Morgunblaðið - 02.02.1993, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. FEBRÚAR 1993
37
Minning
Hansína Sigurbjörg
Sigurðardóttír
Fædd 17. desember 1920
Dáin 5. janúar 1993
Guðlaug Tómasdóttir
og Eggert Páll Jóhann-
esson — Hjónaminning
hann sérlega einlægur og blíður.
Þeir eiginleikar birtust ljósast í
samskiptum hans við bamabörnin
sem hann unni svo mjög, og sem
dá afa sinn og elska.
Hann var mjög vandvirkur og
vinnusamur, var alltaf eitthvað að
starfa. Oftast þegar okkur bar að
garði í Efstasundinu var hann
staddur á litla verkstæðinu sínu í
kjallaranum. Á þessum litla fleti
smíðaði hann meðal annars
vandaðar eldhúsinnréttingar í
fyrstu híbýli þriggja elstu dætr-
anna. Hvernig hann gat það í þess-
um þrengslum skil ég ekki, en
þrautsegja hans var einstök. Hann
vann ekki hratt, en „slór“ þekkti
hann ekki.
Hanna mín. Við söknum öll
Sigga. Þó er söknuður þinn eflaust
sárastur. Eftir 50 ára farsælt
hjónaband, einstaka samstöðu og
vinskap við uppeldi fjögurra dætra
og sameiginlega gleði af að fylgj-
ast með 11 barnabömum og sjá 7
barnabamabörn komast á legg,
hlýtur að myndast mikið tóm í til-
veru ekkjunnar. Guð gefi þér styrk
í sorginni og söknuðinum.
Pétur H. Björnsson.
Nú er afi minn, hann Sigurberg,
búinn að fá sína langþráðu hvfld.
Að morgni sunnudagsins 24. janúar
lagði hann af stað í langa ferð, ferð-
ina sem allir fara að lokum. En
engin vel heppnuð ferð verður farin
án undirbúnings. Undirbúningurinn
hjá afa hefur verið langur og mik-
ill, hann hafði lokið sínum skyldum
og búið ömmu þægilegt og gott
heimili fýrir elliárin.
Það er ávallt kvíði fyrir því að
sjá á eftir ástvinum í þetta ferða-
lag, vegna þess að við vitum að
þegar lagt er af stað verður ekki
snúið aftur.
Ég gleymi eflaust aldrei þeim
góðu stundum sem við afi áttum
saman. Það er erfitt að sjá á eftir
honum því skarðið sem myndaðist
verður aldrei fyllt. Ég mun alla tíð
muna hann úr Efstasundinu þar
sem hann bjó hamingjusamur með
konunni sinni, henni Jóhönnu ömmu
minni. Minningin er skýrust þar
sem hann var í kjallaranum við
smíðar. Ég leit á þessa vinnustofu
hans sem helgan stað og ekkert var
skemmtilegra en að fara með hon-
um niður og búa til skip eða aðra
iiluti. Mér fannst það sérstakur
heiður að fá að hjálpa honum við
að raða verkfærunum á réttan stað.
Hápunkturinn var þó að fá að saga
með söginni hans. Mér var stundum
hugsað til þess hvort verkfærin
væru leikföngin hans afa.
Afi skilur eftir sig góðar minn-
ingar sem enginn getur tekið frá
mér.
Elsku amma mín, þú sem stóðst
alltaf við hliðina á afa í erfiðleikum
hans, Guð styrki þig í sorg þinni
og söknuði.
Pétur Steinn Pétursson.
Það er margs að minnast frá liðn-
um áratugum. Ég minnist heim-
sóknar okkar á Long Island þegar
hann á jólum sama ár sendi okkur
kassa af maltöli svo ekki vantaði
þennan íslenska drykk á jólaborðið.
Ég minnist ferðar sem við fórum
á vorkvöldi árið 1971 til að skoða
Hekluelda, hversu fróður hann var
um öll örnefni á leiðinni.
