Morgunblaðið - 15.09.1993, Page 31

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. SEPTEMBER 1993
31
Þýska liðið ekki ósigrandi
maskína
Velgengni íslendinga nú er ekki
bara það að hljóta gullin fjögur og
heimsmeistaratitlana heldur færir
það keppnismönnum okkar heim
sanninn um að Þjóðveijar séu ekki
ósigrandi maskína sem nánast ekk-
ert bítur á. í Svíþjóð ’91 var ekki
laust við menn færu heim með þá
skoðun í farteskinu að svo væri.
Allt fór í vaskinn hjá fyrrverandi
heimsmeistara í fimmgangi, Carinu
Heller á Glaumi frá Sauðárkróki. í
Svíþjóð var talað um að ef þetta
eða hitt gerðist hjá þeim inni á
vellinum myndi klárinn ijúka, en
allt gekk upp þá en ekki nú. Þá var
þátttaka Andreasar Trappe og Týs
frá Rappenhof, fyrrverandi heims-
meistara í tölti og fjórgangi, enda-
slepp í töltinu, er þeir fóru ekki
fulla þijá hringi og voru dæmdir
úr leik. Það vakti athygli þegar
Andreas var kominn inn á völlinn
að hann var brosandi og kinkandi
kolli til dómara og áhorfenda, hlut-
ir sem hann er ekki vanur að gera.
Raddir heyrðust á mótsstað að þetta
hafi verið gert að yfírlögðu ráði.
Það hafi aldrei verið ætlun Andreas-
ar að etja kappi á Tý á þessu móti,
en hinsvegar hafí honum og eigand-
um þótt kjörið að láta hestinn koma
fram á mótinu tii kynningar, en
hann er eins og flestum mun kunn-
ugt ógeltur. Reglur segja til um að
allir heimsmeistarar frá síðasta
móti hafí rétt á að mæta án þátt-
töku í úrtökukeppnum til að veija
titilinn, en á þeirri forsendu var Týr
skráður til leiks. Ósagt skal látið
um sannleiksgildi þessa orðróms en
ekki blandaðist neinum hugur um
að Týr kom vel fyrir og margir
voru sannfærðir um að hann hefði
sigrað í töltinu ef hann hefði ekki
verið dæmdur úr leik.
Ófeignr frá Schlangen?
Það var hinsvegar Jolly Schrenk
á Ófeigi sem tók sæti Andreasar í
tölti og íjórgangi, en mörgum hefur
leikið forvitni á að vita hvaðan hann
er. íslendingar leggja mikið upp úr
að vita hvaðan hrossin eru. Sam-
kvæmt nýfengnum upplýsingum frá
Marlisu Grimm í Þýskalandi er
Ófeigur fæddur hjá Klöpping-fjöl-
skyldunni sem býr í bænum
Schlangen, skammt frá borginni
Paderborn í Norðvestur-Þýskalandi.
Fjölskyldan hefur stundað ræktun
íslenskra hrossa í tvo áratugi með
fjórar til fimm hryssur. Ófeigur er
eina hrossið úr ræktun þeirra sem
hlotnast hefur frægð á keppnisvöll-
unum. Núverandi eigandi, Elísabet
Berger, keypti Ófeig þegar hann
var sex vetra þar sem hún hafði
mikla trú á að hann gæti orðið
góður fjórgangshestur og þar
reyndist hún sannspá. Jolly Schrenk
hefur verið með hestinn í keppni
frá því síðla árs 1990.
Prúðir íslenskir áhorfendur
íslenskir áhorfendur hafa ávallt
stutt vel við bakið okkar mönnum
og látið vel í sér heyra. í viðtölum
hafa liðsmenn íslenska liðsins lýst
yfir ánægju sinni með undirtektir
stuðningsmanna sinna og víst er
að vel var þeim fagnað. Þó verður
það að viðurkennast að stundum
hefur heyrst betur í áhorfendum.
Það voru helst ungu mennirnir sem
héldu merkinu á lofti og létu óspart
í sér heyra. Þeir fullorðnu virðast
vera orðnir svo miklir heimsborgar-
ar að þeim finnst ekki við hæfi að
sleppa aðeins fram af sér beislinu
rétt á meðan þeir gefa íslensku
keppendunum smá pepp. Ef nefna
á eitthvert mót þar sem vel var
tekið undir þá kemur fyrst upp í
hugann mótið í Austurríki 1987,
þegar Sigurbjörn sigraði í tölti á
Bijáni frá Hólum. Þá var áberandi
hversu lítt bar á ölvun Islendinga
á mótinu nú, en fullyrða má að
vart sást vín á nokkrum íslendingi
á mótsstað og er það sannarlega
ánægjulegt að landinn skuli kunna
orðið að fara með áfenga drykki á
erlendri grund. Var þetta með öðr-
um hætti hér áður og fyrr er jafn-
vel voru dæmi þess að menn voru
fluttir heim með delerium tremens.
