Morgunblaðið - 25.05.1991, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. MAÍ 1991
Þorkell Þorleifs-
son - Minning
Fæddur 9. maí 1907
Dáinn 14. maí 1991
Höfðingi er fallinn. Hann beið
ósigur fyrir elli kerlingu. Vel var
hann viðbúinn, enda vissi hann að
ekki þýddi að streitast á móti þar
sem hún hafði komið sjálfum guðin-
um Þór á kné. í þessum efnum var
hann raunsær eins og endranær.
Raunsær var hann og skarpskyggn
á alla tilveru manna hér á jörð.
Snemma horfði hann á yfirgang
veraldlegs og geistlegs valds. Það
var því eðlileg afstaða að taka ætíð
málstað hins minnimáttar og þess,
sem undir högg átti að sækja. Með
réttu eða röngu komst hann á þá
skoðun að kirkjan væri tæki vald-
hafa til þess að stjórna lýðnum sér
til þjónkunar. Þetta átti eflaust við
um önnur trúarbrögð einnig. Það
var því fagnaðarefni fyrir hann,
þegar hann kynntist kommúnism-
anum, sem hélt fram rétti hins
minna megandi lýðs til þess að
stjórna eigin málum og stefndi að
jafnrétti allra manna. Hann gekk
því manna einarðlegast til verks til
þess að vinna þessum málstað
brautargengi. Ef undirritaður getur
rétt til munu þar ekki hafa verið
neinar málamiðlanir til umræðu.
Hann og félagar hans voru kenndir
við götu í Reykjavík og kallaðir
Bröttugötu-kommar. Ekki mun þá,
sem til þekktu, hafa fýst til kapp-
ræðna við þann flokk, enda úrval
gáfumanna vel menntaðra. En þeg-
ar félagar hans fóru að stunda póli-
tískar málamiðlanir voru það svik
við málstaðinn, menn stóðu ekki
við það, sem sagt hafði verið. Það
var ekki betra en að níðast á lítil-
magnanum. Og þegar félagar hans
Einar og Brynjólfur, sem veittu
flokknum forustu, voru orðnir svo
hægrisinnaðir að ganga til stjórnar-
starfa með erkifjendunum, stjórn-
endum auðs og valda, þá var nóg
komið og þeir gátu átt þetta allt
saman. Eftir það var ekki lengur
um pólitíska þátttöku að ræða. Það
munu líka hafa verið sár vonbrigði
að foringjum hreyfíngarinnar aust-
ur í álfu tókst heldur ekki að ná
settu marki, þó að ekki væru þar
málamiðlanir til trafala. En það var
kannski mönnunum en ekki mál-
staðnum að kenna. Hann bar því
mál hinna undirokuðu fyrir brjósti
til hinsta dags.
Því fór fjarri að þessi fjölhæfi
maður sæi ekkert nema eymd í
þessu lífi. Hann var einn gagn-
menntaðasti maður, sem ég hef
kynnst. Hann kunni skil á tónlist,
myndlist og ekki síst bókmenntum.
Að vísu var skipulögð skólaganga
aðeins 10 mánuðir. Sannaðist þar
enn að menntun manna fer ekki
eftir því hve löngum tíma þeir hafa
eytt innan skólaveggja, heldur
þeirri vinnu, sem þeir hafa notað
til þess að fræðast og skilja hugsan-
ir annarra og þeirri einlægni, sem
í þá vinnu er lögð. Þetta leiddi
ósjálfrátt til þess að hvers kyns list-
amenn drógust að honum og sótt-
ust eftir félagsskap hans. Kom þá
t
Ástkær móöir, tengdamóðir og amma 'okkar,
GUÐRÚN SCHIÖTH LÁRUSDÓTTIR,
áður til heimilis á Langholtsvegi 2,
lést á öldrunardeild Borgarspítalans fimmtudaginn 23. maí.
Eygló Yngvadóttir,
Haraldur Haraldsson, Erna Ludvigsdóttir,
Elsa Haraldsdóttír, Gústaf Óskarsson
og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
jarðarför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUÐNA SIGURÐSSONAR,
Háa-Rima,
Þykkvabæ.
