Morgunblaðið - 10.01.1992, Qupperneq 32

32
MORGUNBLADIÐ FÖSTUDAGUR 10. JANÚAR 1992
Sigurbjörg Björns-
dóttir - Minning
Fædd 28. júlí 1953
Dáin 4. janúar 1992
Í dag fylgjum við til grafar elsku-
legri mágkonu okkar, Sigurbjörgu
Björnsdóttur eða Sissu, eins og hún
var kölluð.
Fjórtán ár eru liðin síðan við
kjmntumst henni. Þegar hún og bróð-
ir okkar Halli felldu hugi saman og
byijuðu sinn búskap varð hún strax
sem ein af okkur systrunum.
Avallt vorum við velkomnar á
þeirra fallega heimili þar sem alltaf
ríkti gleði og hamingja sem ekki
varð minni eftir að þau eignuðust
bömin sín þijú, Unni Ósk, Helgu
Björk og Magnús Má.
Aldrei kom maður að tómum kof-
unum þar sem Sissa var. Hún gaf
góð ráð og hughreysti ef einhver
vandamál voru hjá okkur og aldrei
fór maður frá henni öðruvísi en með
bros á vör og meiri bjartsýni á lífið
og tilveruna.
Það sýndi sig best í veikindum
hennar, hún barðist hetjulega og með
góðum stuðningi Halla og barna
þeirra hvarf henni aldrei bjartsýnin.
Með þessum fátæklegu orðum vilj-
um við þakka henni samfýlgdina í
gegnum árin sem ekki urðu mörg
en mjög góð og gleymast aldrei.
Elsku Halli, Unnur Ósk, Helga
Björk og Magnús Már, við biðjum
góðan guð að styrkja ykkur í ykkar
miklu sorg, en minningin um elsku-
lega eiginkonu og móður mun ylja
ykkur um ókomin ár.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir alit og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Asthildur, Sibba og Helena.
Hún Sissa hefur lokið sinni lífs-
göngu og er hennar nú sárt saknað
af eiginmanni, þremur ungum böm-
um', foreldrum, systkinum og tengd-
aforeldrum. Verður hennar skarð
vandfyllt.
Hún háði harða baráttu við illvíg-
an sjúkdóm og tókst á við hveija
meðferð með æðruleysi og bjart-
sýni, en auðvitað átti hún sínar
erfiðu stundir. Á tímabili virtist hún
hafa betur, en óvinurinn lá í leyni
og sigraði að lokum.
Það var gott að vera í hennar
návist, hún gaf mikið af sér og
hafði óvanalega gott skopskyn, sem
kom berlega í ljós þótt sárþjáð
væri. Hún var langt komin með
sjúkraliðanám og hefði án efa átt
auðvelt með að létta öðrum erfiðar
stundir.
Það deilir enginn við dómarann,
en okkur finnst óréttlátt, að ung
kona í blóma lífsins sé hrifin burt
frá eiginmanni og bömum, þegar
til er gamalt fólk sem þráir sárt
hvíldina en fær hana ekki.
Okkur er víst margt hulið en við
erum þó viss um að þar sem Sissa
er mun ávallt verða bjart.
Við þökkum Sissu samfylgdina
og vottum ástvinum hennar okkar
dýpstu samúð.
Hvíli hún í friði.
Gyða og Baldvin.
| Sissa frænka mín hefur kvatt
þennan heim. Það er staðreynd sem
erfitt er að sætta sig við. Hún var
elst fjögurra bama þeirra Helgu
Ágústsdóttur og móðurbróður míns
Bjöms T. Gunnlaugssonar, hús-
gagnasmiðs. I huga mér koma upp
gamalar minningar frá bemsku-
árum okkar. Þá var margt brallað.
