Morgunblaðið - 08.01.1993, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. JANÚAR 1993
33
uðust þau fjögur börn, auk þess
sem Þorlákur átti áður einn son.
Þorkell, fæddur 30. mars 1897,
dáinn 7. desember 1954, bóndi í
Víðinesi, síðar næturvörður í
Reykjavík, kvæntur Maríu Finn-
björnsdóttur og áttu þau einn son.
Svanlaug, fædd 16. desember
1898, dáin 30. júní 1966, hús-
freyja í Reykjavík, gift Jóni Þor-
björnssyni, fyrrum sjómanni og
áttu þau 3 börn. Gréta, fædd 22.
janúar 1901, húsfreyja í Reykjavík,
gift Jónasi Karli Jósteinssyni, yfir-
kennara og skrifstofumanni og
eiga þau tvö börn. Kristján Karl,
fæddur 14. nóvember 1902, dáinn
26. maí 1977, prentari í Reykjavík,
ókvæntur, átti einn son. Benedikt,
fæddur 8. mars 1904, bóndi í Álfs-
nesi og víðar, ókvæntur og barn-
laus. Birgir fæddur 14. september
1905, dáinn 27. október 1981,
jámsmíðameistari í Kópavogi,
kvæntur Lilju Guðbjörgu Jóhann-
esdóttur og áttu þau tvo syni. ísa-
fold, fædd 22. maí 1906, húsfreyja
í Reykjavík, gift Jóhanni Péturs-
syni, kennara og ráðunaut, og eiga
þau tvær dætur. Guðrún, fædd 8.
desember 1908, dáin 12. janúar
1991, húsfreyja í Smárahvammi í
Kópavogi, gift Kristjáni Steindóri
ísakssyni bónda og áttu þau fimm
börn. Fanney Dagmar, fædd 22.
desember 1909, húsfreyja í
Reykjavík, gift Friðriki Garðari
Jónssyni lögregluþjóni og eiga þau
þijú börn. Dagmar, fædd 29. maí
1911, dáin 7. febrúar 1912. Vem-
harður, fæddur 19. september
1912, dáinn 29. júlí 1985, lögreglu-
maður, síðar þingvörður, búsettur
í Kópavogi, fyrri kona hans var
Nanna Magnúsdóttir og áttu þau
þrjú börn. Seinni kona hans var
Vilhelmína Bergþóra Þorvaldsdótt-
ir, lögreglukona og kennari, og
áttu þau tvær dætur. Helga, fædd
19. nóvember 1913, dáin 27. jan-
úar 1989, húsfreyja í Reykjavík.
Hún var gift Karli Ottó Runólfs-
syni tónskáldi og áttu þau tvö börn.
Síðar bjó hún með Guðmundi
Kristni Halldórssyni, húsgagna-
smiði. Jóna, fædd 9. ágúst 1915,
dáin 3. júní 1989, húsfreyja á
Ásum í Stafholtstungum, gift Jó-
hannesi Ólafssyni garðyrkjubónda
og áttu þau fimm börn.
hætti. Þessi fallega kona var hon-
um og heimili þeirra hjóna dýr-
mætur gimsteinn, sem aldrei má
gleymast. Þau hjónin eignuðust
þijú börn, en þau eru María, hfr.
í Vogum í Keiduhverfi, Sigurður,
lögreglumaður í Reykjavík og
Hjalti Þórarinn, forstöðumaður
Safnahúss og Héraðsskjalasafns
Skagfirðinga á Sauðárkróki.
Leiðir okkar Páls Sigurðssonar
lágu fyrst saman á haustdögum
1936, er við hófum nám í íþrótta-
skóla Björns_ Jakobssonar á
Laugarvatni. Á þeim tíma var á
héraðsskólunum fólk á misjöfnum
aldri í sama bekk, allt frá 15 ára
og upp í 30 ára. Svo var einnig
um íþróttaskólann að þessu sinni.
