Morgunblaðið - 15.09.1993, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. SEPTEMBER 1993
Minning
Ejrjólfur Teitsson
Fæddur 30. júlí 1925
Dáinn 4. september 1993
Nú þegar sumarið er að kveðja
og dagamir styttast, kveður hann
afí okkar þennan heim. Eftir stutt
en erfið veikindi er afi allur. En
minningin um afa mun ætíð ylja
okkur um hjartarætur.
Alltaf þegar við komum í heim-
sókn í Barmahlíðina, þar sem afi
og amma bjuggu, stóð afi í tröppun-
um og tók á móti okkur, kyssti og
faðmaði. Svo fórum við beinustu
leið inn í litla herbergi og toguðum
afa að skrifborðinu þar sem hann
geymdi ætíð eitthvað gotterí handa
okkur. Afa og okkur þótti gaman
þegar hann tók okkur í fang sér í
stólnum sínum og sagði okkur sögu
eða spjallaði bara við okkur.
Afi hafði mikið dálæti á dýrum,
og honum þótti mjög vænt um
Laugardalinn þar sem hann var
fæddur og uppalinn. Þegar afi og
amma fluttust til Reykjavíkur hafði
afi ætíð hesta í Víðidalnum á vet-
uma, og stundaði hann þar hesta-
mennskuna þegar hann var ekki
að vinna. Kindur hafði afí í Selvogn-
um og þangað fórum við fjölskyldan
oft til að heimsækja hestana og
kindurnar, og að taka upp kartöfl-
urnar.
Afí var mikill nákvæmnismaður
og hafði allt í röð og reglu. í bíl-
skúrnum hans við Barmahlíðina
vom t.d. allir hlutir á sínum stað
og gekk hann að þeim vísum þegar
hann þurfti á þeim að halda. Enda
þótt afí væri rólegur og hlédrægur
maður var ávallt stutt í grínið hjá
honum og aldrei sáum við afa skipta
skapi.
Afí var ákaflega góður við bama-
börnin sín og vildi allt fyrir okkur
gera. Þegar Anna Bára systir fór
að hafa hestana sína á húsi var afí
boðinn og búinn að lána henni hest-
húsið sitt í Víðidalnum og hjálpa
henni eins mikið og heilsan leyfði.
Síðustu sex árin hefur afí oft kom-
ið upp í hesthús og fylgst með henni
og hestunum. Við vitum að honum
þótti gaman að því, hann hafði
mikið dálæti á hestum og þó að afi
hafí ekki treyst sér á hestbak síð-
ustu árin hafði hann ætíð góð ráð
um það hvað betur mætti fara og
hrósaði því sem vel var gert.
Við systkinin kveðjum nú afa
okkar í hinsta sinn og þökkum fyr-
ir samfylgdina gegnum árin. Bless,
elsku afí, við minnumst þín sem
góðs og yndislegs afa sem vildi allt
fyrir okkur gera.
Anna Bára, Eyjólfur Már
og Viðar Ben.
Ég sé þig enn er sólin blessuð skín,
þó sértu löngu í eilífð burtu liðinn.
Og hvíld mín ertu þegar dagur dvín,
og drottinn sendir þreyttum næturfriðinn.
Ég sé þig enn er sólin kveður dag,
og söngvar kvöldsins glatt um strætin
hljóma.
Þú kemur eins og mildast ljúflingslag
um lífsins þrá og hjartans dýpstu óma.
(Steinn Steinarr)
Með fáeinum orðum langar okkur
systkinin til þess að minnast afa
okkar Eyjólfs Teitssonar, Barma-
hlíð 55, sem lést hinn 4. september
eftir erfíða baráttu við veikindi. Afí
fæddist 30. júlí 1925 í Eyvindar-
tungu, þar sem hann ólst upp ásamt
sex systkinum. Foreldrar hans voru
Teitur Eyjólfsson og Sigríður Jóns-
dóttir frá Eyvindartungu.
