Morgunblaðið - 22.08.1992, Side 36

36
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. ÁGÚST 1992
/, það er litié gagn c fcssd fyrir miof '—
dttu €kkL eitthi/ab annaJfT v
Þetta er maður konunnar á Má ég biðja um kerti?
númer 7. Kona hans er í
öldunganámi.
HOGNI HREKKVISI
fK**gtutMafcifc
BRÉF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavik - Sími 691100 - Símbréf 691222
Gleymd gnðrækni
Frá Einari Ingva Magnússyni:
SAGT ER að ísland hafi orðið krist-
ið árið þúsund. Af þeim orðum
mætti ætla að hér á landi hafi ver-
ið iðkað guðrækilegt mannlíf í bráð-
um 992 ár. Eitthvað finnst mér þó
skorta á trúrækni í þessu landi þeg-
ar ég les eftirfarandi í fimmtu
Mósebók: „Þú skalt elska Jahve guð
þinn af öllu hjarta þínu og af allri
sálu þinni og af öllum mætti þínum.
Þessi orð sem ég legg fyrir þig í
dag skulu vera þér hugföst, og þú
skalt brýna þau fyrir bömunum
þínum og tala um þau, þegar þú
ert heima og þegar þú ert á ferða-
lagi, þegar þú leggst til hvíldar og
Anægju-
leg nýjung
Frá Þórarni Halldórssyni:
ÞAÐ vakti ánægju mína nú um dag-
inn, er ég sá að byijað er að gefa
út unglingabækur í kiljuformi.
Bókin sem ég sá var heldur ekki
af verri endanum: „Leyndardómar
eyðibíiisins" eftir Einar Þorgríms-
son, höfund sem átti miklum vin-
sældum að fagna fyrir svo sem 20
ámm.
Þá kornungur samdi hann 5 bæk-
ur sem allar nutu mikilla vinsælda,
eins og segir á kiljubaki.
Síðan hvarf þessi ungi höfundur
af sjónvarsviðinu og hefur eftir því
sem ég best veit ekki skrifað neina
bók síðan.
Er það synd, því bækur hans lof-
uðu mjög góðu.
Því miður virðist vera svo í dag
að unglingarnir vilji sem minnst lesa,
nema helst myndabækur með nógu
litlu Iesmáli en mikið af myndum.
Tel ég þetta slæma þróun, ásamt
sífellt tímafrekara sjónvarpsglápi
sem hlýtur að draga verulega úr
eðlilegu ímyndunarafli unglinganna.
Tel ég því þessa nýjung vera svo
sannarlega af hinu góða og hvet
foreldra að ýta undir framtak af
þessu tagi og kaupa bókina. Bókin
er bæði vönduð og ódýr.
ÞÓRARINN HALLDÓRSSON
þegar þú ferð á fætur.“ (6:4-8)
Orð þessi minnti Móse hina fornu
ísraelsmenn á forðum daga, og það
gerði Kristur Jesús, guðssonur
einnig, þegar hann var hér á jörð
fyrir bráðum tvö þúsund árum. All-
an þennan tíma hafa orð þessi stað-
ið í heilagri ritningu. Fyrst í hebr-
esku ritningunum, gamla testa-
mentinu, og síðan í grísku ritning-
unum, eða hinu nýja testamenti.
En orð þessi gleymast í erli dagsins
og fráhvarfsins glaumi. Erfitt er
að koma hinu aumkunarverða
mannkyni í skilning um mikilvægi
daglegrar trúrækni og guðsdýrkun-
ar. Jafnvel innan raða þeirra sem
eiga að fara með guðsþjónustuna,
hefur eitthvað mistekist, og því
hafa sértrúarflokkamir dafnað eins
og gróðurinn blómlegi í góðu ár-
ferði. Ríki guðs er nefnilega ekki
af þessum heimi, og því er siðbótar
þörf með reglulegu millibili.
