Morgunblaðið - 15.09.1993, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. SEPTEMBER 1993
HM í Hollandi
Fagmennskan grunn-
ur að góðum árangri
Hestar
Valdimar Kristinsson
Nú þegar nokkuð er um liðið
frá því Islendingar unnu hina
fræknu sigra á heimsmeistara-
mótinu í Hollandi og sigurvíman
farin að renna af landanum setj-
ast margir spekingar niður og
velta fyrir sér hversvegna út-
koman var svo góð sem raun bar
vitni, hvort hún hefði getað orðið
betri hjá einstökum liðsmönnum
eða liðinu í heild. Þegar illa geng-
ur er rík ástæða til að fara ofan
í saumana á keppninni og finna
hvað hafi brugðist, en það er
einnig full ástæða fyrir nafla-
skoðun þótt vel gangi. Þótt oft
sé erfitt að vinna upp slæma
stöðu þá er ekki hægt að horfa
framhjá þeirri staðreynd að enn
erfiðara er að halda fengnum
hlut eins og Þjóðveijar fengu nú
að reyna.
Jolly Schrenk hampar hér tölthorninu og enn einu sinni verða íslend-
ingar að gera sér að góðu að fá aðains að horfa á það.
Þótt ekki gengi allt eftir hjá Andreas Trappe og Tý frá Rappenhof
í töltinu yljaði það mönnum að fá að sjá þennan mikla skörung koma
þarna fram.
undi þannig að árangur fjórgangs-
hestanna var aldeilis vel við unandi.
Einar Öder Magnússon hafði
lengi stefnt með Funa frá Skálá á
heimsmeistaramót en þeir voru að-
eins hársbreidd frá því að komast
í liðið 1991. Þegar litið er yfir ár-
angurinn hjá þeim á mótinu nú
verður ekki annað séð en ýmiskonar
mistök eða öllu heldur rangar
ákvarðanir hafi orðið til þess að
Einar fór heim án titils. Einar og
Funi komust glæsilega frá úrtök-
unni hér heima, voru efstir í tölti
fimmgangi og stigahæstir kepp-
enda. Sjálfsagt hefur þessi góða
útkoma ruglað Einar og ráðgjafa
hans nokkuð í ríminu og ranga'r
ákvarðanir teknar út frá því sem
vafalaust hafa verið taldar réttar á
sínum tíma. í fyrsta lagi virðist
Funi hafa verið ofdæmdur í gæð-
ingaskeiði hér heima og jafnvel að
hann hafi fengið of hátt fyrir skeið-
ið í fimmgangnum. Það er deginum
ljósara að Einar tók mikla áhættu
með því að stefna svo hátt með
Funa bæði í tölti og fimmgangi, þar
sem ljóst var að skeiðið var mjög
krítískt (fjórtaktað). Stóru mistökin
voru að sjálfsögðu að þeir skyldu
taka þátt í gæðingaskeiðinu á
fimmtudeginum, þar sem þeir opin-
beruðu og undirstrikuðu þennan
veikleika hestsins fyrir fimmgang-
inn sem var daginn eftir. Betra
hefði verið að láta sigur í saman-
lögðu lönd og leið og einbeita sér
að tölti og fimmgangi úr því sem
komið var. Athyglisvert var að í
fimmgangsúrslitum voru Einar og
Funi langefstir þegar komið var að
skeiðinu, sem var síðasta atriði úr-
slitanna. í forkeppninni og úrslitun-
um gáfu þýsku dómararnir Einari
og Funa 0 fyrir skeið. Eftir að hafa
skoðað skeiðkaflana í forkeppninni
á myndbandi er ekki hægt að neita
því að um réttan dóm var að ræða,
en tæplega veijandi einkunn í úrslit-
unum. En líklega hafa þýsku dóm-
aramir Marlisa Grimm og Susan
Beuk hitt naglann á höfuðið þegar
þær sögðu að Einar væri með Funa
á röngum stað, hann hefði átt að
fara í fjórgang. Það leiðir hugann
að því hvort stærstu mistökin hjá
Einari hafi ekki verið þau að stíla
Funa inn á tölt og fimmgang í stað
fjórgangs. En þá er líka hægt að
spyija hvort hann hefði með því
móti átt möguleika á að sigra Jolly
Schrenk á hinum geysisterka Ófeigi
í tölti eða fjórgangi og svari nú
hver fyrir sig. En líklegast hefðu
möguleikar Einars á titli verið mest-
ir ef hann hefði ekki lagt svo mikla
áherslu á töltið á kostnað skeiðsins
og þar með hugsanlega tekið gullið
af Sigurbirni í fimmgangi. Niður-
staðan er því líklega sú að miðað
við þann hestakost sem sendur var
út hafi fjögur gull verið hámarks-
árangur sem hægt var að ná — og
það tókst!
