Morgunblaðið - 06.03.1992, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. MARZ 1992
11
Ferðamál - hugleiðing um tjaldstæði
eftir Eðvald
Friðriksson
Margt og mikið hefur í vetur
verið rætt um ferðamál, þjónustu
við ferðamenn, tekjur af ferða-
mönnum og uppbyggingu ferða-
þjónustu almennt. Æ fleiri gera
sér ljóst mikilvægi þessa iðnaðar
og vaxtamöguleika hans í framtíð-
inni. Einn hluti ferðaþjónustunnar
hefur ekki mikið verið ræddur. Þar
á ég við tjaldsvæðin og þjónustu
við tjaldgesti, sem hefur verið fram
til þessa ákaflega vanþróuð og allt-
of lítið sinnt. Reyndar hillir undir
bjartari framtíð í þessum málum
sem öðrum.
Lengi vel var það útbreiddur
misskilningur, að gisting á tjald-
stæði væri valkostur fátæka
mannsins. Aðeins þeir gistu þar
er ekki hefðu efni á, eða tímdu að
nota hótelin. Því miður eru margir
á þeirri skoðun enn í dag.
Á undanförnum árum hefur
vaxandi fjöldi íslendinga lagt leið
sína á eigin vegum um meginland
Evrópu og gist á tjaldstæðum og
kynnst þessum lífsmáta af eigin
raun. Mér er minnisstætt er við
hjónin komum í fyrsta sinn, fyrir
ijölda mörgum árum inn á alvöru
tjaldsvæði. Við bláeygir íslending-
arnir horfðum í forundran á alla
eðalvagnana er stóðu framan við
stórglæsileg hjólhýsin, og ekki
voru húsbílarnir síðri. Nú tugum,
ef ekki hundruðum gistinátta
seinna, á tjaldstæðum Evrópu
erum við sannfærð um að tjald-
búðalíf er miklu frekar lífsstíll en
auraleysi.
Yfírleitt eru tjaldstæðin afgirt
og engin óviðkomandi umferð
leyfð. Við komu skráir þú þig inn,
skilur eftir tjaldbúðarvegabréf, eða
jafnvel vegabréfið (Ítalía) til trygg-
ingar góðri umgengni og að ekki
sé hlaupið frá ógreiddum reikning-
um.
„Þarftu rafmagn?" spyr tjald-
vörðurinn. „Já,“ (í þessu tilviki),
segi ég. Oft er þér sýnt á korti
hvar á stæðinu lóðin þín er. (En
algengt er að þér sé fylgt þang-
að.) „Þama á staurnum er raf-
magnsinnstungan þín. Salernin eru
í húsinu þama til vinstri. Þar er
þrifið á milli kl. 10 og 11 á morgn-
ana,“ segir tjaldvörðurinn. Við
leggjum bílnum og innbyrðum
hressingu. Höldum síðan af stað í
könnunarleiðangur. Fyrsti við-
komustaðurinn er sporpgámurinn.
Alltaf er eitthvað til að fóðra hann
með. „Þarna til vinstri er fótbolta-
völlur fyrir tjaldgesti," segir kon-
an.
Vatnspóstar eru með reglulegu
millibili. Hávaði berst til okkar af
barnaleikvellinum. Skammt þaðan
er minigolf. Við aðalbygginguna
er stórt útigrill, til afnota fýrir
gesti,. Þar er líka þvottahúsið. Kon-
an notar tækifærið og setur óhrein-
an þvott í þvottavélina. Við hliðina
á þvottahúsinu eru snyrtilegir bað-
klefar. „Þama er merkt hvar við
igetum losað ferðaklósettið," segi
ég. „Já, og þarna getum við losað
skólptankinn á bílnum“, segir kon-
an. Við lítum sem snöggvast inn
í sjónvarpsherbergið. I setu og
veitingastofunni er auglýstur
dansleikur fyrir tjaldgesti, næst-
komandi laugardagskvöld. Þarna
er líka sundlaug. Isköld að venju,
ekki fyrir okkur hitaveitumeyra
íslendinga. Á heimleiðinni lítum
við inn í verslun staðarins, velbúna
vörum er henta tjaldgestum.
Reyndar eru tjöld þarna í algerum
minnihluta, aðallega hjólhýsi og
húsbílar.
