Morgunblaðið - 02.08.1991, Blaðsíða 32

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. .ÁGÚST .1991
32?
— ■ -----
Minning:
Guðleifur Sigurðsson
múrarameistari
Fæddur 9. júlí 1918
Dáinn 24. júlí 1991
Hver á sér fegra föðurland
með ijöll og dali og bláan sand,
með norðurljósa bjarmaband
og björk og lind í hlíð,
með friðsæl býli, ljós og Ijóð
svo langt frá heimsins vígaslóð.
Geym drottinn, okkar dýra land
er duna jarðarstrið."
Það var glaður hópur sem lagði
á stað frá Akranesi sólbjartan júlí-
morgun, eins og reyndar flestir
morgnar á þessu blessaða sumri
hafa verið. Þessi ferðahópur er að
leggja í 31. sumarferð sína á vit
náttúru og sögu lands síns. Þó
margt sé búið að skoða, bæði í
byggð og öræfum landsins, er
margt eftir að sjá, og líka er gott
að endurnýja gömul kynni, við land
sitt og þjóð og alltaf bætast nýir í
hópinn og fylla í skörð þeirra sm
göngulúnir eru orðnir.
Guðleifur, (Gulli á Lundi) og hún
Margrét kona hans hafa farið í
nokkrar ferðir með þessum hópi og
nú voru þau mætt glöð i sinni. Ferð-
inni var heitið norður og austur á
land. Hann hafði gam'an af að rifja
upp fyrir okkur síldarævintýri, frá
Siglufirði, Raufarhöfn, hvernig síld-
in óð við Mánáreyjar, út af Sléttu,
sjórinn var svartur af síld, og líka
þegar veiðin brást, ævintýri í landi,
syngja síðan um þessa daga, þegar
síldinni „var landað sitt á hvað á
Dalvík og Dagverðareyri".
Þannig liðu þessir sólbjörtu dagar
okkar, út við sjó og inn til dala.
Út við Hraunhafnartanga, við hið
nyrsta haf, inn við Dettifoss, „þar
sem aldrei á gijóti gráu, gullin mót
sólu hlægja blóm“ glitrandi Hólm-
tungur, við hin ægifögru Jökulsár-
gljúfur, og þannig mætti lengi telja.
Síðasta kvöldið í þessari ferð
héldum við kvöldvöku, spiluðum,
sögðum sögur, sungum, og fórum
með ljóð. Gulli var mikill unnandi
ljóða og fór hann með ljóð og stök-
ur þetta kvöld, sem hann dró upp
úr sjóði minninganna. Síðasta
stakan sem hann fór með, er mér
ofarlega í huga á þessari sorgar-
stundu er við nú kveðjum vin okkar.
„Þó að leiðin virðist vönd,
vertu aldrei hryggur.
Það er eins og hulin hönd,
hjálpi er mest á liggur."
Eina bók hafði hann með sér í
þessa ferð. Gamalt og lúið ljóðakver
eftir Jakob Thorarensen, sem hafði
fylgt honum frá barnæsku og öll
kvöld opnaði hann þessa bók og
las. Eitt kvöldið vildi hann endilega
lána mér þessa bók og ég las nokk-
ur ljóð úr henni, sem hann benti
mér á. Ég hef hugsað um það síð-
an, að mér finnst ég skynja lífssýn
hans betur. Skilning hans og samúð
með þeim sem minna mega sín.
Við komum heim úr þessari ferð,
glöð og með tilhlökkun og áætlun
um næstu ferð.
Rúmum sólarhring seinna er
hann Gulli okkar lagður upp í þá
ferð sem við getum ekki fylgt hon-
um að sinni.
Meinið sem hann hafði borið í
hjarta sér, náði yfirhöndinni og á
snöggu augabragði var allt um
garð gengið. Hann féll í faðm kon-
unnar sinnar og var dáinn.
Guðleifur hét hann Sigurðsson,
ávallt kenndur við Lund á Akanesi.
