Morgunblaðið - 28.11.1991, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. NÓVEMBER 1991
43
Oddný Stella Ösk-
arsdóttir — Minning
Fædd 29. janúar 1951
Dáin 20. nóvember 1991
Enn stöndum við frammi fyrir
því að ástvinur og frænka er horfin
héðan úr þessum heimi.
Og enn skellur það á okkur
hversu máttvana og bjargarlaus við
erum þegar kallið kemur. Við stönd-
um og getum aðeins vonað í ein-
lægri trú okkar, að þrautum þessar-
ar manneskju sem við höfðum gæfu
til að umgangast og kynnast sé
lokið. Þegar við horfum til baka og
minnumst þeirra stunda er við átt-
um með henni fínnst manni sem
þær hefðu mátt vera fleiri.
Oddný Stella var alltaf einn af
þessum föstu punktum í tilveru
okkar og lagði mikla vinnu og tíma
í að treysta fjölskylduböndin, bönd
sem allt of oft gleymist að leggja
rækt við í hávaða dagsins.
Við minnumst hennar sem
frænkunnar sem átti það til að birt-
ast í óvænta heimsókn og heimta
kaffi. Félagsverunnar sem kunni
að gera gys að sjálfri sér og öðrum,
en síðast en ekki síst móðurinnar
sem stóð vörð um sína ijölskyldu
og heimili.
Megi vængir frelsisins bera okk-
ar ástkæru frænku til þeirra landa
þar sem sálin öðlast frið.
Megi það sem yfir öllu vakir gefa
okkur styrk til þess að skilja og
létta þjáningar þeirra er sárast
verða að búa.
Elsku Óskar okkar, börn, Una
amma og aðrir aðstandendur, við
vottum ykkur innilega samúð.
Anna María, Viðar, Óskar,
Vilborg og fjölskyldur.
Það er erfitt að sætta sig við
leikslok þegar náinn vinur fellur
frá. Stella eins og hún var ávallt
kölluð lést á St. Jósefsspítala 20.
þ.m. Stella varð veik fyrir tveimur
árum. Hún og allir héldu að hún
myndi geta sigrað almættið. Það
leit allt vel út um tíma, en í maí í
vor fór hún að finna fyrir veikindum
sínum aftur. Allt var reynt og allt
var gert, læknar og hjúkrunarlið
bæði á 11-E á Landspítalanum og
handlæknisdeild St. Jósefsspítala
gerðu allt til að hjálpa henni að
sigra. En almættið réði og sigraði
að lokum. Stella var trúuð kona og
hún treysti virkilega á guð fram á
það síðasta. Hún var hetja. Hún
sagði oft við mig ég veit að mér á
eftir að batna. Og nú er Stella kom-
in til guðs og þá vitum við að henni
er batnað. Við vitum líka að þar
hefur pabbi hennar og Hansína
systir hennar tekið á móti henni.
Margar yndislegar og ógleymanleg-
ar stundir áttum við Stella saman.
Ég trúði henni fyrir mínum leyndar-
málum og hún trúði mér fyrir sínum
leyndarmálum. Við Stella unnum
saman á St. Jósefsspítala Hún hafði
mjög létta lund og smitandi hlátur.
Oft var farið og kíkt í bolla og oft
var mikið hlegið. Hún var vel liðin
og góð við alla. Eitt langar mig til
að minnast á, Stella færði mér af-
mælisgjöf sl. vetur. Það var hvítur
engill sem heldur á hvítum vasa og
í vasanum er þurrkaður blómvönd-
ur. Nú þegar Stella er farin frá
okkur og ég horfí á þennan engil
þá finnst mér eins og ég geti hugs-
að mér, en hvað þetta er táknræn
gjöf. Því að ég veit að nú er Stella
orðin engill, og nú á meðal hinna
englanna á himnum því hún var svo
góð kona á jörðinni og þá veit
maður hvað tekur við hjá drottni.
Ég lét biðja fyrir Stellu í mörgum
bænastundum hjá útvarpsstöðinni
Alfa, og ég sat oft hjá henni og
hlustaði á þessi bænarefni með
henni. Á þetta trúði hún svo að ég
noti hennar orð eins og hún sagði
við mig að þessari bænastund lok-
inni. Þetta er meiri háttar, ég veit
að mér verður bjargað. Nú má segja
að guð hafi leyst hana frá öllum
þjáningum og þrautum.