Við vorum aðeins fjögur í skólan-
um og var aldursmunur á þeim
elsta og yngsta 14 ár. Elstur var
Páll, 32 ára. Hann gekk ákveðn-
ari skrefum til þessa náms en við
hin, búinn að kenna við Hólaskóla
í nokkur ár og stundaði námið til
þess að afla sér réttinda til starfs-
ins áfram. Hann hafði einnig áður
stofnað sitt eigið heimili, átti konu
og barn norður í Skagafirði og
annað barn þeirra hjóna fæddist
síðla þessa vetrar. Hann var kjöl-
festan í þessum fámenna hópi
nemenda Iþróttaskólans, reyndur
og ráðsettur en tók þó á hógværan
hátt þátt í öllum okkar ærslum
og gamanmálum. Hann var þrátt
fyrir aldursmunmn fullkomlega
„einn af okkur“. Á þeim tímamót-
um, sem nú eru, viljum við þijú
þakka honum fyrir samverustund-
irnar í skólanum fyrir 55 árum
og aðrar, sem síðar hafa gefist,
( og flytja Önnu konu hans, börnum
þeirra og skyldmennum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þegar ég nokkrum árum síðar
fluttist norður í Skagafjörð lágu
Ottó A. Magnús-
son - Aldarminnmg
Þórður frændi var heimagangur
á heimili foreldra minna alla tíð.
Hann var ekki allra og hafði
ákveðnar og oft óhagganlegar
skoðanir á hlutunum, en þeir sem
náðu trausti hans, eignuðust góðan
vin.
Ég var ein fárra útvaldra í þeim
hópi. Við vorum ekki alltaf sam-
mála um alla hluti, en við sögðum
umbúðalaust okkar meiningu og
stóðum alltaf sátt eftir. Á vináttu
okkar bar aldrei skugga..
Helstu áhugamál Þórðar voru
ljósmyndun, ferðalög og bókagr-
úsk. Á ferðalögum sínum tók hann
mikið af ljósmyndum og sérstak-
lega var honum annt um að mynda
æskustöðvar sínar á Kjalarnesinu.
Mikla ástríðu hafði hann á bók-
um og safnaði hvers kyns bókum
um þjóðleg fræði.
Áhugi hans á bókum og ætt-
fræði snerti áhugasvið mitt og átt-
um við margar góðar stundir í slík-
um grúskhugleiðingum.
Ekki hafði ég sama áhugann á
öllum hans áhugamálum. Hann var
mikill fjallgöngugarpur. í eina
slíka ferð gat hann dregið mig, en
ég þóttist góð að komast lifandi
úr þeirri ferð. Hann blés ekki úr
nös enda alvanur slíkum ferðum.
Þórður var framan af ævi kaupa-
maður vítt og breitt um landið,
einnig vann hann alls konar verka-
mannavinnu hér í Reykjavík. Hann
lenti í slysi, sem olli því að hann
gat ekki unnið erfiðisvinnu. Eftir
það starfaði Þórður sem nætúr-
vörður hjá Sjónvarpinu frá því það
hóf göngu sína og var þar í tutt-
ugu ár. Er mér kunnugt um, að
það starf hafi hann rækt af mik-
illi samviskusemi. Pálína Oddsdótt-
ir skrifstofustjóri reyndist honum
sem besti vinur og kunni hann vel
að meta það.
Þórður kvæntist ekki, en hann
eignaðist son, Sigurgeir, fæddur
16. júlí 1964. Það var honum mik-
ill missir er einkasonur hans lést
16. febrúar 1987.
Að leiðarlokum óska ég frænda
mínum góðrar heimkomu, þar sem
sonur, foreldrar og systkini taka
áreiðanlega vel á móti honum.
Minning um góðan vin lifír.
Hafí hann þökk fyrir allt og allt.
Þorbjörg Kristjánsdóttir.
Fæddur 8. janúar 1893
Dáinn 14. september 1984
I dag eru hundrað ár liðin frá
fæðingu merkismanns, Ottós Arn-
alds Magnússonar. Hann var þýsk-
ur gyðingur að uppruna og fæddist
og ólst upp í Leipzig. Vegna upp-
runa síns lá fyrir honum að upplifa
þá þjóðarógæfu sem fylgdi Þýska-
landi Hitlers. Nasistar handsömuðu
hann 1938 og sendu í hinar ill-
ræmdu Buehenwaldfangabúðir.
Ólíkt flestum þeirra sem þangað
lentu, slapp hann þaðan tæpu ári
síðar og yfirgaf föðurland sitt,
hremmdur og skemmdur, eftir
ömurlega og ómannúðlega meðferð
landa sinna. Stefnan var tekin
norður á bóginn og kom hann til
íslands haustið 1939.
Skömmu síðar fékk hann vinnu
sem fjósamaður norður í landi og
sagði Ottó seinna um komu sína í
íslenska sveitasælu, að þá væri sem
hefði himinn sig höndum tekið.
Hann undi glaður við sitt, fékk
góðan íslenskan mat að borða og
náði heilsu aftur, en hafði verið lítt
annað en skinn og bein í upphafi.