Foreldrar hans voru þau hjónin Sig-
urður Símonarson múrarameistari
og um skeið oddviti Akraneshrepps
og kona hans, Valgerður Halldórs-
dóttir, sem lengst af bjuggu á Lundi
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
VALGERÐUR ÞORBERGSDÓTTIR,
Krókatúni 11,
Akranesi,
er látin. Jarðarförin auglýst síðar.
Páll Björnsson,
dætur, tengdasonur og barnabörn.
t
Móðir okkar,
RAGNHEIÐUR SIGURÐARDÓTTIR
frá Óttarstöðum,
Hringbraut 36,
Hafnarfirði,
er látin.
Sigurður Kristinn Vilhjálmsson,
Gunnar Vilhjálmsson,
Ásta Vilhjálmsdóttir.
t
Frú MARGRÉT KRISTÍN HERMANNSEN,
(GRÉTA YOANG)
frá Ásbyrgi,
Vestmannaeyjum,
sem andaðist í Englandi 30. júlí sl., verður jarðsungin í West-
Sussex, Englandi, 4. ágúst.
Vandamenn.
t
Faðir minn og sambýlismaður
RAGNAR SKAGFJÖRÐ JÓNSSON
verkfræðingur,
Mainz, Þýskalandi,
varð bráðkvaddur norður í Skagafirði 14. júlí sl.
Útförin fer fram frá Áskirkju þriðjudaginn 6. ágúst kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á Sjálfsbjörg.
Katrín Ragnarsdóttir Jónsson,
Gitta Niessen.
á Akranesi. Hann var elstur sjö
systkina, og fyrstur til að kveðja.
Systkinin frá Lundi eru auk hans
Engilbert bifreiðastjóri, Siglufirði,
Guðrún húsmóðir, Akranesi, Hall-
dór ríkisendurskoðandi, Jakob for-
stöðumaður tölvudeildar Flugleiða,
Halldóra, búsett í Svíþjóð og Val-
gerður húsmóðir í Kópavogi.
Gulli var fæddur Akurnesingur
og hér átti hann heima alla tíð. Hér
vann hann sitt ævistarf, fyrst sem
sjómaður og sigldi öll stríðsárin á
togara. Hann stundaði nám í Sjó-
mannaskóla íslands. Síðan lærði
hann múraraiðn og starfaði lengi
við þá iðn sína í Sementsverksmiðju
ríkisins.
Árið 1944 gekk hann að eiga
eftirlifandi konu sína, Margréti Ein-
arsdóttur, ættaðri úr Reykjavík.
Börnin þeirra eru þijú: Valgerður
sem búsett er í Bandaríkjunum,
Einar vélvirki, kvæntur Sigrúnu
Rafnsdóttur og Sólrún bankamað-
ur, gift Sigurði Gylfasyni. Barna-
börnin eru 12 og eitt barnabarna-
barn.
Gulli á Lundi var sannur Skaga-
maður. Þótti vænt um bæinn sinn,
var knár á íþróttavelli, stundaði
knattspyrnu eins og aðrir Skaga-
strákar. Glaður og góðlyndur fé-
lagi, tryggur og styrkur maki og
faðir.
Það er fallegt heimilið þeirra og
garðurinn fyrir utan, vel snyrtur,
grýddur tijágróðri og blómskrúði.
Ég kom til þeirra stuttu áður en
við fórum í ferðina okkar, þá síð-
ustu sem hann fór, þá sátu þau
hjónin úti á svölum og nutu sumar-
blíðunnar. Ég fann að þau hugðu
gott til ævikvöldsins, saman í kyrrð
og friði.
Gulli leiddi mig síðan inn í her-
bergi inn af bílskúrnum. Þar var
vinnustofan hans, þar sem hann
stundaði útskurð.