Sissa var skemmtilegur leikfélagi
og glettnin í augum hennar var
smitandi. Oft dvaldi ég á heimili
foreldra hennar í höfuðborginni. Þá
var gjaman dundað við að tefla eða
teikna, en Sissa, líkt og pabbi henn-
ar, var listateiknari. Veggmyndin
sem við sendum afa okkar sjötugum
bar glöggt þessum hæfileika hennar
vitni. Ekki era síðri minningamar
úr sveitinni hjá afa og mömmu á
Bakka í Víðidal. Tilhlökkunin að
hitta Sissu var alltaf jafn mikil.
Hvort heldur það var um sauðburð-
inn, við heyskapinn, í kaupstaðar-
ferð einu sinni á sumri eða við rétt-
ir að hausti. Þessar minningar era
mér ljóslifandi, enda geislaði lífs-
gieðin af henni. Hennar góða
hjartalag var til staðar frá upphafi.
Sissa var mér einstök frænka og
fyrir það vil ég þakka.
Eins og gengur liðu bemskuárin
fljótt, við urðum fullorðin og fóram
í sitt hvora áttina. Þau urðu færri
skiptin sem við sáumst. Sissa var
þó alltaf sama glaðværa stelpan
sem gaman var að hitta. Hún gift-
ist Halla sem er svo góðum kostum
búinn og saman eignuðust þau þijú
mannvænleg böm. Unnur ósk er
12 ára og þeirra elst, Helga Björg
er 10 ára og Magnús er yngstur
eða 7 ára. Þau reistu sér heimili í
Mosfellsbæ. Það sást glöggt að þar
var hamingjusöm og samheldin fjöl-
skylda á ferð sem berlega kom í
ljós hin síðustu misseri.
Þegar nákominn hverfur á braut
í blóma lífs síns vakna ósjálfrátt
spumingar um tilgang lífsins, þó
svo okkur sé varla ætlað að finna
svar við svo stórri spurningu. Það
fer ekki hjá því að gildismatið á
hið veraldlega og andlega breytist.
Virðingin fyrir því sem dregur lífs-
andann dýpkar. Skiptir ekki meiru
máli hvemig lifað er en hversu
lengi? Hinn andlegi fjársjóður sem
Sissa gaf sínum nánustu á stuttri
ævi er mikill og ómetanlegur.
Jesús mælti: „Ég er upprisan og lífið. Sá
sem trúir á mig, mun lifa, þótt hann deyi.
Og hver sem lifir og trúir á mig mun aldrei
að eilífu deyja. Trúir þú þessu?"
(Jóh. 11,25:26)
Ekki leikur vafi á að Sissa trúði
þessu. Henni var gefinn ótrúlegur
styrkur í veikindum sínum. Án hans
hefði hún ekki getað verið bömum
sínum, eiginmanni, foreldram og
systkinum slík hughreysting og
uppörvun sem raun varð á þær síð-
ustu vikur sem hún lá sjúk og vissi
að hveiju stefndi.
Sissa kvaddi með bros á vör,
þannig hafði það alltaf verið. Trú
hennar var mikil. Það eru forrétt-
indi að hafa átt Sissu að móður og
eiginkonu. Ykkar er missirinn
messtur. Megi algóður Guð veita
ykkur áfram styrk til að takast á
við lífíð. Bjössa, Helgu og systkin-
um Sissu sendi ég einnig mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Halldór Árnason.
í dag er kvödd hinstu kveðju
Sigurbjörg Bjömsdóttir. Okkur er
ljúft að minnast hennar með virð-
ingu og þökk fyrir góð kynni. Vegna
vináttu við tengdaforeldra hennar
höfum við verið saman á mörgum
gleðistundum. Það hefur verið
ánægjulegt í gegnum árin að fylgj-
ast með ungu hjónunum með böm-
in sín glöð og ánægð horfa á móti
framtíðinni. Þessar stundir heyra
nú til dýrmætum minningum sem
eru allar bjartar, ekki síst vegna
einstakra persónutöfra Sigurbjarg-
ar sem bára birtu og yl hvar sem
hún var.
