Morgunblaðið - 17.02.1993, Side 29

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. FEBRÚAR 1993
29
Laufey Ingimimdar-
dóttír - Minning
Fædd 17. febrúar 1943
Dáin 31. desember 1992
Hinn 31. desember sl. lést mág-
kona mín Laufey Ingimundardóttir
eftir erfið veikindi. Hún hefði orðið
50 ára í dag, 17. febrúar, ef hún
hefði lifað.
Mig langar til að minnast hennar
en Laufey og Jón Ingi bróðir minn
bjuggu sín fyrstu ár á Akranesi,
síðan í mörg ár á Skagaströnd, þar
til fyrir tveimur árum að þau flutt-
ust austur á Reyðarfjörð vegna at-
vinnu hans og kunnu mjög vel við
sig þar. Við hjónin heimsóttum þau
austur sumarið ’Pl og fórum við
saman í tjaldvagnaferðalag til
Borgarfjarðar eystri, og var það
skemmtileg ferð.
Þau ferðuðust mikið, bæði innan-
lands og utan, og núna sfðastliðið
sumar fór öll fjölskyldan til Spán-
ar. Þá var Laufey orðin helsjúk.
En harkan og vonin um að ná bata
er ólýsanleg. Þegar heim var kom-
ið, fór hún inn á St. Jósefsspítala
þar sem hún var oft búin að dvelj-
ast og kynntist hún þar konum, sem
reyndust henni mjög vel og fýlgd-
ust með líðan hennar, hvort sem
hún var heima eða á spítalanum.
Vil ég þakka þessum góðu konum
og öllu starfsfólki á lyflæknisdeild
St. Jósefsspítala, hvað þau reyndust
henni vel.
I haust fór ég með henni austur.
Þá var hún að mestu orðin rúm-
föst, en heima þráði hún að vera
hjá fjölskyldunni, sem hún unni svo
Fæddur 19. júlí 1912
Dáinn 8. febrúar 1993
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstir ,
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Núna þegar elsku afi er farinn,
viljum við systkinin minnast hans
með nokkrum orðum. Það er svo
furðu stutt síðan þau bæði, amma
og afi, tóku á móti gestum í áttræð-
isafmæli afa 19. júlí sl. Nokkru síð-
ar, þann 30. ágúst, lést amma.
Örlögin höguðu því þannig að þau
hittust fljótt aftur._
Afi, Steinþór Asgeirsson, var
fæddur 19. júlí 1912 að Hofi á
Höfðaströnd, Skagafírði.
Foreldrar hans voru Hólmfríður
Þorgilsdóttir Þórðarsonar frá
Kambi í Deildardal og Ásgeir M.
I. Jónsson Ásgeirssonar Einarsson-
ar að Þingeyrum A-Húnavatns-
sýslu.
Steinþór átti einn albróður, Bald-
ur, mótasmið í Reykjavík.
Hálfsystkini samfeðra eru: Jón,
jámsmiður, látinn; Fanný, búsett í
Reykjavík; Björn M. Olsen, flug-
virki, látinn; og Ingunn, húsfrú,
látin.
Hálfsystkini sammæðra eru:
Hjörtur Jónsson, fyrrv. hreppstjóri
á Eyrarbakka; Runólfur Jónsson,
bóndi á Brúarlandi í Skagafirði;
Fáll Jónsson, fyrrv. hótelstjóri á
Siglufírði; og Ingólfur Jónsson,
bóndi á Nýlendi, Skagafírði, látinn.
Steinþór ólst upp á Kambi í Deild-
ardal í Skagafírði. Hann stundaði
nám við Búnaðarskólann að Hólum
í Hjaltadal 1928-30 og við íþrótta-
skólann í Haukadal 1930-31. Að
lokinni skólagöngu fór Steinþór í
vinnumennsku til föðurbróður síns,
Ásgeirs Jónssonar, og konu hans,
Ingibjargar Björnsdóttur, í Gottorp.
Þar kynntist hann konuefni sínu,
Þorgerði Þórarinsdóttur, frá Skúfi
í Norðurárdal, Austur-Húnavatns-
sýslu, sem ólst upp hjá þeim hjónum
í Gottorp.
mjög. Hlutverki sínu sem eigin-
kona, móðir, amma og systir skilaði
hún vel.
