Morgunblaðið - 06.03.1992, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. MARZ 1992
29
Kveðjuorð:
Eggert Halldórs-
son, Hnífsdal
Fæddur 1. júlí 1903
Dáinn 23. febrúar 1992
Eggert hét hann Halldórsson,
þekktastur jafnan undir nafninu
Eggert í Búð, en þángað kom hann
ungur að árum í atvinnu til hins
þekkta athafna- og dugnaðarmanns
Hálfdáns í Búð, útgerðarmanns þar
um langa tíð og þótti mörgum sem
þar mættu hendur fram úr ermum
standa, sem hylli þess höfðingja
njóta mættu, því hamhleypa var
hann að dugnaði og útsjón allri og
kunni því betur við að láta verkin
ganga í þeim farvegi að ekki mynd-
uðust ládeyður eða lognmolla í
störfin. En sá gæfudagur mun Egg-
ert þessum orðið hafi dýrastur í
allri hans lífsgöngu þá hann þangað
sínum fyrstu sporum stigið hafði
enda ekki til einnar nætur tjaldað
þar sem hans mesta hamingja ofin
var í það klæði sem eftir hann fet-
aði svo gott ævina á enda, í því
hamingjusamasta litskrúði í hjú-
skap sínum og tilveru allri til síð-
ustu stunda.
Börn átti Hálfdán í Búð engin
en svo æxlaðist tilveran í það form
að upp ólu þau hjón, Hálfdán í Búð
og kona hans, Ingibjörg Halldórs-
dóttir, það blóm frá blautu barns-
beini sem svo óx í tímans rás í þá
grænu grein að alla götu frá fyrstu
kynnum varð Eggert sú mikla stoð
í tilveru hans daga að aldrei bogn-
aði við að styðja hans farsælu
göngu um vegu hans alla meðan líf
og heilsa hennar til þess entist. En
þessi kona var Þorbjörg Jónsdóttir,
Hálfdánssonar frá Meirihlíð í Bol-
ungarvík. Þessari blómarós kvænt-
ist Eggert 11. september árið 1927
og þar var sú skikkjan yfir hann
dregin sem aldrei brást þann kær-
leika að ylja sem farsælastur reynd-
ist honum í stormi lífsins, enda ein-
stök indæliskona sem ég vissi að
allir dáðu í samskiptum allrar til-
veru sinnar.
I'jóra syni eignuðust þau hjón,
ekki einungis mannvænlega ágæt-
isdrengi, heldur allir til hópa þeir
einstöku snillingar í öllu því marg-
slungna formi sem þeir sér fyrir
hendur tekið hafa í öllu því raf-
magnstölvuflóði sem runnið hefir
yfir landið hér undanfarin ár. Tölvu-
vogir og allrahanda fullkomnunar
Pennavinir
Tomas Gustavsson
Sparsnögatan 42
226-52 Lund
Sverige
Áhugamál hans eru skotfimi, sjálfs-
vörn (júdó), tölvuspil, dans.
Henrik Gustafsson
Jaktstigen 26
226-52 Lund
Sverige
Áhugamál hans eru tennis, fótbolti,
diskó.
ÁSTRALSKUR strákur óskar eftir
að eignast íslenska pennavini. Hann
heimsækir ísland í sumar og hefur
mikinn áhuga á að kynnast land-
inu. Áhugamál hans eru bréfa-
skriftir, tónlist, bókmenntir, ætt-
fræði og golf. Heimilisfang hans er:
Rodney Ruff
63 Putnam Ave
Bendigo VIC 3550
Australia
17 ÁRA GÖMUL japönsk stúlka
óskar eftir íslenskum pennavinum
á svipuðum aldri. Heimilisfang
hennar er:
Mitsue Togo
1111-15 Takaoka,
Fukusaki-cho. Kanzaki-gun
Hyogo-ken. 679-22
Japan
tæki og tól í skip, frystihús og ann-
an búnað sem engan gat órað fyrir
þá er þeir fyrstu spor sín tifuðu um
garða í Búð í Hnífsdal, ættu slík
undur og ósköp úr höndum þeirra
og hugarviti að renna sem og rekst-
ur Pólstækni og raftækjaverzlunar-
innar Pólsins, Isafirði. Mátti þar um
segja að eplin féllu ekki langt frá
eikinni, því Eggert faðir þeirra var
hinn listilega laghentasti maður
enda sá er jafnan stóð í lagfæring-
um öllum fyrirtækjum Hálfdáns í
Búð til handa, enda hans hægri
hönd í umsvifum öllum eftir að
hans naut þar við. Mátti hinn aldni
höfðingi Hálfdán í Búð vel þessum
manni einnig treysta sem hann og
enda kunni vel að meta, svo sem
hann í allan máta lagði í hendi þessa
gæfumanns verkstjórn og forustu
um framgang hans dýrustu mála
margra.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að vera um tíma í vinnu hjá þeim
félögum og er mér óhætt að segja
að frá þessum mönnum ljóma í
huga mér ljúfar minningar frá sam-
skiptum þeirra og það má ég sann-
ast segja að engan mann þekkti ég
eða konu sem ekki samdóma virti
Eggert og þótti svo vænt um hann
og dáðust að manngildi hans að
einstakt var.