Ósjálfrátt verður mér hugsað
heim! „Já, en við erum með sérís-
lenskar aðstæður,“ afsaka ég mig
með. „En hvað eru séríslenskar
aðstæður?“ spyr hugurinn. Við
kynnumst nábúunum. Þau fara
heim um helgina. Hafa verið hér
í þrjár vikur. í næsta fríi verðum
við á einhverju öðru tjaldstæði,
segja þau. Kannski á Costa del
Sol, eða á öðmm ákjósanlegum
stað. Eftir kl. 10 að kveldi er
umferð bíla óheimil um svæðið og
kl. 11 skal vera orðið hljótt!
Heima hefði ég hugsanlega
fengið að fylgjast með ölglöðum
nágrannanum halda veislu fram
undir morgun. En þá hefði líka
verið hljótt fram undir hádegi.
Kannski væri það betra, en að
vera rifinn upp með hávaða fyrir
kl. 7 eins og hér tíðkast.
Þetta er sönn lýsing á ónefndu
tjaldstæði í Norður-Evrópu. Þetta
er ekki undantekning, heldur miklu
fremur reglan. Þessum málum
verðum við að fara að sinna betur
hér heima. Við verðum að fara að
byggja alvöru tjaldstæði. Þau
þurfa að vera aðlaðandi og hvetja
„í svona bæklingí þarf
að koma skýrt fram,
hvernig tjaldstæðin eru
útbúin, hvaða þjónustu
er þar að fá og hvað
býðst í nágrenninu.
Tugir þúsunda nota sér
þessa þjónustu á hverju
sumri, bæði innlendir
og erlendir, svo eftir
einhverju er að slægj-
ast.“
menn til að staldra við nokkra
daga, ekki bara blá nóttina. Ekki
að maður hrekist burtu strax að
morgni, vegna ólykar úr útikamri-
num eða drykkjuláta nábúans, sem
er alltof algengt!
Það væri rangt að halda því
fram að hér á landi sé ekkert að
gerast í þessum málum, undan-
tekningar eru frá þessari lýsingu.
Nokkrir, bæði opinberir og einka-
aðilar, eru að byggja upp alvöru
tjaldstæði og þjónustu við tjald-
gesti um þessar mundir. Virðast
þeir leggja metnað sinn í að gera
þau sem best úr garði. En það
verður að kynna þessa staði, og
miðla réttum upplýsingum um þá,
svo að við er þessa þjónustu kaup-
um getum treyst þeim upplýsing-
um sem í boði eru og valið gisti-
staði eftir því.
Fyrir nokkrum árum rakst ég á
bækling um íslensk tjaldstæði. Þar
gaf á að líta. „Loksins sláum við
útlendingnum við,“ hugsaði ég.
„Hér eru fleiri merki en á bestu
stæðum erlendis. Já, og meira að
segja flugvöllur á tjaldstæðinu!"
En Adam var ekki lengi í paradís.
Ekki voru þetta aipplýsingar um
hvað væri að fínna á tjaldsvæðinu
þó að svo mætti skilja á bækling-
num. Nei, þarna var talið upp hvað
sveitarfélagið hafði upp á að bjóða!
í svona bæklingi þarf að koma
skýrt fram, hvernig tjaldstæðin eru
útbúin, hvaða þjónustu er þar að
fá og hvað býðst í nágrenninu.
Tugir þúsunda nota sér þessa þjón-
ustu á hveiju sumri, bæði innlend-
ir og erlendir, svo eftir einhveiju
er að slædagjast.
Höfundur er formaður Flakkara■
félags húsbílaeigenda.
NYR 0G STÆRRI FJOLSKYLDUBILL
2 LADA SYHIHGIDAG
1/ið kynnum nýja útgáfu af Laúa Samara (Lada Samara
stallbak). Þessi bíll er 20 cm lengri en hin hefðbundna
Samara og rúmbetri. Bíllinn hentar því vel fjölskyldufólki.
Lada Samara stallbakur er fimm manna og með lokaðri
farangursgeymslu (skotti).
Komið og skoðið nýja Samara bílinn ásamt fjölbreyttu
úrvaHaföðrumLadabílum.
Við bjóðum upp á kaffi og með því og krakkar fá ís og gos.
SÓL
BIFREHJAR & LANDBUNAÐARVELAR HF.
Ármúla 13108 Reykjavík Símar 6812 00 & 312 36