Morgunblaðið - 09.06.1991, Blaðsíða 31

. M,QRGIjNBLAÐIÐ SAMSA|j)M|Ð-SyNNUDAGUR 9. JÚNÍ.1991
C }31
Leiðangursg'arparnir Alfreð El-
íasson, Kristinn Oisen og Hrafn
Jónsson við komuna til Reykja-
víkur. Lengst til vinstri er Kristj-
ana Milla Thorsteinsson, eigin-
kona Alfreðs, með barn þeirra
hjóna á handleggnum.
Skíðavélin lendir á Reykjavíkur-
flugvelli í maí 1951, eftir langa
útivist á Vatnajökli.
SÍMTALID...
ER VIÐ ÖGMUND EINARSSONFRAMKVÆMDASTJÓRA
SORPU UM FLOKKUN SORPS
Sveitafélögin hafa sofið á
verðinum
(76677
Sorpa, góðan dag.
- Góðan daginn, er hann Ög-
mundur við?
Já, augnablik. — Ögmundur.
- Sæli og blessaður, þetta er
Brynja Tomer blaðamaður á Morg-
unblaðinu.
Já, komdu sæl.
- Heyrðu mig. Ég vil gjarnan
leggja mitt af mörkum til umhverf-
isverndar og gæti vel hugsað mér
að grófflokka ruslið mitt. Hins veg-
ar er ég ósátt við að sorphreinsun-
armennirnir taki ekki hjá mér
ruslatunnu á þeirri forsendu að í
henni er nýslegið gras og einhver
úrgangur úr garðinum, eftir sum-
artiltektina. Bílskrjóðurinn minn er
á verkstæði, og ekki er hægt að
ætlast til þess að ég fari með garða-
úrganginn í strætó í næsta gám,
eða hvað? Væri ekki nær að koma
upp fleiri ruslatunnum við heimilin?
Jú, það væri nær. Við erum hins
vegar fyrst og fremst móttökuaðili
fyrir sorp og það er í verkahring
sveitafélaganna að skipuleggja inn-
söfnun sorps frá húsum. Við höfum
mælst til þess að fólk setji ekki
gróðurafganga með öðru heimilis-
sorpi, en hins vegar er það ekki
bannað. Umræddur sorphreinsun-
armaður hefur augljóslega túlkað
þetta á sinn veg, en það eina sem
bannað er að setja í ruslatunnur
eru umhverfisspill-
andi efni sem koma
fyrst og fremst frá
atvinnufyrirtækjum
en ekki frá heimilum.
Þetta eru ýmiskonar
upplausnarefni og
hreinsiefni, úrgang-
ur frá efnalaugum,
rafhlöður og þess
háttar.
- Ég er sem sagt
að kvarta við vit-
lausan aðila, ætti að
kvarta við Reykja-
víkurborg.
Einmitt, sveitafé-
lögin hafa sofið á
verðinum í þessu mikla umhverfis-
verndunarátaki og verða að taka
sig á. Þau hafa ekki gert sér grein
fyrir því hversu reiðubúinn almenn-
ingur er að taka þátt í þessu átaki,
og sofandahátturinn lýsir sér ein-
mitt } dæmum eins og þú nefnir,
fólk veit ekki hvernig það á að
bera sig að.
- Hvað er annars að frétta af
gámastöðvunum á vegum Sorpu?
Sú fyrsta verður opnuð nú um
helgina og fyrir miðjan júlí er áætl-
að að átta nýjar gámastöðvar verði
opnaðar á höfuðborgarsvæðinu.
Þær munu leysa gömlu gámastöðv-
arnar af hólmi.
- Það færir dæmið samt ekkert
nær almenningi...
Nei, eins og ég sagði er það í ;
verkahring sveitafélaganna, sem
vonandi fara að vakna til vitundar.
Hins vegar verður skipulögð flokk-
un á nýju gámastöðvunum og þar
verður gæslufólk sem leiðbeinir um
flokkun á sorpi. Þessar stöðvar eru
ætlaðar fyrir almenning og verða
opnar sjö daga vikunnar frá 10 til
22.
- Mér líst ágætlega á það, en ^
segðu mér annað. Er einhver raun- ;
verulegur grundvöllur fyrir endur- ;
vinnslu á pappír að þínu mati?
Satt að segja efast ég um það.
Þetta er enn á tilraunastigi, en all- *
ar líkur eru á að fjárhagslega sé
slík endurvinna |
ógerningur. Það fólk j
sem vill safna blaða- j
pappír á þess kost, i
ef það hefur áhuga, j
að koma honum í !
sérstaka gáma, en J
tíminn verður að ^
leiða í ljós hvort i
raunhæft er að flytja j
pappírinn út til j
endurvinnslu.
