Morgunblaðið - 13.07.1993, Blaðsíða 32

32
- MORGUNBLAÐIÐ ÞRlÐJÚUA'GUR í3' JÚLÍ Í993
t
Elskuleg móðir okkar,
JÓNÍNA ÓLAFSDÓTTIR,
Droplaugarstöðum,
lést í Borgarspítalanum að morgni laugardagsins 10. júlí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn hinnar látnu.
t
Móðir mín, tengdamóöir og amma,
MARÍA EGGERZ,
lést á elliheimilinu Grund laugardaginn 10. júlí.
Halldór Rafn Ottósson, Rán Gísladóttir
og börn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGVAR GUÐFINNSSON
fyrrverandi bryti,
lést á heimili sínu, Jökulgrunni 6, Reykjavík, 9. júlí sl.
Steinunn Ingvarsdóttir, Sverrir Halldórsson,
Gunnar Ingvarsson, Jófríður Guðjónsdóttir,
Hólmfríður Ingvarsdóttir, Stefán Björnsson,
Guðbjörg Guðjónsdóttir, Einar Grétar Björnsson,
Anna Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar og stjúpfaðir,
FINNBOGI HELGASON
bóndi,
Sólvöllum, Mosfellsbæ,
andaðist á heimili sínu 11. þ.m.
Ingunn Finnbogadóttir,
Soffía Finnbogadóttir,
Aðalheiður Finnbogadóttir,
Bragi Friðriksson.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir og afi,
SVEINBJÖRN HAFSTEINN PÁLSSON
vélsmíðameistari,
lést 5. júlí sl. á heimili sínu, Jökulgrunni
22, áður Langholtsvegi 144, Reykjavík.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mið-
vikudaginn 14. júlí kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afbeðin, en þeim,
sem vildu minnast hans, er bent á
Heimastoð krabbameinslækningadeildar Landspítalans.
Guðríður Guðmundsdóttir,
Guðlaug St. Sveinbjörnsdóttir, Þórður Kristjánsson,
G. Erla Sveinbjörnsdóttir, Gérard Vautey,
Kári Hafsteinn Sveinbjörnsson, l'ris Björnæs Þór,
Erla, Örvar Hafsteinn, Mari't Guðriður,
Níls Sveinbjörn, Sólveig Guðrfður og Tómas Þór.
Hermann Jónsson
skrifstofustjóri og
kennari - Minning
Fæddur 13. ágúst 1913
Dáinn 28. júní 1993
Enda þótt fólk á efri árum kveðji
þetta jarðlíf, kemur lát þess okkur
oft á óvart. Öllu eru takmörk sett,
dauða jafnt sem lífi. Hvað segir
ekki Spámaðurinn í Biblíunni? - Að
lifa hefur sinn tíma og að deyja
hefur sinn tíma. Og þegar í hlut á
maður, sem á sínum tíma átti nokk-
urn þátt í því að mennta mig á vissu
sviði, er við hæfi að ég minnist
hans með nokkrum orðum. Deila
má um, hvort það hefði endilega
átt að vera ég. Þó fannst mér ekki
óeðlilegt, að ég, sem minnist
margra í blöðum við vistaskiptin,
léti nokkur orð falla um gamlan
læriföður, enda þótt hann gegndi
ekki fastri kennarastöðu við
menntastofnun þá, sem ég nam við
um árabil á fimmta áratug þessarar
aldar.
Hermann Jónsson, lengst af titl-
aður fulltrúi verðlagsstjóra, lést 28.
júní 1993, tæplega áttræður, en
fæddur var hann í Reykjavík 13.
ágúst 1913. Voru foreldrar hans
Arnfríður Ingvarsdóttir blikksmiðs
á ísafirði Vigfússonar, og Jón Ólaf-
ur málari á ísafirði, sonur Jóns
Einars stúdents Jónssonar, síðast á
Ingunnarstöðum í Geiradal. Jón
Einar, afi Hermanns, var kvæntur
Herdísi Andrésdóttur skáldkonu.
Hún var því föðurmóðir hans, sem
hér er minnst við leiðarlok. Jón
Einar hóf nám í Prestaskólanum,
en hætti því og fluttist vestur á
land. Hann stundaði kennslu eitt-
hvað og var um skeið lögregluþjónn
á ísafírði. Þá þótti talsverður vegs-
auki að því að vera stúdent úr
menntaskója eða lærðum skóla.
