Morgunblaðið - 08.04.1992, Qupperneq 35

ust að henni því það sem hún sagði
og það sem hún lofaði, það stóð og
fóru þeir ekki varhluta af því. Arið
1972 fluttum við Agúst ásamt Mar-
gréti og Magnúsi að Gilsárbakka
8. Þau á efri hæðina og við á þá
neðri. Þar bjuggu þau sér afar vand-
að, smekklegt og fallegt heimili og
réð Margrét þar mestu um.
Sambúð okkar var einstaklega
góð. Fjölskyldan var henni allt og
hin sterku tengsl hennar við börn
sín voru einstök. Hún naut barna-
barnanna sinna sem hændust að
henni, alltaf voru þau velkomin upp
til ömmu og afa. Árið 1980 var
heilsu Magnúsar farið að hraka
verulega. Höfðum við þá íbúða-
skipti, en Magnús var hjá okkur um
tíma. Síðustu árin sem hann lifði
dvaldi hann á hjúkrunarheimili. Þar
sat mín sterka tengdamóðir mestan
hluta dagsins, honum til styrktar
og uppörvunar, til hinstu stundar,
en hann andaðist í febrúar 1984.
Samheldni þeirra hjóna, ást og
umburðarlyndi, fór ekki fram hjá
neinum sem til þekktu. Margrét
átti heima síðustu árin í vistheimil-
inu Seljahlíð.
Margar voru helgarnar sem við
sátum saman í Gilsárstekknum og
spjölluðum. Hún var full af fróðleik
og visku sem hún miðlaði svo
skemmtilega. Alltaf sóttist hún eftir
að koma heim, eins og hún kallaði
það. Þar leið henni best meðal okk-
ar. Nú þegar Margrét er komin til
æðri heima, þangað sem leiðir okkar
allra liggja, þakka ég fyrir ljúf og
góð kynni, sem aldrei bar skugga á.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Anna María Kristjánsdóttir.
Hinsta kveðja
Nú þegar ég sest niður til að
skrifa kveðju um mágkonu mína,
sem ég var búin að þekkja í yfir
fimmtíu ár, er margs að minnast.
Okkar kynni byijuðu þegar hún
kom til okkar mömmu á Laugaveg-
inn og giftist bróður mínum Magn-
úsi 23. maí 1942, svo þau hefðu átt
gullbVúðkaup í maí hefðu þau lifað.
Strax fann ég að þarna var kona
sem var alveg einstök. Hún var svo
hlý, að gott var að vera nálægt
henni og einnig var hún svo andlega
sterk, enda kom það sér vel fyrir
hana á lífsleiðinni.
Þegar mamma lá banalæeguna
hugsaði hún alveg um hana, svo hún
gat verið heima þar til yfir lauk.
Þá var gott að eiga Möggu að, því
hún hjálpaði mér svo mikið að kom-
ast yfir þetta áfall, ég gat seint laun-
að henni það. Um vorið 1946 urðum
við báðar að flytja, hún á Klappar-
stíg 38, en ég vestur í bæ. Það
fannst mér afar erfitt því ég vildi
vera nálægt Möggu, bróður mínum
og litlu frænku, sem bar nafn móð-
ur minnar, Arndís. Hún var mér
mjög kær og hefur alltaf verið það
síðan.
Á Klapparstíg eignuðust þau
Magga og bóðir minn son, sem hlaut
nafn föðurbróður og föðursystur
okkar, nöfnin Ágúst Már.
Það var mikil gæfa fyrir þau að
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. APRIL 1992
eignast þessi börn, því þau eru al-
veg einstök, dugleg og hjálpsöm og
reyndust foreldrum sínum yndislega
vel. Ég var alltaf með annan fótinn
á Klapparstíg hjá þeim, því þá voru
þau ásamt Agústi föðurbróður búin
að stofna heildsölu.
Og alltaf var Magga styrka stoð-
in, sama hvað hún tók sér fyrir
hendur. Hún var fljót að eignast
trausta og góða viðskiptavini, sem
treystu öllu sem hún lofaði, enda
stóð það. Það var því ekkert létt
verk þegar ég 1. apríl 1968 tók að
mér söluna sem hún hafði séð um.
En það var ekki langt að fara til
að fá traust og leiðbeiningar, því
Magga var uppi á loftinu, en salan
á hæðinni fyrir neðan. Oft sagði ég
við Möggu að ég þakkaði Guði fyrir
að hafa gefið okkur hana inn í ætt-
ina.
Og það meinti ég svo sannarlega.
Það var engin tilviljun að margir
sem minna máttu sín hér á lífsleið-
inni, skyldu laðast svona að Möggu,
því hún skildi þá, hughreysti og gaf
þeim alltaf eitthvað.
