Morgunblaðið - 22.12.1991, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ FOLK I FRETTUM SUNNUDAGUR 22. DESEMBER 1991
Thor tekur við viðurkenningunni.
HEIÐUR
Verðleikaorða Thors
Thor Vilhjálmsson rithöfundur
hefur verið heiðraður af ít-
ölskum stjórnvöldum. Nýlega var
hann sæmdur verðleikaorðu ít-
alska lýðveldisins sem ber sæmd-
arheitið „Cavalier Dell’Ordine al
merito della republika Italiana“
fyrir ómetanlegt starf í þágu
menningarmála.
Að sögn Péturs Björnssonar
aðalræðismanns Ítalíu á íslandi
hafa fáir betur kynnt Italíu og
ítalska ménningu fyrir Islending-
um í ræðu og riti en Thor Vil-
hjáimsson rithöfundur. „Hann
hefur um áraraðir verið óþreyt-
andi við kynningu á ítölskum bók-
menntaverkum. Er öllum í fersku
minni snilldarleg þýðing hans á
„Nafn rósarinnar" eftir Umberto
Eco, auk óteljandi annarra á
lengri og skemmri verkum ital-
skra skálda og rithöfunda. Áhugi
hans og umijöllun á kvikmyndum
varð ekki hvað síst varð til þess
að kynna fyrir íslendingum á
sjötta og sjöunda áratugnum, verk
kvikmyndaleikstjóranna Fellinis
og Antonionis auk margra ann-
arra,“ segir Pétur Björnsson.
COSPER
- Bíl? Hvað höfum við með hann að gera?
UTVARP
Þularstéttin
eins og ráfandi dínósár
Pétur Pétursson útvarpsmaður til
á fjórða áratuga á Ríkisútvarp-
inu hóf nýlega störf á Aðalstöðinni
og í ljósi þess að margur hefur litið
á Pétur sem Ríkisútvarpið holdi
klætt, þykja umskipting forvitnileg.
Morgunþlaðið ræddi í vikunni við
Pétur og hann rakti brot af ferli sín-
um, gat nokkurra atburða sem hon-
um eru minnistæðir og sagði svo frá
samkrulli sínu við Aðalstöðina. Við
gefum Pétri að mestu orðið, en laum-
um inn einni og einni spurningu.
„19. júní 1987 þegar Útvarpið
flutti upp í Efstaleiti voru 46 ár
frá því að ég hóf þar störf. Eft-
ir fyrstu 15 árin kom 15 ára
hlé er ég fékkst við annað, en
þetta eru vel á fjórða tug ára
sem ég hef verið hjá Ríkisút-
varpinu. Þegar ég var ráðinn
þótti það skipta dálitlu máli að
fréttalesturinn og dagskrár-
kynningin skyldist, en í dag er
þularstéttin eins og ráfandi dínósár.
Nú lesa fréttamenn sjálfir og jafn
vel fréttir hvers annars og er það
ekki af hinu góða að mínu mati. Án
þess að ég ætli að vera of úfinn
skapi þá fannst mér ég vera settur
til hliðar við flutninginn. Ég var enn
starfsmaður, enn á launum, en kraft-
ar mínir voru ekki nýttir og ég hafði
hvergi aðsetur. Úr varð að ég tók
að mér þátt á laugardagsmorgnum
milli klukkan 07 og 09, „Góðan dag-
inn góðir hlustendur“ hét hann og
ég mátti velja plötur og segulbönd
og fara með efnið með mér heim og
vinna það þar. Auk þess var þáttur-
inn hafður í beinni útsendingu. Þegar
þessi þáttur hafði gengið um skeið
sýndi skoðanakönnun Félagsvísinda-
stofnunnar fram á að fleiri hlustuðu
á þáttinn heldur en Rás 2 og hinar
útvarpsstöðvarnar til samans. Ég
segi eins og Jón Hreggviðsson, „ég
er með bréf upp á það.“ Þeir vildu
að ég héldi áfram með þáttinn, en
að athuguðu máli leist mér ekki á
það. Ég sagði þeim aftur á móti að
ég ætti í fórum mínum efni í ýmsa
þætti og ég hefði gaman af að vinna
úr þeim gögnum. Því var ekki svar-
að, þannig að þegar Aðalstöðin leit-
aði til mín um þáttagerð sagði ég
hugsunarlítið já, því ég taldi mig
ekki vera að fara út fyrir neina
ramma. Ég hafði boðið Ríkisútvarp-
Pétur Pét-
ursson á
rölti í
Reykjavík.
inu efnið, en var ekki virtur svars.
Það sem ég er að gera fyrir Aðalstöð-
ina nú er að einhveiju leyti unnið
upp úr þeim gögnum sem ég bauð
RÚV upp á.“
„Það voru nokkur átök að fara á
Aðalstöðina. Ég er nú þannig, að þó
ég sé orðinn gamall, eða roskinn, eða
fullorðinn, eða hvað á nú að kalla
það, þá er enn í mér mikil starfs-
orka. Ég hugsa stundum svolítið eins
og Adenauer forðum sem sat eitt
sinn með sonarson sinn á hnénu, þá
orðinn gamall maður. Adenauer
spurði þann litla hvað hann ætlaði
að verða þegar hann yrði stór og
strákur svaraði, „ég ætla að verða
kanslari". En þá sagði Adenauer,
„Ekki hægt, því ekki getum við
setið báðir í einu. Það sem ég á
við er, að ég tel að ég þurfi ekki
að víkja fyrir öðrum þó ég vilji
að sjálfsögðu ekki sitja á hlut
annarra. Því sló ég til við Aðal-
stöðina, svo er svo stutt fyrir mig
að fara,“ segir Garðstrætingurinn
Pétur Pétursson um nýja vinnustað-
inn sinn í Aðalstrætinu.
„Ég er nú ekki alveg horfinn úr
Efstaleitinu, ég sé enn um að sýna
húsakynnin, en þau eru nú tæplega
tveir hektarar eins og bændur
myndu segja, eða 16.000 fer-
metrar, og það tekur mig hálfa
aðra klukkustund að fara með
hópana um allt svæðið. Þetta eru
hópar skólabarna, starfsmannafélög,
gamlir bændur og húsfreyjur, alls
konar hópar og ég hef gaman að
þessu og stundum er talsvert að
gera. Ég hafði sérstaklega gaman
af einum hópi leikskólabarna. Er ég
kom í plötusafnið ætlaði ég að prófa
krakkanna og sagði sem svo, jæja,
viljið þið ekki heyra eitthvað ís-
lenskt? Allir gullu við jú, jú, eitthvað
íslenskt! Svo ætlaði ég að prófa þau
aðeins betur og spurði svona á ró-
legri nótunum, eruð þið viss um að
þið viljið ekki heyra eitthvað annað?
Þá vatt sér að mér fimm ára grisling-
ur sem sagði, áttu ekki eitthvað með
Michael Jackson? Jú, sagði ég, eitt-
hvað sérstakt með honum? Þá svar-
aði sá fímm ára: Ja, til dæmis Dirty
Diana eða Smooth criminal!
mmmmtmm
æaflMNmsm
riifiiffiTrrifiittiffitfififí
ÍflH
Gangið innigamla bæinn
Fallegar jólagjafir ífögru umhverfi. Frábær pjónusta.