Morgunblaðið - 25.11.1992, Blaðsíða 36

m
MPRGUNBUAÐIP MIÐyiKUDAGUK 2ý. NÓyftMBÉR, 199?
Axel Þorkelsson
skipstjóri - Minning’
Fæddur 25. nóvember 1920
Dáinn 17. nóvember 1992
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast elsku afa míns, Axels
Þorkelssonar, sem fallinn er frá.
Afí er stór hluti af bemskuminning-
um mínum. Við eigum að baki sam-
an ótal sundferðir, útilegur og
skondin uppátæki. Ég mun alltaf
muna eftir afa sem fjörugum og
skemmtilegum manni sem ávallt
var reiðubúinn að gera hvað sem
var fyrir alla. Það er erfítt að hugsa
til þess að samvistum okkar í þessu
lífí sé lokið. Ég hugga mig við að
nú líður honum vel og í fyllingu
tímans munum við hittast aftur.
Minningin um hlýjan, traustan og
yndislegan mann mun ljóma í hjört-
um okkar sem eftir stöndum.
Nú hverfí oss sviðinn úr sárum
og sjatni öll beiskja í tárum
því dauðinn til lífsins oss leiðir,
qá, lausnarinn brautina greiðir.
(S.T. - Sbj.E.)
Guðmunda Kristjánsdóttir.
Hinn 17. nóvember sl. lést í Land-
spítalanum Axel A. Þorkelsson, til
heimilis í Unufelli 31 Reykjavík,
eftir tiltölulega stutta baráttu við
skæðan sjúkdóm.
Axel var fæddur og uppalinn á
Siglufírði. Ungur að árum gerðist
hann sjómaður á fískiskipum og
vann sem háseti, stýrimaður og
skipstjóri. Hann starfaði við þann
atvinnuveg mikinn hluta af starfs-
ævi sinnar. Eftir að hann hætíú á
sjónum vann hann mörg ár hjá ís-
biminum í Reykjavík. Rúmlega sex-
tugur kom hann til starfa hjá Osta-.
og smjörsölunni sf. og vann þar sín
seinustu starfsár þar til hann hætti
störfum 70 ára.
Axel var einstaklega Ijúfur mað-
ur á vinnustað, framúrskarandi
duglegur og samviskusamur og
hvers manns hugljúfí.
Ég minnist þess þegar Axel sagði
mér að hann mundi hætta að vinna
þegar hann yrði sjötugur. Mér
fannst að elli væri eitthvað sem
alls ekki gæti átt við hann. Þótt
hann væri með þeim elstu í hópnum
þá var hann oftast mesti strákur-
inn, það fylgdi honum svo mikið
fjör og lífskraftur. Þegar eitthvað
átti að gera utan vinnutíma, fara í
ferðalag eða gönguferð þá var Axel
oftast fyrstur að skrá sig sem þátt-
takanda.
Axel var mikill íþróttamaður þótt
hann tæki ekki þátt í keppni. Ég
veit að gestir Sundhallarinnar muna
hann þegar hann stundaði dýfíngar
og fór heljarstökk af brettunum,
kominn hátt á sjötugsaldur. Hann
var einnig góður skíðamaður og
skautasvellið í Laugardal stundaði
hann mikið eftir að það tók til
starfa. Veturinn sem hann hætti
að vinna fór hann næstum daglega
á skauta, ég er þakklátur-fyrir að
hafa átt þess kost að eiga með
honum margar stundir á skautum
því þær verða alveg ógleymanlegar.
En það er skákíþróttin sem við
vinnufélagar hans margir munum
minnast hans helst fyrir. Axel var
mjög góður skákmaður og tók þátt
í mörgum mótum hjá Taflfélagi
Reykjavíkur, eftir að hann hætti á
sjónum. Það var alltaf jafn gaman
að tefla við Axel, þar var aldrei
nein lognmolla, heldur logaði allt í
leikfléttum. Hann kenndi okkur það
að leikurinn sem slíkur er það sem
skiptir máli, ekki hver vinnur eða
tapar, því hann æðraðist aldrei yfír
ósigri eða miklaðist yfír sigri, sem
er aðalsmerki hins sanna íþrótta-
manns.
Fyrir nokkrum árum fórum við
nokkrir vinnufélagar ásamt fleirum
á skákmót norrænna samvinnu-
starfsmanna í Kaupmannahöfn og
var Axel með í þeim hóp. Það er
óhætt að segja að hann vakti at-
hygli fyrir skemmtilegan skákstíl,
það var alltaf fullt af áhorfendum
í kringum borðið hjá honum. Hann
var líka sá eini af íslendingunum
sem komst á verðlaunapall í þeirri
ferð, þótt hann væri langelstur að
árum.