Þó að við vitum að fyrir eigin-
mann, börnin hennar þijú, móðir
hennar og ástvini er þetta ömurlega
sárt, þetta skarð sem komið er verð-
ur seint eða aldrei fyllt. Því þegar
eiginkona, móðir og dóttir er tekin
í burtu hugsum við hvað meinar
guð með þessu. En við verðum að
hugsa okkur að guð hefur ætlað
henni meira hlutverk á himnahæð-
um. Stella hafði sínar framtíðar-
áætlanir og bar mikla umhyggju
fyrir sinni fjölskyldu. Nú færu að
koma jól og nú yrði ferming að
vori og þá ætlaði hún að hafa þetta
svona og svona en því verður ekki
breytt sem komið er. Spurningarnar
hrannast upp en engin svör finnast
við því, hversvegna drottinn kallaði
hana til sín svona unga aðeins 40
ára gamla. Við fáum víst aldrei
svör við því í okkar heimi.
Elsku Óskar, NikuláS, Óskar,
Þuríður, Una og allir aðrir ástvinir.
Við starfsfélagar Stellu á St. Jó-
sefsspítala sendum ykkur okkar
innilegustu samúð. Biðjum við góð-
an guð að styrkja ykkur öll í þess-
ari miklu sorg. Hafi þessi góða
kona Stella, þökk fyrir allt. Minning
hennar er ljós í lífí okkar.
0, þegar sorg og heljarhúmið svarta
oss hylur sól og myrkvar lífsins braut.
Hve gott er þá í gegnum Jesú hjarta,
að geta skoðað sérhvert bðl og þraut.
Því hann er enn og ætíð sami verður,
Hann ðllum, þunga hlöðnum, býður frið.
Og fyrir blóð hans er að engu gerður,
sá óvinur, sem dauða nefnum við.
Því biðjum við að huggun hans og ylur,.
í hjörtum okkar kveikir Ijós og frið.
Hann tárin ykkar telur, sér og skilur.
Hann trega nístum hjörtum veitir grið.
(Ljóðabók lngibjargar Sumarliðad.)
Elsa Thorlacíus
Mig setti hljóða er mér barst
andlátsfregn Stellu snemma morg-
uns þann 20. þ.m. Hún hafði háð
harða baráttu við illvígan sjúkdóm
sl. tvö ár, en þótt hart væri barist
hafði vágesturinn betur.
Minningar bernskuáranna
streymdu gegnum hugann, minn-
ingar sem á einhvern hátt tengjast
Stellu og fjölskyldu hennar. Við
bjuggum í sitt hvoru húsinu við
Kirkjuveginn og góður kunnings-
skapur ríkti milli foreldra okkar.
I minningunni eru þetta árin þeg-
ar alltaf var sólskin, allar stelpur í
kjól og sportsokkum, árin þegar
hver dagur leið í búleik, snú-snú,
fallinni spýtu og þegar „heilagur
andi” var settur í róluna meðan
hlaupið var heim í mat, snjórinn
var skemmtilegur og við skildum
ekki mömmur og ömmur sem var
illa við hann (skildum það síðar)og
þá sjaldan að rigndi þá runnu lækj-
ir niður malarveginn og útbúnar
voru stíflur sem urðu að stöðuvötn-
um og fullorðna fólkið hristi höfuð-
in og lokaði betur kjallargluggun-
um. Mömmurnar voru heima og
engu skipti í hvaða hús var farið ef
á þurfti að halda. í þessu umhverfi
liðu bernskuárin okkar og unglings-
árin tóku við. Fjölskylda mín flutti
af Kirkjuveginum en vináttan hefur
haldist og fjölskyldurnar tekið þátt
í gleði og sorgum hver hjá annarri
síðan.
Stella var fljót að finna stóru
ástina í lífí sínu, hann Skara, eða
Óskar John Bates eins og hann
heitir, og kornung hófu þau búskap
bjartsýn og jákvæð, og þannig hafa
þau alltaf verið. Þau eignuðust þijú
börn Nikulás Helga 19 ára, Óskar
Kristinn 15 ára og Þuríði 13 ára
sem nú syrgja móður sína sárt. Þau
hafa alltaf búið í Hafnarfirði, síð-
ustu árin á Hellisgötu 5, þar bjuggu
þau börnum sínum notalegt heimili
og samhent voru þau í að styrkja
börnin í þeirra áhugamálum en þau
hafa öll t.d. verið í dansi og náð
langt í þeirri grein og til að geta
fylgst enn betur með drifu þau sig
í dansskóla og höfðu mikla ánægju
af.
