Morgunblaðið - 02.08.1991, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. ÁGÚST 1991
Guðmundur Hann-
esson - Kveðjuorð
Fæddur 10. desember 1898
Dáinn 5. júlí 1991
Guðmundur Hannesson var orð-
inn 92 ára, er hann lést. Hann
fæddist í Bollastaðakoti í Flóa. Þar
bjuggu foreldrar hans Sigríður
Hansdóttir og Hannes Sigurðsson.
Sigríður fæddist 1859 á Baugstöð-
um í Stokkseyrarhreppi en alin upp
á Tóftum í sama hreppi. Hans var
Jónsson Hanssonar. Jón Hansson
var bróðir Hannesar Hanssonar
landpósts. Faðir Guðmundar, Hann-
es Sigurðsson, fæddist 1834 á
Langsstöðum í Flóa. Sigurður var
Þorsteinsson ættaður af Rangár-
völlum og kominn af Víkingslækjar-
ætt. Guðmundur var næst yngstur
sjö systkina. Elstur var Ingibergur
sem var sjómaður í Vestmannaeyj-
um. Síðan Sigurhans sem bjó í
Reykjavík og vann lengst af hjá
Isaga og_ talinn er fyrsti logsuðu-
maður á Islandi. Síðan koma Jónína
sem bjó í Reykjavík, Hannesína sem
bjó í Kálfholti í Villingaholtshreppi
en síðustu árin á Selfossi og Guðríð-
ur sem bjó einnig í Reykjavík.
Yngstur sinna systkina er Gestur
sem orðinn er níræður og er pípu-
lagningameistari í Reykjavík. Af-
komendur þessara systkina er Ijöld-
amargir.
Sökum fátæktar var Guðmundi
ráðstafað af hreppnum eins og öll-
um hans eldri systkinum. Þriggja
ára ætlaði hann að reyna að stijúka
heim en gafst upp við „stóra fljót-
ið“ eins og hann sagði sjálfur sem
í raun var ekki nema lækjasrsytra
milli þúfna. Síðar ólst hann upp til
17 ára aldurs á Litlu-Reykjum þar
til hann fluttist til Reykjavíkur og
bjó þar æ síðan. Oft talaði Guð-
mundur um harðræði sitt í æsku
en honum var hlýtt til bóndans sem
oft hefði tekið hans málstað.
Guðmundur vann almenna verk-
amannavinnu í Reykjavík en mest
í smiðjum. Fyrst í Hafnarsmiðjunni
við brúa- og vitasmíði. í mörg ár í
Stálsmiðjunni og fór orð af honum
þar að ekki brenndi hann hnoðin
og þótti góður ásláttarmaður. Síð-
ustu starfsár sín vann Guðmundur
á málningarverkstæði Egils Vil-
hjálmssonar og bjó bíla undir
sprautun og sprautaði.
Guðmundur var mjög sérstæður
maður, einstæðingur alla sína ævi
og ávallt í varnarstöðu gagnvart
þjóðfélaginu. Bestu árin átti hann
í kartöflugörðunum í Kringlumýr-
inni þar sem hann gerði upp skúr
að notalegu heimili fyrir sig. Þar
höfðu vinir hans, málleysingjarnir,
griðland. Hann var sérstakur fugla-
og dýravinur. Þar hafði hann kart-
öflurækt og byggði forláta jarðhús
sem við frændurnir nutum góðs af.
Þegar hann varð að yfirgefa Kringl-
umýrina flutti hann til frænda síns
Óskars Halldórssonar í Laugarásn-
um. Síðustu æviár sín bjó hann í
þjónustuíbúðum aldraðra á ' Dal-
braut 27. Þegar þrótturinn fór að
bila og hann hætti að geta hugsað
um sig sjálfur þáði hann í fyrsta
sinn á æfinni umönnun annarra.
Þar sem starfsfólkið veitti honum
ást og umhyggju sem hann hafði
alltaf farið á mis við.
