Morgunblaðið - 21.08.1992, Page 29

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. ÁGÚST 1992
29
Minning
Snorri Lárusson
Fæddur 28. mai 1903
Dáinn 14. ágúst 1992
Mig langar að minnast með
nokkrum orðum afabróður míns
Snorra Lárussonar er Iést á'Hrafn-
istu 14. ágúst sl. Snorri fæddist á
ísafirði 28. maí 1903 og var sonur
hjónanna Margrétar Benediktsdótt-
ur frá Kirkjubóli í Langadal og Lár-
usar Maríussonar frá Langeyjarnesi
á Skarðsströnd, þau eignuðust ellefu
börn, og eru nú öll látin nema Rann-
veig. Snorri byrjaði ungur að vinna
og fór að stunda sjómennsku með
föður sínum og varð sjómennska
hans ævistarf, aðallega á fískiskip-
um. Hann lenti í ýmsum raunum sem
fylgja sjómennsku, eins og er hann
var um borð í togaranum Hallveigu
Fróðadóttur og eldur kom upp og
sex af skipsfélögunum hans fórust
og flytja þurfti átta á sjúkrahús,
þetta var 7. mars árið 1969. Sjó-
mennsku hætti hann 74 ára gamall,
og vann hann þá ýmis störf í landi.
En ég minnist Snorra frá því að
ég var lítil og kom niður í Pólgötu
8 til Ingólfs afa og Fanneyjar ömmu,
Guðrún
Fædd 8. október 1909
Dáin 16. ágúst 1992
Arni
Fæddur 23. janúar 1908
Dáinn 19. ágúst 1990
Nú er Guðrún amma litla, farin
til Árna afa. Það eru 2 ár síðan afí
dó og það fór stór hluti af ömmu
með honum, enda voru þau búin að
vera saman síðan þau voru ungling-
ar og eignast í kringum 140 afkom-
endur, sem þau voru mjög stolt af
og fylgdust þau vel með þeim öllum.
Amma sagði líka þegar nýtt barn
bættist í hópinn: „það líkist ættinni."
Ég var alltaf mikið hjá ömmu og
afa á sumrin og síðar hvenær sem
færi gafst, það var alltaf yndislegur
tími. Oft fór ég með ömmu í beijamó
og með afa á fótboltaleiki sem ég
hafði nú ekki mikið vit á en bara
það að fá að eiga þessar stundir
með afa og að leiða hann heim veitti
mér mikla ánægju og líka hafði ég
gaman af því þegar við afi sátum
og spiluðum langt fram á kvöld og
alltaf hafði amma kvöldkaffíð tilbúið
þegar við hættum.
Mikil var gleðin hjá okkur Jóa
þegar amma kom í heimsókn til
okkar til Danmerkur, það var henn-
ar fyrsta og eina utanlandsferð. Hún
var sko ekki í vandræðum með
tungumálin hvorki í Danmörku né í
Þýskalandi, hún talaði bara sitt
móðurmál. Hún var mjög ánægð
með ferðina en undir niðri hafði hún
áhyggjur af afa sem var heima. Afi
var orðinn mjög lasinn og hugsaði
en þar átti hann heima áður en hann
fluttist til Reykjavíkur 1961. Snorri
var ekki bara bróðir hans afa heldur
Snorri frændi. Man hve oft ég stóð
við gluggann í herberginu hjá honum
og horfði á vitann sem hann átti er
var í gluggakistunni, er dimmt var
orðið. Þá kom rautt ljós á vitann,
þetta fannst mér baminu alveg stór-
kostlegt.
Aldrei fór Snorri í siglingar til
útlanda nema spyija mig hvað hann
ætti að kaupa fyrir mig, og er mér
minnisstæður gítarinn í leðurtösk-
unni sem hann sendi mér, nú og
bamasaumavélin sem stendur til
skrauts hjá mér nú. Eftir að ég sjálf
eignaðist böm var farið til Snorra
og fannst eldri syni mínum mikið
gaman að sitja og rabba við Snorra
og heyra sögur af sjóferðum hans.
Það vom margar sögumar sem hann
hafði gaman af að segja, og á með-
an var dmkkið ískalt Coca Cola, því
hvergi var kaldara Coca Cola að fá
en hjá honum. Snorri var músíkalsk-
ur og þótti gaman að spila góða
músík. Hann fylgdist með öllu og
var minnugur á flesta hluti. Hann
hún alltaf mjög vel um hann og það
var alveg ótrúlegt hvað hún gat, hún
svona lítil og hann svona stór.