Eftir stríðslok gat Ottó farið að
stunda starf, sem hentaði hæfileik-
um og kunnáttu hans, því hann var
mikið menntaður og fróður um
margt hér í heimi. Þetta starf var
einkakennsla og veitti hann leið-
sögn í ótrúlega mörgum greinum.
Ottó var doktor í jarðfræði og
kenndi um tíma við háskólann í
Leipzig. Hann var mikill vísinda-
maður og var í raun synd að hann
skyldi ekki fá starf við Háskóla
íslands eða við einhveija stofnun,
sem hefði gert honum kleift að
stunda jarðfræðirannsóknir á ís-
landi.
Sjálfsbjargarviðleitni Ottós varð
hins vegar til þess að hann ákvað
að reyna fyrir sér í kennslu heima
hjá sér og hefur hann ugglaust
ekki gert sér í hugarlund hve mik-
ið starf beið hans, því að framund-
an var kennsla í tæp fjörutíu ár
og nemendur munu hafa skipt þús-
undum. En hvaða greinar kenndi
hann? Nánast flestar raungreinar
sem hugsast getur og mörg tungu-
mál. Má þar nefna stærðfræði,
eðlisfræði, efnafræði, íslenska,
málfræði, þýsku, ensku, frönsku,
spönsku, dönsku o.fl. Ýmsar aðrar
greinar hefði Ottó getað kennt, ef
grundvöllur hefði verið fyrir þeim,
en áðurnefnd fög voru eflaust vin-
sælust. Auk þess hafði hann tónlist-
arhæfíleika og unni góðri tónlist,
enda fæddur og uppalinn í Leipzig,
eins og áður sagði, þar sem Bach
og aðrir tónsnillingar eru í háveg-
um hafðir.
Það var einmitt á heimili Ottós,
að ég varð þeirrar gleði aðnjótandi
að kynnast honum. Við vorum ná-
grannar og eftir að hann hafði
kennt mér um tíma varð á milli
okkar gott samband. Ottó fékk mér
í hendur drög að ævisögu sinni, sem
hann var farinn að rita á íslensku,
og bað mig að líta á hvort betur
mætti fara máli. Er skemmst frá
að segja að Ottó ritaði íslenskt mál
óaðfinnanlega hvað varðaði mál-
fræði og stafsetningu. Hvað málfar
snerti mátti benda á eitt og annað,
en gæði málfars eru gjarnan álita-
mál og oftast ekki unnt að tala um
rétt eða rangt í þeim efnum. Mér
var heiður og ánægja að því að
mega lesa þetta og lesning sú var
fróðleg. Eftir því sem ég best veit,
tókst Ottó ekki að ljúka endurminn-
ingum sínum og er það miður.
Þá er fundum okkar bar saman
var rætt um heima og geima. Ég
dáðist að víðtækri þekkingu hans
á mönnum og málefnum og óhætt
er að segja að hann hafði verið
djúpvitur.
Ottó hlaut íslenskt ríkisfang
1950 og varð hann þá að breyta
hinu rétta nafni sínu, Weg (Otto
Weg). En ekki fannst mér lagalega
hliðin á því máli skipta hann mestu,
því ég skynjaði hann sem sannan
íslending. Hann unni mjög landi
og þjóð, hafði lesið ósköpin öll af
íslenskum bókum, allt frá íslend-
ingasögum til nútímabókmennta.
Hann var vel að sér í íslenskum
kveðskap og kynnti sér ýmiss vís-
indarit. Þannig þekkti hann t.d. vel
til starfsbróður síns Helga Pjet-
urss, sem var doktor í jarðfræði
eins og Ottó. Helgi var að hans
dómi merkilegasti jarðfræðingur
íslands fyrr og síðar og fannst
Ottó leitt, að Helgi skyldi ekki njóta
meiri virðingar fyrir starf sitt.
Einnig kynnti hann sér hina ís-
lensku heimspeki dr. Helga um líf
í alheimi og lífssamband hnatta
millum og fannst hún merkileg.
Fleiri dæmi mætti taka.
Sumir spakir menn segja að eng-
in tilviljun sé hér í heimi. Erfitt er
um það að fullyrða, en víst vildi
það skemmtilega til, að leiðir okkar
Ottós næðu saman, því að eftir að
Ottó dó, kom í minn hlut að sækja
til föðurlands hans. Hef ég dvalið
þar mikið síðan og sér ekki fyrir
endann á þeirri dvöl.