Við vinnufélagar Axels söknuð-
um hans þegar hann hætti störfum
en hann kom oft við og tók nokkr-
ar hraðskákir í kaffitímanum, allt
fram undir það að hann fór á sjúkra-
hús í haust. Við söknum hans núna
þegar hann er farinn fyrir fullt og
allt.
Að lokum vil ég þakka honum
samverustundimar og góðar minn-
ingar.
+
Elskuleg systir og mágkona,
HULDA LAURANTZON (FÆDD BENEDIKTSDÓTTIR),
lést í sjúkrahúsi í Osló 23. nóvember.
Geirlaug Benediktsdóttir,
Regína Benediktsdóttir, Baldur Jónsson.
Móðir okkar,
INGIBJÖRG ÚLFARSDÓTTIR,
Njálsgötu 85,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 26. nóvember
kl. 13.30.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ásta Nína Sigurðardóttir,
Bragi Hrafn Sigurðsson.
+
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
AXEL ÞORKELSSON,
Unufelli 31,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag, miðvikudaginn
25. nóvember, kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhanna Axelsdóttir, Kristján ingimundarson,
Axel Axeisson, Eva Pétursdóttir,
Valdimar Axelsson, Anna Ágústsdóttir,
Tryggvi Axelsson, Ingibjörg Baldursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Bömum hans og íjölskyldum
þeirra sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur.
Finnur Kr. Finnsson.
Það koma margar minningar upp
í huga minn er ég minnist vinar
míns um langa tíð, Axels Þorkels-
sonar. Fyrst kynntíst ég Axel vest-
ur á fjörðum, er hann var þar skip-
stjóri. Vegna starfs okkar var náið
samband og góð samvinna okkar á
milli í nokkur ár meðan hann var
fyrir vestan. Hann reyndist okkur
góður drengur í orðsins fyllstu
merkingu. Hann kom vel að sér
fólki og var allra vinur. Útgerð sinni
var hann hollráður og fór vel með
skip og veiðarfæri svo til fyrirmynd-
ar var.
Einnig vissi ég að hann var mjög
vel látinn af skipsfélögum sínum.
Þetta var á árunum eftir 1960. Síð-
an líða nokkur ár þar til við hitt-
umst aftur, þá á stigapalli í Unu-
felli'31, vomm við þá orðnir andbýl-
ingar án þess að vita af því fyrir
og fluttir inn með fjölskyldur okk-
ar, Axel með konu sinni, Jónínu
Hansen og bömum þeirra hjóna.
Þá var Axel stýrimaður á skipum
ísbjamarins og þar veit ég að hann
átti traust húsbænda sinna. Síðustu
ár var Axel starfsmaður í Osta- og
smjörsölunni og þar undi hann sér
vel og bar öllum þar góða sögu.
Og ef að líkum lætur hefur hann
ekki legið á liði sínu sem landverka-
maður fremur en sem sjómaður.
Hann var oft langdvölum frá
heimili sínu og þá reyndi á húsmóð-
urina að stjóma liði sínu, myndar-
legum og vel gefnum unglingum,
en elstu bömin voru þá flogin úr
hreiðrinu. Jónína var mesta myndar
húsmóðir og góð sínu fólki og okk-
ur reyndist hún góður nágranni.
En hún dó fyrir aldur fram aðeins
54 ára. Líf þeirra hjóna var ekki
alltaf dans á rósum. Tvo syni sína
misstu þau um svipað leyti, unga
og efnilega menn. Þetta var fjöl-
skyldunni erfitt en öll él birtir upp
um síðir. Og Axel var ólíklegasti
maður til að gefast upp. Hann var
sannkallað karlmenni til orðs og
æðis og fjölskyldu sinni einstaklega
nærgætinn og góður. Þá ekki síst
bamabömunum, sem hann bar á
höndum sér. Fór með þau á skauta
og skíði og fleira svo til fyrirmynd-
ar var. Enda var maðurinn íþrótta-
maður góður og stundaði meðal
annars sund og þar urðum við félag-
ar og gengum saman út í Breið-
holtslaug á hveijum morgni eftir
að við urðum eldri borgarar. Dýf-
ingar vom hans uppáhald og þær
stundaði hann í Sundhöllinni og fór
af hæsta palli á alla vegu öðmm
til undranar og ánægju, þar var
hann fær. Þá var hann taflmaður
góður og vann til verðlauna á skák-
mótum og öllum þótti gaman að
tefla við hann, enda maðurinn þægi-
legur í öllu viðmóti. Hann tók allt
alvarlega bæði leik og starf, enda
starfsamur og forkur til allra verka,
trúr húsbændum og vinur félaga
sinna. Við hjónin þökkum Jónínu
og Axel og bömum þeirra góða
samvera á þessum stigapalli. Þar
þótti öllum vænt hvort um annað.