Hannes Ingibergsson.
Þá eik í stormi hrynur háa,
hamra því beltin skýra frá
en þá fjólan fellur bláa,
fallið það enginn heyra má
en angan horfin innir fyrst, ‘
urtabyggðin hvers hefur misst.
(Bjarni Thorarensen)
Þetta erindi kom upp í huga
mér, þegar ég frétti lát Guðmundar
Hannessonar. Það kom að vísu ekki
á óvart og mun hann örugglega
hafa fagnað þeirri hvíld. Enda löngu
tilbúinn til hinstu ferðar, búinn að
vera sjúkur og þreyttur um langt
skeið, orðinn ellimóður 92 ára gam-
all.
Guðmundur var alla tíð maður
hversdagsleikans. Hann barst ekki
mikið á, enda ekki fyrir hégómlega
hluti, en vann sín verk af trú-
mennsku og skyldurækni. Guð-
mundur var vel greindur maður og
yfir honum hvíldi reisn og virðu-
leiki, sem erfiði og basl gat ekki
afmáð.
Hann var heiðarlegur og mátti
ekki vamm sitt vita í neinu, og bar
einstakan hlýhug til alls sem var
minni máttar.
Hann var fæddur af fátækum
foreldrum, sem áttu ekki jarðnæði,
en börðust harðri baráttu til að
halda í sér og börnum sínum lífi,
sem þau urðu samt að láta frá sér
eitt af öðru til óviðkomandi fólks,
þeim til sárrar sorgar.
Guðmundur hlaut óblíða æsku
hjá vandalausu fólki, og bar hann
þess merki allt sitt líf. Hann tre-
ysti ekki á menn, en elskaði dýr
og blóm. Þar kofn hans umhyggja
fram. Stoltur var hann af ættingjum
sínum, sem hann líka mátti, því þar
er mikið myndar- og mannkostafólk
að finna.
Guðmundur dvaldi á Laugarás-
vegi 8, hjá Óskari systursyni sínum,
sem nú er látinn fyrir rúmum mán-
uði. Þar var hann um tíu ára skeið,
og hugsaði um sig alla tíð sjálfur.
Hann fékkst við garðrækt eftir því
sem heilsan leyfði, því kunni hann
vel.
Síðan fluttist hann á Dalbraut
27, og eyddi þar sínum síðustu árum
og var mjög ánægður. Starfsfólk
var honum sérlega gott, og kunni
hann vel að meta það og myndi
hann hafa viljað færa því fólki
þakkir fyrir alla umhyggju og hjálp,
sem honum var sýnd þar.
Eins veit ég að hann hefði að
lokum viljað þakka _þeim frændum
sínum Hannesi og Oskari sem alla
tíð sýndu honum þá sérstöku ,um-
hyggju og artarsemi, sem einsdæmi
má_ teljast.
Eg vil þakka þann tíma, sem við
Óskar og börn okkar áttum með
honum og fagna því að nú fær
hann hvíld hjá foreldrum sínum,
eftir langa ævi.
Megi Guðs blessun fylgja honum
í nýjum og góðum heimi.
Hrefna Jónsdóttir
Hilmar Ólafs-
son — Kveðjuorð
Hilmar Ólafsson, vinur okkar
og starfsfélagi, er látinn. Þetta
ægihögg reið yfir okkur starfsfé-
lagana miðvikudagskvöldið 24.
júlí er okkur var tilkynnt lát hans.
Sorg og reiði grípur okkur á svona
stund og spurningin vaknar: Hvers
vegna?
Hilmar byijaði að vinna á verk-
stæði Friðriks Ólafssonar 17 ára
gamall, þá var hann búinn með
2. bekk í bifvélavirkjun í Iðnskó-
lanum og vantaði sumarvinnu.