- Það er nefnilega i
það. Ég held ég j
þakki þér þá bara '
fyrir upplýsingarnar. |
Vertu blessaður. ,
Bless.
Ögmundur Einarsson
*
Eftir töluverð umbrot tók
ríkisstjórn Geirs Hallgrímsson-
ar við stjórnartfiumum 28.
ágúst þjóðhátíðarárið 1974 og
sat í fjögur ár. Vilhjálinur
Hjálmarsson, jafnan kenndur
við Brekku í Mjóafirði, varð
húsbóndi i menntamálaráðu-
neytinu og stóð töluverður styr
um embættið og ákvarðanir
þess, ekki síst breytingar á
Lánasjóði íslenskra náms-
manna, brottrekstur dr. Braga
Jósefssonar, frágang grunn-
skólalaga og að Vilhjálmur af-
tók vínveitingar í veislum ráðu-
neytisins.
Já, mér varð það um megn að
vera vínveitingamaður á veg-
um ríkisins," sagði Vilhjálmur,
beðinn um að líta aftur til ráð-
herradaga. „Aðeins einn ráðherra
hafði gert hið sama; Tryggvi Þór-
hallsson sem sat 1927-31 og veitti
aldrei vín. Enginn áfelltist mig
fyrir þetta, sumir brostu þó i
kampinn og töluðu um þunnan
mjöð hjá bónda.“
Árið eftir stjórnarskiptin 1978
lét Vilhjálmur einnig af þing-
mennsku. „Ég gerði það sjálf-
viljugur, gaman að breyta til
og vera ekki sífellt í sama tuð-
inu. Nú, og þetta síðasta ár
mitt á þingi var óvenjulegt,
mjög margir nýir þingmenn
komu, þeim var mikið niðri fyr-
ir og héldu sumir 40 ræður
fyrir jól. Þetta voru því jafn
þægileg skipti fyrir mig og
flokkinn. Ég hafði líka verið
að gæla við þá hugmynd að
skrifa byggðarsögu úr Mjóa-
firði, fjalla um hundrað ára
tímabil þegar fólksfjöldi fór
Mynd af Vilhjálmi frá síðasta
ári.
niður úr fjögurhundruð manns
niður í þijátíu.
Ég losnaði þó ekki strax úr
orrahríðinni, sat í nefndum um
niðurskurð á fiskveiðum og mjólk-
urframleiðslu. Þarna urðu n.k.
straumhvörf, maður var búinn að
lifa og hrærast í umhverfi þar
sem fiska átti sem mest og
mjólka. Ekki skera niður. Síðar
sat ég m.a. í nefnd um útvarps-
mál og var formaður Sambands
sveitarstjórna á Austurlandi.
Loks gafst þó tóm til að skrifa
og ég ritaði bókina Raupað úr
ráðuneyti, sem fjallaði um árin
þar. Ég var að leysa út ítökin,
ef svo má segja. Síðan skráði
ég ævisögu Eysteins Jónssonar,
verk sem tók fjögur ár og fyllti
þtjú bindi. Þá heillaði mig önn-
ur ævi og ólík, líf frænda míns
MVAR
ERUÞAU
MÚ?
VILHJÁLMUR
HJÁLMARSSON
FYRRVERANDI
MENNTAMÁLARÁÐHERRA
Skráir
endur-
minningar
Hermanns „túkalls" Vilhjálms-
sonar sem varð þjóðsagnaper-
sóna á götum Reykjavíkur. Þijú
bindi af Mjófirðingasögu eru
komin út og fjórða eftir, í fram-
hjáhlaupi bjó ég sögu Hús-
mæðraskólans á Hallormsstað
til prentunar. Svo hef ég feng-
ist við að skrá eigin endurminn-
ingar og eru þær væntanlegar
með haustinu. Ég reyni að
halda þessu sem mest frá póli-
tík, reifa frekar eigið lífshlaup
og bjástri^ eystra. Þar er ætta-
róðalið og þangað er farið á
hveiju sumri, síðustu árin til
að heimsækja son minn er rek-
ur blómlegan búskap á Brekku
og ég gríp gjarnan í verk, hef
jafnvel verið í sjóvinnu, söltun
og aðgerð. Þráðurinn austur
er óslitinn og slitnar seint.“
Árið 1977 heimsótti Vilhjálmur Færeyjar ásamt Sinfóníuhljóm-
sveit Islands og skoðar hér Kirkjubæ ásamt konu sinni o.fl.