Elsku Jón Ingi, Gunnar,.Ingvar,
Villi og fjölskylda og Mummi, þetta
hefur verið erfíður tími hjá ykkur,
en minningin um góða konu lifir.
Útför Laufeyjar fór fram 7. jan-
úar frá Akraneskirkju.
Hin langa þraut er liðin
nú loksins hlaustu friðinn
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sðlin björt upprunnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem)
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Elínborg Ingvarsdóttir.
Mann einn dreymdi um nótt. Hann
dreymdi hann væri á gangi eftir ströndinni
með Drottni. Yfir himininn leiftruðu sýnir
úr lífi hans. Fyrir hveija sýn sá hann tvenn
fótspor i sandinum, önnur tilheyrðu honum
og hin tilheyrðu Drottni.
Er síðasta sýnin úr lífi hans leiftraði fyr-
ir augum hans, leit hann við eftir fótsporun-
um ( sandinum. Hann veitti því athygli, að
oft á lífsleið hans voru aðeins ein fótspor.
Hann veitti því einnig athygli, að þetta átti
sér stað á verstu og döprustu augnablikum
lífs hans.
Þetta olli honum hugarangri og hann
innti því Drottin: „Drottinn, þú sagðir, að
er ég ákvæði að fylgja þér, mundir þú fylgja
mér alla leið. En ég hef tekið eftir, að á
erfiðustu augnablikum lífs míns eru aðeins
ein fótspor. Ég skil ekki hví þú yfirgafst
mig, er ég þurfti mest á þér að halda.“
Drottinn svaraði: „Ástkæra, ástkæra
barnið mitt, ég ann þér og mundi aldrei
Steinþór starfaði sem lögreglu-
maður frá 1936-1946, fyrst á
Siglufírði og síðar í Reykjavík. Síð-
an starfaði hann við sauðfjárveiki-
vamir og fyrir Landnám ríkisins til
1960, en þá gerðist hann verktaki
í Reykjavík og nágrannabyggðum
og starfað sem slíkur allt til 1985,
þegar dóttursonur hans og nafni tók
við rekstrinum.
Jafnhliða öðrum störfum, dvöldu
þau hjónin í Gottorp og þar áttu
þau sínar bestu stundir innan um
hrossin, sem þau höfðu mikið dá-
læti á. Stunduðu þau um árabil
töluvert umsvifamikla hrossarækt.
Kom þetta dálæti hans vel fram á
síðari árum, þégar hann var ekki
lengur í stakk búinn til að þeysa
um grundir á vökrum fáki, að hug-
ur hans var þó oft á þeysispretti
um grænar lendur í Gottorp.
Þar sem afí var bæði hesta- og
vísnamaður þykir okkur viðeigandi
að láta hér fylgja hestavísur eftir
góðvin hans.
Mökkur gýs úr götunum,
grjótið frýsar eldingum.
reiðargnýs með gagnyrðum
grundin lýsir tilþrifum.
Engar leiðir ellin fann
enn að veiða léttfetann.
Vorið heiða vermir ’ann
vængi breiðir yfir hann.
(Hestavísur, e. Valdimar Benónýsson.)
Steinþóri og Þorgerði varð fjög-
urra barna auðið. Þau eru: Kolbrún,
sjúkraliði í Reykjavík, sem á fimm
börn, Auður, húsfreyja í Garðabæ,
sem einnig á fimm börn, Ásdís Inga,
framkvæmdastjóri í Bandaríkjun-
um, sem á eitt barn, og Ásgeir
Þór, er lést í bernsku. Hjá þeim
hjónum ólst einnig upp dótturdóttir
þeirra, Þorgerður Kristjánsdóttir í
Reykjavík og á hún tvö böm.
