Morgunblaðið - 27.01.1993, Page 40

40
n:
mmm
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 27. JANÚAR 1993
Linu uA'Jviai. vl imoAcnwivnn/i niUAinvuoBO''/

s
„ Ég kýs helst <ýé i//nna cm, l/crksijórnar: "
Bróðir. Þú verður að gleyma
lífvarðarárunum.
Hvar er fatauglan?
HÖGNI HREKKVÍSI
BRÉF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 681811
Samsæri
Frá Sigurði Harðarsyni:
VISSIR þú að í þjóðfélaginu er í
gangi samsæri, þaulskipulagt sam-
særi beint gegn sjálfstæðri hugsun
hins almenna borgara?
Grunnurinn undir þessu samsæri
er ákveðin vél, kerfisvél sem gengur
fyrir eldsneyti sem er viiji fólksins.
Kerfisvélin hefur nokkrar aðferð-
ir til að gera vilja fólksins að sínum
eigin. Hún hefur fjölskylduna sem
sér um að hefta fijálsræðið, hún
hefur skólann til að kenna fólkinu
að hugsa „rétt“ og til að sannfæra
fólkið um ágæti vélarinnar. Hún
hefur verkalýðinn í hendi sér og
skattpínir hann tii að fjármagna
eigin rekstur. Hún hefur lög og rétt
og lögregluna tii að framfylgja lög-
unum og því réttlæti sem hún vill
viðhafa. Hún hefur fangelsi og aðr-
ar stofnanir, ætlaðar fyrir fólk í
andlegu ójafnvægi, til að koma þeim
fyrir sem neita að samlagast sínu
kerfi. Hún hefur líka íjölmiðla til
að koma upplýsingum þeim sem
henni hentar að fólkið sé fullt af á
framfæri (upplýst fólk er ánægt
fólk). Þar að auki hefur hún trúar-
brögð og sálfræðinga til að sveipa
sjálfa sig þoku og rugia fólkið í rím-
inu. Vélin hefur sagnfræðinga
(breytanlega) til að sveipa sjálfa sig
Frá Elsu Einarsdóttur:
NÚ ER iilt í efni. Ég er skelfingu
lostin. Ég er að upplifa hræðilega
martröð. Astæðan? Jú, ég er að tapa
þjóðarrembu minni, þessari tilfínn-
ingu sem verið hefur svo rík í okkur
öllum, sérstaklega á erlendri grund,
stoltinu.
Við íslendingar erum 260 þús-
undir af afburðafólki, sem hvergi á
sinn líka; hin mikla bókaþjóð, stór-
skáldin, ólæsi eftir 6 ára aldur
óþekkt fyrirbrigði, tungumál okkar,
það göfugasta og elsta í heimi,
ómengað landið okkar, tæra vatnið,
hreina loftið, fegurðin.
Nú er ég auðvitað að tala um
stolt íslendinga þegar við erum á
erlendri grund. Því það kveður við
annan tón þegar við erum heima.
ljóma og sýna fram á vald sitt og
hún hefur fasta siði fyrir fólkið að
fara eftir.
Vélin hefur framtíðina, framtíð-
ina þar sem öll þessi tæki munu
verða önnum kafín. Þ.e.a.s. á meðan
við höldum áfram að líta á þau sem
sjálfsagða hluti í kringum okkur.
Þó fólk muni kalla mig ofsoknar-
bijálaðan vegna þessara skrifa þá
er ég þó að hugsa málið og það
ætti að grufla aðeins í þessu sjálft.
Hvað eru margar tölvur í gangi sem
eru með nafn þitt í minninu? Reikn-
aðu afturábak; sjúkrahúsið, kirkjan,
heimilislæknirinn, skólinn, bankinn,
hagstofan, verslanasamsteypan,
lögreglan, bifreiðaeftirlitið, o.fl.