Þegar hann hætti að stunda fasta
vinnu, lærði hann útskurð, sem
hann síðan stundaði af miklu kappi
og eru margir mjög fallegir hlutir
eftir hann, sem bæði prýða heimili
þeirra og annarra. Hann var með
nokkra hluti, sem hann var að vinna
að og hlakkaði til að halda áfram
við. En nú eru dagarnir taldir,
stundaglasið tæmt, en minningin
lifir og ég held að stakan sem hann
fór með síðasta kvöldið í ferðinni
okkar góðu sé eignuð konunni hans
og bömunum þeirra.
Við ferðafélagarnir þökkum og
blessum minninguna um góðan
dreng, og félaga. Við biðjum góðan
Guð að styrkja og styðja konuna
hans, hana Möggu, börnin þeirra,
tengdaböm, barnabörn og aðra ást-
vini.
Bjarnfríður Leósdóttir,
Akranesi.
Þetta sumar hefur verið sannkall-
að sólarsumar. Á morgnana þegar
við vöknum og lítum út, trúum við
vart eigin augum, því enn einn sól-
ardagur heilsar. Það leynir sér held-
ur ekki í svip samferðafólksins að
við höfum sameiginlega upplifað
eitthvað stórkostlegt. — Einn slíkan
morgun í júlí hitti ég Guðleif Sig-
urðsson. Hann var að kaupa ferða-
kort. Ferðinni var heitið um Norður-
land í hópi góðra ferðafélaga. Til-
hlökkun og gleði var í augum hans.
Hann var sannarlega einn þeirra
sem upplifðu fegurð sumarsins. —
t
INGÓLFUR NIKÓDEMUSSON
húsasmiðameistari,
Freyjugötu 3,
Sauðárkróki,
lést í Sjúkrahúsi Skagfirðinga 31. júlí.
Börn hins látna.
Móðir okkar,
lést þann 31. júlí.
MARGRÉT ÍVARSDÓTTIR
kennari,
Börnin.
t
Sambýlismaður hninn,
STEFÁN KRISTJÁNSSON,
Yzta-Koti í
V-Landeyjum,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju laugardaginn 3. ágúst
kl. 14.00.
Valgerður Sigurjónsdóttir.
Sonur minn og bróðir okkar,
MAGNÚS SIGURÐUR MARKÚSSON,
Bláhömrum 4,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju fimmtudaginn 8. ágúst
kl. 15.00.
Þeim, sem vilja heiðra minningu hans, er vinsamlega bent á Land-
spítalann, deild 11E.
Sigríður Magnúsdóttir,
Hrefna Markúsdóttir,
Eygló Markúsdóttir,
Erla Markúsdóttir,
Grímur Markússon,
Ester Markúsdóttir,
Þorsteinn Markússon,
Erna Markúsdóttir.
Ferðin gekk að óskum, hjónin voru
komin heim, þá var skyndilega grip-
ið inn í. Hann var kallaður í aðra
ferð. Enginn tími vannst til undir-
búnings. Ekkert ferðakort. Þannig
eru forlögin.
Ég hef þekkt Guðleif, eða Gulla,
eins og við nefndum hann oftast,
frá því ég man fyrst eftir mér.
Lundur (Suðurgata 42 á Akranest)
var næsta hús við æskuheimili mitt
og góð vinátta ríkti á milli heimil-
anna. Foreldrar Gulla, hjónin Val-
gerður Halldórsdóttir, ættuð af
Eyrarbakka, og Sigurður Símonar-
son, ættaður af Vatnsleysuströnd,
voru samhent og framsýn. Heimilis-
bragur allur einkenndist af góðvild,
reglusemi og myndarskap. Það var
gott andrúmsloft á heimilinu. Hús-
móðirin var hlý og elskuleg og hús-
bóndinn hress og kátur í viðmóti.
Fjölskyldan var stór, sjö börn, en
alltaf var tekið vel á móti dreng
úr næsta húsi, enda þótt hann væri
töluvert yngri en fjölskyldumeðlim-
irnir. Sigurður var múrarameistari
að iðn og mikill dugnaðarmaður.