Auk Jóns Ólafs málara, föður Her-
manns, komust upp þessi systkini:
Elín, sem átti Jón bæjarfógetaskrif-
ara Thorarensen, en sonur þeirra
var hinn þjóðkunni kennimaður og
rithöfundur Jón Thorarensen
(1902-1986), og Einar magister
(1890-1947), lengi kennari við
Stýrimannaskólann og fleiri lær-
dómssetur í höfuðstaðnum.
Af ofantöldu sést að Hermann
var vel ættaður. En eigi ólst hann
upp hjá foreldrum sínum, heldur
hjá móðursystur sinni, Sigríði Ingv-
arsdóttur, er gift var Þórarni Stef-
ánssyni, bóksala á Húsavík.
Snemma komu í ljós góðar almenn-
ar gáfur hjá Hermanni, svo og
námsgáfur, en þetta tvennt fer ei
alltaf saman, eins og kunnugt er.
Þótti við hæfi að hann gengi
menntaveginn, og úr því varð sem
betur fór. Hann stundaði fyrst nám
til gagnfræðaprófs á Akureyri, en
stúdentsprófi lauk hann við MR
1935. Eftir að hafa lokið prófí í
forspjallsvísindum við HÍ árið eftir
lá leiðin til Hafnar og stundaði hann
nám í tryggingafræði við Hafnarhá-
skóla um árs skeið, því að stærð-
fræði lá vel fyrir honum. Þar næst
sneri hann sér að námi í verslunar-
fræðum við Verslunarháskólann -
Det handelsvidenskabelige Lære-
anstalt. En Hermann kom heim
eftir tveggja ára útivist og var þá
háskólanámi hans lokið. Eflaust
hefur fjárskortur valdið nokkru um
þetta hvarf frá námi, eins og oft
var á þessum árum. Þá hefur hann
vafalítið grunað, hvað í vændum
var: heimsstyijöld, og það sem
henni fylgdi: innilokun frá heima-
landinu.
En hvað beið nú Hermanns, sem
ekki hafði prófskírteini frá háskóla
upp á vasann, eftir að heim kom?
Auðvitað var hann vel menntaður
maður, þrátt fyrir allt. Og nú hófst
ævistarfið. Hann fékk stunda-
kennslu og skrifstofustörf. 0g þá
er ég kominn að persónulegum
Minning
Friðrik Hafsteinn Sig-
urðsson frá Keflavík
Fæddur 27. apríl 1929
Dáinn 25. júní 1993
Við systkinin viljum í stuttu máli
minnast kærs frænda okkar Friðriks
Hafsteins Sigurðssonar sem lést á
Landspítalanum 25. júní sl. eftir
langa og hetjulega baráttu við þann
sjúkdóm er varð honum að aldurtila.
Hafsteinn var alltaf hress og
skemmtilegur. Hann og pabbi okkar
voru alltaf kallaðir litlu strákarnir
þegar þeir voru að alast upp. Og
satt að segja voru þeir alltaf sömu
strákarnir þegar þeir hittust, sögðu
brandara og gamansögur og veltust
um af hlátri.
Það var gaman að heimsækja
Hafstein og Stellu konu hans. Haf-
steinn hafði alltaf tíma til að ræða
við okkur systkinin og segja okkur
frá löndum sem hann hafði heimsótt
á ferðum sínum. Eða hvernig hann
og pabbi og systkinin voru í „gamla
daga“.
Ef vanda bar að höndum var bara
að hringja í Hafstein, eins og þegar
við systkinin fundum æðarkolluunga
sem köttur var að elta.
Þá var Hafsteinn sóttur og hann
fór með litla ungann niður í fjöru,
þar voru kollur með unga sína og
ein þeirra tók ungann okkar í fóst-
ur. Nú er unginn okkar fyrir löngu
kominn til himna. Og mun hann
ásamt öllum sem Hafsteinn hjálpaði
og gladdi, stytta honum stundir þar
til við hittumst á ný.
Við söknum góðs vinar og vonum
að guð styrki eiginkonu hans, börn
og íjölskyldur þeirra. Hvíli hann í
friði.
Sigurjón, Margrét, Hafdís, Sif
og Lilja Kjartansbörn.
Minnismerki úr steini
Steinn er kjörið efni í allskonar minnismerki. Veitum
alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki.
Áralöng reynsla.
Bj S. HELGASON HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 • SÍMI 91-76677
Minning
Jarþrúður Jónsdóttir
Ég vil minnast ömmu minnar, er
lést á 85. aldursári. Hún á einstakan
stað í hjarta mínu, því að með hlýju
sinni, góðvild og hjartagæsku fyllti
hún sig og sína lífsorku og bjart-
sýni. Hún amma mín var alla tíð
umlukin ástvinum, og í mínum huga
er ekki nokkur vafi á að æskilegt
væri að lifa ellidagana líkt og hún
gerði.
