Morgunblaðið - 10.08.1991, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. ÁGÚST 1991
27
Svanur Hlífar
*
Arnason — Minning
Fæddur 9. janúar 1969
Dáinn 3. ágnst 1991
Dáinn, horfinn, harmafregn.
Þegar mér var færð sú fregn að
Svanur minn væri dáinn trúði ég
þessu ekki og varð sem dofin. Þetta
gat ekki verið, þessi hrausti og
góði drengur. En allir verða að lúta
sama lögmáli fyrr eða síðar. Tveir
ömmu og afa drengir voru hjá okk-
ur nokkrar vikur á hveiju sumri á
Blönduósi sem litlir snáðar. Þá leit-
aði oft lítil hönd í lófa ömmu sinnar
þegar átti að fara að sofa, þá var
gott að treysta ömmu.
Nú síðustu árin var þetta breytt,
nú var hann hinn sterki og stóri
sem hjálpaði mér þegar ég átti erf-
itt.
Þegar afi hans lá banaleguna í
fyrrahaust leið varla sá dagur að
hann spyrði ekki hvað hann gæti
gert fyrir mig.'
Ég þakka blíða og góða drengn-
um mínum fyrir allt og allt. Það
er sagt að þeir sem guðirnir elski
deyi ungir. Ég veit að hann er kall-
aður til góðra verka hinumegin.
Guð styrki ykkur öll.
Mín sál, því örugg sértu
og set á guð þitt traust.
Hann man þig, vís þess vertu,
og verndar efalaust.
(B. Halldórsson frá Laufási)
Anna Margrét Tryggvadóttir
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifír
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnamir
honum yfír.
(Hannes Pétursson)
Góður drengur og skólafélagi er
fallinn frá, fyrr en flest okkar ætl-
uðu, og eftir sitjum við hin harmi
slegin. Minningamar koma upp í
Minning:
Fæddur 5. júlí 1907
Dáinn 31. júlí 1991
Þann 31. júlí sl. lést á Sjúkrahúsi
Skagfirðinga á Sauðárkróki, afi
minn Ingólfur Nikódemusson,
Freyjugötu 3 þar í bæ, 84 ára gam-
all.
Afi var fæddur að Valabjörgum í
Skagafirði, heiðarkoti inn af Vatns-
skarði, en býli þetta er löngu komið
í eyði. Foreldrar hans voru Valgerð-
ur Jónsdóttir og Nikódemus Jónsson.
Sökum fátæktar urðu þau að koma
drengnum í fóstur og var það hlut-
skipti hans svo sem margra barna
á þessum árum að alast upp hjá
vandalausum og fara á mis við móð-
urhlýju og föðurlega umhyggju.
Ungur að árum hóf hann bakara-
nám á Sauðárkróki en undi ekki við
þá iðju nema árið. Stundaði hann
vinnumennsku næstu árin og síðar
smíðar hjá móðurafa sínum, Sveini
á Steinaflötum á Siglufirði. Mögu-
leikar fátæks drengs voru ekki ýkja
fjölbreyttir á þessufn árum en hugur
hans stóð til frekara náms í trésmíð-
um. Árið 1933 sigldi afi til Noregs
og vann þar við húsasmíðar, hús-
gagnasmíði og tréskurð. Ljóminn af
Noregsdvölinni fylgdi honum síðan
en ekki fékkst hann til að sækja
Noreg heim öðru sinni, vildi heldur
eiga minningarnar frá æskuárum
sínum ómengaðar. Eftir tveggja ára
dvöl kom hann heim, lauk prófi í iðn
sinni við nýstofnaðan Iðnskóla á
Siglufirði og flutti til Sauðárkróks
vorið 1937. Þar hefur hann búið alla
tíð síðan eða í röska hálfa öld.
Ári síðar eða 1938 kvæntist hann
Unni Hallgrímsdóttur ættaðri úr
hugann, minningar um ljúfan og
glaðlyndan strák sem átti svo fal-
legt bros.
Kynni okkar af Svani hófust fyrst
í barnaskóla, við vorum öll tíu ára
gömul, óörugg og hikandi í nýjum
bekk. Það átti þó eftir að breytast
fijótt því þrátt fyrir að vera jafn
ólík og við vorum mörg þá mynduð-
ust meðal okkar sérstök tengsl sem
við áttum ekki síst að þakka góðum
kennara, Ingólfi Matthíassyni. Við
vorum sérstaklega samheldinn
bekkur, áttum margar góðar stund-
ir saman og brölluðum margt. Þeg-
ar grunnskólanámi lauk skildu leið-
ir okkar flestra en mörg okkar héldu
hópinn í sama framhaldsskóla, þar
á meðal Svanur en hann stundaði
nám í rafvirkjun.