Batnandi mönnum er best að lifa.
Asta Guðrún Jóns-
dóttír - Minning
Fædd 27. janúar 1917
Dáin 7. september 1993
Elsku langamma mín er farin
til annars heims. Þín verður sárt
saknað. Ég mun ávallt sakna þín
og leikja okkar. Þú varst alltaf til
staðar ef ég var leið eða niðurdreg-
in, og þegar þú varst hjá mér var
ég aldrei leið af því það fylgdi þér
ástúð og umhyggja. Þú varst besta
vinkona mín og slíka vinkonu fíhn
ég aldrei aftur.
Aldrei fórstu yfír Miklubrautina
nema ég væri með þér, alltaf
beiðstu meðan ég lék mér í rúllu-
stiganum í Kringlunni og leyfðir
mér að hoppa í snjóinn og búa til
engla.
Sögumar sem þú sagðir mér á
ég ekki eftir að heyra aftur, en
þær lifa ferskar í minni mér. Þú
ert besta amman í heiminum og
ég sakna þín sárt. Megir þú hvíla
í friði.
Langömmubarnið
hennar ömmu.
Lát opnast augu mín,
minn ástvin himnum á,
svo ástarondur þín
mér auðnist skýrt að sjá:
hið fn'ða foldarskraut,
hinn fagra stjamaher
á loftsins ljómabraut
og ljóssins dýrð hjá þér.
Lát opnast himins hlið,
þá héðan burt ég fer,
mitt andlát vertu við
og veit mér frið hjá þér.
Þá augun ekkert sjá
og eyrun heyra’ ei meir
og tungan mæla’ ei má,
þá mitt þú andvarp heyr.
(V. Briem)
Margrét.
í dag er kvödd frá Neskirkju
tengdamóðir mín, Ásta Guðrún
Jónsdóttir, Stigahlíð 8. Ásta lést á
Landspítalanum að morgni 7. sept-
ember eftir erfíða sjúkdómslegu
síðustu vikur. Hún kenndi fyrst
veikindanna seinni hluta aprílmán-
aðar og ágerðist sjúkdómurinn dag
frá degi, allt þar til yfír lauk. Ásta
fæddist að Litlugötu í Selvogi, for-
eldrar hennar voru Aðalheiður
Ásmundsdóttir og Jón Bjarnason,
sem þá voru heitbundin. Aðalheið-
ur og Jón slitu samvistir áður en
hún fæddist, og kynntist hún því
ekki föður sínum fyrr en hún var
orðin fullorðin. Kynni þeirra feðg-
ina urðu mikill gleðigjafi í lífi þeirra
beggja og nutu þau þess að vera
saman meðan Jóni entist líf. Fyrstu
fímm árin í lífi Ástu dvaldist hún
hjá móðurömmu sinni að Litlugötu,
en fluttist þá með móður sinni til
Reykjavíkur og átti heima þar upp
frá því.
Aðalheiður móðir Ástu réð sig
til vistar með dóttur sína til Jóns
Þorlákssonar sem þá var einstæður
faðir með tvo syni. Aðalheiður og
Jón bjuggu saman alla tíð og varð
þeim einnar dóttur auðið, sem nú
er látin. Mikil breyting verður á
högum þeirra mæðgna við komuna
til Reykjavíkur. Umhverfið allt svo
MEG frá ABET
UTANÁHÚS
FYRIRLIGGJANDI
Ármúla 29 - Reykjavík - sími 38640
framandi og stórfenglegt miðað
við fámennið og kyrrðina í Sel-
vogi. Nýtt heimili ásamt stjúpföður
og bræðrum hafa haft mikil áhrif
á litlu stúlkuna, meðan hún var
að ná áttum við breytinguna. Oft
minntist Ásta á það við okkur hvað
sér hefði liðið vel eftir að feimni
hvarf og öryggið óx. Stjúpföður
sinn, bræður og seinna hálfsystur
elskaði hún og virti alla tíð og
kærleikssamband fjölskyldunnar
hélst órofíð. Bams- og unglingsár-
in liðu við leik og störf með félög-
um í hverfínu og ríkti þar gleði
og áhyggjuleysi þrátt fyrir mikla
fátækt sem ríkjandi var á þeim
árum.