Ottó Arnaldur Magnússon kom
sem gestur til Fróns fyrir löngu
síðan. Eflaust hefur hann ekki
ætlað sér að setjast hér að í upp-
hafi, en sú varð raunin. Hann var
Islendingur, mér liggur við að segja
í húð og hár og hann var mjög
þakklátur fyrir það. íslendingar
geta verið enn fegnari að hafa
fengið þennan afar merkilega, hóg-
væra mann í sínar raðir því að viska
hans, lífsreynsla og menningarleg-
ur bakgrunnur varð til þess að lita
það sem fyrir var og gleðja marga
í þekkingarleit.
Ragnar Gunnarsson.
leiðir okkar Páls saman á ný,
bæði í félagsmálum og daglegu
lífi. Við vorum prófdómarar hver
hjá öðrum og endurnýjuðum okkar
vinsemd. í ferðum til Hóla kom
ég til þeirra hjónanna í gamla
bæinn á Hólum, sem nú er varð-
veittur sem safngripur, en þau
voru ásamt börnum sínum síðustu
íbúarnir í þessum gamla bæ. Þar
var allt fínt og fágað og bar íbúun-
um vitni um fagurt mannlíf og
umhverfi þrátt fyrir fátæklegan
og foman búnað. Nú er „öldin
önnur“ í búnaði öllum og aðstöðu.
Eftir að þau Páll og Anna flutt-
ust til Sauðárkróks hófust á ný
nánari samskipti okkar í milli. Síð-
ari árin áttum við oft samleið í
spilastundir í Safnaðarheimilinu
og á samkomur eldri bæjarbúa og
í ferðir um héraðið eða utan þess.
Leiðir okkar lágu þó enn frekar
saman í sundlaugina í þeirri mein-
ingu að efla þrótt okkar gegn Elli
kerlingu. Páll hafði alla tíð verið
hraustmenni, harðfylginn og heil-
sugóður að undanteknu síðasta
árinu, er hann bjó við vaxandi
vanheilsu og sjúkdóm er að lokum
dró hann til dauða. Þetta er leið
okkar allra að lokum.
Einhverntíma á Sókrates að
hafa sagt: „Góðum manni getur
ekkert grandað, hvorki lífs eða
liðnum.“ Ég hefi þá trú að hafi
þessi orð einhveija þýðingu, þá
falli lífsferill og lífsstarf Páls Sig-
urðssonar undir hljóm þeirra og
meiningu og að honum verði því
ekki grandað, þótt látinn sé.
Við hjónin sendum Önnu konu
hans og börnum þeirra innilegar
samúðarkveðjur með þökkum fyrir
samverustundir fyrr og síðar og
minnum á að gott er að minnast
góðs manns.
Guðjón Ingim.
___________Rrids______________
Umsjón Arnór G. Ragnarsson
Bridsfélag Siglufjarðar
7., 14. og 21.' desember var spiluð
hraðsveitakeppni með þátttöku 10
sveita þar sem efsta og neðsta pari
(o.s.frv.) úr Siglufjarðarmótinu í tví-
menning var raðað saman í sveitir.
Röð efstu sveita varð þessi:
Ari M. Arason (Ari, Ari, Anton, Bogi) 1648
Öldungar (Jóhann, Jónas, Níels, Guðm.) 1523
Þórleifur H. (Þórl., Reynir, Helgi, Jóhann) 1466
28. desember var spilaður Jólatví-
menningur með þátttöku 24 para.
Bridsfélög á Norðurlandi vestra hafa
fest kaup á tölvu og var þetta fyrsta
innanfélagsmótið sem hún er notuð í
og var spilaður „Mitchell". Röð efstu
para varð þessi:
N-S:
BaldvinValtýsson-ValtýrJónasson 272
ÓlafurJónsson-SteinarJónsson 272
Guðlaug Márusdóttir—Jóií K. Ólafsson 238
A-V:
Börk Jónsdóttir - Jón Sigurbjörnsson 279
Reynir Pálsson - Stefán Benediktsson 275
Birgir Bjömsson - Þorsteinn Jóhannesson 269
4. janúar hófst Siglufjarðarmót í
sveitakeppni með þátttöku 13 sveita.