Fullt af stórum vélum sem saman
mynda eina risastóra vél. Allsstaðar
er sjálf þitt þurrkað út, það sem
einkennir þig sem persónu er hvergi
til innan vélarinnar. Það má ekki,
þar er hugur þinn einungis ætlaður
til að taka við upplýsingum, ekki
hugsa, heldur þínar til að skila arði
til framgangs vélarinnar. Tilfinn-
ingalíf þitt er ætlað til að beinast
gegn þeim sem fylgja ekki straumn-
um. Þannig er fólk gert að litlum
vélum sem bindast gráum hvers-
dagsleika.
Stígðu útúr hinu sígilda hegðana-
mynstri og kannaðu viðbrögðin.
Fjölskyldan minnir þig á hver staða
þín er sem afkvæmis hennar og
ættingja, skólinn segir þér hvað þú
Þá er sárt kveinað, það er allt svo
dýrt, vinnutími svo langur. Allt svo
ómögulegt, nema þegar útlendingar
sækja okkur heim. Eg ætla ekki að
fara nánar í þessa sálma. Nokkrar
spurningar hef ég þó fram að færa.
Hvar eru landvættir íslands?
Hvar er fjallkonan fríð? Eru þau öll
horfín, týnd og tröllum gefin? Eða
eru tröllin jafnvel farin líka? Ég bið
hvern þann, sem veit eitthvað um
afdrif þessara gömlu íslensku tákna
að láta vita. Ég er viss um að marg-
ir óttast að þau séu okkur glötuð.
Að lokum ein spurning. Lands-
þekkt slagorð: Eflum íslenskan iðn-
að! Verður það í framtíðinni: Eflum
evrópskan iðnað!?
ELSA EINARSDÓTTIR,
Sléttuvegi 1-3, Reykjavík.
hugsar (skólinn kenndi þér að hugsa
sjálfstætt). Kirkjan minnir þig á sið-
gæði þitt sem kristinnar manneskju,
fjölmiðlarnir sýna þér hvað allir hin-
ir eru eðlilegir og sýnir þér jafn-
framt fram á hve samskiptareglu-
brot þitt er fáránlegt. Lögreglan
bendir þér á hvað leyfilegt er að
ganga langt og sama hvern þessara
aðila þú spyrð, þá verður þér sagt,
líklega á góðlátlegan hátt, að ég og
aðrir sem tala svona er fólk sem
ekkert mark er á takandi.
SIGURÐUR HARÐARSON,
Holti 1,
Stokkseyrarhreppi.
Forseti
Islands
segi af sér
Frá Indriða Aðalsteinssyni:
EFTIRFARANDI vísa varð til síð-
degis 13. janúar sl. þegar forseti
íslands, Vigdís Finnbogadóttir,
hafði undirritað lögin um EES.
Undansláttarafglöp ný
öllu keyra úr hófi.
Forsetinn er fyrir bí,
féll á sínu prófi.
í greinargerð forseta á ríkisráðs-
fundi 13. janúar kemur fram að
henni hafí verið heimilt að hafna
því að undirrita lögin en ekki viljað
bijóta embættishefð og sett öðru
ofar að vera áfram einingartákn
þjóðarinnar. Spyija má hvernig sá
forseti getur framvegis verið ein-
ingartákn þjóðarinnar er í svo gífur-
lega afdrifaríku máli fyrir aldna og
óborna íslendinga gengur erinda
naums og umboðslauss þingmeiri-
hluta en virðir fortakslausan meiri-
hlutavilja kjósenda um þjóðarat-
kvæði að vettugi. Úr því Vigdís
forseti treysti ekki lýðræðinu og þar
með okkur kjósendum í þessu stóra
máli getur hún varla vænst þess
að við treystum henni lengur, hvað
þá að hún sé sameiningartákn. Því
ber henni að segja af sér.