Eftir að bróðir minn varð óvinnu-
fær og þurfti að dvelja á sjúkraheim-
ili sat Maggga alltaf á hveijum degi
hjá honum, með handavinnuna sína.
Það var þrekvirki sem ég bæði
þakka henni fyrir og dáðist að.
En eftir fráfall bróður míns 1984,
fór heilsu Möggu að hraka, enda
engin furða eftir allt það líkamlega
og andlega starf sem hún var búin
að skila um ævina.
Nú veit ég að Magga mín er
ánægð og henni líður vel að vera
búin að hitta bróður minn og aðra
ættingja.
Að síðustu vil ég kveðja elsku
Möggu mína og þakka henni fyrir
allt sem hún var mér í gegnum lífið.
Guð fylgi henni inn í dýrðina.
Hanna Ármann.
Mitt í vorkomunni bregður skýi
fyrir sólu. Margrét Ármann, sérstök
sómakona, er látin. Hún hafði um
árabil ekki gengið heil til skógar.
Lífið fer misjöfnum höndum um
fólk. Kona, sem hafði til að bera
orku, kraft og dugnað til að takast
á við ómælda erfiðleika og sigrast
á þeim, hafði misst lífskraftinn.
Margrét var fædd á Þorbergs-
stöðum í Laxárdal 2. júní 1912 og
var hún elst af 8 börnum foreldra
sinna, Hólmfríðar Benediktsdóttur
og Björns Magnússonar. Eftir 4 ára
aldur, þegar foreldrar hennar hófu
búskap annars staðar, varð hún eft-
ir á Þorbergsstöðum hjá ömmu sinni
Margréti Guðmundsdóttur og þar
ólst hún upp.
Hún giftist 23. maí árið 1942
Magnúsi Ármann, síðar stórkaup-
manni í Reykjavík. Börn þeirra eru
Arndís Ármann, maki Björn Gunn-
arsson, og eiga þau þijú börn og
Ágúst Már Ármann, maki Anna
María Kristjánsdóttir og eiga þau 2
börn.
Fyrstu hjúskaparárin bjuggu
Margrét og Magnús hjá móður
Magnúsar, Arndísi. Síðar, í mjög
erfíðu veikindastríði hennar, annað-
ist Margrét hana og hjúkraði heima
af einstakri samviskusemi og natni
þar til yfir lauk.
Það var árið 1946 sem þau hjón-
in ásamt dótturinni Arndísi, sem þá
var smábarn, fluttu í hús föður-
systkina Magnúsar, Maríu og Ág-
ústs J. Ármann, á Klapparstíg 38.
Við hjónin bjuggum síðar í sama
húsi um 14 ára skeið. Öll þessi ár
vorum við sem ein fjölskylda og frá
þessum tíma eigum við ótal góðar
minningar sem leita á hugann nú
þegar vegir skilja. Erfiðleikarnir,
^em Margrét átti við að stríða á
þessum árum vegna veikinda eigin-
mannsins, eru ólýsanlegir og í raun
illa skiljanlegt það þrek og áræði,
sem henni var gefið. En hún var
þannig kona að hún kvartaði aldrei
heldur efldist við hveija raun. Hvílík
væntumþykja sem hún sýndi við
þessar erfiðu aðstæður og hvílík
fórnarlund.
Seinna í veikindum systkinanna
Maríu og Ágústs reyndist Margrét
þeim einstaklega vel og lagði sig
fram um að aðstoða þau og hjálpa.
Umbyggja hennar átti sér engin
takmörk.
Fyrir þessa lijálp hennar á erfíð-
um stundum eru henni færðar þakk-
ir. Ágúst J. Ármann stofnaði heild-
verslun á sínu nafni með Magnúsi
frænda sínum. Fyrirtækið var fyrst
í stað smátt í sniðum, enda ytri
erfiðleikar miklir í rekstrinum, höft
og bönn við hvert fótmál.
En betri tímar fóru í hönd. Sam-
heldni þeirra hjóna var mikil og með
þrotlausri vinnu þar sem oft var
nótt lögð við dag varð reksturinn
lífvænlegur.
Margrét, sem áður var í hlutverki
húsmóðurinnar á erilsömu heimili,
tók nú að sér sölumálin og lagði á
ráðin um innkaupin. Ugglaust minn-
ast hinir fjölmörgu viðskiptavinir
fyrirtækisins frá þessum árum hins
trausta og vinsamlega viðmóts
Margrétar í sölustarfinu.
Eftir að Magnús komst allvel til
heilsu og hagur þeirra batnaði fóru
þau að njóta lífsins og ferðuðust
nokkrum sinnum til útlanda. Einnig
stunduðu þau laxveiði á tím'abili,
sem veitti þeim margar ánægju-
stundir.