Landsmótskenningin fallin
Vangaveltur þessar sýna vel að
hve mörgu þarf að hyggja, ætli
menn sér að ná árangri á heims-
meistaramótum. Ekki bara á mót-
inu sjálfu heldur jafnvel tveimur
árum áður en mótið hefst. Ákvarð-
anir í upphafi þjálfunar og upp-
bygging á hestinum sem tefla skal
fram og svo framvegis. En það er
annað sem vekur nokkra athygli
varðandi árangur íslenska liðsins.
Nú virðist fallin sú kenning að við
teflum ávallt fram slöku liði árið
fyrir landsmót en árið eftir tefli
menn fram mörgum af helstu kan-
ónum landsmótsins. Á mótinu í
Svíþjóð 1991 sem haldið var ári
eftir landsmót var árangur ekki
góður í gullum talið en nú ári fyrir
landsmót er allt annað upp á ten-
ingnum.
Ef það er eitthvað eitt öðru frem-
ur sem einkennir þátttöku íslend-
inga í heimsmeistaramótinu og und-
irbúning fyrir úrtökuna umfram
anpað þá er það fagmennska. Það
er liðin tíð að menn hristi hesta til
þátttöku í úrtökunni fram úr er-
minni nokkrum dögum áður en
skráningu lýkur. Að baki liggur
eins til tveggja ára undirbúningur
hjá öllum, misjafnlega markviss
eins og gengur, en þeir einir virð-
ast eiga möguleika í dag sem taka
hlutina alvarlega og hafa til að
bera góða hæfileika. Áður dugðu
góðir hæfileikar og þokkalegur
hestur til að fleyta mönnum í lið.
Góður andi yfir vötnum
Þá er almennt talið að agamálin
hjá íslenska liðinu hafí verið með
öðrum og betri hætti en hingað til
hefur verið, enda var andinn innan
liðsins mjög góður og sennilega
aldrei verið jafn góður. Ekki má
þó skilja sem svo að allt hafí verið
upp í loft innan íslenska landsliðsins
fram til þessa. í stórum dráttum
hefur þetta verið í lagi, en þó hafa
komið upp mál sem ef til vill hefur
ekki verið tekið á sem skyldi.
Mun erfiðara er að spá um óorðna
hluti og framtíðina en horfa á það
sem liðið er og flestir þekkja orðatil-
tækið að gott sé að vera vitur eft-
irá. En það er bæði gagnlegt og
skemmtilegt að líta yfír farinn veg.
Ef við byijum á Sigurbimi Bárð-
arsyni og Höfða frá Húsavík þá
hefur Iengi legið í loftinu að þeir
yrðu í liðinu. 1992 vom þeir ósigr-
andi í fimmgangi og gæðingaskeiði
og talið nánast formsatriði fyrir þá
að fara í úrtökuna. Ekki fór það
sem skyldi, því þeir voru valdir af
liðsstjórum eftir að dómarar úrtök-
unnar höfðu hafnað þeim með dóm-
um sínum. Eftir á að hyggja var
þetta nokkuð merkileg niðurstaða,
því fyrir mótið voru Sigurbjöm og
Höfði taldir nær ömggir með sigur
í gæðingaskeiði, enda hesturinn
fádæma teknískur í þeirri grein.
Var þetta eina greinin sem við töld-
um okkur örugg með sigur í. Um
frammistöðu Sigurbjöms á mótinu
þarf ekki að fara mörgum orðum.
Þar gekk allt upp og meira en það,
því hann varð í þriðja til fjórða sæti
í 250 metra skeiði, grein sem hann
hafði aldrei tekið þátt í fyrr. Árang-
ur þeirra í 250 metmnum tryggði
þeim reyndar sigur í samanlögðu
og þar með þriðja HM-titilinn.
Hlutverk Hinriks Bragasonar og
Eitils frá Akureyri var einfalt, sigur
í 250 metra skeiði. Kannski ekki
svo einfalt, því það getur tekið á
taugamar ef ekki tekst að láta hest-
Með bros á vör gaf Marlisa Grimm frá Þýskalandi landa sínu m
Andreas Trappe rauða spjaldið, en það er kannski ekki alveg að
marka þvi hún er nánast alltaf brosandi þessi elska.
inn liggja fyrstu sprettina, en alls
em famir fjórir sprettir á þessum
mótum. Það var í öðram spretti sem
þeim félögum tókst að tryggja
sigurinn með þremur hundraðustu
úr sekúndu betri tíma en aðalkeppi-
nauturinn, Vera Reber frá Þýska-
landi á hinum ódrepandi Frosta frá
Fáskrúðarabakka, sem nú hefur að
baki eitt ár yfir annan áratuginn.