Þegar við svo eignuðumst eldri
dóttur okkar vomm við heldur ekki
í vafa um hvað hún ætti að heita,
Árný Guðrún, eftir þeim báðum sem
okkur þótti vænt um. Og það var
líka Ámý sem þótti það passa betur
að kalla ömmu „ömmu litlu" í stað
langömmu. Elsku mamma og allir
frændur og frænkur, guð blessi ykk-
ur öll.
Með þessum orðum þakka ég
ömmu og afa fyrir allt.
Þórunn og fjölskylda.
kvæntist aldrei né eignaðist börn.
Nú er hann kominn til Ingólfs afa
sem dó í febrúar 1989 og Leifs sem
lést 1990 og veit ég að þeir hafa
tekið vel á móti honum, _því þeir
vom allir svo miklir vinir. Ég þakka
honum fýrir allt sem hann hefur
gert. Elsku pabbi og Rannveig
frænka, ég votta ykkur samúð mína.
Guðbjörg Harðardóttir.
Þeim fækkar óðum, mönnunum
af aldamótakynslóðinni, sem ekki
kunna að gera kröfur til annarra,
en gera eingöngu kröfur til sjálfra
sín.
Frændi minn Snorri var dæmi-
gerður fyrir þessa kynslóð manna.
Ekkert kætti hann meira en vel-
gengni annarra.
Snorri fæddist á ísafirði, sonur
hjónanna Margrétar Benediktsdótt-
ur frá Kirkjubóli í Langadal, ísa-
fjarðardjúpi, og Lárusar Maríusson-
ar frá Langeyjamesi á Skarðsströnd.
Snorri var næstelstur af ellefu systk-
inum og eru þau nú öll látin nema
systir hans Rannveig.
Hann byijaði ungur að stunda
sjómennsku með föður sínum og var
sjómennska hans ævistarf. Hann
vann að ýmsum störfum til sjós,
ýmist sem háseti, matsveinn eða
vélamaður. Snorri starfaði á togar-
anum Hallveigu Fróðadóttur í mars
1969 þegar eldur kom upp í skipinu
og sex manns fómst og átta voru
fluttir á sjúkrahús. Varð hann ekki
samur maður eftir þá eldraun.
Snorri stundaði sjómennsku til 74
ára aldurs og þætti þá ýmsum kom-
ið nóg. Kynni mín af Snorra end-
umýjuðust eftir að hann kom í land
og varð kjallaravörður hjá Veitinga-
húsinu Óðali, þar sem hann var hvers
manns hugljúfí. Snorri setti sinn
svip á mannlífið í miðbænum á þeim
áram og hafa gangstéttar varla ver-
ið jafnoft þrifnar síðan.
Snorri taldi ekki auðæfi sín á ver-
aldlegum hlutum. Kom það skýrt í
ljós núna síðustu ár þegar hann átti
við veikindi að stríða. Þegar ég heim-
sótti hann einhvern tíma og spurði
hvort hann vantaði eitthvað, var
svarið „nei, nei, elskan mín. Ég á
allt af öllu. Ég á útvarp og sjónvarp
og síma, hvað þarf ég að eiga meira?
Snorri dvaldi á DAS í Reykjavík síð-
ustu árin og skal starfsfólki þar
þakkað fyrir umhyggju honum
sýnda, en hann rómaði mjög allan
viðurgjörning og viðmót þar.
Guð blessi minningu Snorra Lár-
ussonar.
Hafsteinn Gilsson.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
TEITUR DANÍELSSON
frá Grímarsstöðum,
Andakfl,
verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju í Saurbæ, Hvalfjarðar-
strönd, laugardaginn 22. ágúst kl. 14.
Dóra Þórðardóttir
og aðrir aðstandendur.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför dóttur okkar,
ÁSTU KRISTJÁNSDÓTTUR.
Nanna Guðmundsdóttir, Kristján Pétursson.
Hjónaminning
Guðrún Jakobsdótt-
ir og Arni Arnason
Armann O. Karls-
son - Minning
Fæddur 9. febrúar 1943
Dáinn 7. ágúst 1992
Mig langar að skrifa nokkur síð-
búin kveðjuorð um fyrrverandi
vinnufélaga minn og verkstjóra Ár-
mann Óskar Karlsson. Við unnum
saman um 10 ára skeið hjá Sjóla-
stöðinni í Hafnarfírði.