Við systkinin kynntumst afa vel
bæði í leik og starfi. Afi var mikill
atorkumaður í öllu er hann tók sér
fyrir hendur, hvort sem það var
verktakavinna í Reykjavík eða
jarðabætur norður í landi. Hann
hafði þau áhrif á fólk, að það hreifst
með dugnaði hans og vinnugleði.
yfirgefa þig. Á tímum prófrauna þinna og
þjáninga, þegar þú sérð aðeins ein fótspor,
þá var það sem ég bar þig.
(Úr „Fótsporum".)
Mig langar að minnast vinkonu
minnar, Laufeyjar Soffíu Ingimund-
ardóttur, sem lést í St. Jósefsspít-
ala í Hafnarfírði aðfaranótt gaml-
ársdags eftir erfíð veikindi.
Laufey fæddist í Hraungerði á
Akranesi hinn 17. febrúar 1943.
Hún var dóttir hjónanna Vilhelmínu
Gunnarsdóttur og Ingimundar
Leifssonar og ólst upp á Sóleyjar-
götu 12 þar í bæ. Laufey átti einn
bróður, Ingimund, sem var hennar
besti vinur alla tíð.
Laufey fór til náms í Húsmæðra-
skólann í Reykjavík. Þar naut hún
sín vel, enda var hún mikil hann-
yrðakona. Þar kynntist hún mörg-
um stúlkum sem urðu góðar vinkon-
ur hennar eftir það. Hinn 2. janúar
1963 varð Laufey fyrir þeirri miklu
sorg, þegar hún var heima í jól-
afríi að móðir hennar varð
bráðkvödd. Þá var Laufey aðeins
19 ára og bróðir hennar 14 ára.
Hún syrgði móður sína mikið, enda
voru þær miklar vinkonur. Föður
sinn missti Laufey 16. janúar 1983.
Þegar Laufey kom heim af hús-
mæðraskólanum fór hún að vinna
hjá Pósti og síma á Akranesi.
Tímamót urðu í lífí Laufeyjar
árið 1964 þegar hún gekk að eiga
ungan Skagstrending, Jón Inga
Ingvarsson, sem var þá að læra
rafvirkjun á Akranesi. Ári seinna
fluttust þau til Skagastrandar og
stofnuðu heimili í risíbúð fyrir ofan
tengdaforeldra hennar, þau Elín-
borgu Ámadóttur, sem nú er látin,
og Ingvar Jónsson. Mikil og góð
vinátta var á milli Laufeyjar og
tengdaforeldra hennar. Seinna
byggðu þau Jón Ingi og Laufey sér
hús á Hólabraut 11. Þar áttu þau
Þannig var alltaf heitt í kolunum í
kringum hann. Þrátt fyrir hijúft
yfírborð var afi afar bamgóður
maður og jafnlyndur. Hann var
höfðingi heim að sækja og hrókur
alls fagnaðar. Heimili þeirra afa og
ömmu stóð jafnan öilum opið, enda
var þar afar gestkvæmt.
Minningin um stórbrotinn mann
lifir í hjörtum okkar allra. Guð blessi
minningu afa okkar.
Imba, Gauti, Steinþór,
Einar og Ásgeir.
fallegt og notalegt heimili. Þeim
varð þriggja sona auðið. Þeir em:
Vilhelm, fæddur 1964, sambýlis-
kona hans er Soffía Pétursdóttir
og eiga þau einn son, Leif Inga;
Ingvar, fæddur 1967, hann á einn
son, Gylfa; og yngsti sonurinn er
Gunnar Borg sem er aðeins 14 ára
og var sannur sólargeisli móður
sinnar. Á Skagaströnd vann Laufey
m.a. á leikskólanum þar í nokkur
ár. Þar undi hún sér vel innan um
bömin, enda bamgóð kona.
Um sumarið 1991 fluttist fjöl-
skyldan til Reyðarfjarðar þar sem
Jón Ingi tók við stöðu verksmiðju-
stjóra SR. Þar var vel tekið á móti
þeim og þau komu sér vel fyrir í
fallegu húsi sem Qölskyldan hafði
til umráða. Laufey var farin að
vinna í bakaríinu og allir vom
ánægðir. En tveimur mánuðum
seinna dró ský fyrir sólu, en þá
uppgötvaðist að Laufey var haldin
illkynja sjúkdómi. Nú gekk í hönd
erfiður tími í lífí íjölskyldunnar.