Siðar byggðu þau sér einbýlishús
í Gilsárstekk 8 þar sem þau áttu
heimili allt til þess tíma er heilsu
Magnúsar hrakaði og hann varð að
dvelja á sjúkrastofnun þar til hann
lést í febrúar árið 1984. Enda þótt
allir vissu að hveiju dró, hafði lát
Magnúsar afgerandi áhrif á heilsu
Margrétar.
Börnin, Arndís og Ágúst, voru
þeim afar kaér og samband þeirra
við foreldrana einstakt. í veikindum
þeirra beggja, nú síðast Margrétar,
sýndu þau þeim mikla umhyggju
og ástúð. Svo virðist að börnin hafi
erft það besta í fari foreldranna.
Eftir að þau tóku við rekstri fyrir-
tækisins hafa þau eflt það og aukið
þannig að í dag er það eitt virtasta
og stærsta í sinni grein.
Að leiðarlokum viljum við hjónin
þakka Margréti öll góðu árin sem
við áttum saman, hjálpsemi hennar,
góðvild og tryggð. Þá viljum við
ennfremur þakka henni hve hún var
nærgætin, blíð og góð við drengina
okkar og lét sér annt um þá. Þeir
minnast þessarar ljúfu konu með
söknuði.
Margrét var einbeitt kona, hæglát
og mild í viðmóti. Hún var harðdug-
leg og hamhleypa til allra verka.
Æðruleysi, tryggð og trúmennska
voru hennar aðalsmerki.
Góð kona er gengin. Minningin
um hana er björt og hrein. Yfír
ævistarfi hennar hvílir birta og frið-
ur.
Við sendum Arndísi og Ágústi
sem og öðrum aðstandendum hug-
heilar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Margrétar
Ármann.
Katrín og Þórhallur.
Og hvað er að hætta að draga andann ann-
að en að frelsa hann frá frið|ausum öldum
lífsins, svo að hann geti risið upp í mætti
sínum og óptraður leitað á fund guðs síns?
Aðeins sá, sem drekkur af vatni þagnarinn-
ar, mun þekkja hinn volduga söng. Og þeg-
ar þú hefur náð ævitindinum, þá fyrst munt
þú hefja Qallgönguna. Ogþegarjörðin krefst
likama þíns, muntu dansa í fyrsta sinn.
(Kahlil Gibran)
Ástkær amma mín og nafna,
Margét Ármann, andaðist á dvalar-
heimilinu Seljahlíð aðfaranótt 30.
mars. Útför hennar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag, miðvikudaginn
8. apríl
Það fyrsta sem mér kom til hug-
ar er ég heyrði um andlát hennar
var að nú væri hún loksins búin að
hitta afa, sem hún hafði lengi beðið
eftir.
Amma var fædd að Þorbergsstöð-
um í Dalasýslu, dóttir hjónanna
Hólmfríðar Benediktsdóttur og
Björns Magnússonar. Um tvítugs-
aldur fluttist amma suður til
Reykjavíkur til að stunda frekara
nám. Hennar draumur var að vinna
við hjúkrunar- eða kennslustörf.
Hún veiktist stuttu eftir að hún hóf
nám og varð það til þess að úr því
varð ekki. Amma kynntist eigin-
manni sínum, Magnúsi Ármann, í
Reykjavík. Þau giftu sig 23. maí
1942. Amma og afí bjuggu alla sína
tíð eftir það í Reykjavík. Þeim varð
tveggja barna auðið. Börn þeirra
eru Arndís Ármann, gift Birni Kr.
Gunnarssyni, og Ágúst Már Ár-
mann, kvæntur Onnu Maríu Krist-
jánsdóttur. Árið 1947 stofnuðu þau
ásamt Ágústi Ármann, föðurbróður
afa, fyrirtækið Ágúst Ármann hf.
Fyrirtækið var líf þeirra og yndi,
enda unnu þau hörðum höndum í
því þar til heilsu þeirra fór að hraka,
en þá tóku dóttir þeirra, sonur og
tengdabörn við rekstrinum. Amma
var mikil kaupkona og hafði næmt
auga fyrir góðum söluvarningi. í
30 ár stóð hún í innkaupum fyrir
fyrirtækið og er það henni og afa
að þakka hversu vel fyrirtækið dafn-
aði. Amma sagði mér stundum frá
því að ég hafi ekki verið nokkra
mánaða þegar hún hafði mig í vögg-
unni minni inni á skrifstofunni sinni
og annaðist mig ásamt sölustörfun-
um á daginn.
