amkels-
son - Minning
Guðríður Hulda
Guðmundsdóttir
Skúli Þórðarson, Nes-
kaupstað - Minning