Ein af mörgum minningum era
frá björtum fallegum degi í októ-
ber. Þá bankaði hún hjá okkur, hún
var úti að ganga, reyna að safna
kröftum. Hún, hetjan unga, barðist
af öllu afli mót erfiðum sjúkdómi,
ætlaði að sigra með sínum mikla
krafti og hjálp lækna og vísinda.
Nú er þessari árslöngu baráttu
lokið, en mót birtu austursins, að
landi eilífðarinnar, er hún farin
meira að starfa Guðs geim.
Við vottum fjölskyldu hennar og
vinum okkar dýpstu samúð.
Með hinstu kveðju,
Hrafnhildur og Sæmundur.
í dag verður jarðsett elskuleg
mágkona mín, Sissa eins og hún
var oftast kölluð. Baráttunni við
erfiðan sjúkdóm er lokið sem hún
þó barðist við allt fram til síðasta
dags.
Þrátt fyrir þessi erfiðu veikindi
var eins og ekkert gæti bugað hana,
svo mikill var lífsviljinn.
Alltaf var hún tilbúin að rétta
hjálparhönd og veita góð ráð, þó
að hún væri sárlasin sjálf.
Veikindi Sissu stóðu yfír í rúmt
ár og í hennar huga var það mest
um vert að trúa á lífíð sjálft og að
geta lifað því lifandi.
í nóvember sl. gafst þeim hjónum
tækifæri til að dveljast um hríð á
heilsuhæli í Englandi. Leið þeim þar
mjög vel og sjálf kallaði Sissa stað-
inn paradís á jörðu. Tíminn sem þau
eyddu þar var tími andlegrar upp-
byggingar.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég mágkonu mína og þakka
henni fyrir þær samverastundir sem
við eyddum saman.
Elsku Halli, Unnur Ósk, Helga
Björk og Magnús Már. Ég, foreldr-
ar mínir og systkin vottum ykkur
samúð okkar á þessari erfíðu
stundu.
Guð blessi minningu Sissu.
Jórunn.
Full af orku ávaxta suðrænu eyj-
unnar, sem Chopin dvaldist á um
tíma sér til heilsubótar, komu Sissa
og fjölskylda heim, sólbrún og sæl,
í veðurblíðunni síðastliðið sumar.
Sólarsamba eftir „strembinn tíma“
eins og hún kallaði það. Stund milli
stríða, því við vissum ekki þá að
tæplega eins árs barátta við óvininn
var rúmlega hálfnuð. Sissa, konan
og móðirin, sem geymdi sólina og
bjartsýnina í hjarta sér, full af hlýju,
samviskusemi, einlægni og kærleika.
Litla konan sem átti stóra manninn
og með honum börnin þijú og litríkt
og notalegt heimili. Fyrrum barna-
deildarstýran í Mosfellsapóteki, full
af kímni. Hún kunni nú aldeilis ráð
til að auka viðskiptin í bamadeild-
inni. Það þurfti aðeins að opna nokkr-
ar mislitar pappaöskjur á vísum stað
innan afgreiðsluborðsins og stinga
nál á innihaldið! Til þess þurfti nú
reyndar aldrei að grípa því að reynsl-
an af bamauppeldinu, útsjónarsemi
og næmt auga fagurkerans gerði
vöramar hennar vinsælar.
En hvítu hermennimir í blóðrás
hennar áttu erfítt með að hemja árás-
ir andstæðingsins. Hún spurði margs
og las sér heilmikið til um baráttuað-
ferðir og vann úr þeim með dyggum
stuðningi fjölskyldu sinnar og vina.
Að lifa með krabbamein er ekki að-
eins líkamleg ánauð heldur einnig
andleg og félagsleg. Sissa og Halli
leituðu sér m.a. hjálpar á grundum
Englands, í Aylesbury, í nóvember á
liðnu ári. Reynsla þeirra þar, er til
í máli og myndum. Þegar hún verður
gerð lýðum ijós, á Sissa þá ósk heit-
asta að það verði til þess að leikir
og lærðir hefjist handa við uppbygg-
ingu endurhæfíngarstöðvar og
-starfs fyrir þá sem eiga við svo ill-
víga sjúkdóma að stríða. Þar verði
áherslan lögð á manneskjuna en ekki
á dýrar og íburðarmiklar innrétting-
ar. Hún minnti lækna sína og um-
sjónarfólk á Landspítalanum óspart
á að kærleikurinn fellur aldrei úr
gildi í umgengni og umönnun sjúkra
jafnt sem heilbrigðra.
