Morgunblaðið - 10.01.1992, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. JANÚAR 1992
Sé það rétt sem hér stendur
ert þú kominn á þennan
óþolandi aldur karlmanna,
og ég er samþykk því.
Með
morgunkaffínu
Hringdu fyrst í lögguna,
ekki mömmu þína.
HOQNI líREKKVISI
,,/Hérs. EfS Aier/NiL l w vi&þ/iE> Þe<s-ík.
HJnn F’/HNt'R. Eirrn'/4& '/) ÖTééu>.’!"
Sálnahirðirinn
Guðmundur róni var mættur á
staðinn ásamt Sigurði og spíritist-
anum. Presturinn: Allt sem snertir
sálnaflakk eru villukenningar, því að
í ritningunni segir Prédikarinn í
níunda kafla: „Því að þeir sem vita
að þeir eiga að deyja, en hinir dauðu
vita ekki neitt og hljóta engin laun
framar, því minning þeirra gleymist.
Bæði elska þeirra og hatur og öf-
und, það er fyrir löngu farið, og
þeir eiga aldrei framar hlutdeild í
neinu því, sem við ber undir sólinni.“
(Pd. 9:5-6.)
Guðmundur: Hvernig er það, hefur
þetta jarðneska líf ekki einhvern til-
gang eða gleyma menn öllu því sem
þeir hafa lært hér á jörðinni? Eða
til hvers skapaði Guð manninn?
Presturinn: Ef þú heldur að hinir
dánu geti talað við menn frá anda-
heiminum, hveijir tala þá? Það gera
illir andar.
Eins og við getum séð í fyrstu
Samúelsbók, kafla 28, bls. 319, er
Sál fór til miðils og það var illur
andi sem kom fram en ekki Samúel.
Guðmundur: Ef þú vilt þá skal ég
lesa fyrir þig byijunina á versi 15
orðrétt: „Þá sagði Samúel við Sál:
Hví hefir þú ónáðað mig og látið
kalla mig fram?“ Það er ekki minnst
á einhvem illan anda í þessu versi
og ekki heldur í versi 16. Þar stend-
ur: „Samúel svaraði: Hví spyrð þú
mig þá fyrst Drottinn er frá þér vik-
inn og orðinn óvinur þinn.“ Það er
ekki sagt að illur andi svaraði heldur
er sagt að Samúel svaraði. Það er
ekki minnst á illan anda og/eða illa
anda í þessum versum, ekki frekar
en í öllum kaflanum, vinur, ekki einu
orði. Það er ekki minnst á það einu
orði í kafla 28. Heyrirðu það? Ekki
lýgur Biblían.
Presturinn lét reka Guðmund út
fyrir óspektir og hélt síðan áfram:
Samkvæmt 10. versi í Prédikaranum:
„Allt sem hönd þín megnar að gjöra
með kröftum þínum, gjör þú það, því
að í dánarheimum, þangað sem þú
ferð, er hvorki starfsemi né hyggindi
né þekking né viska.“
En spíritistinn spurði þá: Hvernig
má það vera ef þú segir samkvæmt
10. versi séu hvorki starfsemi né
hyggindi né þekking né viska í dán-
arheimum, en er Jesús Kristur um-
myndaðist á fjallinu gat Hann nokk-
uð talað við Elía og Móses eða þeir
við Hann (Mk. 9:2-4), ef þú segir
að það sé engin viska eða elska í
dánarheimum (Pd. 9:5-10)?
Presturinn: I fyrsta Þessaloníku-
bréfí, fjórða kafla, leggur Páll
áherslu á að dánir séu sofnaðir og
verði í því ástandi þar til upprisa
dauðra verður við komu Krists (1.
Þ. 4:13-18). Geturþú ekki skilið það?
Spíritistinn: Nei, en samkvæmt
Jóhannesarguðspjalli er segir „Sann-
lega, sannlega segi ég yður: Sá sem
heyrir orð mitt og trúir þeim, sem
sendi mig, hefur eilíft líf og kemur
ekki til dóms, heldur er hann stiginn
yfir frá dauðanum til lífsins." (Jh.