í mörg ár kom Gúndi færandi
hendi á gamlársdag með flugelda
sem hann sagðist ekki hafa getað
selt í tíma. Eg held að hann hafi
haft meiri ánægju að gefa þá en
selja.
Gúndi gekk til liðs við Oddfellow-
hreyfinguna fyrir allmörgum árum
og í dag munu margir Þórsteins-
bræður fylgja honum til grafar.
Hans verður saknað í Vonarstræti
10.
Gúndi kvæntist tvisvar en bæði
hjónaböndin enduðu með skilnaði.
Hann bjó einn og var oft einmana
síðustu ár sín.
Ég votta dætrum hans, Unni
Berglindi og Guðbjörgu Birnu svo
og öðrum ættingjum hans samúð.
Minningin um góðan dreng mun
lifa.
Þorgeir Halldórsson.
Hansína Sigurbjörg Sigurðar-
dóttir fæddist að Urðarteigi við
Berutjörn hinn 17. desember 1920.
Foreldrar hennar voru hjónin Sig-
urður Bergsveinsson og Sigríður
Helgadóttir. Bergsveinn faðir Sig-
urðar var annáluð aflakló, raungóð-
ur, en þótti dálítið harður í hom
að taka. Ríkarður Jónsson gerði
mynd af honum: íslenskur bóndi.
Ríkarður mun hafa þekkt hann
manna bezt. Hann sagði að Berg-
sveinn hefði átt hvort tveggja til,
hörku og mildi, og verið manna
nærfæmastur við sjúka og hrein-
skiptinn í öllu.
Þessi eðliskostir þóttu koma fram
í afkomendum hans. Þeir feðgar
Bergsveinn og Sigurður bjuggu
lengi saman í Urðarteigi og ólu upp
stóran og gjörvulegan barnahóp.
Bergsveinn var tvíkvæntur og vom
seinni konu böm hans á aldur við
elztu börn Sigurðar. Þeir feðgar
stunduðu bæði sjósókn og landbún-
að og komust vel af. Bömin ólust
því upp við fjölþætt störf, vom vel
gefin, myndarleg og mönnuðust vel.
Á þessum tímum var ekki auð-
velt að afla sér framhaldsmenntun-
ar, svo að systkinin frá Urðarteigi
urðu að leggja út á lífsbrautina
með heimafenginn afla.
Þau hjónin Sigurður og Sigríður
vom bæði myndarleg og vel látin.
Börn þeirra urðu níu: Helgi, bóndi
á Krossi; Aðalheiður, lengi hús-
freyja í Löndum; Skúli, bóndi í
Urðarteigi; Ragnar, bjóð víða við
ýmis störf; Guðlaug, húsfreyja á
Djúpavogi; Unnur, húsfreyja í
Garðinum; Herdís, dó ung að aldri;
Hansína, húsfreyja, lengst af í
Reykjavík; Gunnar búsettur á
Djúpavogi.
Nú em öll þessi myndarlegu og
vel gefnu systkini fallin í valinn,
nema Gunnar.
Ég kynntist Hansínu fyrst, að
mig minnir, haustið 1937. Ég var
þá heima á Stöðvarfirði um hríð.
Þegar haustönnum var lokið var
farið að setja upp leikrit og lékum
við Hanna þá saman í leikriti sem
heitir „Saklausi svallarinn". Þessi
tími var mjög skemmtilegur. Við
höfðum margar sýningar og fórum
að minnsta kosti einu sinni til þess
að sýna í næstu sveit. Góður andi
var innan hópsins og kunningsskap-
ur myndaðist, sem gleymdist ekki
auðveldlega.