Eftir fyrsta kvöldið er röð efstu sveita
þessi:
ÞorsteinnJóhannsson t 21
IngaJónaStefánsdóttir 20
Kristín Bogadóttir 19
JakobínaÞorgeirsdóttir 18
Sigrún Þór Björnsdóttir 17
Bridsfélag Siglufjarðar sendi eina
sveit á Þorsteinsmót (board a match)
á Blönduósi 27. desember sl. og varð
röð efstu sveita þessi:
Ingvar Jónsson, Siglufirði 99
IngibergurGuðmundsson, Skagaströnd 98
SigurðurÞorvaldsson, Hvammstanga 87
JónBerndsen,Sauðárkróki 87
Með Ingvari í sveit spiluðu Birkir
bróðir hans og foreldrar, Björk og Jón.
Félagar í Bridsfélagi Siglufjarðar
fjölmenntu á Jólamót Bridsfélags
Fljótamanna 30. desember sl. og
kunnum við Fljótamönnum bestu
þakkir fyrir frábærar veitingar. Spil-
aður var Mitchell-tvímenningur með
þátttöku 24 para. Röð efstu para varð
þessi:
N-S:
Sigfús Steingr. - Siguiður Hafliðason, Sigluf. 278
ReynirPálsson-StefánBened.,Fljótum 233
Ásgeir Jónss. - Sigmundur Jóh., Skagaf. 232
A-V:
Björk Jónsdóttir- Jón Sigurbj., Sigluf. 281
Anton Sigurbj. - Bogi Sigurbj., Sigluf. 272
Ólafur Jónsson - Steinar Jónsson, Siglufirði 260
Svæðamót Norðurlands vestra
í tvímenningi
Svæðamót Norðurlands vestra í tví-
menningi 1993 verður haldið á Siglu-
firði laugardaginn 16. janúar kl. 10.
Spilarar verða að skrá sig í mótið fyr-
ir 13. janúar hjá Jóni í hs. 96-71411
(vs. - 96—71350) eða Guðrúnu í hs.
96-71755 (vs. 96-71228). Gjald á
spilara er kr. 1.500.
Bridshátíð 1993
Tólfta Bridshátíð Bridssambands
íslands og Flugleiða verður haldin
dagana 12.-15. febrúar nk. Keppnin
verður með sama sniði og undanfarin
ár, tvímenningur föstudagskvöld og
laugardag með þátttöku 48 para og
sveitakeppni sunnudag og mánudag,
10 umferða Monrad-keppni. Sveita-
keppnin er öllum opin en ljóst er að
húsnæðið leyfir ekki fleiri en 64 sveit-
ir og verður skráningu því lokað þeg-
ar þeirri tölu er náð.
Éins og undanfarin ár áskilur Brids-
sambandsstjórn sér rétt til að velja
pör í tvímenningi Bridshátíðar. Skrán-
ing er á skrifstofu Bridssambands ís-
lands í síma 91-689360 og skráning-
arfrestur í tvímenning Bridshátíðar
er til föstudagsins 29. jan.
Keppnisgjald er óbreytt frá síðasta
ári, 10.000 kr. á par í tvímenninginn
og 16.000 kr. á sveit í sveitakeppnina.
Eins og áður verður 6 erlendum
pörum boðin þátttaka í keppninni og
tvö þeirra hafa þegar þegið boð um
þátttöku, hollensku bronsverðlauna-
hafarnir frá síðasta Ólympíumóti,
Leufkens-Westra og de Boer-Muller.
Vetrar-Mitchell BSÍ
Eitt spilakvöld í vetrar-mitchell BSÍ
var spilað þriðjudagskvöldið 29. des.
sl. Ekki var annað að sjá en að spilar-
ar kynnu vel að meta þá nýbreytni
að spila eitt kvöld milli jóla og nýárs
og mættu 44 pör. Úrslit urðu þannig:
N-S-riðill:
Björn Ámason - Cecil Haraldsson 498
Magnús Sverrisson - Guðlaugur Sveinsson 493
Guðbr.Guðjohnsen-MagnúsÞorkelss. 491
HelgiViborg-ÓlafurBergþórsson 482
A-V-riðill:
MariaÁsmundsd. - Steindór Ingimundars. 477
FriðrikJónsson-TómasSiguijónsson 467
Eyjólfur Magnússon - Jón V. Jónmundsson 464
Vignirflauksson - Haukur Harðarson 463
Næsti vetrar-mitchell verður spilað-
ur föstudagskvöldið 8. jan. og spila-
mennska hefst kl. 19. Skráning er á
staðnum um leið og spilarar mæta.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför föður, tengdaföður, afa og langafa,
VALDIMARS DANÍELSSONAR,
Bólstaðarhlíð 46.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Stefán Valdimarsson,
Hulda Jakobsdóttir.