Svanur var bæði duglegur og
ákveðinn og sá ávallt björtu hliðarn-
ar á lífinu. Hann átti það til að
vera stríðinn og það fylgdi honum
alltaf þessi smitandi hlátur sem
hreif alla með sér.
Við hugsum til Svans með sökn-
uði og minningin um góðan dreng
lifír áfram.
Bekkjarfélagar
Helgir englar
kómu ór himnum ofan
ok tóku sál hans til sín,
í hreinu lífi
hon skal lifa
æ með almáttkum guði.
(Sólarljóð)
Hann Svanur vinur er dáinn. Mér
nægir að loka augunum og ég sé
ljóslega bjarta og stíðnislega brosið
hans og kitlandi hlátur hans ómar
í öllum sálarkimum. Ég sé bláu
augun sem virtust skilja allt.
Aldrei óraði mig fyrir því að sam-
vistirnar yrðu svo stuttar, að síðasti
kossinn og hressandi faðmlagið sem
alltaf kreisti úr mér allt loft, yrði
það síðasta.
Það var oft gantast með það hjá
Blönduhlíð í Skagafirði. Amma var
greind kona og einstaklega ljúf í
viðmóti. Hún lést langt um aldur
fram, árið 1976. Amma og afi eign-
uðust 8 börn. Þeirra elst er móðir
mín Jónína Björg, gift Inga Ingi-
mundarsyni, aðalbókara í Borgar-
nesi, eiga þau 4 börn. Bragi Orn,
flugvirki í Reykjavík, kona hans er
Þórhalla Harðardóttir, eiga þau 3
syni. Þráinn Valur, húsa- og hús-
gagnasmíðameistari á Sauðárkróki
kvæntur Önnu Pálu Þorsteinsdóttur,
eiga þau 4 börn. Gunnar Már, var
kvæntur Önnu Leopoldsdóttur sem
nú er látin, þau eignuðust saman 2
börn. Hallgrímur Þór, tæknifræðing-
ur Sauðárkróksbæjar, kvæntur Sigr-
únu Erlu Vilhjálmsdóttur, eiga þau
3 börn. Ingólfur Geir, sjúkraþjálfari
í Garðabæ, kona hans er Dagný
Hjaltadóttir, eiga þau 4 börn. Jón
Hallur, bankastarfsmaður á Sauðár-
króki, átti hann 2 börn með fyrrver-
andi konu sinni Jónu Maríu Jóhanns-
dóttur, Anna María, dvelur á sam-
býli á Akureyri.
Afi vann ötullega að hagsmuna-
og menntunarmálum iðnaðarmanna.
Hann var stofnandi Iðnaðarmanna-
félags Sauðárkróks og sat í fyrstu
stjórn þess. Eftir að Iðnskóli Sauðár-
króks tók til starfa annaðist hann
bæði kennslu- og prófdómarastörf.
Fyrstu árin á Sauðárkróki starf-
rækti hann trésmíðaverkstæði í fé-
lagi við Jósef Stefánsson, en árið
1944 stofnaði hann sitt eigið verk-
stæði sem hann starfrækti allt til
þess að hann settist í helgan stein.
Smíðisgripir hans sýna að hann
hefur verið einstaklega hagur mað-
fjölskyldum okkar að Svanur og ég
hefðum kynnst á bleyjuborðinu,
enda fædd sama ár. Én það má
segja að þar hafi vinátta okkar
systkina og Svans byijað.
Stefán bróðir og Svanur voru
góðir vinir og af mörgum taldir svo
líkir að það var oft ruglast á þeim
og einhvern tímann voru þeir spurð-
ir að því hvort þeir væru tvíburar.
Sálfræðilega hefur það líklega átt
við.
Það var líka margt sem þeir tveir
brölluðu saman og oft var það sem
þeir tveir gátu platað mig með í
einhveija vitleysu, sem við öll gát-
um sagt okkur að væri örugglega
bannað.
Saman gengum við menntaveg-
inn og eignaðist hann þar góða vini
sem alltaf héidu hópinn og veit ég
að þeir geyma margar góðar minn-
ingar. Svanur hafði gaman af íþótt-
um og vann sér margar viðurkenn-
ingar í skóla og man ég enn hvað
ég fylltist mikilli aðdáun er hann
synti í kafi yfir sundlaugina, fram
og til baka án þess að anda nokkuð.
Sú æskuminning sem er hvað
mest lifandi í huganum er þegar
ég og Svanur, þá á sex ára aldrin-
um, komum á harðaspretti, móð og
másandi inn í eldhús til mæðra
okkar og Svanur tilkynnti með
ur. Skorti hann verkfæri eða tæki
til smíðanna þá smíðaði hann þau
bara sjálfur. Má segja að þeir „Nikk-
ararnir" á Króknum hafi verið lands-
þekktir fyrir hagleik sinn.