Nokkrum ámm seinna kom ég
aftur heim á Stöðvarfjörð. Þá vom
á Borgargarði tvenn ung hjón, ný-
lega gift; Hansína Sigurðardóttir
og Magnús Kristjánsson og Guð-
laug Sigurbergsdóttir og Tryggvi
Kristjánsson. Þessi ungu hjón réðu
mig til þess að hjálpa sér við slátur-
gerð. Við gerðum starfið að ævin-
týri og slógum áreiðanlega íslands-
met. Fyrir lá verk sem venjulega
tók þijá. daga. Við unnum að þessu
fimm, bæði hjónin og ég, tókum
daginn snemma og þegar leið að
kvöldi hafði verkinu miðað svo vel
áfram að við sáum fram á að með
því að halda áfram um nóttina
gætum við lokið því og það gerðum
við. Það var skemmtiiegur dagur
sem í hönd fór og mikið vorkennd-
um við nágrönnunum, sem varla
voru búnir að sauma vambirnar.
Ég hafði nokkurt samband við
þau hjónin fyrstu árin. Þau höfðu
flust suður, en ég lenti úti á landi.
Þá skildu leiðir. Hansína og Magnús
komu sér upp fögru heimili og eign-
uðust tvær dætur: Sigrúnu Þóru og
Álfheiði.
Tíminn leið og Hansína var orðin
amma og búin að missa manninn.
En nú fluttumst við hjónin til
Reykjavíkur og í nágrenni við hana.
Við tókum upp kunningsskap á ný,
gátum ennþá gert að gamni okkar
og spiluðum stundum saman. Við
höfðum einfaldlega ekkert elzt,
bara hlaupið yfir síðustu hálfa öld.
Við hjónin erum þakklát fyrir
kynni okkar af Hansínu og kveðjum
hana með hlýhug. Minningar mínar
um hana eru minningar um trygg-
lynda, hreinskiptna og góða konu.
Guð blessi og huggi aðstandendur
hennar.
Anna Þorsteinsdóttir.
Það er jafnan svo að ef maður
lifír það að komast á elliár má
maður gjalda fyrir það langlífí með
því að þurfa oft að kveðja og horfa
á eftir vinum sínum og kunningjum.
Svo er farið fyrir mér og nú síðast
er ég frétti lát góðrar vinkonu
minnar, Hansínu Sigurðardóttur.
Síðastliðin tólf ár hef ég búið í
næsta húsi við hana, gluggarnir
okkar stóðust á og daglega hitt-
umst við eða töluðum saman.
Hansína var góð og myndarieg
kona, mjög vel gefín og skemmti-
leg. Það var alltaf gaman að tala
við hana, hún las mikið og hafði
mjög gaman af ljóðum. Stundum
bað ég hana að lesa fyrir mig ljóð,
mér fannst ég njóta þeirra svo vel
við að heyra hana lesa þau. Ég
sagði stundum við hana að hún
ætti að lesa upp í útvarpinu, það
gerðu ekki aðrir betur, en hún hló
bara að mér og gerði aldrei mikið
úr sjálfri sér.
Einnig spiluðum við mikið saman
og gerðum margt okkur til skemmt-
unar. Mér er því sár söknuður í
huga er ég sé nú myrkur í gluggum
hennar er ég lít út. Ég kveð hana
með þakklæti og bið henni guðs
blessunar. Fjölskyldu hennar sendi
ég innilegar samúðarkveðjur.
Rut Guðmundsdóttir.
Guðlaug
Fædd 28. maí 1918
Dáin 21. janúar 1993
Eggert Páll
Fæddur 4. apríl 1912
Dáinn 3. desember 1983
Nú þegar leiðir skilja langar mig
að minnast tengdaforeldra minna
með örfáum orðum. Mér fínnst það
við hæfi að minnast þeirra beggja,
svo samrýnd og kær voru þau hvort
öðru.
Tæp tíu ár eru liðin síðan Egg-
ert kvaddi og nú kveðjum við
Laugu. Lauga og Eggert voru alltaf
nefnd í sama mund. Þegar Eggert
var ekki lengur gat Lauga ekki
verið. Hún bar aldrei sitt barr eftir
að hann kvaddi þennan heim. Við
vitum og trúum því að nú eru þau
aftur sameinuð og vel hefur hann
tekið á móti henni.
Nú eru þau aftur orðin Lauga
og Eggert.