Reisn Sissu undir það síðasta
gleymist aldrei. „Við erum nú meiri
kerlingamar, verið þið sterk,“ vora
kveðjuorð hennar er ég kvaddi hana.
Megi minningin um Sigurbjörgu
Björnsdóttur styrkja, gleðja og vekja
fjölskyldu hennar og vini af höfga
sorgarinnar með hækkandi sól.
Blessuð sé minning hennar.
Kristín B. Reynisdóttir
Um það leyti er sólin tók að fíkra
sig hænufet lengra yfír sjóndeildar-
hringinn á þessum vetri, Iagðist
Sissa okkar banaleguna, sem end-
aði með hægu andláti 4. janúar sl.
Þar með lauk baráttu hennar, sem
hún vissi svo mætavel síðustu vik-
umar að var töpuð.
Barátta þessi hófst hjá fjölskyld-
unni seinni hluta árs 1990, er Sissa
greindist með krabbamein. Allt frá
þeim tíma var hún raunsæ, bæði
gagnvart sjálfri sér og fjölskyldu
sinni. Hún vissi að bragðið gat til
beggja vona, þótt svo að vonina
hefði hún fram undir það síðasta.
Við kynntumst henni fyrst er hún
hóf að starfa í Mosfells Apóteki
árið 1985. Helga Vilhjálmsdóttir,
sem þá var lyrfsali, hafði kynnst
henni í Holts Apóteki nokkram
áram fyrr, er þær unnu þar báðar.
Það var ánægjulegt að fá Sissu
með í hópinn í apótekinu, því við
sem þar unnum höfðum tekið eftir
henni sem viðskiptavini hjá okkur,
ein af þessum síbrosandi og glöðu
einstaklingum, sem svo gott var að
hafa nærri sér.
Á eins litlum vinnustað og apó-
tekið er takast oft náin og góð
kynni, og fljótlega kemur í ljós
hvemig fólk á skap saman. Frá
fyrsta degi var Sissa hrókur alls
fagnaðar, þó hæg væri í fasi og
ekki færi mikið fyrir henni. Skap-
höfn hennar einkenndist af blíð-
leika, og ekki síst af næmni á mann-
leg samskipti. Þá var ekki síður
einkennandi kímnigáfa hennar og
skopskyn. Stundum átti hún til að
taka fyrir okkur heilu senumar, þar
sem henni tókst að skapa kímna
og smellna stemmningu á auga-
bragði. Það koma enda á daginn,
þegar á reyndi, að henni tókst fá-
dæma vel að meðhöndla það mót-
læti sem felst í því að greinast með
illkynja sjúkdóm, þegar ekkert
nema nagandi óvissan um eigin
framtíð og annarra náinna tekur
völdin.
Við höfum átt þvi láni að fagna
að fylgjast með Sissu þennan tíma.
Okkur er sérstaklega minnisstæð
kvöldstund sem við áttum með þeim
hjónum tveim dögum fyrir jól, sem
reyndar var síðasti dagur hennar
heima. Þá kom berlega í ljós sálar-
styrkur hennar og reisn, og ekki
síður annarra fjölskyldumeðlima, á
þessum óvissutíma. Við spjölluðum
um heima og geima, lífíð og tilver-
una og baráttuna við sjúkdóminn.
Þau sögðu okkur frá dvöl þeirra í
Englandi fyrr um veturinn, en þar
hlutu þau frábæra umönnun á
heilsuhæli fyrir dauðvona sjúklinga.
Þar byggðist meðhöndlunin ekki
síst á mannkærleika og alúð, nokk-
uð sem að skaðlausu mætti meira
fara fyrir á hérlendum sjúkrastofn-
unum.