Um langt skeið sat afi í stjórn
Byggðasafnsins í Glaumbæ, smíðaði
hann og endurvann fjölmarga gripi
sem prýða það safn. Það var honum
mikið metnaðarmál að Skagfirðing-
ar sýndu sögu héraðsins og gengn-
um kynslóðum þann sóma að halda
úti myndarlegu minjasafni. Gamla
trésmíðaverkstæðið hans geymir
líka marga forvitnilega muni sem
segja margt um liðna tíð. Gamalt
skrifborð úr strönduðu skipi, fyrsti
skrifstofustóll kaupfélagsins,
margvísleg áhöld, amboð og munir
sem segja frá lifnaðarháttum fólks-
ins í landinu á liðnum tíma. Allt
þetta sem við köllum draslið hans
afa varðveitir í rauninni sögu þjóðar-
innar á sinn hátt.
Náttúruunnandi var hann mikill
miklum eldmóð „mamma, mamma,
ég og Dagný ætlum að gifta okkur
þegar við erum orðin stór“. Þetta
féll í góðan jarðveg hjá mæðrunum
og var honum heitið eidhúsborði frá
mömmu ef af þessu yrði. Nú það
varð að vísu aldrei, en hann þreytt-
ist aldrei á því að spyrja um eldhús-
borðið góða og hönd mína og var
þetta brandari á milli mömmu og
hans.
Oft er það þannig að við segjum
sjaldan það sem okkur býr í bijósti
þar til það er orðið of seint. Minn-
ingarnar ei'u óteljandi og söknuður-
inn sár. En hlátur hans og lífsgleði
fylgja okkur áfram og minningin
lifir um góðan dreng.
Árni, Kolta og Guðrún, við send-
um ykkur okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Guð blessi ykkur.
Við sjáum, að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þein'a blakar bleikum væng,
svo bijóstið þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og hijótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumamótt
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson)
Dagný
Nú þegar sól fer óðum að lækka
á lofti eftir yndislegt sumar, dimm-
ir skyndilega þegar fréttir berast
af andláti vinar og frænda okkar
Svans Hlífars.
Okkur verður orðfátt og orð
verða fátækleg þegar góður dreng-
ur fellur svo snögglega frá. Ekkert
getur lýst þeirri miklu sorg og sökn-
uði sem þá fyllir hugann. Okkur
verður hugsað til allra góðu stund-
anna sem við höfum átt saman allt
frá því í æsku og emm þakklát
fyrir að hafa fengið að kynnast
honum.
Með þessum fáu orðum viljum
við kveðja elskulegan vin og frænda
okkar, megi guð fylgja honum í
nýjum og góðum heimi.
og beið í tilhlökkun hverrar árstíðar.
Á góðviðrisdögum var verkstæðið
gjarnan lokað „vegna veðurs". Hvarf
hann þá á vit náttúrunnar. Gjarnan
fyldi honum þá eitthvert bama hans
sem öll ólust upp í þessari náttúru-
veröld hans. Göngutúr á Tindastól
eða Molduxa var honum sem
vítamíngjöf. Á vetrum var gjarnan
farið á skauta eða skíði og síðustu
tvo áratugina var það snjósleðinn
sem heillaði og flutti hann um snjó-
breiður fjallanna. Á vorin gætti hann
að gróðrinum í fjallahlíðum Skaga-
fjarðar eða hvort hrafninn væri orp-
inn eða álftahjónin hefðu skilað sér
á tjörnina í Hegranesinu. Lengst af
tíndi hann Ijallagrös árlega, enda
var „Afasúpa" (grasamjólk) ómiss-
andi á mínu heimili.
Af ótal ferðum sínum um byggðir
og óbyggðir landsins öðlaðist hann
mikla þekkingu á jarðsögu landsins,
enda var hann vel lesinn í þeim fræð-
um. Á örnefni var hann sérlega
minnugur og í þeim efnum kom
maður aldrei að tómum kofunum.
Síðustu 15 árin höfum við — fjöl-
skyldur afa hist á hverju sumri til
að halda upp á afmæli hans. Góð
helgi í félagsheimili eða heimavistar-
skóla hefur eflt fjölskylduböndin. í
þessum ferðum var afi sá fróðleiks-
brunnur sem ausið var af. Þegar
húmaði dró hann sig gjarnan út úr
skarkalanum og leitaði fjallakyrrð-
arinnar.
Afa var það áhugamál að sem
flestir fengju notið íslenskrar nátt-
úru og ferðalaga vítt og breitt um
landið. Því hafði hann forgöngu um
stofnun Ferðafélags Skagfírðinga
og Björgunarsveitar Skagafjarðar
og gegndi hann þar formennsku allt
fram yfir sjötugt. Fyrir störf sín að
þessum málum var hann kjörinn
heiðursfélagi Ferðafélags Islands og
Slysavarnafélags íslands.