Ég bið guð að blessa fjölskyldu
Axels og þá sérstaklega háaldraða
tengdamóður hans, Margréti, sem
horfír á eftir góðum og umhyggju-
sömum tengdasyni. Hvíli Axel minn
Ertidrykkjur
(ilæsileg kaffi-
hlaöborð íiillegir
salir og ííijög
'göð þjóniista.
Upplýsingar
ísínia22322
FLUGLEIÐIR
léTEL LOFTLÉIIIR
í friði. Innilegustu samúðarkveðjur
sendum við hjónin börnum Axels
og íjölskyldum þeirra;
Hjálmar Ágústsson.
Bezt er að ganga
til búðar hress og glaður,
þó byrðin sé þung
og erfítt að vera maður.
Til átaka brestur mig
afl við brimið og strauminn, -
en engirm tekur frá mér
síðasta drauminn.
(Davíð Stefánsson)
Bróðir minn Axel Þorkelsson lést
eftir skamma sjúkdómslegu 17.
nóvember síðastliðinn. Ég ætla að
minnast hans í nokkrum orðum.
Axel fæddist 25. nóvember árið
1920 á Siglufírði. Hann var fímmta
bam af þrettán í bamahópi foreldra
okkar, þeirra Þorkels Svarfdals Sig-
uijónssonar, sjómanns, og Jóhönnu
Kristjánsdóttur, sem bæði eru látin.
Axel lauk gagnfræðaprófi frá
gagnfræðaskóla Siglufjarðar árið
1935, þá fímmtán ára gamall.
Næstu tíu árin stundaði hann sjó-
mennsku á síldar og fískiskipum.
Hann settist á skólabekk í Sjó-
mannaskóla Reykjavíkur og lauk
þaðan skipstjóraprófí árið 1947.
Axel giftist árið 1948 Jónínu Han-
sen sem nú er látin. Þeim fæddust
sex böm. Jóhanna Margrét, röntg-
entæknir búsett í Kópavogi, Níls
Þorkell, látinn, Axel, bókari á Siglu-
fírði, Garðar, látinn, Valdimar, bók-
ari hjá Akraneskaupstað og
Tryggvi, lögfræðingur hjá EFTA í
Brassel.
Axel var stýrimaður og skipstjóri
á toguram og ýmsum smærri skip-
um lengstan hluta starfsævi sinnar.
Hann var eftirsóttur til starfa enda
þótti hann hörkuduglegur. Hann
kom í land árið 1976 meðal annars
til að geta átt fleiri samverustundir
með fjölskyldu sinni. Eftir að Axel
hætti á sjónum hóf hann störf hjá
ísbiminum við afgreiðslu íss til
skipa. Þetta var erilsamt starf enda
þurfti að vera hægt að ná f Axel
jafnt að nóttu sem degi. Síðustu
starfsárin var hann verkstjóri hjá
Osta- og smjörsölunni.
Kynni okkar Axels urðu nánari
eftir að hann hætti á sjónum. Hann
varð ekkjumaður árið 1979 og gerð-
ist þá virkur í félagslífí. Hann spil-
aði brids, var góður skákmaður og
stundaði sund af mikklu kappi.
Axel var mikill fjölskyldumaður og
vildi allt fyrir ættingja sína gera.
Við minnumst ánægjulegra stunda
við tijárækt og framkvæmdir við
bústað okkar í Þrastaskógi. Hann
var einstaklega iðinn og lét ekki
sitt eftir liggja ef hjálparhönd vant-
aði við verkefni innan fjölskyldunn-
ar.
Scrfi'æðingar
í hlóinuslii'cylingTiin
viú öll (a'kila'i i
Skólavöróustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
Við þökkum góðum bróður sam-
fylgdina og vottum nánustu að-
standendum innilega samúð.
Kristján Þorkelsson.
Hvert helst sem lífsins bára ber
er bátnum hingað rennt
í sínum stafni situr hver
og sjá, þeir hafa lent.