Sérstakar þakkir til lækna og alls starfsfólks Sjúkrahúss Suður-
lands.
Jóna K. Guðnadóttir,
Guðrún Guðnadóttir,
Sigríður F. Guðnadóttir,
Sigurður Guðnason,
Guðjón Guðnason,
Sigvaldi Armannsson,
Guðlaugur Árnason,
Benedikt Júlíusson,
Jóhanna Hallgrímsdóttir,
Magnea Gestsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát dóttur
okkar, stjúpdóttur, systur og dótturdóttur,
HÖRPU MATTHÍASDÓTTUR,
Heiðmörk 55,
Hveragerði.
Kolbrún Hilmarsdóttir, Vilhjálmur B. H. Roe,
Matthias Gilsson,
Gils Matthíasson,
Hilmar Páll Haraldsson,
VilhjálmurV. Rose,
Ásta Sölvadóttir, Hilmar Valdimarsson.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát bróður okkar, mágs og
frænda,
BJÖRNS J. SIGURÐSSONAR
múrara,
Bústaðavegi 95.
Sérstakar þakkir færum við öllu starfsfólki lungnadeildar Vífils-
staðaspítala fyrir frábæra umönnun.
Erna S. Sigurðardóttir, Pétur Kjartansson,
Dagbjört Sigurðardóttir, Kjartan Guðmundsson,
Eybjörg Sigurðardóttir, Geir J. Geirsson
og systkinabörn.
stundum fyrir að ekki voru þeir
allir sannir og þynntist þá hópurinn
þegar dró úr auraráðum. Sannir
vinir úr þessum hópi sóttu þó í
vizkubrunninn til hins síðasta og
miðluðu list sinni og vináttu á móti.
Varla er nokkur móðgaður þó að
ég færi einum úr þessum hópi, Þor-
geiri Þorgeirssyni, rithöfundi, sér-
stakar þakkir fyrir umhyggju hans.
Svo undarlega, sem það kann að
hljóma eftir það, sem að framan
er sagt, þá kunni hann að vera með
höfðingjum. Maðurinn var hár vexti
og myndarlegur á velli, þannig að
allir, sem börðu hann augum, vissu
að þar fór höfðingi. Sjálfkrafa varð
hann miðpunktur þar sem hann var
staddur. Hann kunni enda skil á
flestum hlutum, ekki aðeins listum.
Hann er sá leikmaður, sem ég hef
vitað hvað bezt kunna skil á biblíu
kristinna manna. Ekki nóg með
það. Hann kynnti sér til hlítar gang
fjármáia í hinu kapítalíska þjóðfé-
lagi, sem hann varð að hlíta. Hann
eignaðist því marga góða kunningja
úr fjármála- og atvinnulífínu. Eru
það nokkur undur að menn sæktust
eftir félagsskap svo fjölhæfs
manns?
Við, sem þekktum hann, snerum
okkur jafnan til hans þegar vanda
bar að höndum. Þar hittum við allt-
af fýrir mann, sem lagði öllum vin-
um sínum lið og af reynslu sinni
gat hann jafnan fundið nýjar leiðir
út úr hvers konar vanda. Hann rak
lengst af húsgagnabólstrun.
Hann var mjög á mínum aldri,
sem nú er, þá er ég kynntist honum
1960. Tilefnið var að dóttir hans
hafði tekið bónorði mínu. Æ síðan
miðlaði hann mér af þekkingu sinni
og er það eitt mitt mesta happ, að
hafa fengið tækifæri til þess að
rökræða við hann um hin margvísle-
gustu málefni og hinstu rök til-
verunnar. Eins og ráða má af því,
sem að framan er sagt, var ekki
skortur á umræðuefnum. Ég vona
að þau ár, sem ég kann að eiga
eftir, geti nýst jafn vel og hjá hon-
um til samskipta við mér yngra fólk.
Um það leyti sem við kynntumst
varð ættfræðin mesta áhugamálið.
Brennandi áhugi fyrir sögunni og
forfeðrunum átti þá hug hans. Kom
sér þá vel hið feikigóða minni, sem
aldrei brást. Afkomendur hans og
tengdabörn njóta nú þeirrar miklu
vinnu, sem hann lagði í að rannsaka
og skrá ættir barna sinna og
tengdabarna.