Þegar börnin voru komin á legg
hóf Stella störf utan heimilis og
vann á St. Jósefsspítala þar til hún
veiktist fyrir tveimur árum og þar
háði hún sína síðustu baráttu og
lést þar 20. þ.m.
Stella var alla tíð mjög glaðleg
og skemmtileg, minnist ég hennar
sjaldan öðruvísi en brosandi og jafn-
vel daginn áður en hún dó tók hún
brosandi á móti mér er ég leit inn
til hennar á sjúkrahúsið. Sjúkdómi
sínum tók hún með æðruleysi og
var ávallt bjartsýn er hún var spurð
um líðan.
Var hún vel studd af eigin-
manni, börnum og ekki síst móður
sem fylgdist með henni daglega og
sat við rúmið hennar síðustu vikurn-
ar. Það er ótrúlegt þrekið sem þeirri
konu er gefið, en þetta er í annað
sinn á fáum árum sem hún fylgir
dóttur til grafar ásamt að hafa
misst eiginmann.
Oddný Stella fæddist 29. janúar
1951, dóttir hjónanna Óskars Kr.
Sigurðssonar vörubílstjóra er lést
árið 1977 og Unu Nikulásdóttur
húsmóður á Kirkjuvegi 6 í Hafnar-
fírði. Hún var næst yngst af sex
systkinum og lifa þijú systur sína,
þau Borgþóra, Nikulás og Örn
Ægir, en áður voru látnar óskírð
telpa og Hansína Guðný sem lést
úr sama sjúkdómi og Stella árið
1980.
Með þessum fátæklegu h'num vil
ég, fyrir hönd foreldra minna og
Ijölskyldu þakka Stellu vináttu og
tryggð og biðja henni blessunar á
nýjum leiðum.
Eiginmanni, börnum, móður,
systkinum og öðrum vandamönnum
sendum við okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Guð geymi Oddnýju Stellu Ósk-
arsdóttur.
Erla Gestsdóttir
Okkur langar með örfáum orðum
að minnast Oddnýjar Stellu Óskars-
dóttur, eða Stellu, eins og hún var
alitaf kölluð.
Leiðir okkar lágu fyrst saman
fyrir um það bil tveimur árum þeg-
ar Þuríður dóttir hennar byijaði að
passa dóttur okkar, Katrínu Sjöfn.
Strax við fyrstu kynni af Stellu
fengum við að kynnast hversu ynd-
isleg kona hún var, og lýsir það
henni best hversu hrifín dóttir okk-
ar varð af henni. Þær voru ófáar
stundirnar sem við stóðum á tröpp-
unum og spjölluðum þegar við sótt-
um Katrínu Sjöfn og talaði Stella
þá aðallega um hana. Hún sagði
okkur frá því hvað hún hefði gert
með Þurí og yfirleitt heyrðum við
sögur um að þær hefðu farið að
versla, í Kringluna eða jafnvel til
tannlæknis, og alltaf fékk Katrín
Sjöfn að fara með. Og umhyggja
Stellu fyrir velferð barnsins var
augljós; hún sagði henni að hún
yrði að vera dugleg að borða svo
hún yrði stór og hraust stelpa. Og
gleðin í augum barnsins leyndi sér
ekki þegar hún talaði um Stellu.
Elsku Óskar, Nikulás, Óskar og
Þurí, við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð. Minningin um góða
konu lifír.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir alit og allt.
(V. Briem)
Róbert, Jónína og
Katrín Sjöfn.
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfílegt er að birta til-
vitnanir í ljóð, tvö erindi, eftir þekkt skáld, og skal þá höfundar
getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minning-
argreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.
Bless, góðir hálsar
I Blá(bjána)fjöllum
Kvikmyndir
Amaldur Indriðason
Fífldjarfur flótti („Wedlock”).
Sýnd í Bíóhöllinni. Leikstjóri:
Lewis Teague. Aðalhlutverk:
Rutger Hauer, Mimi Rogers,
Joan Chen, James Remar.
í framtíðarþrillernum Fífld-
jörfum flótta lendir Rutger Hau-
er í fangelsi eftir að kærastan
hans, leikin af Joan Chen (Tví-
drangar), og besti vinur, leikinn
af James Remar, svíkja hann.
Þau þijú hafa framið demantar-
án en Chen og Remar ætla að
sitja ein að góssinu svo þau
skjóta Hauer á flótta undan lög-
reglunni.
Næst sjáum við hann á leið í
Hollyday-fangelsið þar sem allur
vísindaskáldskapur myndarinnar
er samankominn. Hauer kynnist
Mimi Rogers og þegar tækifæri
gefst flýja þau saman. Gallinn
er sá að ef þau fjarlægjast hvort
annað um meira en 100 metra
springa þau bæði í loft upp.