Ingólfsskáli í Lambahrauni er
ferðafélagsskáli sem reistur var fyr-
ir hans atbeina fyrir u.þ.b. 10 árum
og er tengdur nafni hans. Auk þess
Margs er að minnast,
marg er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem)
Elsku Kolla, Árni og Guðrún, við
og foreldrar okkar sendum ykkur
dýpstu samúðarkveðjur.
Guð gefi ykkur styrk í hinni
miklu sorg.
Júlli og Maggý <*-■
Linda og Siggi
Hann Svanur er dáinn.
Af hveiju hann, þetta stóra orð
af hveiju, sem enginn getur skýrt
út. Guð gefur og Guð tekur. Enn
hafa þessi orð sannast þegar vinur
min Svanur Hlífar Árnason andað-
ist S.ágúst síðastliðinn.
Minningarnar hrannast upp um
góðar og gamlar stundir er við átt-
um saman. Alltaf gat hann komið
fólki til að hlæja og til að sjá björtu
hliðarnar á öllu. Með sínu fallega
brosi og sínum smitandi hlátri stóðu
honum allar dyr opnar. ^
Ég hitti Svan í síðustu viku og
urðu þá miklir fagnaðarfundir þar
sem ég hafði verið erlendis um tíma.
Var ákveðið að hittast við fyrsta
tækifæri og rifja upp gamlar minn-
ingar. Minningar um öll kvöldin sem
við sátum saman og spjölluðum um
allt milli himins og jarðar, en end-
aði þó oft á því hvenær ætti að
safna í lið og spila fótbolta.
Ekki verður það hlátur Svans
sem á eftir að hressa mann við
nema í minningunni. En einn dag
eigum við öll eftir að hittast að nýjTfT
Megi minningin um glaðan dreng
gera dagana léttbærari.
Elsku Árni, Kolla, Guðrún og
aðrir ættingjar og vinir, megi Guð
styrkja ykkur í þessari miklu sorg
ykkar. Én eins og Jesús sagði: „Ég
lifi ogþérmunuð lifa“. Jóh 14-19.
Sigurbjörg Sigurðardóttir
að annast fararstjórn fyrir Ferðafé-
lag Skagfirðinga var hann oft kall-
aður til að stjórna ferðum annarra
ferðafélaga og ýmissa félagasam-
taka. Eignaðist hann í þeim ferðum
marga góða vini og sálufélaga.
Ingólfur Nikódemusson lét sjalcl^.
ast sitja við orðin tóm. Sem ungur
maður hafði hann nokkuð unnið við
brúasmíði. Honum var það kappsmál
að koma Skagfirðingavegi í sam-
band við aðalíjallveg landsins,
Sprengisandsleið, en Jökulsá eystri
var sá farartálmi sem hamlaði för.
Ekki fékkst til verksins fjárveiting.
Þá tryggði hann sér gamla stálbrú
sem aflögð hafði vorið af Jökulsá á
Sólheimasandi, hlutaði hana í sundur
og flutti með ærinni fyrirhöfn norður
yfir heiðar um mjóa vegi og þröngar
brýr. Áhugasamir vörubílstjórar úr
Skagafirði lögðu honum lið yið þessa
framkvæmd og höfðu þó enga hagn-
aðarvon, enda kom það á daginn að
ánægjan ómæld voru þeirra lau.n.
Brúin komst yfir Jökulsá fyrir har?P
fylgi brúarsmiðsins gamla, félaga
hans og frænda.
Það var okkur afabörnunum í
Borgarnesi jafnan mikið tilhlökkun-
arefni þegar afi tilkynnti að loksins
væru ferðaskórnir til reiðu. Hann
var ólatur að sinna okkur og gjarnan
spilaði hann við okkur kasínu sem
hann taldi að þroskaði færni okkar
í hugarreikningi. Hann kunni óg-
rynni af vísum og Ijóðum og þegar
vel stóð á fór hann með hnittnar
lausavísur eða ljóð góðskáldanna
fyrir okkur.
Nú er afi allur. Hann var maður
hógvær og flíkaði ekki tilfínningum
sínum. Hann átti því láni að fagna
að eignast góða konu og hóp dug-
mikilla afkomenda sem virtu hann
og mátu.
Ferðaskómir voru til reiðu. Hug-
urinn stefndi hátt sem fyrr. Honum
var tilhlökkun að fá hvíldina. Blegfc,,
un fylgi minningu afa míns, Ingóifs
Nikódemussonar.
Anna Ingadóttir
Ingólfur Nikódemus-
son - Sauðárkróki