Hann hét fullu nafni Þorkell Þor-
leifsson, fæddur 9. maí 1907. Hann
var því fimm daga framyfir 84 ár
þegar kallið kom. Hann var fæddur
Daníel Friðriksson
Akranesi - Minning
Fæddur 21. maí 1909
Dáinn 17. maí 1991
í gær var til moldar borinn fyrr-
um tengdafaðir minn Daníel Frið-
riksson bifvélavirki.
Hann var einhvern veginn svo
fastur punktur í lífi mínu alla tíð
að ég hef varla áttað mig á að
hann sé farinn af verkstæðinu yfir
á annan og stærri vinnustað. Þar
er auðvitað margt sem kemur upp
í hugann við svona þáttaskil, marg-
ar skemmtilegar og yndislegar
stundir og verða ekki allar rifjaðar
upp, læt ég nægja að segja frá
nokkrum atvikum, nokkurskonar
svipmyndum. Efst í huga mér kem-
ur sú stund er ég kom í fyrsta sinn
á heimili hans og hans yndislegu
konu Rósu, þá í fylgd sonar þeirra
og væntanlegs eiginmanns míns,
Haraldar. Þau tóu mér tveim hönd-
um og voru mér alla tíð elskuleg
og hjálpsöm, ég var alltaf velkomin
á þeirra heimili og ekkert síður eft-
ir að leiðir okkar Haraldar skildu.
Synir okkar, Daníel, Friðrik og Sig-
urður Vignir, áttu líka góðar stund-
ir á verkstæðinu hjá afa sínum, því
þótt mörgum fullorðnum þætti yfir-
borð gamla mansins hijúft, var
hann einstakur bama- og dýravinur
og það eitt segir heilmikið um hvern
mann hann hafði að geyma. Hann
var þeim ekki bara venjulegur afi,
hann var þeim bæði kennari og ein-
staklega góður vinur sem þeir tre-
ystu og það sem afi „Dani“ sagði
voru lög.
Daníel var nágranni minn alla
tíð, ég átti heima hinumegin göt-
unnar og vissi ég að gamli maður-
inn fylgdist vel með okkur og reynd-
ist mér og drengjunum mínum mik-
ill drengskaparmaður og góður vin-
ur og fyrir það verð ég ávallt þakk-
lát.
Önnur svipmynd er þegar við
Björn (seinni eiginmaður minn) fór-
um með Daníel til Reykjavíkur á
stóra bílasýningu hjá Fornbíla-
klúbbnum. Þegar við komum í and-
dyrið tóku á móti Daníel gamlir
„Skagamenn“ og.miklir bílaáhuga-
menn og gengu með honum um
allt og sýndu honum, en hann gat
aldeilis sagt þeim sitt af hveiju um
bílana. Hann Ijómaði allur og mér
fannst hann allur yngjast upp,
verða allt að því strákslegur.
Hann sagði mér seinna að sér
hefði fundist hann vera 30 árum
yngri þarna á bílasýningunni.
Daníel var fæddur á Eystra-Súlu-
nesi í Melasveit 21. maí 1909. For-
eldrar hans voru Friðrik Bergsson
og kona hans, Steinvör Guðmunds-
dóttir.
Ungur maður var Daníel strax
alþekktur af miklu tápi og dugn-
aði. Hann var með þreknari mönn-
um og allur hinn karlmannlegasti
og jötunn að burðum. Hann flutti
hingað til Akraness 1925 og varð
einn af fyrstu bifreiðastjórunum
hér, síðar meistari í bifvélavirkjun
og byggði stórt bifreiðaverkstæði á
tveim hæðum og íbúð í hluta neðri
hæðarinnar. Þetta var Suðurgata
126 og þar hefur heimili hans verið
síðan árið 1938. Um margra ára-
tugaskeið var þarna rekin grósku-
mikil starfsemi. Þarna fengu marg-
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför
JÓDÍSAR ÓLAFSDÓTTUR,
Merkjateigi 7,
Mosfellsbæ.
Sérstakar þakkir til allra þeirra, sem gerðu henni lífið léttara í
veikindum hennar.