Það var einmitt fyrsta vorið sem
Hálfdán í Búð var að taka fyrsta
grunninn í Norðurtanganum á
Isafirði sem ég var í vinnu hjá hon-
um í Hnífsdal. Fól hann þá Eggert
umsjón með öllu sínu umfangi í
Hnífsdal. Þá kynntist ég best þeim
mannkostum og persónuleika sem
Eggert bar í bijósti sér og þeirri
hjartans hlýju sem Hálfdán átti
yfir að ráða, eftir að hann í sólskins-
blíðu biður mig að setjast niður
með sér á þúfukoll rétt fyrir innan
svokallaða Sigríðarbúð og spjallaði
við mig um tilveruna. Þá var eins
og opnaðist lind í huga hans og
sálu og sá kaldlegi skrápur, sem
mörgum fannst umlykja tilveru
hans, hvarf eins og dögg fyrir sólu
og þá fann ég af næmri tilfinningu
hversu hjarta hans sló af einmuna
kærleika og elskulegri tilfmningu
til náungans. En hann opnaði ekki
hug sinn fyrir hveijum sem var.
En Eggert virti hann og mat í það
óendanlega og þar fann Hálfdán
það trausta tól sem treysta mátti í
öllu því umfangi sem með höndum
hans hafði, enda Eggert hans sterk-
asta stoð og stytta í öllu hans um-
fangi.
En í Norðurtanganum á ísafirði
sáði Hálfdán í Búð því fræi sem
uppsprottið hefur af sá kjarnakvist-
ur sem nú að telja má orðinn sé
að stórum skógi, enda alla tíð vel
hirt verið um garðinn þann og þar
ekki síst átti Eggert í Búð drjúgan
þátt framan af árum þessa stóra
fyrirtækis, með huga sínum og
höndum og það varð þessu mönnum
báðum mikil gæfa þegar leiðir
þeirra mættust og hin gæfusama
hugarkeðja þeirra svo saman flétt-
aðist í straumi tímans að hvorugur
þeirra mátti sjá af hinum.
En nú þegar Eggert í Búð, en
svo var hann að jafnaði kallaður,
hefur gengið sína lífsgötu á enda,
er mér ríkast í huga þakklæti til
hans fyrir ljúfmennsku hans, tryggð
og kærleika, jafnan léttur í geði,
spaugsamur og glettinn í einlægu
sakleysi sínu og persóna hans
gleymist engum þeim er honum
kynntist og hann taldi að til trausts
mætti teljast. Hið annaálaða heim-
ili hans, Búð í Hnífsdal, er nú horf-
ið af jörðu hér en þar lifir samt í
minningu þeirra sem til þekktu
bjartar stundir sem út frá geisluðu
hlýir straumar frá samtíð þeirra
daga sem þessir ágætu menn réðu
húsum á þessum stað og nöfn þess-
ara manna blómstruðu í tilveru
daganna í vissum töfraljóma.
Eg votta sonum Eggerts samúð
sem og venslafólki hans og afkom-
endum og óska þeim öllum gæfu
og farsældar um ókomin ár.
Jens í Kaldalóni.
+
Móðir okkar,
ANNA FRITZDÓTTIR BERNDSEN,
Búðardal,
lést í sjúkrahúsinu í Stykkishólmi 4. mars.
Börn og fjölskyldur.
t
Móðir okkar og amma,
MAGNEA JÓELSDÓTTIR,
Grundarstíg 12,
Reykjavík,
andaðist á öldrunardeild Hvítabandsins fimmtudaginn 5. mars.
Hreinn M. Jóhannsson,
Hafdís Jóhannsdóttir,
Jóhann Gislason
og fjölskyldur.