Á unglingsárum Ástu stefndi
hugur hennar til náms í ljósmóður-
fræðum, en því starfí gegndi amma
hennar, Guðrún Einarsdóttir í Sel-
vogi. Ekki rættist þessi ætlan
hennar, henni var ætlað annað
hlutverk, ekki síður göfugt og hún
var ævarandi þakklát fyrir. Hún
er beðin um að taka að sér heim-
ili hjá Sveini Guðmundssyni, sjó-
manni í Grindavík, sem þá var
nýorðinn ekkill með tvö ung böm.
Þetta tók hún að sér og rækti það
sem besta móðir fyrir börnin ungu
og kom þar með í veg fyrir að
börnin yrðu viðskila við föður sinn.
Merkilegt hlutverk var þeim
mægðum úr Selvognum ætlað,
ekki hefur þær rennt gmn hve
mikla blessun þær færðu heimilun-
um sem þær réðust til.
Ásta og Sveinn bundust og eign-
uðust saman eina dóttur, Aðalheiði
Sigurlaugu, og nú vora börnin orð-
in þijú. Ásta rækti móðurhlutverk-
ið af ástúð og einlægni og reyndist
manni sínum stoð og stytta meðan
honum entist líf, en hann lést árið
1969.
Þegar ég kynntist mínu ástkæra
tengdafólki varð ég fljótt var við
hve mikil dýrðarpersóna tengda-
móðir mín var. Hún var gædd mikl-
um persónutöfram og hjartahlýju,
sem ég dáði alla tíð. 011 framkoma
hennar fáguð og virðuleg sem
henni var í blóð borin ojg aldrei
sást hún skipta skapi. Asta var
mjög greind kona og vel að sér
um menn og málefni líðandi stund-
ar og lét sér annt um þá er unnu
að málefnum lítilmagnans. Hún
var mikil trúmanneskja og hafði
mikinn áhuga á andlegum efnum
og kirkjulegu starfí og rækti það
vel. Bóklestur og ferðalög vora
henni hugleikin, sérstaklega ævi-
sögur og ljóðalestur. Ferðalög um
landið sitt vora henni kærkomin
og vil ég þakka tengdafólki mínu
yndislegar samverustundir og fróð-
leik sem þau veittu mér á ferðum
okkar. Aldrei get ég fullþakkað
þá blessun að fá að bindast tengda-
fólki mínu og að taka þátt í störf-
um þess og gleði.
Böm Sveins sem Ásta gekk í
móðurstað era Guðmundur Oskar,
nú látinn, giftur Jakobínu Hafliða-
dóttur, þau eiga tvö börn; Ingveld-
ur Guðlaug, gift Sigvalda Val Stur-
laugssyni og eiga þau þijú börn.
Ásta og Sveinn eignuðust saman
dóttur, Aðalheiði Sigurlaugu, gift
Siguijóni Jónssyni og eiga þau
fimm börn. Barnabamabömin era
nú orðin sextán, öll mannvænleg
og foreldrum sínum sannir gleði-
gjafar. Fyrir allar þessar guðsgjaf-
ir þakkaði tengdamóðir mín inni-
lega og naut hverrar stundar i
bamahópnum sínum.
Lengst af búskaparáram sínum
vann Ásta einnig utan heimilis til
þess að afla heimilinu tekna.
Starfsferill hennar var við Austur-
bæjarskólann þar sem hún var við
baðvörslu. Þegar starfsferli hennar
við skólann lauk sneri hún sér að
starfí með eldri borguram við fé-
lagsstörf og föndur ýmiss konar
sem gaf henni margar ánægju-
stundir. Margir munir sem hún
vann í þessu starfí prýða nú heim-
ili okkar barna hennar og munum
við varðveita þá vel.
Það var ríkur þáttur í fari Ástu
að halda tryggð við þá sem hún
hafði kynnst á lífsleiðinni. Hún
hafði það fyrir fasta venju að heim-
sækja þá reglulega og lét sér annt
um velferð þeirra. Þetta lýsir vel
hug hennar til alls og allra.
Við leiðarlok viljum við þakka
ástúð hennar í garð okkar allra.
Guð blessi minninguna um tengda-
móður mína.
Sigvaldi Val Sturlaugsson.