Guð blessi ykkur öll.
Kristín Jakobsdóttir, Ólafur Unnsteinsson,
Hannes Ólafsson, Þórdis Torfadóttir,
Kristín Hannesdóttir, Ásdís Hannesdóttir,
Ólafur Hannesson.
í Selárdal í Dalasýslu. Foreldrar
hans voru Þorleifur Jónsson og Jó-
hanna Ólafsdóttir, sem þar bjuggu.
Þau bjuggu á ýmsum stöðum á
Snæfellsnesi og Mýrum, en fluttust
til Reykjavíkur og bjuggu þá fyrst
í Langholti og síðast í Breiðholti.
Þorleifur og Guðmundur sonur hans
voru síðustu bændur á þeirri jörð,
sem lifðu af gróðri jarðarinnar. Nú
búa þar tugþúsundir og það er viss-
ulega lífsreynsla að ganga um þetta
svæði núna með þeim, sem þar
hafa áður aðstoðað við hefðbundin
bústörf.
Þorkell var kominn af traustum
ættum úr Dölum og af Snæfells-
nesi. Flestir forfeðurnir hafa verið
vel upplýstir bændur og ljóst að
Þorkell hefur þaðan móttekið menn-
ingararfinn og leitast við að skila
honum áfram.
Þorkell fluttist ungur til Reykja-
víkur. Hann stundaði þar ýmis
störf, en hóf fljótlega vinnu við
húsgagnabólstrun og varð meistari
í þeirri grein. Hann rak verkstæði
í greininni um áratugaskeið. Þar
sem annars staðar kom fram ná-
kvæmni og vandvirkni og virðing
fyrir því verkefni sem unnið var að.
Því var hann eftirsóttur þegar
vanda þurfti til verks.
Um 30 ára skeið bjuggu þau
saman Lilja Eiðsdóttir og hann.
Hún er einnig ættuð af Vestur-
landi, þ.e. Breiðafirði og norðan-
verðu Snæfellsnesi. Þeim varð sjö
barna auðið og lifa öll. Afkomendur
þeirra eru nú 34.
Nú er dagur að kveldi. Góðu
dagsverki hefur verið skilað. Megi
íslenzk þjóð njóta fleiri manna á
borð við tengdaföður minn.
Magnús Bjarnason
ir sína menntun í bifvélavirkjun og
þarna bar margan viðskiptavininn
að garði. Reyndar hefur þetta verk-
stæði verið rekið með sóma um
langt árabil og átti Daníel marga
trygga og góða viðskiptavini og
kunningja öll þessi ár.
Daníel var greiðugur maður og
úrræðagóður. Fyrr á árum hafði
hann allt eftirlit og viðgerð á áætl-
unarbílum Norðurleiðar. Öllum
þótti gott að eiga hann að því hann
var maður traustur, sannur og
áreiðanlegur.
Lengi er Daníel búinn að eiga
nokkrar kindur sér til gamans í litlu
húsi á lóðinni. Svo átti hann sumar-
bústað og tún hér ofan við Akra-
nes. Þetta búsýsl veitti honum
ómældar ánægjustundir því hann
var mikill dýravinur eins og áður
var sagt.
Kona Daníels var Rósa Þ. Ben-
onýsdóttir, hún var fædd 5. nóvem-
ber 1908, en hún lést 15. febrúar
1966. Synir þeirra eru: Benoný
Guðberg, bifvélavirki f. 1932. Mar-
geir Steinar f. 1935, sem lést í bíl-
slysi árið 1942. Haraldur Steinar,
bifreiðastjóri f. 1946. Fóstursonur
þeirra hjóna er Margeir Rúnar
Daníelssoh (Vigfússonar), hagfræð-
ingur f. 1941. Þeir eru allir kvænt-
ir. Barnabömin eru orðin 11 og
barnabarnabörnin 4.
Ég bið algóðan Guð að blessa
látinn heiðursmann og þakka sanna
vináttu og kærleikshug.
Blessuð veri minning hans.
Sigga
Grein þessi átti að birtast í
blaðinu í gær. Beðist er velVirð-
ingar á að svo varð ekki.