Á kveðjustund er okkur efst í
huga þakklæti til Sissu fyrir góð
kynni. Samfylgdin við hana var
gefandi, og við teljum okkur betri
manneskjur eftir á. Hugurinn leitar
til Halla og barnanna, svo og ann-
arra aðstandenda. Við vottum þeim
öllum okkar dýpstu samúð, og biðj-
um að þau öðlist styrk á sorgar-
stundu. Vonandi tekst þeim að njóta
birtu á ný með hækkandi sól. Bless-
uð sé minning Sigurbjargar Bjöms-
dóttur.
Hvíli hún í friði.
Kristrún og Ásgeir.
í dag kveð ég vinkonu mína, Sig-
urbjörgu Bjömsdóttur, sem andað-
ist eftir hetjulega baráttu við illvíg-
an sjúkdóm þann 4. janúar sl. Við
kynntumst fyrir 20 áram þegar við
vorum á unglingsárunum og hefur
vinátta okkar haldist óslitið síðan.
Seinna bættust við eiginmenn og
börn sem einnig bundust traustum
vinaböndum og höfum við átt marg-
ar ánægjulegar stundir saman.
Sigurbjörg giftist Haraldi Magn-
ússyni árið 1979 og stofnuðu þau
heimili í Mosfellsbæ og hafa búið
þar síðan. Böm þeirra era þijú;
Unnur Ósk, fædd 15. október 1979,
Helga Björk, fædd 30. nóvember
1981 og Magnús Már, fæddur 9.
nóvember 1984.
Undanfarin ár stundaði hún nám
í kvöldskóla FB og var langt komin
með sjúkraliðanám. Með heimilis-
KENNSiA
Vélritunarkennsla
Morgunnámskeið er að hefjast.
Vélritunarskólinn, sími 28040.
FÉLAGSLÍF
I.O.O.F. 1 = 173110872 =
I.O.O.F. 12 = 173110872 =
H ÚTIVIST
Sunnud. 12. jan. kl. 10.30:
Kirkjugangan. 1. áfangi nýrrar
raðgöngu.
Sjáumst í ferð með Útivist á
nýju árí!
Frá Guðspeki-
fólaginu
IngMutratl 22.
AsJurfftarsffni
Gangtora er
39673.
í kvöld kl. 21.00 ræða Snorri
Sveinn Friðriksson og Öm Hilm-
arsson um áhríf tónlistar á orku-
stöðvarnar í húsi félagsins, Ing-
ólfsstræti 22. Á laugardag er
opið hús frá kl. 15.00 til 17.00
með stuttri fræðslu og umræð-
um kl. 15.30. Allir eru velkomnir
og aögangur ókeypis.
Silfurkrossinn
Miðillinn íris Hall starfar á veg-
um félagsins frá 21. jan. Hún
verður með einkatíma, einnig
námskeið í næmniþjálfun og
Tarotlestri.
Upplýsingar í síma 688704.
Stjórn Silfurkrossins.
Samvera fyrir fólk á öllum aldri
í kvöld í Suðurhólum 35.
Bænastund kl. 20.05.
Samveran hefst kl. 20.30.
„Munið að endurnyja - sam-
bandið við Guð.“ Þórunn Eli-
dóttir hefur hugleiðingu.
Drama.
Ungt fólk á öllum aldri er velkomið.
Tílkynning frá
Skíðafélagi Reykjavíkur
Toyota skíðaganga 1992 fer
fram nk. laugardag 11. januar
kl. 14.00 á Miklatúni Skráning
á mótsstað kl. 13.00. Keppt í
10 km göngu karla, 5 km kvenna,
unglinga og öldunga. Ef veður
er óhagstætt kemur tilkynning í
Rikisútvarpinu kl. 10.00 keppnis-
daginn. Mótsstjóri verður Ágúst
Bjömsson.
Upplýsingar i síma 12371.
Stjórn Skíðafélags
Reykjavíkur.