Afi var einstaklega barngóður
og umhyggjusamur maður og greið-
vikinn úr hófi fram. Þær eru marg-
ar minningarnar sem koma upp í
huga okkar, þegar við rifjum upp
allar þær góðu stundir sem við átt-
um með honum. Þá minnumst við
helst allra ferðanna í Selvoginn, en
þar stundaði hann smá fjárbúskap
sér til ánægju samhliða störfum
sínum sem smiður. Afí hafði gaman
af hestum, og við fengum oft að
fara með honum í hesthúsin.
Skemmtilegast af öllu fannst okkur
krökkunum þó þegar hann leyfði
okkur að fara á hestbak.
Afí í „Barmó“, eins og við jafnan
kölluðum hann, var okkur svo und-
ur blíður og góður. Við vorum allt-
af svo hjartanlega velkomin til
ömmu og afa í Barmahlíð. Afí hafði
einstakt lag á börnum og þolin-
mæði hans þraut aldrei þrátt fyrir
ærslaganginn í okkur krökkunum.
Við hlökkuðum alltaf mikið til að
fá að sofa hjá ömmu og afa í
„Barmó“, en afí hlakkaði ekki
minna til þessara heimsókna og
dekraði við okkur á alla lund sér
til mikillar ánægju.
Elsku afí minn, sem varst alltaf
svo ljúfur og góður. Þú ætlaðist
ekki til mikils af öðrum en vildir
allt fyrir aðra gera. Engin orð ná
yfír ást þína og umhyggju alla tíð.
Yndislegu stundirnar, sem við átt-
um með þér, munu lifa í huga okk-
ar allra.
„Skoðaðu hug þinn vel, þegar
þú ert glaður, og þú munt sjá, að
aðeins það, sem valdið hefur hryggð
þinni, gerir þig glaðan. Þegar þú
ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur
huga þinn, og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var gleði
þín.“ (Kahlil Gibran.)
Arndís, Soffía,
Elvar og Birkir.
í dag er kvaddur hinstu kveðju
Eyjólfur Teitsson frá Eyvindar-
tungu í Laugardal, en heimili hans
var í Barmahlíð 55 í Reykjavík.
Mér er bæði ljúft og skylt að minn-
ast mágs míns og vinar með nokkr-
um orðum.
Hann var sonur hjónanna Sigríð-
ar Jónsdóttur frá Stífnisdal í Þing-
vallasveit og Teits Eyjólfssonar frá
Fífuhvammi við Reykjavík, en þau
bjuggu svo til allan sinn búskap í
Eyvindartungu í Laugardal.
Eyjólfur ólst upp meðal systkina,
en þau eru í þessari röð: Asbjörg,
Ásthildur, Jón og þá Eyjólfur, næst-
ur var Baldur en hann lést fyrir
rúmu ári, þá Ársæll og yngst Halla.
Allur hópur þessara systkina hefur
komið sér vel í þjóðfélaginu og er
bundinn sterkum fjölskyldubönd-
um.
Eyvindartunga er talin allgóð
bújörð með góða túnræktun, gróð-
ursælt land og með veiðihlunnindi
og vel í sveit sett. Þaðan er frá-
bært útsýni yfír‘‘Laugardalinn og
vatnið, skógur er áberandi í fjalls-
hlíðunum, sjá má straumharðar ár
og lygnar liðast í átt að vatninu,
fjallasýnin er fögur í björtu veðri.
Frá þjóðveginum sést heim að Ey-
vindartungu í háu skógarkjarri.
Það var venja í sveitum landsins
að böm fóru fljótt að vinna við
bústörfín eða strax og þrek leyfði.
Svo var með Eyjólf. Hann hafði
strax mikinn áhuga á sveitarstörf-
um, hafði snemma þekkingu á bú-
fénaði og öðru er að búskap laut.
Margir spáðu að hann yrði bóndi,
en atvikin höguðu þannig að svo
varð ekki.