Hann tók virkan þátt í opinberum
málum á Akranesi og var einn af
frumkvöðlum byggingar Sements-
verksmiðjunnar. Valgerður var
dugmikil húsmóðir, virt af öllum
fyrir góðvild og myndarskap.
Á þessu heimili fékk Gulli sitt
uppeldi, sem varð honum gott vega-
nesti fyrir framtíðina. Hann þurfti
snemma að taka til hendinni og
hjálpa til við heimilisstörfin og það
gerði hann sannarlega af fullri
ábyrgð.
Leiðir okkar lágu saman í skáta-
starfi, en sem fullorðinn maður tók
hann að sér að kenna okkur strák-
unum í hverfinu ýmislegt í skáta-
fræðum. Til dæmis meðferð átta-
vita, hjálp í viðlögum, hnýta hnúta
og heilmikið um stjörnurnar og víð-
áttu himinhvolfsins sem alltaf var
svo spennandi og leyndardómsfullt.
Við þessa kennslu kom sér vel að
hann hafði stundað nám í Stýri-
mannaskólanum og varð það okkur
ómetanlegt veganesti.
Síðar störfuðum við saman í
Oddfellowreglunni, en þar fann
hann hugðarefnum sínum fárveg.
Reyndist hann þar sem annars stað-
ar virkur og ábyrgur hvort heldur
var í ýmsum nefndarstörfum eða í
stjóm stúkunnar. Fyrir það vill regl-
an þakka honum hér og nú. Við
Egilsbræður minnumst sérstaklega
jólahugvekju, sem Gulli flutti okkur
á sfðasta jólafundi. Þar rifjaði hann
upp sín bemskujól. Sú frásögn var
áhrifamikil í einfaldleika sínum og
lýsti vel aðstæðum sem við þekkjum
ekki í dag í allsnægtum okkar.
Gulli stundaði margvísleg störf.
Sautján ára fór hann á síldveiðar
og stundaði þær á sumrin en var á
vertíðum á veturna. Stríðsárin var
hann í siglingum á togaranum
Sindra frá Akranesi og tók þátt í
því hættustarfi að flytja stríðs-
hijáðu fólki björg í bú. Arið 1946
fór hann að vinna við múrverk og
tók síðar sveinspróf í þeirri iðn.
Hann varð síðar einn af þeim mörgu
Akurnesingum sem hófu störf við
byggingu Sementsverksmiðjunnar
og þar starfaði hann síðan sam-
fleytt til ársins 1989, en þá lét
hann af störfum fyrir aldurs sakir.
Eins og áður er sagt voru systk-
inin á Lundi sjö, en þau em auk
Guðleifs, sem hér er minnst, Engil-
bert bifreiðastjóri á Siglufirði, Guð-
rún húsmóðir á Akranesi, Halldór
ríkisendurskoðandi, Jakob yfirmað-
ur tölvudeildar Flugleiða, Halldóra
og húsmóðir og fv. tækniteiknari
búsett í Svíþjóð og Valgerður skrif-
stofumaður og húsmóðir í Kópa-
vogi.
Eftirlifandi eiginkona Guðleifs er
Margrét Einarsdóttir fædd í
Reykjavík. Böm þeirra em: Val-
gerður verslunarmaður, og húsmóð-
ir og búsett í Bandaríkjunum, Einar
vélvirki á Akranesi og Sólrún skrif-
stofumaður og húsmóðir, einnig
búsett á Akranesi.
Útför hans fer fram frá Akranes-
kirkju í dag.
Við bræðurnir í Oddfellowstúk-
unni Egill I.O.O.F. á Akranesi send-
um Margréti, fjölskyldu Guðleifs
og systkinum hans samúðarkveðjur
og biðjum Guð að blessa minningu
góðs félaga.
Bragi Þórðarson