Manninum ætlar seint að skiljast
að án guðs er hann glataður, vegna
þess, að hann er skapaður til þess
að eiga samfélag við guð. Drottinn
skapaði hann þannig, og gaf honum
forrit til þess að fara eftir, og það
er að finna í Bibíunni. Þar er lög
lífsins að finna, leiðbeiningar til
sáluhjálpar. Eins og segir í tuttug-
asta og fjórða versi, sjötta kapítula
fimmtu Mósebókar: „Drottinn bauð
oss að halda öll þessi lög, með því
að óttast Drottin, Guð vorn, svo að
oss mætti vegna vel alla daga og
lífí halda.“
EINAR INGVI MAGNÚSSON,
Heiðargerði 35, Reykjavík
HEILRÆÐI
SLYSAVARNAFÉLAGÍSLANDS
RAUÐI KROSS ÍSLANDS
Víkverji skrifar
*
Isíðustu Pressu mátti lesa ein-
kennilega klausu um óánægju
sumarbúastaðaeigenda við Elliða-
vatn með byggingarframkvæmdir
sjónglerjafræðings af erlendum
uppruna en sem lengi hefur verið
búsettur hér á landi, við sumarbú-
stað sinn við vatnið. Maðurinn á
að hafa hlaðið voldugan gijótgarð
nokkuð út í vatnið og að auki
strengt vírgirðingu eftir honum
endilöngum sem gerði fólki ómögu-
legt að ganga hringinn í kringum
vatnið. Síðan segir í Pressunni:
„Sumir sem þarna hafa rekið sig á
fyrirstöðu hafa spurt sig hvort þetta
sé það sem koma skal ef við göngum
í EB og útlendingar fara að setjast
hér að í meira mæli en áður...“
Víkveija þykir með ólíkindum að
rekast á skrif af þessu tagi í íslensk-
um ijölmiðli, þar sem beinlínis er
alið á útlendingahatri og áþekkum
fordómum.
Samstarfskona Víkveija fór sl.
laugardag með börn sín tvö í
Kolaportið. Mikið var um að vera
á þessum helsta markaði borgarinn-
ar eins og venjulega og meðal ann-
ars var á einum stað boðið upp á
svokallaða lukkupakka. Börnin
vildu óð og uppvæg freista gæfunn-
ar, svo að móðirinn varð að láta
undan þeim og kaupa pakka handa
þeim hvoru um sig. Móðurinni brá
hins vegar í brún þegar annað barn-
ið opnaði pakkann sinn og í ljós
komu staflar af klámblöðum, enda
átti hún fullt í fangi með að sann-
færa bamið um að innihaldið ætti
ekkert erindi við börn. Kann hún
forsvarsmönnum lukkupakkatom-
bólunnar litlar þakkir fyrir og þeir
Kolaportsmenn hljóta að sjá sóma
sinn í að aðgæta hvað á boðstólum
er á markaðinum því Kolaportið er
að stærstum hluta markaður sem
sóttur er af fjölskyldufólki, einatt
til að stytta ungviðinu stundir.
Varla hafa nokkrir fjölmiðla-
menn verið markaðssettir
með ámóta lúðrablæstri og félag-
arnir Tveir með öllu sem fara ham-
fömm á Bylgjunni. Hér er ekki
ætlunin að amast við þættinum eða
markaðssetningunni á honum. Hitt
fer óskaplega í taugarnar á Vík-
veija að þegar tönnlast er á auglýs-
ingum um þá félagana bæði í út-
varpi og sjónvarpi, skuli Tveir með
öllu ekki vera látnir fallbeygjast
eins og vera ber. Það er afar an-
kannalegt að heyra setningar eins
og: „Komum öll og sjáum Tveir
með öllu í teygjustökkinu!" eða eitt-
hvað álíka. Það er hægðarleikur að
fallbeygja Tvo með öllu á góðri og
gildri íslensku, og fjölmiðillinn sem
er með þá félaga á mála hlýtur að
sjá sóma sinn í því að misþyrma
ekki málvitund fólks með þessum
hætti.