Morgunblaðið - 08.01.1993, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. JANÚAR 1993
mumnn
„ ~pii cuð Lficu veL ób cl.
SpltcuUzruJrvi."
(Lf^ o- 'i,

[f,
10»
Ást er...
|6uu
•T-Zl
... að hjónabandið endistvel
TM Rea. U.S Pat OH.—all rights reserved
® 1992 Los Angeles Tlmes Syndicate
Ég er að safna til heimilis-
haldsins.
HÖGNI HREKKVÍSI
— oi 1.

0n:
2taa 2©C
BREF TBL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Er Herjólfur ónýtur?
Frá Snorra Óskarssyni:
Frá því í sumar að listisnekkjan
Heijólfur kom til Eyja hefur varla
linnt látunum að lýsa skipinu sem
stórhættulegu. Meðan á smíðinni
stóð var talað um skipið sem verð-
andi manndrápsfleytu, stefni og
stærð væru viðsjárverð. Er skipið
kom frá Noregi varð ég stórhrifinn
af snekkjunni. Það eina sem ég sá
að var það að skipið var of stutt
miðað við hæð. En þar sem ég kann
ekkert í skipaverkfræði eða stöðug-
leikavísindum gat ég ekkert sagt af
viti í þvi máli.
Ég er Vestmanneyingur í „húð og
hár“ ef ég má státa mig af því, og
man hina Herjólfana. Ég held meira
að segja að ég hafi orið sjóveikur í
þeim báðum. Og sem farþegi dæmi
ég skipið eftir því hvort ég verð sjó-
veikur eða ekki, það eru mín vísindi,
og þannig dæmi ég skip hvernig það
fer með mig í sjó. Nú er hinn nýi
kominn í gagnið og ég hef heyrt að
hann sé bara ónýtur, nýtt skipið. Þar
sem ég er nú ekki á förum frá Eyjum
þarf ég víst að lifa með þessum
„ósköpum" þangað til nýtt skip kem-
ur.
Nú hef ég siglt með skipinu nokkr-
um sinnum. Eitt skiptið var til Þor-
lákshafnar í suðvestan 8 vindstigum
og um nóttina hafði verið all nokkru
hvassara. Aldan kom á kinnunginn
og það voru góðar gusur sem þær
gáfu skipinu. Skáldin kalla svona
gusur ránarkossa og þessir voru
a.m.k. í stærri kantinum hvað svo
sem skáldin vilja kalla þá. Ég tók
mér ekki koju heldur sat uppi í borð-
sal og var með kaffi. í stærstu öldun-
um færðist bollinn aðeins á skálinni.
En ég varð stórhrifínn af þessu skipi
hversu vel það klauf öldumar, og
nokkrir „samlandar mínir" sátu á
öðrum stað í skipinu og við tókum
tal saman. í svona spjalli eru allir
sérfræðingar sem leggja orð í belg
og allt miðað við hvað okkur finnst.
Er ekki líka reynslan ólygnust? Nú
fórum við að bera saman þennan
nýja Heijólf og þann sem áður var.
Ekki var annað að heyra en að skoð-
anir okkar lægju að því að þessi
hefði yfirburði miðað við hinn.
Nú liðu nokkrar vikur og ég var
á heimleið. Það voru suðaustan 12
vindstig og Heijólfur seinkaði brott-
för vegna veðurs. Þá auðvitða vissi
ég að töluverður veltingur yrði. Er
skipið kom til Þorlákshafnar kolbraut
við hafnarkjaftinn. Auðvitað yrði sjó-
veiki og pína mitt hlutskipti næstu
4 tíma — þannig hefur það verið.
En er til hafnar kom hafði engin
sjóveiki gert vart við sig og ég gat
hæglega sofnað í þessu ölduróti.
