Morgunblaðið - 02.02.1993, Blaðsíða 33

I
að taka frá sér sjálfum. Á stúku-
fundunum lék hann á orgelið fyrir
söng.
Guðjón bjó um nokkurt skeið í
húsi Oryrkjabandalags íslands að
Hátúni 10 en síðustu árin var hann
vistmaður að Droplaugarstöðum og
þar andaðist hann. Fyrir hönd fjöl-
skyldu okkar færi ég starfsfólki
þessara stofnana innilegar kveðjur
og þakklæti fyrir fádæma aðhlynn-
ingu og fyrir að ganga Guðjóni að
sumu leyti í fjölskyldustað hans síð-
ustu og erfiðustu ár.
Jónas Hallgrímsson.
Látinn er í Reykjavík á 85. aldurs-
ári Guðjón Magnússon, síðast vist-
maður á Droplaugarstöðum.
Guðjón var fæddur í Eintúnahálsi
á Síðu 16. ágúst 1908. Foreldrar
hans voru Magnús Hansvíumsson
bóndi þar og kona hans Guðríður
Sigurðardóttir. Eintúnaháls, sem nú
er í eyði, var afskekkt býli vestast
og nyrst á Geirlandsheiði. Margir
ferðalangar munu kannast við þenn-
an stað á leið til Laka frá Kirkjubæj-
arklaustri. Guðjón ólst hins vegar
upp í Blesahrauni, sem eiimig var
heiðarbýli, til 18 ára aldurs, en þá
réðst hann sem vinnumaður að Efri-
Vík í Landbroti til mágs síns Páls
Pálssonar bónda þar og Magneu
systur sinnar. í Efri-Vík var rekinn
fyrirmyndar búskapur, tún sléttuð
og aukin og húsakostur bættur.
Vinnuálagið var að sjálfsögðu feiki-
legt á þessum tima við uppbygging-
una í sveitunum áður en vélaöldin
svokallaða gekk í garð. Guðjón
Magnússon lét ekki sitt eftir liggja,
kappsamur og samviskusamur við
öll störf, hvort sem var við heyskap-
inn, jarðrækt eða í smalamennsku.
Guðjón fékk snemma áhuga á
orgelleik og fyrir góðra manna at-
beina tókst honum að komast til
Reykjavíkur í nám til Páls ísólfsson-
ar. Alla tíð síðan var orgelleikur eitt
af aðaláhugamálum Guðjóns og var
hann um tíma organisti í Prest-
bakkakirkju. Hann dvaldi að vetrar-
lagi rétt fyrir stríð hjá föður mínum
tilverunni var ekkert frekar bundinn
íslandi en heiminum öllum.
Hún aðstoðaði mig og fjölskyldu
mína einn vetur þegar við hjónin
vorum að ljúka framhaldsnámi í
Bandaríkjunum. Hún var ekki bara
að passa börn inni á stúdentagarði.
Hún þeysti um leiksvæði og tók þar
til, renndi sér næstum sjötug niður
hlíðar á snjóþotu og stóð fyrir sér-
stakri vakningu í hreinlætismálum
hverfisins. Nokkrar húsmæður á
svæðinu notuðu orðfærið „to take a
Bína“ um þá aðgerð sem húh kynnti
þeim, að skúra með sápuvatni hrá-
slagalega stigaganga. Ekki veit ég
hvort hún er komin í amerískar
orðabækur, en orðstír deyr aldregi.
Þó að ég þykist skilja eitthvað
dálítið í ömmu og hvemig hún hafi
áhrif á fólk, get ég auðvitað ekki
gert lífi hennar og lund skil í svona
smágrein. Hvemig hún lifði sam-
kvæmt ströngu siðakerfi og afskrif-
aði snyrtilega það fólk sem braut
gegn því, hvort sem var í Matador
eða lífinu sjálfu. Hvemig henni tókst
að tjá einarðar skoðanir á nánast
öllum hlutum án þess að segja orð,
síst af öllu styggðaryrði. Hvernig
hún ferðaðist og flakkaði um heim-
inn, óhrædd og örugg, hvernig hún
kenndi sjálfri sér tungumál, hvemig
hún kenndi börnum að syngja án
þess nokkurn tímann að taka lagið.
Lífssýn hennar var einstæð. Og ef
manni hefur tekist að læra eitthvað
af henni þá er það harla gott; ef
ekki, þá þýðir ekkert að vola núna.
Hún var dóttir Guðrúnar Jóns-
dóttur frá Ásmundarstöðum á Mel-
rakkasléttu og Péturs Zophoníasson-
ar ættfræðings og ólst upp í miðjum
stórum systkinahópi í Reykjavík.
Hún giftist ung Hafsteini E. Gísla-
syni og átti með honum fimm böm.
Þau eru Dóra, Pétur Vatnar, Ingjald-
ur Sveinbjörn, Anna Guðrún og Jar-
þrúður. Ámma og afi skildu 1962,
en höfðu áður lagt grunninn að
nokkuð fijósömum legg. Afkomend-
ur þeirra eru nú þegar á fimmta
tug. Hún lést hinn 24. janúar sl. á
Grensásdeild Borgarspítala á 76.
aldursári. Og það var fyrir aldui
fram. Guð blessi minningu hennar.