Guðlaug fæddist á Hrútafelli
undir Eyjafjöllum 28. maí 1918,
dóttir hjónanna Sigurlaugar Sig-
urðardóttur og Tómasar Tómasson-
ar, yngst fímm systkina er upp
komust og er einn bróðir, Kjartan,
á lífí.
Eggert fæddist á Söndum í Með-
allandi 4. apríl 1912, sonur hjón-
anna Þuríðar Pálsdóttur og Jóhann-
esar Guðmundssonar. Var hann
elstur tíu systkina er upp komust
en eftir lifa sex systkini. Þau eru
Einar, Páll, Lára, Svava, Gissur og
Hulda.
Lauga og Eggert gengu í hjóna-
band 19. júní 1943 og bjuggu lengst
af í Reykjavík og þar fæddust syn-
ir þeirra tveir. Þau byggðu sér hús
inni við Elliðaár og nefndu það
Sléttaból.
Lauga og Eggert á Sléttabóli
áttu fallegt og snyrtilegt heimili,
þangað var alltaf gott að koma,
heimili þeirra einkenndist af gest-
risni og hlýju. Veit ég að þar tala
ég fyrir munn ættingja og vina.
Synir þerira eru Rútur Kjartan,
fæddur 1943, kvæntur Bergljótu
Einarsdóttur og eiga þau fjóra syni.
Jóhannes, fæddur 1949, kvæntur
Vilborgu Þorsteinsdóttur og eiga
þau fimm böm.
Vil ég fyrir hönd sona, tengda-
dóttur og bamabarna þakka þeim
allt það er þau vom okkur og kveðja
þau með versum eftir Stefán Hann-
esson frá Litla-Hvammi.
Helga nótt, við hlið þín maka,
hvergi um leifar betur fer.
Nú má ekkert samband saka,
sitthvað glepur andann hér.
Heilum vagni heim að aka
hveijum gott að lokum er.
Vandamenn og vinir beggja,
við, sem megum eftir sjá,
ef við minnumst annars tveggja,
aldrei gleymum hinu þá.
Kveðjublóm á leiðin beggja
líka, saman þessi má.
(S.H.)
Minningin lifír. Blessuð sé minn-
ing þeirra.
+
Þökkum samúð og hlýhug við andlát og útför
MARÍU GlSLADÓTTUR,
Laugavegi 142.
Eyjólfur Einarsson, Gerður Sigfúsdóttir,
Gíslína Einarsdóttir, Gunnar H. Eiríksson,
Bjarni Einarsson, Sesselja Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför
JAKOBS ÞORSTEINSSONAR.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks deildar 14-G á Landspít-
alanum.
Fyrir hönd systkina og annarra ættingja,
Eyrún Hafsteinsdóttir.
Begga.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar tíl birtíng-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritsfjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reylgavík, og á skrifstofu blaðsins í
Hafnarstræti 85, Akureyri.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.
Akjósanlegast er að fá greinarnar sendar á disklingi.
+
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GÍSLNÝJAR JÓHANNSDÓTTUR.
Jóhanna Þorsteinsdóttir,
Tryggvi Þorsteinsson,
Ólaffa Þorsteinsdóttir,
Trausti Þorsteinsson,
Halla Þorsteinsdóttir,
Lilja Þorsteinsdóttir,
Reynir Þorsteinsson,
Sólveig Þorsteinsdóttir,
Birgir Þorsteinsson,
Guðrún Þorsteinsdóttir,
Jónína Þorsteinsdóttir,
Smári Þorsteinsson,
Svanur Þorsteinsson,
Vilborg Þorsteinsdóttir,
Sigurbjörg Þorsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Jóhannes P. Sigmarsson,
Inger Thorsteinsson,
Guðni Þ. Ágústsson,
Anna Finnsdóttir,
Þórður Þórðarson,
Ingi S. Sigmarsson,
Gréta Jansen,
Ingi B. Guðjónsson,
Sigrún Halldórsdóttir,
Richard L. Cambell,
Guðjón Þorbergsson,
Svanhildur Svansdóttir,
Jóhannes Eggertsson,
Jóhannes Ragnarsson,