Fyrir hartnær tuttugu árum
kvartaði ég, sex ára pollinn, sáran
yfir því að amma mín gæti ekki tek-
ið þátt í • ærslafullum leik mínum.
„Amma, af hverju gamlastu svona?“
sagði ég þá, en amma mín breyttist
ekki mjög mikið á þeim tveimur ára-
tugum sem liðnir eru. Hún var stöð-
ugt að aðhafast eitthvað, enda var
hún sérlega félagslynd.
Það var Guðs mildi að hún kvaddi
jarðlífið án nokkurs dauðastríðs. Og
þó að við munum öll sakna hennar
gífurlega, þá er minningin um hana
fögur, og við getum þakkað Guði
fyrir allar þær ánægju- og gleði-
stundir sem tengjast henni.
Vertu sæl, amma mín.
Ásgeir Baldursson.
kynnum okkar, er hann kenndi
stærðfræði og eðlisfræði við Kenn-
araskóla íslands. Hermann kenndi
venjulega í fyrsta tíma, því að hann
þurfti ekki að mæta á skrifstofu
verðlagsstjóra fyrr en klukkan 9
árdegis. Þar vann hann svo meðan
starfsorka og aldur leyfðu. En
hvernig kennari var Hermann? Því
miður er ég ekki dómbær á slíkt,
þar eð kunnátta og áhugi á kennslu-
greinum hans var í algjöru lág-
marki hjá mér. Hann var léttur í
hreyfingum og gætti þess vel að
skyggja ekki á dæmið, sem hann
var að skýra út á töflunni hveiju
sinni. Skýringar hans voru stuttorð-
ar og einhvern veginn held ég, að
hann hafí ætlast til að við værum
öll ágætlega að okkur í stærðfræð-
inni. Ég held, að Hermann hefði
fremur átt að kenna í stærðfræði-
deild menntaskóla en þarna, því að
stærðfræðingur var hann ágætur.
í brag einum, þar sem ég gat
kennara minna úr Kennaraskóla
Islands á árabilinu 1945-49, minnt-
ist ég Hermanns stærðfræðikenn-
ara á þessa leið:
Við töflu stendur Hermann hress
og hoppar til og frá.
í hendi sinni hefur krít;
og hratt útskýrir sá.
Það var ekki fyrr en löngu eftir
að námi mínu í kennaraskóla lauk,
að eiginleg kynni sköpuðust milli
okkar Hermaniis. Aðallega voru
þau gegnum talsímann, en hann
hafði leyninúmer, sem hann trúði
mér fyrir. Vildi greinilega vera laus
við hringingar að nauðsynjalausu.
Hann hringdi í mig og spurði mig
um vísur. Kom þá í ljós að hann
kunni margt af slíkri andans fram-
leiðslu. Hann lofaði mér að heyra
margar snjallar stökur eftir sig. Jú,
Hermann var hagmæltur vel. Það
kom mér ekki til hugar, þegar hann
var að reyna að kenna mér stærð-
fræði fyrr á tíð, með litlum árangri.
Ég fór þess á leit, að hann miðlaði
mér nokkru af vísum sínum, með
tildrögum, í rit, sem ég hafði þá í
smíðum, en við það var ekki kom-
andi. Eigi að síður skrifaði ég niður
allmargar vísna hans, og eru þær
vel geymdar. Kímni er rík í þessum
kveðskap Hermanns.
Hermann hafði áhuga á lands-
málum og bauð sig fram til þings
á vegum Þjóðvarnarflokksins. Sat
hann sem varamaður á Alþingi í
desember 1954.
Þetta er orðið lengra mál en ég
ætlaði í upphafi, en þegar kveðja
skal hugsjónafélaga (við höfðum
báðir dálæti á vísnagerð) fannst
mér raunar skylt að skrifa þessi
minningarorð. Minningin um mann,
sem tók mig eins og ég er og vildi
miðla mér af andlegum auði sínum,
geymist í þakklátum huga til ævi-
loka. Einka- og heimilislífi Her-
manns kynntist ég ekki. Sjálfsagt
verður einhver annar en ég til að
gera grein fyrir því.
Far þú í friði, gamli lærifaðir
minn!
Auðunn Bragi Sveinsson.
ERFIDRYKKJUR
Verð frá kr. 850-
perun sími 620200
Erfidrykkjur
Glæsileg kaífi-
hlaðborð Megir
salir og mjög
góð þjónusta.
Upplýsingar
ísíma22322
FLUGLEIÐIR
HÍTEL UFTLEIIIt