Þessi rauðbirkni ungi maður
reyndist hinn ágæti verkmaður og
varð fastráðinn hjá fyrirtækinu í
sumarlok vegna þess hvað hann
var duglegur, handlaginn, vinnu-
samur og útsjónarsamur í verkum.
Eftir sveinspróf, þá 21 árs gam-
all, langaði hann að eignast sína
eigin íbúð. Það var eins og allt sem
hann tók sér fyrir hendur, hann
leysti það verkefni með elju og
dugnaði. Þegar íbúðin var skuld-
laus byijaði hann að endurbæta
hana og fegra.
Hilmar var með eindæmum
hjálplegur vinum, kunningjum og
venslamönnum. Eftir erfiðan
vinnudag vann hann fram eftir
nóttum við að gera við bíla fyrir
þá sem höfðu lítil efni á viðgerð-
um. Þannig var Hilmar vinur okk-
ar. Megi Guð umvefja hann hlýju
sinni því það á hann skilið eftir líf
sitt á þessari jörð.
Friðrik, Ríkharð, Ing-
ólfur, Steinþór, Jón,
Elías og Unnar Már.
Erfidrykkjur í hlýlegu
og notalegu umhverfi
Við höfum um árabil cekið að okkur að sji um erfidrykkjur fyrir
allt að 300 manns. I boði eru snittur með margvislegu áleggi,
brauðtertur, flatbrauð með hangikjöti, heitur eplaréttur með
rjóma, rjómapönnukökur, sykurpönnukökur, marsípantertur,
rjómatertur, formkökur, 2 tegundir o.fí.
Með virðingu,
FLUGLEIÐIR
HÓTEL LOFTLEIBIR
REYKJAVlKURFLUCVELLI, 101 REYKJAVlK
SlM1: 9 1-22322
Þökkum af alhug öllum þeim, er sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
JÓNS BJÖRNSSONAR
frá Dilksnesi,
Skjólgarði,
Höfn í Hornafirði.
Björg Antoníusdóttir,
Jóhanna Jónsdóttir, Ingólfur Dan Gíslason,
Björn Lúðvík Jónsson, Bryndís Hólm,
Kristján A. Jónsson, Ingunn Ólafsdóttir,
Ásdís Birna Jónsdóttir,
Agnes Olga Jónsdóttir, Halldór Olgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð við andlát föður okkar og tengdaföður,
LÁRUSAR ÞJÓÐBJÖRNSSONAR,
er lést þann 15. júlí.
Börn og tengdabörn.
Hjartanlegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát
og útför móður minnar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
BRYNHILDAR BALDVINS,
Kambaseli 8,
áður til heimilis í Laufskógum 32,
Hveragerði,
Dorothe Gunnarsdóttir, Valdimar Svavarsson,
börn og barnabörn.
Hjartanlegar þakkir sendum við öllum, sem sýndu okkur samúð
og vináttu við andlát og útför eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
EVU KRISTÍNAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Mánagötu 5,
Reykjavík.
Óskar Páll Ágústsson,
Ágúst Óskarsson, Ragnheiður Guðjónsdóttir,
Guðmundur Óskarsson, Anna Lilja Kjartansdóttir,
Ingibjörg Óskarsdóttir, Geoffrey Shelton
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa, langafa og langalangafa,
HELGA SIGURGEIRSSONAR,
Stafni,
Reykjadal.
Jófríður Stefánsdóttir,
Maria Kristín Helgadóttir, Hallur Jósefsson,
Ólöf Helgadóttir, Kristján Jósefsson,
Ingibjörg Helgadóttir, Guðlaugur Valdimarsson,
Ásgerður Helgadóttir, Jón Hannesson,
Guðrún Helgadóttir, Gunnar Jakobsson,
barnabörn, barnabarnabörn, barnabarnabarnabarn.
Biiiing- afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er að birta til-
vitnanir í ljóð, tvö erindi, eftir þekkt skáld, og skal þá höfundar
getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minning-
argreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.