(Grimur Thomsen)
Við minnumst Axels Þorkelsson-
ar skipstjóra sem er kominn á leið-
arenda af hafí lífsins, þar sem hver
er í sínum báti. Þar fá sumir harð-
an barning aðrir ljúfan byr. Einn
fer út í lengstu legur, annar leitar
skammt. Að lokum er þó hlutur
þeirra svipaður, „Þeir hvílast báðir
jafnt“ segir skáldið.
Axel fæddist á Siglufírði. For-
eldrar hans vora Þorkell Svarfdal
Sigurðsson sjómaður og Jóhanna
Kristjánsdóttir húsmóðir. Hann var
fímmti í röð 13 systkina. Faðirinn
dó frá þessum stóra bamahópi,
þegar Axel var kornungur. Eftir
þetta áfall hefur legið mikið við að
enginn lægi á liði sínu. Þetta hefur
vafalaust mótað hann í öllu við-
horfi til lífsins. Óbilandi dugnaður
og ósérhlífni var aðalsmerki Axels.
Axel kvæntist Jónínu Hansen og
eignuðust þau sex börn: Jóhanna
Margrét röntgentæknir, Nils Þor-
kell sjómaður (dáinn), Axel Jóhann
skrifstofumaður, Garðar húsgagna-
smiður (dáinn), Valdimar skrif-
stofumaður og Tryggvi lögfræðing-
ur.
Axel stundaði nám við Sjó-
mannaskólann í Reykjavík 1945-
1947 og lauk þar skipstjóraprófi.
Hann var skipstjóri og stýrimaður
frá 1947-1976 og var seinast á tog-
uram ísbjamarins í Reykjavík. Eft-
ir að hann fór í land vann hann
einnig hjá því fyrirtæki.
Skipstjóm á togurum á hafinu
umhverfis íslands er ekki allra
meðfæri. Þar hefur margur góður
drengurinn látið lífíð þar sem
„Vögguljóð söng þeim síðast sval-
kaldur norðanblær“. En Axel stýrði
skipi sínu heilu í höfn eftir 30 ára
fangbrögð við Ægi.
Seinustu ár starfsferils síns vann
hann í Osta- og smjörsölunni og
kynntist ég honum þar.
Axel tók mikinn þátt í öllu félags-
lífí á staðnum svo sem taflmennsku
enda ágætur skákmaður og tefldi
oft á vegum fyrirtækisins. Líkam-
legt atgervi var mikið. Hann stund-
aði sund af miklu kappi og þar á
meðal dýfíngar sem vöktu mikla
athygli og sýndi sjónvarpið eitt sinn
smáþátt af honum frá sundlaug í
Hveragerði þar sem það vakti furðu
að maður um sjötugt skyldi sýna
þessa fæmi.
Axel var hörkuduglegur starfs-
mnaður og dró hvergi af þau átta
ár sem hann vann hjá Osta- og
smjörsölunni og má víst segja að
hið seinasta handtak hans var í
engu slakara en hið fyrsta sem
hann vann þar.
Ættingjum sínum var Axel
tengdur sterkum böndum og vildi
allt fyrir þá gera. Ég fer nærri um
hvað þeir hafa misst. Ég votta þeim
öllum samúð mína.
Blessuð sé minning Axels Þor-
kelssonar.
Valgeir Þormar.
í dag, 25. nóvember, verður gerð
útför föður okkar og afa, Axels
Aðalsteins Þorkelssonar, sem lést
17. nóvember síðastliðinn, eftir
skamma en stranga baráttu við
erfíðan sjúkdóm.
Axel var fæddur 25. nóvember
1920 á Siglufirði, sonur hjónanna
Þorkels K. Sigurðssonar og Jó-
hönnu G. Kristjánsdóttur, sem bæði
eru látin. Systkini Axels era: Ele-
nóra, f. 5. apríl 1911, d. 14. júní
1976; Sigurpáll, f. 27. júlí 1914;
Kristján, f. 29. júní 1917; Margrét,
f. 12. október 1918; Albert, f. 29.
ágúst 1922; Sigurður, f. 22. febrúar
1924; Júlíus, f. 1. júlí 1925; Hans-
ína, f. 22. apríl 1927; Hilmar, f.
13. október 1928; Sigríður Inga, f.
8. ágúst 1930; Elísabet, f. 21. júlí
1932 og Jóhanna Aðalbjörg, f. 11.
nóvember 1933.
Axel kvæntist Jónínu Soffíu
Hansen 30. október 1948, f. 8. des-