I síðasta sprettinum sem farinn var
mátti greina mikinn skelfíngarsvip
á Hinrik þegar hann missti Eitil upp
á stökk og Vera og Frosti geystust
fram úr honum á flugskeiði. Ekki
er gott að segja til um hvað hefur
flogið í gegnum huga hans á þess-
ari stundu en líklega hefur hann
talið heimsmeistaratitilinn vera
þarna að renna úr greipum sér. Það
reyndist nú ekki vera svo Hinrik
gat tekið gleði sína á ný þegar ljóst
var að titillinn var hans. Hinrik og
Eitill vom skráðir í fimmgang og
tölt auk skeiðgreinanna með það í
huga að hann gæti átt möguleika
á sigri í samanlögðu, en líklega var
skynsamlegt að vera ekki að þvæl-
ast með klárinn inn á hringvöllinn
heldur leggja allan þungann á
skeiðið eins og gert var.
Atli Guðmundsson og Reynir frá
Hólum voru næst hæstir í fímm-
gangi á úrtökunni og stíluðu fyrst
og fremst á árangur þar, þótt þeir
tækju þátt í gæðingsaskeiði og tölti
T 2 (slaktaumatölt) svona rétt til
að tékka á því hvort þeir ættu
möguleika á samanlögðum sigur-
vegara. Segja má að Atli og Reyn-
ir hafí siglt nokkuð lygnan sjó með-
an á mótinu stóð. Fastlega var gert
ráð fyrir að þeir myndu komast í
úrslitin í fimmgangi en tæplega
sigra. Höfnuðu þeir í þriðja sæti
eins og margir höfðu reiknað með.
Segja má að Reynir sem er jafn
sterkur fímmgangshestur hafi liðið
fyrir að nokkuð skortir á glæsileik í
í háls- og höfuðburði.
Reynir Aðalsteinson sem keppti
á Skúmi frá Geirshlíð var valinn
af liðsstjómm eins og Sigurbjörn,
en hann átti það sameiginlegt með
Atla að vera ekki undir mikilli
pressu. Átti það kannski sér í lagi
við um Reyni, en fyrirfram var ekki
reiknað með honum í toppbarátt-
unni. Það er gaman ð fylgjast með
Reyni á mótum erlendis, því þar
nýtur hann sín vel að því er virðist
og kemst oft í feikna stuð. Á það
sér í lag við um þegar hann er með
hesta sem ekki eru komnir á topp-
inn í þjálfunarferlinu og hann hefur
úr einhveiju að moða. Þar kemur
fram sú mikla næmni og reynsla
sem hann býr yfir. Þetta tvennt
ásamt. upplagsgóðum og sterkum
hesti fleytti Reyni ótrúlega langt,
lengra en nokkurn óraði fyrir. Ann-
að sæti i fimmgangi, þriðja sæti í
slaktaumatölti og tíunda sæti í
gæðingaskeiði. Allt sótt af miklu
harðfylgi.
Baldvin Ari Guðlaugsson með
Nökkva frá Þverá var með annan
tveggja fjórgangshestanna í liðinu
og er skemmst frá því að segja að
þeir vom báðir taldir vonlausir, þ.e.
hestarnir tveir. „Við skulum ekkert
vera að minnast á fjórgangshest-
ana“ sagði einn viðmælandi
„Hesta“ þegar hann var inntur eft-
ir möguleikum íslenska liðsins á
mótinu og hann bætti við: „Það
væri nú gaman ef þeim tækist að
komast í B-úrslit í annaðhvort tölti
eða ijórgangi." Þeir Baldvin og
Nökkvi gerðu gott betur því þeir
vom í A-úrslitum í báðum greinum
og stóðu þar vel fyrir sínu; í fímmta
sæti í tölti og því sjötta í fjór-
gangi. Nýliðanum Sigurði Vigni
Matthíassyni á Þráni frá Gunnars-
holti tókst að laumast upp fyrir
Baldvin Ara í úrsiitunum í fjór-
gangi en í töltinu varð hann átt-
Morgunblaðið/Valdimar Kristinsson
Fyrsti HM-titillinn í höfn og Pétur Jökull liðsstjóri fagnar Sigur-
birni en Höfði bíður þess með óþreyju að komast „heim“ í tjald til að
fá sér að eta.
i/.
;í