Laufey þurfti að gangast undir erf-
Látinn er á Landspítalanum
Steinþór Ásgeirsson framkvæmda-
stjóri, áttræður að aldri.
Fyrstu kynni mín af Steinþóri
munu hafa verið vorið 1935 er hann
reiddi mig fyrir framan sig á hesti
heim að Gottorp við Hópið. Þar bjó
þá föðurbróðir okkar, Ásgeir Jóns-
son, og kona hans, Ingibjörg
Bjömsdóttir. Þar kynntist Steinþór
konunni sinni, Þorgerði Þórarins-
dóttur, er var fósturdóttir þeirra
hjóna.
Næst lágu leiðir okkar Steinþórs
saman 7 ámm síðar, er ég kem sem
sendill frá verslun Halldórs Jóns-
sonar í Vík í Mýrdal með vömr á
hestakerm yfír Reynisfjall í sumar-
bústað í Reynishverfinu. Vel laun-
aði hann mér ferðina þá, er hann
rétti mér túskilding sem var mikið
fé árið 1942. Þannig vom þau hjón
bæði rausnarleg og höfðingjar heim
að sækja.
Ættrækni var stór þáttur í skap-
gerð hans og lagði hann mikla rækt
við að byggja Gottorp vel og var
umhugað um, að jörðin héldist í
ættinni. Gottorp var það eina, sem
eftir stóð í ættinni af hinni miklu
auðlegð Ásgeirs Einarssonar, al-
þingismanns og bústólpa á Þingeyr-
um við Hópið.
Steinþór var laukur ættar sinnar.
Hann bar virðingu fyrir sögu Þing-
eyrarfeðganna, Ásgeirs og Jóns, og
sýndi þeim ræktarsemi. Hesta-
mennskan var þar stór þáttur og
tók Steinþór í arf frá afa sínum,
iðan uppskurð og í framhaldi af því
að margleggjast inn á sjúkrahús í
lengri eða skemmri tíma. Laufey
kvartaði ekki, það var ekki hennar
stfll að kvarta eða vera með sjálfs-
vorkunn. Þrátt fyrir að Laufey beitti
öllum styrk sínum og bjartsýni, sem
hún átti svo mikið af, þá fór svo
að sláttumaðurinn slyngi fór með
sigur af hólmi.
Það var sumarið 1966 sem ég
undirrituð kom fyrst til Skaga-
strandar með Birgi og hann kynnti
mig fyrir frænda sínum, Jóni Inga,
og konu hans Laufeyju, sem bjuggu
þá í lítilli íbúð ásamt elsta syni sín-
um, sem þá var eins árs. Það var
vel tekið á móti mér af þessari litlu
Qölskyldu og núna 27 árum seinna
höfum við átt margar góðar og.
skemmtilegar stundir saman 'f
gegnum árin, bæði ferðast saman
innanlands og erlendis, meðal ann-
ars fórum við í ferðir til Parísar og
Austurríkis, sem voru okkur öllum
ógleymanlegar.
Síðasta ferðalagið okkar saman
var fyrir tæpum tveimur árum, en
þá ferðuðumst við um Snæfellsnes-
ið með tjaldvagn sem þau höfðu
nýlega fest kaup á. Þetta var yndis-
leg ferð, glaðasólskin allan tímann
og Snæfellsjökull skartaði sínu feg-
ursta.
Við sem eftir stöndum kveðjum
þessa mætu konu með söknuði og>
þökkum henni samfylgdina og ósk-
um henni góðrar heimkomu.
Við Birgir sendum Jóni Inga og
fjölskyldu hans okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum þess að
framtíð þeirra megi vera björt, með
minninguna um góða eiginkonu,
móður og ömmu að leiðarljósi.
Laufey Ingimundardóttir var
jarðsungin frá Akraneskirkju 7.
janúar sl. Blessuð sé minning henn-
ar- Guðrún Garðarsdóttir.
Jóni frá Þingeyrum, mikinn áhuga
á hestum. Ekki þekkir undirritaðuT'"
þá sögu hans, en hins vegar sá ég
bros á vörum Steinþórs, er minnst
var á hesta á síðustu dögum bana-
legu hans.