+
Ástkær móðir okkar,
HERBORG ÓLAFSSON
kristniboði,
Ásvallagötu 13,
lést á heimili sínu 5. mars.
Fyrir hönd ættingja,
Guðrún Ólafsdóttir,
Hjördís Ólafsdóttir,
Rannveig Ólafsdóttir.
Minning:
Hólmfríður S. Guð-
mundsdóttir
Fædd 15. apríl 1938
Dáin 9. febrúar 1992
Það var eins og kalt vatn rynni
milli skinns og hörunds á mér þeg-
ar ég hringdi á fjórðungssjúkrahús-
ið á Ákureyri að morgni 10. febr-
úar, og var sagt að systir mín,
Hólmfríður S. Guðmundsdóttir,
hefði látist þá kvöldið áður.
Þar var farin um aldur fram,
ekki bara systir heldur Iíka hún litla
mamma eins og ég kallaði hana á
mínum yngri árum.
Hún var 10 árum eldri en ég og
gætti mín af og til, til 18 ára ald-
urs eða með öðrum orðum, önnur
mamma. Hún var dóttir Guðmundar
Þorsteinssonar sem lést árið 1956
og Þórunnar Agnarsdóttur sem
dvelur nú á hjúkrunardeild aldraðra
að Hornbrekku í Ólafsfirði. Við átt-
um þtjá bræður, þar af lifa nú tveir,
Óskar Ingi og Björn Steinar. Eftir-
lifandi maðut' hennar er Björn
Björgvin Þorvaldsson málarameist-
ari og hefur hann verið konu sinni
mjög góður, svo langt sem ég man,
og þá sérstaklega í veikindum henn-
ar. Börn þeirra eru Þorvaldur Þór,
Guðmundur Þorbjörn og Elín Arn-
dís Þórunn. Þau misstu eina dóttur,
Elínu Arndísi, sem nú tók á móti
móður sinni, það er ég viss um.
Veikindi systur minnar hafa staðið
í ár, nú er þeim lokið, samt finnst
mér svo stutt síðan ég hringdi til
hennar og þá var hún svo kát og
hress að vanda, því kom þetta eins
og hálfgert reiðarslag þegar að því
kom.
Þau bjuggu lengst af í Reykjavík
en síðastliðin ár í Ólafsfirði. Það
var alltaf gestkvæmt á heimili
þeirra hjóna og gestrisnina vantaði
ekki. Systir mín var mjög lagin við
hannyrðir, hún saumaði til dæmis
föt á sig og fjölskylduna. Meira að
segja eftir að hún veiktist saumaði
hún jólafötin á barnabörnin. Atork-
an og dugnaðurinn var geysilegur
og ég veit að hún var mjög góð
dóttir, eiginkona, móðir, tengda-
móðir, amma og systir.
Elsku mamma, Bjössi, Doddi,
Bubbi og Elín, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð.
Stella Guðmundsdóttir.
+
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
SVERRIR JÓNSSON
járnsmiður,
Faxatúni 18,
Garðabæ,
lést í gjörgæsludeild Borgarspítalans
miðvikudaginn 4. mars.
Guðrún Ólafsdóttir,
Erla Margrét Sverrisdóttir, Björn Ingason,
Ólafur Þ. Sverrisson, Helga Sigurðardóttir,
Birna Sverrisdóttir, Sigurjón Már Pétursson
og barnabörn.
+ >
Sambýliskona mín,
HREFNA STEFÁNSDÓTTIR,
Hringbraut 50,
lést 2. mars sl.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu miðvikudaginn 11. mars
kl. 13.30.
Valdimar Bjarnason.
+
Móðir mín,
PETRÚN MAGNÚSDÓTTIR,
áður húsfreyja í Þingnesi,
lést í sjúkrahúsinu á Akranesi 2. mars.
Útförin fer fram frá Bæjarkirkju laugardaginn 7. mars kl. 14.00.
Eyjólfur Hjálmsson.
+
Ástkær faðir okkar,
HINRIK STEFÁNSSON,
Ytri-Völlum,
lést aðfaranótt 4. mars í sjúkrahúsinu á Hvammstanga.
Þórunn Hinriksdóttir,
Helga Hinriksdóttir,
Stefanía Hinriksdóttir.
+
Faðir okkar, afi og langafi,
HARALDUR GUNNLAUGSSON
frá Siglufirði,
síðast til heimilis á Skjólbraut 4,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju mánudaginn 10. mars
kl. 10.30.
Börn, barnabörn
og barnabarnabörn.