Vegna tíðra innkaupaferða for-
eldra minna erlendis dvaldi ég oft
sem lítil telpa heima hjá afa og
ömmu í Gílsárstekknunij þar sem
ég reyndar bý í dag. Ég, afí og
amma spiluðum nánast daglega
„katsjón" og varð oft mikið fjör um
það hver yrði stigahæstur í það og
það skiptið. Amma var einnig iðin
við að hlýða mér yfir skólabækunar
í barnæsku og hafði ég þann ávana
að þurfa alltaf að standa á höndum
eftir hvern kafla. Mörgum fannst
þetta hálfskrítið, en amma sagði
alltaf að þetta væri mjög gott, því
að nú rynni viskan upp í höfuðið á
mér. Hún hætti ekki fyrr en hún
var orðin viss um að ég kynni náms-
efnið utanbókar.
Amma Magga, eins og ég kallaði
hana, var lítil og nett kona. Hún
var alltaf vel til höfð og var mikið
í mun að vera vel til fara. Hún
klæddist gjaman rauðum lit og með
svarta hárið og sægrænu augun,
fannst mér hún alltaf ákaflega
glæsileg kona. Hún ferðaðist tölu-
vert hvort sem var hérlendis eða
erlendis. Uppáhaldsstaðurinn henn-
ar var þó alltaf Þorbergsstaðir þar
sem hún var borin og barnfædd.
Hún talaði mikið um sveitina sína
og það fólk er þar bjó. Hún hafði
einnig ákaflega gaman af að fara
í veiðiferðir, erida mikil veiðikló. Ég
man eftir nokkrum veiðiferðum þar
sem ég fór með þeim afa og ömmu
ásamt foreidrum mínum. Ég man
ekki eftir neinu skipti þegar amma
fékk ekki flesta laxana.
Amma var mikil hannyrðakona
seinni árin, og útsaumaðar myndir
prýða veggi margra íjölskyldumeð-
lima. Hún var ein sú örlátasta kona
sem ég þekkti. Hún var bæði örlát
á andlega og veraldlega hluti. Hún
var ávallt reiðubúin að rétta hjálpar-
hönd og veit ég um þónokkra sem
hún veitti andlegt skjól er illa bját-
aði á.
Amma Magga hafði næmt auga
fyrir fegurð hvort sem það var í
myndum eða hugsun. Hún hafði
sterka réttlætiskennd og var sjálf-
stæð í skoðunum. Amma Magga var
víðlesin og þrátt fyrir veikindi sín
fylgdist hún alltaf með fréttunum.
Ámma Magga var einnig einstak-
lega trúrækin kona. Hún bað bæn-
irnar sínar á hveiju kvöldi og víða
á heimili hennar mátti fínna myndir
af Jesú Kristi. Það eitt veit ég að
amma Magga kveið ekki dauðanum,
hún trúði svo sterkt á æðri öfl. Það
var hún sem kenndi mér bænirnar
þegar ég var smástelpa. Mörg kvöld-
in lá ég á dýnunni fyrir neðan hjóna-
rúmið þeirra og sagði upphátt með
þeim bænirnar.
í huga ömmu var fjölskyldan allt-
af efst á blaði. Amma og afi voru
einstaklega samhent hjón. Hjóna-
band þeirra var alla tíð byggt á trún-
aði og trausti. í veikindum afa var
amma hans stoð og stytta og vék
aldrei frá honum. Eftir fráfall afa
var stórt skarð í hjarta ömmu. Arn-
dís og Ágúst, börn þeirra ömmu og
afa, bera þess merki að sterk fjöl-
skyldutengsl voru alla tíð innan fjöl-
skyldunnar, því samrýndari systkini
er vart hægt að finna. Amma kenndi
mér margt um lífið og tilveruna og
ég mun stolt bera nafn hennar.
Síðustu ár sín dvaldi hún á dvalar-
heimilinu Seljahlíð. Hún átti við
ólæknandi sjúkdóm að etja og veit
ég að hún er fegin hvíldinni. Ég
þakka ömmu fyrir samfylgdina er
ég kveð hana nú í hinsta sinn og
er ég þess fullviss að henni verður
tekið opnum örmum á himnum. Ég
þakka fyrir allt og allt.
Guð blessi sál elsku ömmu.
Margrét Ármann Björnsdóttir.
35
FJAÐRAGORMAR
ÍÝMSABÍLA
Verð frá: 969.000,-
Greiðslukjör við allra hæfi
Til sýnis núna að Vatnagörðum 24
virka daga kl. 9:00 - 18:00 og
laugardaga kl. 11:00- 15:00.
Nánari upplýsingar í sfma 68 99 00

Lítil gólfþvottavél
fyrir stór gólf!
Mikið úrval af gólfþvottavélum,
bónvélum ræstivögnum,
gólfbónum, nreinsiefnum o.fl.
Hreinlætisróðgjafar RV aðstoða
þig við að finna réttu lausnina.
Líttu við og prófaðu I
Þekking - Úrval - Þjónusta
REKSTRARVÖRUR
Réltarhálsi 2 -110 R.vik. • Sími: 91- 685554
VZterkurog
kJ hagkvæmur
auglýsingamiðill!