Óskar var mjög sterkur persónu-
leiki og víst er að hann gleymist
seint þeim sem honum kynntust.
Óskar var einhver mesti vinnuþjark-
ur sem ég hef kynnst. Hann gerði
miklar kröfur til sín og um leið til
starfsmanna sinna, eins og títt er
um duglega menn. Já, hann Óskar
var sannkallað „hörkutól“. En hið
innra sló stórt og hlýtt hjarta. Óskar
var að eðlisfari mjög kátur og glað-
lyndur maður og alltaf var stutt í
brosið. En stundum gat hann líka
litið út eins og þrumuský, ef því var
að skipta. Vinnudagarnir í frystihús-
unum eru oft á tíðum mjög langir
og erfíðir, alltaf stóð hann þó sína
plikt meðan stætt var og stýrði
vinnslunni með miklum sóma, enda
hafði hann mikinn metnað fyrir fyr-
irtækisins hönd.
Óskar var mikill fjölskyldumaður.
Hann var svo hreykinn af ungu og
fallegu konunni sinni, henni Evu og
börnunum sínum. Tveir elstu synir
hans unnu um tíma í Sjólastöðinni
og voru föður sínum til sóma, dug-
legir og vandaðir ungir menn og
þegar yngri drengirnir voru korna-
börn og við konurnar spurðum hvort
þeir döfnuðu ekki vel, þá ljómaði
Óskar og stoltið leyndi sér ekki. Jú
fyrsta tönnin var komin, fyrstu orð-
in sögð, fyrstu skrefín stigin o.s.frv.
Það er því sárt til þess að hugsa að
hann hafi ekki fengið lengri tíma
hér á jörðu til að njóta þess með
Evu sinni að fá að sjá drengina
þeirra vaxa úr grasi. Óskar barðist
harðri og erfíðri baráttu við krabba-
mein og varð að lokum að lúta í
lægra haldi. En einhvern veginn
fannst okkur alltaf að þessi sterki
og stórbrotni maður næði að yfír-
vinna veikindin, því ekki vantaði
hann bjartsýnina. Því miður varð
reyndin ekki sú.
Svo mikið er víst að Sjólastöðin
verður tómlegri vinnustaður án Ósk-
ars og skarðið sem myndast við frá-
fall hans verður vandfyllt. Nú þegar
komið er að leiðarlokum vil ég þakka
Óskari samstarfið og velviljann til
mín og minna. Við Eggert, Guðrún
Magnúsdóttir, Didda systir og Pétur
sendum samstarfsfólki hans innileg-
ar samúðarkveðjur, því missir þeirra
er mikill.
Elsku Eva, böm og aðrir ástvinir
Óskars, ykkar missir er mestur.
Megi góður Guð styðja ykkur og
styrkja um ókomna framtíð og sefa
sárastu sorgina og söknuðinn. Minn-
ingin um góðan eiginmann, föður
og son lifir.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hólmfríður Zophonías-
dóttir og fjölskylda.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og iangamma,
GUNNBJÖRG STEINSDÓTTIR
frá Miðkrika,
sfðast til heimilis
á Kirkjuhvoli, Hvolhreppi,
verður jarðsungin frá Stórólfshvolskirkju laugardaginn 22. ágúst
kl. 14.00.
Guðmundur Jóhannsson,
Steindór Ágústsson,
Óli Ágústsson, Ásta Jónsdóttir,
Sigurbjörg Dix, Donald Dix,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför eiginmanns míns, föðurokkar, tengdaföður, afa og langafa,
SIGURÐAR MAGNÚSSONAR
skipstjóra,
Norðurvör 1, Grindavík,
fer fram frá Grindavíkurkirkju laugardaginn 22. ágúst kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeir, sem vilja minn-
ast hans, láti Slysavarnafélag íslands njóta þess í þyrlusjóð Stýri-
mannaskólans.
Þórlaug Ólafsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför systur okkar,
GUÐLÍNAR JÓNSDÓTTUR,
Nóatúni 26.
Ágústa Jónsdóttir,
Ingibjörg Jónsdóttir,
Salvör Jónsdóttir,
Jón M. Jónsson.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda vináttu og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
JÓNÍNU R. KRISTJÁNSDÓTTUR,
Erluhólum 4.
Elsa Aðalsteinsdóttir,
Þorsteinn Már Aðalsteinsson, Sigríður S. Rögnvaldsdóttir
og barnabörn.