Sigurður Júlíus Grétarsson.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. FEBRÚAR 1993
á Breiðabólstað. Gott orgel var á
heimilinu og æfði Guðjón af kappi
þennan tíma.
Eftir að Guðjón fluttist til Reykja-
víkur 1949 tók hann talsverðan þátt
í félagslífinu og lék á orgel við ýmis
tækifæri svo sem á stúkufundum
og hjá fleiri félagasamtökum. Hann
lék jafnan á aðfangsdagskveldi jóla
og fleiri stórhátíðum fyrir einstæð-
inga og heimilislausa, sem voru
komnir saman á vegum borgarinnar.
Guðjón vann öll þessi störf í sjálf-
boðavinnu, enda hugsjónamaður,
sem bar hag hinna minnimáttar fyr-
ir brjósti.
Guðjón var fróður maður, fylgdist
vel með atburðum líðandi stundar
og hafði mjög traust minni. Eitt af
aðaláhugamálum hans var bóklest-
ur. Þjóðlegur fróðleikur, ævisögur,
en þó einkum skáldsögur voru hans
uppáhalds lestrarefni. Hann var tíð-
ur gestur á Borgarbókasafninu,
einkum eftir að hann lét af störfum
árið 1972.
Eftir að Guðjón fluttist til Reykja-
víkur gerðist hann starfsmaður hjá
Sláturfélagi Suðurlands við Skúla-
götu. Segja má að þá hafi verið þar
eins konar Skaftfellinganýlenda.
Forstjóri, bókari, skrifstofumaður,
húsvörður og fleiri voru Skaftfelling-
ar. Húsvörðurinn, Hallgrímur Jóns-
son, var mágur Guðjóns, kvæntur
Þórönnu Magnúsdóttur. Guðjón
vann fyrst almenna verkamanna-
vinnu en sótti síðan námskeið í kjöt-
iðnaði og starfaði eftir það sem kjöt-
iðnaðarmaður. Hann var afburða
starfsmaður, kappið stundum meira,
að mér fannst, en góðu hófi gegndi
en hann naut vinnunnar og bar hag
fyrirtækisins ávallt fyrir bijósti.
Snemma á ævi tók Guðjón að
kenna sjúkleika í hnjám, slitgigtar,
sem síðan ágerðist smátt og smátt
og um sextugsaldur var hann orðinn
mjög bagaður vegna liðaskemmd-
anna sem gerðu honum erfitt um
gang. En það má með sanni segja
að Guðjón stóð meðan stætt var,
sýndi fádæma hörku, bæði í vinn-
unni og til sjálfsbjargar í hinu dag-
lega lífi, en Guðjón var alla tíð ein-
hleypur. Þrátt fyrir mikla fötlun, sem
ekki tókst að bæta, starfaði Guðjón
í fyrirtækinu til 64 ára aldurs.
Guðjón hélt góðu sambandi við
mig og Qölskyldu mína eftir að til
Reykjavíkur kom, kom oft í heim-
sókn, ávallt á jólum og við ýmis
önnur tækifæri. Voru það alltaf
ánægjulegar stundir. Guðjón var
vandaður maður, mátti ekki vamm
sitt vita, virtur af samstarfsfólki og
vinum.
Fyrir um 10 árum flutti Guðjón á
öldrunarlækningadeild Landspít-
alans í Hátúni. Þar undi hann sér
vel, en svo kom að heilsu hans hrak-
aði mjög og síðustu árin dvaldi hann
á Droplaugarstöðum við frábæra
umönnun. Síðasta árið þar var hon-
um þungbært vegna sívaxandi sjúk-
leika. Eg og Ijölskylda mín sem
nutum vináttu Guðjóns Magnússon-
ar þökkum samfylgdina og munum
geyma minninguna um góðan mann
og góðan vin í hugum okkar.
Snorri P. Snorrason.
\ illcrovN Boc h
GROHE
VIRNET
BAHCO
NÝ BJÖRT OG RÚMGÓÐ VERSLUN SEM BÝÐUR

mmb m
B MHf MWjNNAi
OG VERKTAKA
FITTINGS • RAFMAGNSVE-— qKÓFLUR • HJÓLBÖRUR—--
HRE^ÆÁlsfÆKl^Siye^^^ sTÁLVASlSSlSEaEÍS? -
'ÍAF H LÖÐ u --7^T
STgypUVIÐGERÐAREfyi—- " _____
ÞAKPAPPil ^tERULL
I EINNI OG SÖMU FERÐINNI VERSLAR ÞÚ ALLT Á
SAMA STAÐ. ÞANNIG GERIR ÞÚ SÉRSTAKLEGA
HAGKVÆM KAUP Á VIÐURKENNDUM BYGG-
INGAVÖRUM OG VERKFÆRUM.
ÞAÐ ER ÞESS VIRÐI AÐ RENNA VIÐ AÐ
LYNGHÁLSI 10, SKOÐA VÖRUÚRVALIÐ OG
VERSLA HAGKVÆMT.
M
METRÓ
IÐNAÐARMANNAVERSLUN
LYNGHÁLSI 10, REYKJAVÍK, SÍMI 675600