Eyvindartunga er næsta býli við
skólastaðinn Laugarvatn. Eyjólfur
sótti því nám við Héraðsskólann þar
og lauk þaðan prófí með góðum
orðstír. Síðan hóf hann nám í húsa-
smíði og lauk því einnig með góðum
árangri og gerði þá iðn að aðal-
starfí. Hann var að upplagi laghent-
ur, glöggur og útsjónarsamur og
voru því öll verk honum auðveld.
Fyrstu árin eftir að Eyjólfur hafði
aflað sér réttinda í iðn sinni vann
hann við ýmiskonar byggingar-
vinnu í Reykjavík og einnig í sveit-
um landsins. Á seinni árum var
starfsvettvangur hans aðallega með
vinnuflokkum hjá Póst- og síma-
málastofnuninni, að sumri til úti á
landsbyggðinni við byggingu húsa,
viðhald og endurbyggingar, en að
vetri til meira unnið í Reykjavík hjá
sömu aðilum.
Vinnan úti á landi átti mjög vel
við Eyjólfs því að þar kynntist hann
landinu og bændafólki í hinum
ýmsu landshlutum er hann gat
rætt um hinar ýmsu greinar land-
búnaðarins. Hann átti góðar endur-
minningar frá þessum ferðum.
Árið 1951 giftist Eyjólfur eftirlif-
andi konu sinni Sofiiíu Ármanns-
dóttur, eða Obbu, eins og við vinir
hennar kölluðum hana, frá Urðum
í Svarfaðardal, hinni mætustu konu
eins og hún á kyn til. Fyrstu bú-
skaparárin bjuggu þau hjón í leigu-
húsnæði í Reykjavík og Ámessýslu,
en fljótlega eignuðust þau eigið
húsnæði, fyrst í Eskihlíð og síðar í
Barmahlíð 55 í Reykjavík, en þar
hafa þau búið í fallegri og vel bú-
inni íbúð. Hlýleiki og vinarþel er
þar í öndvegi. Þar er gott að koma
og dvelja.
Obba og Eyjólfur eignuðust tvö
myndarleg böm. Sonurinn Teitur
lærði húsgagnasmíði og vann við
þá iðn um árabil. Síðar gerðist hann
verslunarmaður, rak ýmsar verslan-
ir ásamt konu sinni Lovísu Viðars-
dóttur. Einnig hefur Teitur stundað
sjómennsku. Þau hjón eiga þtjú
börn.
Dóttirin Elín hefur er aðstæður
leyfa unnið við skrifstofustörf. Hún
var gift Hreini Kristjánssyni og
áttu þau eina dóttur. Hann lést af
slysfömm. Síðari maður Elínar er
Magnús Stefánsson verktaki og
eiga þau tvo drengi. Magnús var
áður giftur Dagnýju Ólafsdóttur.
Hún lést einnig. Magnús átti frá
fyrra hjónabandi eina dóttur.
Þótt öll þessi böm hafí notið
góðs uppeldis á heimilum sínum
hafa þau Eyjólfur og Obba sýnt
þeim frábæra umhyggju og ástúð.
Eyjólfur hefur alla tíð látið sér sér-
staklega annt um fjölskyldu sína
og velferða hennar. Hann hefur
alla tíð verið mjög hændur að börn-
um, tekið tillit til þeirra og börnum
liðið vel í návist hans.
Eyjólfur var með hærri mönnum,
Ijós yfirlitum og sviphreinn, snyrti-
legur og glaðlegur og bar sig vel,
þó hlédrægur. Hann var heiðarlegur
og fyrirleit alla sýndarmennsku, var
einlægur og hjálpfús, ekki síst við
þá em vom minniháttar. Hann átti
gott með að tjá hugsanir sínar, var
víðlesinn og stálminnugur.
Eins og fram hefur komið hafði
Eyjólfur mikinn áhuga á búskap.
Hann sýndi það í orði og verki. Er
rætt var við hann beindi hann oft
talinu að landbúnaði. Fyrir allmörg-
um ámm eignaðist hann jarðnæði
í Selvogi og hafði þar sér til ánægju
bæði kindur og hesta. í frístundum
sínum var hann þar oft við heyskap
og önnur bústörf. Að vetri til fékk
hann aðstoð til að fóðra þennan litla
bústofn.