5:24.) Hvemig er það prestur með
þá sem trúað hafa á orð Jesú, eru
þeir allir sofandi í dánarheimum eins
og þeir hefðu ekki enn stigið frá
dauðanum til lífs? Eða halda menn
því fram eins og þú, að þeir sem
gerðu hið góða myndu ekki „rísa upp
til lífsins" (Jh. 5:29), er Jesús dó og
þeir heyrðu „raust hans“ (Jh. 5:28)
risu upp og komu í borgina helgu
(Mt. 27:52)? Þeir menn eru ekki sof-
andi í dánarheimum ekki frekar en
þeir sem trúað hafa á orð Jesú Krists.
En hvernig var það með hann Samú-
el þama í andlega heiminum þegar
hann svaraði Sál (1. Sam. 28:16-19)?
Hann virtist alls ekki hafa verið sof-
andi.
Presturinn: I trúaijátningu ís-
lensku þjóðkirkjunnar segir: „Eg trúi
á... upprisu dauðra og eilíft líf.“
Og á það við endi tímanna.
Sigurður: Hvað meinti Jesús er
hann sagði: „Lát hina dauðu jarða
sína dauðu.“ (Lk. 9:60)? Hvað þýðir
að vera dauður í þessum skilningi?
Ef það er ekki hægt að svara þess-
Þessir hringdu . . ,
Velheppnaður
nýársfagnaður
Dansgestur hríngdi:
Eg vil þakka fyrir velheppnað-
an nýársfagnað í Ártúni. Matur-
inn var sérstaklega góður og vel
fram reiddur.
Læða
Gullfallega ófijóa tiu mánaða
læðu vantar gott heimili strax.
Upplýsingar í síma 23667.
Gleraugu
Gleraugu í brúnu þykku hulstri
töpuðust, líklega við Miklatún.
Upplýsingar í síma 26362.
Sálmabók
Sálmabók með svartri kápu
tapaðist nálægt Neskirkju á að-
fangadagskvöld. Finnandi er vin-
ari spurningu geta þá þeir sem em
dauðir jarðað sína nánustu sem eru
líkamlega dauðir?
Spíritistinn: í fyrsta Jóhannesar-
bréfi, þriðja kafla, segir: „Vér vitum,
að vér emm komnir yfír frá dauðan-
um til lífsins, af því að vér elskum
bræður vora. Sá sem ekki elskar er
áfram í dauðanum" (1. Jh. 3:14).
Þetta er því táknræn merking og að
vera dauður þýðir einfaldlega þann
sem ekki elskar Guð eða bræður sína.
Sigurður: Það hlýtur að vera það
sem Jesús meinti, „láta hina dauðu“
(Lk. 9:60). Þá sem ekki elska Guð
og bræður sína jarða þann líkamlega
dauða mann.
En við upprisu dauðra verða þeir
sem eru andlega dauðir í dánarheim-
um reistir upp og til eiiífs lífs sam-
kvæmt trúaijátningunni.
Spíritistinn: Er ekki um það sama
að ræða í Öðrum trúarbrögðum, taó-
isma, búddisma, konfúsíusisma, ísl-
am og gyðingatrúnni, rétt eins og í
kristinni trú, að elska Guð og bræður
sína?
Sigurður: Jú, við ættum því að
virða önnur trúarbrögð en það gerum
við ekki.
Presturinn: Ég vil nú ekki fara út
í þessa sálma með ykkur, reyndar
er það ekki á dagskrá að tala um
önnur trúarbrögð en tíminn er búinn.
- Þremur árum síðar gerðist þessi
sami prestur spíritisti.
Þorsteinn S. Thorsteinsson
samlegast beðinn að skila henni
til Neskirkju.
Jakkar
Steingráir jakkar víxluðust á
Hótel Sögu 30. nóvember. Sá sem
fékk minni jakkann er vinsamleg-
ast beðinn að hringja í síma 24248
Eðlilegra að tala um meiðsl
Lesandi hringdi:
Ég hef tekið eftir því að frétta-
menn ofnota sögnina að slasast.