Auðvitað var sjóferðin ekki eins og
í sumarblíðu, skipið valt, menn
reyndu að skorða sig sem mest og
fólk lagðist fyrir. En eftir stendur
að skipið fer mjög vel í sjó og skips-
höfn hefur náð mikilli leikni að beita
skipinu. Vegna þessarar reynslu vil
ég leggja mitt af mörkum til að
sporna gegn þessu slæma orði sem
fer af skipinu að Herjóifur sé ónýt-
ur. Eftir mína reynslu af skipinu er
ég stórhrifínn af þessari feiju. Hún
hefur farið vel með mig, landkrabb-
ann, og þá veit ég að fólk getur tek-
ið sér ferð á hendur án þess að liggja
fárveikt í sjóveiki. Heijólfur er lista-
fleyta og sú glæsilegasta sem ég hef
siglt með og eru þær orðnar þó
nokkrar. Heijólfur er því ekki ónýtur
heldur ónýttur.
Til að skipið megi sleppa við ill
áhrínisorð vil ég biðja skipinu vemd-
ar Guðs og skipshöfn blessunar
Drottins, í Jesú nafni. Fylgi því heill
og gæfa. Takk fyrir gott skip.
SNORRI ÓSKARSSON
safnaðarhirðir Hvítasunnusafnað-
arins í Betel,
Faxastíg 2b, Vestmannaeyjum.
Hefjum hvalveiðar
Frá Valgarði L. Jónssyni:
Óvenjulegt atvinnuleysi og sí-
harðnandi heimilishagur fjölda fólks
eru þær slæmu fréttir sem eru okkur
fluttar daglega í fréttamiðlum lands-
ins. Þetta eru alvarleg tíðindi, sem
eiga eftir að skapa mikið böl og
ómælda vanlíðan margra íslendinga
á komandi tímum, nema við verði
brugðist af fullri dug og dáð. Nú
dugar ekki að sofa á verðinum og
láta fljóta að feigðarósi. í voru landi
bíða ónotuð tækifæri til aukinnar
atvinnu og á þeim málum ber nú að
taka af fullri alvöru. Hvalskipin fjög-
ur bíða tilbúin bundin við festar,
einnig verksmiðjan í Hvalfirði og
annað sem þarf til að hefjast handa
og veiða hval, sem krökkt er af svo
sem kunnugt er af fréttum, t.d. sjó-
manna loðnuskipa. Frá Hvalveiði-
stöðinni í Hvalfírði voru stundaðar
hvalveiðar í áratugi af hinni alkunnu
hagsýni. Verndunarsjónarmið voru
ætíð efst á blaði, reyndar var árang-
urinn eftir því, að hér skyldi haldast
svo jöfn veiði sem skýrslur bera vitni
um í öll þessi ár er besta sönnun
þess að hér var vel á verði staðið
um sókn í stofninn innan þeirra
marka sem hann þoldi og markmiðið
eitt að nýta aflann til þess ýtrasta í
fyrsta flokks verðmæti: Þessi veiði-
skapur stendur öllu öðru fremri sé
borið saman við það sem þekkist hjá
öðrum hvalveiðimönnum og fréttir
eru af. Loftur heitinn Bjamason og
sonur hans Kristján eiga ómældan
heiður skilinn fyrir þeirra ströngu
fyrirmyndarreglur sem gilt hafa.
Vegna þessa ætti Hvalstöðin í Hval-
fírði að eiga forgang að þessum veið-
um. Þá ekki síst til að sýna og koma
á vandaðri vinnubrögðum í veiðiskap.
Það er vítaverð ósanngimi að virða
ekki í verki slíkar mannúðar- og
umgengnisreglur við lífríki náttúr-
unnar, sem þama var í heiðri höfð.
Við erum veiðimannaþjóð og lifum
af sjávarfangi, um það verður ekki
deilt. Hitt ber að standa vörð um,
að með fullri gát og virðingu sé um
auðlindir náttúrunnar gengið. Nátt-
úruvemdarsinnar geta þar og víðar
unnið gott verk, og í þeirri starfsemi
ættu þeir að fá samhug okkar allra.