Ekkert slæmar forsendur í
spennumynd en Fífldjarfur flótti
reynist B-mynd í verri kantinum.
Handritið er næsta Ijarstæðu-
kennt, jafnvel þótt um vísinda-
skáldskap sé að ræða, leikurinn
er afleitur hjá öllum nema Mimi
Rogers, en myndin er varla sam-
boðin hæfileikum hennar. Spenn-
an er lítil sem engin og persón-
urnar og efnismeðferðin í hönd-
um Lewis Teague fullkomlega
laus við frumleika.
Myndin á að gerast í framtíð-
inni en ég sá ekki betur en í
henni væri bíóauglýsing um
Steve Seagal myndina „Marked
for Death”. Félagar Hauers
skjóta hann, að þau halda til
bana, eftir demantaránið en hafa
enga demanta í höndunum því
Hauer hefur falið þá eins og
kemur seinna í Ijós. Hvílíkir af-
bragðssnillingar að leggja að
velli þann eina sem veit um góss-
ið áður en hann afhendir það.
Best eru þó hálsböndin í framtíð-
arfangelsinu. Þar eru engar girð-
ingar eða virkisveggir, aðeins
hálsbönd. Ef þú ferð í meira en
hundrað metra fjarlægð frá sam-
föngum þínum springur bandið
og þú með ásamt einhveijum
samfanga sem tengdur er þínu
bandi með rafeindaboðum. Ef
þið labbið saman út úr fangelsinu
og fjarlægist ekki hvern annan
um meira en 100 metra, eins og
Hauer og Rogers gera, springur
ekkert. Af hveiju fangarnir
labba sig ekki út í frelsið tveir
og tveir er óleyst gáta.
B-myndir eins og Fífldjarfur
flótti eru ekki að eyða tíma í
glufur af þessu tæi. Ágætisleik-
arinn Hauer er nú orðinn fastur
í slöppum hasarmyndum, orðinn
feitlaginn mjög og klunnalegur
og leggur sig lítið fram. Chen
ofleikur glæpakvendið hræðilega
og Remar lítur alveg út fyrir að
drepa fyrst og spyija svo um
demantana. Rogers er sú eina
sem einhvern metnað sýnir og
reynir að gera gott úr öllu sam-
an.
Kvikmyndir
Sæbjörn Valdimarsson
Háskólabíó:
Skíðaskólinn - „Ski School”.
Leikstjóri Damian Lee. Aðal-
leikendur Dean Cameron, Tom
Breznahan. Bandarísk. 1991.
Svo er að sjá sem snillingarnir
bak við þessa myndarnefnu séu
einlægir aðdáendur „lögreglu-
skólamyndanna”, a.m.k. aðsókn-
artalna þeirra. Það er vissulega
erfitt að fá eitthvað vitrænt sam-
hengi í söguþráðinn en einna helst
minnir hann á vesæla tilburði til
að apa eftir fáránleikafyndni fyrr-
nefnds myndbálks. Það mun seint
kallast háreist markmið en mis-
lukkast þó.
Hér segir frá æringjahóp sem
á í stappi við oflátunga og e.k.
keppni í áhættustökki á skíðum
upp til fjalla í Bandaríkjunum.
Mikið af hasarkroppum og diskó-
tónlist og drykkju - að ógleymd-
um fímmaurabröndurum. Og svo
vinna æringjarnir að sjálfsögðu
húmorslausu merkikertin og hirða
af þeim kvennablómann.
Mjög slæm mynd, í rauninni
ekkert nema vont um hana að
segja. Allar tilraunir til að
skemmta áhorfendunum fara
gjörsamlega út um brekkur og
bala (nema örfá, aðkeypt skot af
dirfskustökkum skíðakappa, en
við höfum séð þetta allt margoft
áður í íþróttaþáttum sjónvarps-
stöðvanna). Leikurinn er afleitur
enda virðast „listamennirnir” hafa
verið valdir eftir snoppufríðleik
og mittismáli frekar en hæfíleik-
um.
Mér leiddist á sýningunni, sem
var kl. 3 á sunnudegi, ekki síður
en yngstu kynslóðinni sem botn-
aði lítið í bjórþambinu og ber-
bijóstasýningum (nema hún hafi
haldið að það væri kominn mat-
artími), en var í þeirri yfirburða-
stöðu gagnvart ráðsettari áhorf-
endum að geta fundið óánægju
sinni farveg í ólátum.