Það er t.d. talað um að menn
hafi slasast lítilsháttar sem mér
finnst ankannalegt. Þá væri eðli-
legra að tala um meiðsli. Vona
ég að fréttamenn athugi þessa
ábendingu.
Gleraugu
Karlmannsgleraugu í
brúnyijóttri umgjörð töpuðust á
nýársnótt nálægt
Hressingarskálanum. Finnandi er
vinsamlegast beðinn að hringja í
síma 19534.
Silfurhálsmen
Silfurhálsmenn, áletrað Elvar
Már, tapaðist fyrir jól. Finnandi
er vinsamlegast beðinn að hringja
í síma 13198.
Víkveiji skrifar
Flestir, sem sögðu sína skoðun'
í fjölmiðlum um áramótin,
fögnuðu hruni Sovétríkjanna. Þetta
átti jafnt við um fulltrúa allra
stjórnmálaafla, þótt Víkveiji leyfi
sér að efast um að hrein samvizka
hafí legið að baki orðum sumra
gamalla Sovétvina. Víst er ástæða
til að fagna hruni þessa heimsveld-
is kommúnismans, en ýmsar afleið-
ingar eiga eflaust eftir að koma í
ljós um langan tíma. Menn hafa
þegar séð hvernig þjóðerniserjur,
sem í sjötíu ár var haldið niðri með
hervaldi, hafa blossað upp. Víkverji
minnist orða rússnesks þingmanns,
sem hann átti orðastað við í Moskvu
á gamla árinu. Þingmaðurinn sagði
að þjóðernismálin í Sovétríkjunum
þáverandi væru ekki eins einföld
og margir Vesturlandabúar héldu.
Vestrænir menntamenn hefðu
hlustað of gagmýnislaust á Andrei
Sakharov og fleiri andófsmenn, sem
hefðu heimtað skilyrðislausan
sjálfsákvörðunarrétt allra þjóða.
Þingmaðurinn benti á að ef allt
miðstjórnarvald hryndi og farið yrði
að slíkum kröfum, yrðu að minnsta
kosti fjörutíu ný ríki til, aðeins á
því svæði, sem nú er kallað Rúss-
neska sambandslýðveldið! Um allt
Rússland væru dreifðar snriáþjóðir
með eigin sögu, tungu og menn-
ingu, en meira og minna blandaðar
Rússum og búandi í sömu bæjum
og þorpum. Sjálfstæðiskröfur þeirra
ættu eftir að hafa ófyrirséðar eijur
og blóðsúthellingar í för með sér.
Víkvetji spáir því að á næstu mán-
uðum muni Vesturlandabúar heyra
af ýmsum þjóðum og þjóðabrotum,
sem þeir vissu ekki að væru til, en
rísa nú upp austur í Síberíu eða á
sléttum Norður-Rússlands.
X X %
Nú berast fregnir af því að neyð-
araðstoð Vesturlanda við
Rússa og aðrar þjóðir hins nýja
samveldis komist ekki á leiðarenda,
heldur lendi í klónum á þjófum eða
svartamarkaðsbröskurum. Þetta
kemur Víkveija dagsins lítið á
óvart. Þegar hann var í Moskvu
síðastliðið sumar var þegar farið
að bera á því að fyrrverandi emb-
ættismenn Kommúnistaflokksins,
t.d. leiðtogar ungliðahreyfíngarinn-
ar Komsomol, væru orðnir „kaup-
sýslumenn". Víkveiji kynntist
kaupsýslu sumra lítillega og gekk
hún einkum út á að múta mönnum
og nýta sambönd, sem þessir menn
höfðu aflað sér innan gamla valda-
kerfisins, til dæmis í KGB. Kaup-
sýslumennirnir svokölluðu voru
fremur í ætt við glæpamenn. Það
kæmi skrifara heldur ekki á óvart
þótt vinir gamla Sovétkerfisins
rykju upp til hánda og fóta, og
bentu á þessa skúrka (sem kannski
hafa setið með þeim á ráðstefnu
einhvern tímann í þá gömlu góðu
daga) sem sönnun þess að fijálst
markaðskerfi væri undirrót alls ills.