Ég legg til að því ágæta fólki verði
nú kynnt ítarlega starfsemi hvalveið-
anna frá Hvalfirði. Ég veit ekki bet-
ur en þama sé allt til skráð, því hæg
heimatökin. Þetta þarf að skoða af
hlutleysi í fullri einlægni með það í
huga að þetta er lífsbjörg fámennrar
þjóðar í harðbýlu landi, við þurfum
ekkert síður en Grænlendingar að
lifa af fiskveiðum, þar með töldum
hvalveiðum. Mér fyndist friðarsinnar
ættu að láta okkar veiði afskipta-
lausa, nema hvað þeir litu til með
að allt færi fram af sömu ströngu
reglum og við hefur verið höfð. í
staðinn vildi ég leggja til að Hvalur
hf. veitti þeim einhvem styrk til
góðra verka. Víða er þörf á umbót-
um. Þannig mundi myndast gott
samstarf með þessum aðilum sem
væri öllum til góðs. Strax í vor þarf
að ýta úr skor fjórum vel búnum
hvalskipum og veita 250-300 manns
góða atvinnu. Ekki veitir af á þreng-
ingartímum. Vinnum af dug og
drenglyndi, stöndum saman.
VALGARÐUR L. JÓNSSON,
Höfðagrund 14, Akranesi.
Víkverji skrifar
Vinkona Víkveija hafði orð á því
á dögunum að jólatrésskemmt-
anir yngstu kynslóðarinnar ættu að
vera reyklausar og sagðist hún til
skamms tíma hafa haldið að svo
væri. Hún hefði um þessi jól komist
að annarri niðurstöðu er hún fór með
syni sínum á tvær slíkar skemmtan-
ir. Á báðum jólaböllunum gerðist það
að fullorðið fólk, sem sat skammt frá
henni, dró upp vindlinga er skammt
var liðið á skemmtunina og blés eitr-
inu ótæpilega framan í ungviðið.
Finnst Víkveija þessi framkoma fyr-
ir neðan allar hellur og til lítils sóma
fyrir fullorðna fólkið, sem stundum
að minnsta kosti vill og þykist vera
fyrirmynd þeirra sem yngri eru.
xxx
Víkveiji hefur stundum verið að
furða sig á efnisvali útvarps-
stöðvanna, en honum þótti keyra um
þverbak fyrir skömmu, þegar hann
hlustaði á Sólina, FM 100.6, um kl.
20 eitt kvöldið. Þá voru við stjómvöl-
inn tveir piltar, sem muldrúðu eitt-
hvað um að þáttur þeirra ætti að
fjalla um kynlíf og kynóra. Þá var
kominn hlustandi á línuna, unglings-
stúlka, sem vildi senda systur sinni
afmæliskveðju. Piltarnir sögðu stúlk-
unni, að þátturinn fjallaði um kynlíf
og kynóra og spurðu hana: „í hvaða
stellingu fínnst þér best að gera
það?“ Að vonum kom nokkuð á stúlk-
una, sem svaraði flaumósa að hún
vissi það ekki og hefði aldrei gert
„það“. „Megum við afmeyja þig í
beinni?" spurðu piltarnir þá og voru
afar fyndnir, að eigin mati.
Þegar stúlkan var farin úr síman-
um hóf annar piltanna að lesa það
sem hann sagði lýsingu á kynórum
ungs manns. Þá kastaði fyrst tólf-
unum. Það var sama hvemig Vík-
veiji velti þeirri sögu fyrir sér, nið-
urstaðan varð sú, að pilturinn lýsti,
í beinni útsendingu útvarpsstöðvar,
nauðgun. Stúlkan í sögunni hafði
auðvitað kallað nauðgunina yfír sig
með því að fara niðrandi orðum um
söguhetjuna.
Víkveija fínnst að útvarpsstöðin
ætti að sjá sóma sinn i að útvarpa
þætti, þar sem ungu fólki er gerð
grein fyrir því, að nauðgun á ekkert
skylt við kynlíf og vonar, að þessi
útsending hafí verið mistök, sem
aldrei endurtaki sig.
XXX
Fyrst skrifari er á annað borð
farinn að agnúast út í útvarps-
sendingar vill hann leyfa sér að
kvarta yfir auglýsingum stöðvanna
á eigin efni. Alltof oft er auglýst eða
kynnt efni sem búið er að flytja;
klaufaskapur sem hlýtur að vera
hægt að komast hjá.