Foreldar Eyvindartungusystkina
gerðu jörð sína að ættaróðali til að
reyna að tryggja hana ættmönnum
sínum. Jafnframt létu það öll böm
sín fá lönd undir sumarbústaði.
Þegar efni og ástæður leyfðu lét
Eyjólfur Teit son sinn fá hluta þess
lands er honum bar. Þar hjálpuðust
feðgarnir við að koma upp sumar-
bústað. Á síðastliðnu ári byijaði
Eyjólfur einnig að koma upp sumar-
húsi fyrir Elínu og fjölskyldu henn-
ar.
Fyrir fjóram til fimm árum fór
heilsa Eyjólfs að bila. Á þessu tíma-
bili varð hann oft að vera á sjúkra-
húsum, stundum mikið þjáður og
vart hugað líf. Þrátt fyrir það kvart-
aði hann aldrei, öllu heldur sló hann
á létta strengi, sagði broslegar sög-
ur. Ef honum létti var hann strax
farinn að vinna. Þá kom hann aust-
ur í Laugardal, sem var honum svo
kær, og vann af veikum mætti með
hvíldum við sumarbústað dóttur
sinnar. Það var honum svo mikil
virði.
Það er við hæfí að senda kveðjur
úr Laugardalnum, fæðingarstað
Eyjólfs, þaðan sem hann var barn-
fæddur og var honum svo kær.
Kæra Soffía, við hjónin sendum
þér og fjölskyldum Teits og Elínar
innilegar samúðarkveðjur.
Eiríkur Eyvindsson.
Þegar liður á haustið taka sumar-
litirnir að hverfa og fuglarnir fljúga
suður á bóginn og hafa vistaskipti,
en koma svo til baka. Svo er líka
um mannfólkið, það hefur vista-
skipti, en sumir koma ekki aftur,
svo er um tengdaföður minn,- Eyj-
ólf Teitsson, hann kemur ekki aftur
LlÍKlP' KKÍlí*
Ut- t ‘
<í.h ' a. t-t
Í.KM i*«t*l.tiSb
t |»|»l'SlMUllf
smiii .
FLUGLEIDIR
léTEL LIFTmill
t
Eiginmaöur minn og faöir,
TORFI ÖSSURARSON
frá Felli í Dýrafirði,
lóst í Landspítalanum laugardaginn 11. september sl.
Sigurrós Jónsdóttir
og börn.
t
Móðir mín og tengdamóðir,
GUÐRÚN FR. GUÐMUNDSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 17. september
kl. 15.00.
Njáll Þorsteinsson,
Lovisa M. Marinósdóttir.
t
Ástkaer eiginkona mín og móðir okkar,
BRYNDlS bjarnadóttir,
Lertegeivegen 62,
Malmö,
lést í sjúkrahúsi í Lundi 10. september.
Jaröarförin auglýst síðar.
Birgir Björgvinsson,
Brynja Birgisdóttir,
Andri Birgisson.
t
Bróðir minn,
GUNNAR SVERRISSON,
verður jarðsunginn fró Háteigskirkju fimmtudaginn 16. september
kl. 15.00.
Magnús Sverrisson.
t Ástkeer móðir okkar,
FRIÐRIKA JÓNSDÓTTIR,
Dalbæ, Dalvík,
lést þriðjudaginn 14. september. Bára Elíasdóttir,
Bjarki Eiiasson, Björn Elfasson, Þórunn Elíasdóttir.
t
Eiginmaður minn, faöir okkar, tengdafaðir og afi,
ARENT CLAESSEN,
Flókagötu 58,
sem lést 7. september sl., verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni,
fimmtudaginn 16. september kl. 13.30. Blóm vinsamlegast af-
þökkuð, en þeim sem vildu minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Sigurlaug Claessen,
Hildur Claessen, Skapti Steinbjörnsson,
Hjördís Claessen, Jón Eyjólfur Jónsson,
og barnabörn.