INDRIÐI AÐALSTEINSSON,
Skjaldfönn
við ísaijarðardjúp.
nokkurn mann getur komið. Sidney
Sheldon hefur notað svipaða aðferð,
þegar haft var í hótunum við banda-
rískan diplómat, sem lét ekki vel að
stjórn. Honum (í þessu tilviki henni)
var bent á að auðvelt væri að temja
menn í Reykjavík, íslandi. Þá er
Víkveija minnisstætt að honum bár-
ust fregnir af því úr sendiráði
Bandaríkjanna hér á landi, fyrir all-
mörgum árum, að þeir bandarísku
hermenn sem þurftu að gegna her-
skyldu um og uppúr 1970, þegar
Viet Nam stríðið geisaði, að þeir
hafí jafnvel kosið fremur að vera
sendir þangað austur, en að þurfa
að gegna herskyldu sinni á íslandi.
Þegar það er haft í huga, hversu
mikið krummaskuð úti á hjara ver-
aldar ísland er í huga svo fjöl-
margra, þá þarf kannski ekki að
undra að við Islendingar göngum
oft fram í kynningu okkar á landi,
þjóð og menningu hennar á erlendri
grund af slíku offorsi og þjóð-
arstolti, að iðulega jaðrar við að um
þjóðrembu sé að ræða. Kannski
erum við bara öll að drepast úr
minnimáttarkennd og reynum að
breiða yfír slíkan veikleika með svo
ofuijákvæðum og upphöfnum lýs-
ingum á þessari „paradís" í Norður-
Atlantshafínu.
Víkverji skrifar
Oft hefur Víkveiji gaman af
breskum sjónvarpsþáttum,
spennuþáttum, sakamálaþáttum og
njósnaþáttum. Á sunnudags- og
mánudagskvöld sýndi Stöð 2 breska
njósnakvikmynd í tveimur þáttum,
„Sleepers" (I dvala), sem hafði að
mati Víkveija margar skemmtilegar
hliðar. Breska kímnigáfan var ávallt
til staðar, leikur hinn ágætasti, og
„plottið" söguþráðurinn sjálfur mjög
skemmtilegur. Það sem gerði þessa
kvikmynd þó hvað skemmtilegasta
í huga Víkveija var hversu Bretun-
um tókst á sannfærandi og skemmti-
legan hátt að gera óhemju grín að
bresku leyniþjónustunni, MI5, svo
og þeirri bandarísku, CIA, og að
vissu marki að þeirri sovésku sem
var, KGB, en það ljóst að leyniþjón-
ustumenn Rússlands í dag komu út
úr myndinni sem sigurvegarar, án
þess þó að vera nokkrar hetjur.
Það var athyglivert, þegar yfír-
menn CIA og MI5 voru að reyna
að ráða í hvað væri eiginlega að
gerast þegar háttsettur major frá
KGB var skyndilega kominn til
Lundúna, og hvorug leyniþjónustan
vissi í hvaða erindagjörðum. Á dag-
inn kom að báðir yfirmennirnir höfðu
svo rækilega rangt fyrir sér, í grein-
ingum sínum og kenningum, að eðli-
legt hefði verið að þeir leituðu sér
annarrar vinnu. En undir lok mynd-
arinnar kom á daginn að þeir voru
auðvitað ósnertanlegir „untouc-
hable“ og það voru þeir sem næstir
komu yfirmönnunum að völdum sem
fengu að fjúka.
XXX
ar með er Víkveiji kominn að
þeim hugleiðingum sem á hann
sóttu, að lokum sýningarinnar. Því
yfirmennirnir, fyrst sá breski og síð-
an sá bandaríski, óskuðu næstráð-
endum sínum góðs gengis í nýjum
stöðum, sá breski var sendur til
Falklandseyja en sá bandaríski til
Alaska. En næstráðandi sovésku
leyniþjónustunnar hafði að mati yfír-
manns síns einnig framið ófyrirgef-
anleg mistök, og skyldi nú taka út
sína refsingu á öðrum stað og honum
öllu óvirðulegri og minna spennandi
en Lundúnum: „Reykjavík, íslandi.
Þremillinn hafí það. Það er þangað
sem þú ferð.“ Voru lokaorð þessarar
skemmtilegu njósnakvikmyndar.
xxx
Nú er það engin ný bóla að hand-
ritshöfundar og skáldsagna-
höfundar erlendis noti Reykjavík,
ísland sem það versta sem fyrir
HUGARVÍL