Steinþór hafði mikinn áhuga á
bridge-íþróttinni og vann hann þar
marga sigra. Þannig var einnig með
konu hans, Þorgerði, og spiluðu þau
hjón stundum saman í keppnum
með góðum árangri. Eru ekki nema
tvö eða þijú ár síðan þau unnu síð-
ast keppnir
Steinþór var dugnaðarforkur að
hveiju sem hann gekk. Starfaði
hann lengi hjá Landnámi ríkisins,
en gerðist síðar verktaki á höfuð-
borgarsvæðinu við lagnir gang-
stétta o.fl.
Kona Steinþórs, Þorgerður, dó
30. ágúst sl. og var Steinþór þá
orðinn mikið veikur af þeim sjúk-
dómi, sem dró hánn til dauða. Þau
hjón áttu þijár dætur og einn son.
Kolbrún er elst og var hún gift
Hjalta Karlssyni og eiga þau fímm
böm. Auður, gift Emil Als lækni .
og eiga þau tvo syni. Auður var
áður gift Kristjáni Þórarinssyni og
eignuðust þau þijár dætur. Yngsta
dóttirin, Ásdís Inga, var gift Karl
Fortgang og eignuðust þau eina
dóttur. Sonur þeirra Steinþórs og
Þorgerðar, Ásgeir Þór, dó 1946
aðeins fimm ára gamall.
Afkomendum og ættingjusxy.
Steinþórs og Þorgerðar votta ég
samúð mína. Torfl Ásgeirsson.
Minning
Stefán Sigurðsson hdl.
Fæddur 5. október 1920
Dáinn 8. febrúar 1993
Stefán Sigurðsson fæddist á
ísafírði. Hann var sonur hjónanna
Sigurðar Sigurðssonar og Stefaníu
Arnórsdóttur. Sigurður var sonur
Sigurðar Stefánssonar prests og
alþm. í Vigur og konu hans Þórunn-
ar Bjarnadóttur, en Stefanía var
dóttir Arnórs prests Árnasonar frá
Höfnum á Skaga og fyrri konu
hans Stefaníu Sigríðar Stefánsdótt-
ur. í báðum þessum ættum er margt
atgervisfólk.
Barn að aldri fluttist Stefán til
Sauðárkróks er faðir hans varð
sýslumaður Skagfirðinga og þar
ólst hann upp ásamt systkinum sín-
um, en börn þeirra sýslumanns-
hjóna urðu níu talsins.
Stefán tók stúdentspróf frá
Menntaskólanum á Akureyri vorið
1942 _og varð cand. jur. frá Há-
skóla íslands 1951. Hann var nokk-
ur ár fulltrúi sýslumanns Skagfírð-
inga, en fluttist til Akraness 1961
og rak þar lögfræðistofu til dánar-
dags. Hann giftist Erlu Gísladóttur
frá Akranesi árið 1952.
Eg kynntist Stefáni fyrst er við
vomm sambekkingar í þriðja bekk
Menntaskólans á Akureyri haustið
1938. Við Stefán vorum síðan félag-
ar og vinir, en fundum okkar fækk-
aði þegar hann fluttist brott frá
Reykjavík. Flestar minningar mínar
um Stefán tengjast því þeim tíma
er við báðir vomm ungir að árum
og næsta áhyggjulausir.
Stefán var fríður sýnum, glæsi-
legur á velli, allra manna háttprúð-
astur og gerði sér í þeim efnum
engan mannamun. Hann var vin-
sæll og lagði gjaman gott til málíf, '
glaður og reifur á góðum stundum.
Eg hef fyrir satt að í störfum sínum
sem lögmaður hafí hann verið trúr
og samviskusamur og reynst öllum
þeim hollráður er til hans leituðu.
Við hjónin sendum Erlu eigin-
konu Stefáns og systkinum hans
innilegar samúðarkveðjur.
Hann var jarðsunginn frá Akra-
neskirkju 15. febrúar sl.
Bragi Þorsteinsson.
Minning
Steinþór Ásgeirsson