Morgunblaðið - 16.11.1993, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. NÓVEMBER 1993
Minning
*
Magnús Armann
Magnússon fram-
færslufulltrúi
Fæddur 19. mai 1921
Dáinn 5. nóvember 1993
Undarlegur er lífsins vefur. Það
sem okkur er hjartfólgið og svo
traust að það er sem sjálfsagður hlut-
ur er fyrr en vonum varir frá okkur
tekið, hverfist í endalausan buska
tímans. Þannig var Magnús föður-
bróðir minn, hjartfólginn og traust-
ur. Og nú er hann horfinn. Eg spurði
í þaula og heldur ófróðlega og hann
svaraði af stakri þolinmæði og með
þeirri hlýju og gleði sem var honum
svo eiginleg. Um frændfólkið og forf-
eðuma á Skaga og úr útsveitunum
handan fjarðar. Dauft skin löngu lið-
ins tíma féll inn um dyr sem enn
stóðu í hálfa gátt. Hurðin er fallin
að stöfum, ljósið er horfið og kemur
aldrei aftur.
Magnús Ármann Magnússon
fæddist í Ketu á Skaga 19. maí 1921,
næstyngstur af bömum Sigurbjargar
Kristínar Sveinsdóttur og Magnúsar
Antoníusar Ámasonar bónda í Ketu,
Erfidrykkjur
(ilæsileg kaífi-
hlíiðlxirð faliegir
síilir og injög
góð JijómistíL
Upplýsingíir
ísíma 22322
FLUGLEIÐIR
iÍTEL Limilllt
bróður Guðrúnar skáldkonu frá
Lundi og þeirra mörgu systkina.
Foreldrar Sigurbjargar vom Sigur-
laug Guðvarðardóttir bónda á Kráku-
stöðum í Hrolleifsdal Þorsteinssonar
og maður hennar, Sveinn bóndi í
Ketu Magnússon smiðs hins halta frá
Enni í Viðvíkursveit Sveinssonar.
Magnús Antoníus var sonur Baldvinu
Ásgrímsdóttur yfírsetumanns og
meðhjálpara á Skeiði í Fljótum Ás-
mundssonar og manns hennar Árna
bónda í Lundi í Fljótum en síðast og
lengst á Syðra-Mallandi á Skaga
Magnússonar oddvita á Illugastöðum
í Fljótum Ásmundssonar. I þessum
ættum eru margir dugandi bændur
og harðdrægir sjósóknarar og má
rekja þær víða um Skagafjörð og
Tröllaskaga.
Systkini Magnúsar Ármanns voru
fjögur. Elstur var hálfbróðirinn Rafn
Guðmundsson kaupmaður á Sauðár-
króki. Næstir voru tvíburarnir Ragn-
ar Ármann endurskoðandi í Reykja-
vík og Sigurður Ármann stórkaup-
maður í Reykjavík og síðar á Sel-
tjamamesi. Yngst var Ester, hús-
móðir í Reykjavík og síðan í Ástral-
íu. Hún er nú ein eftirlifandi af þess-
um systkinum.
Keta var aldrei í tölu stórjarða en
þó með betri jörðum á Skaga og
gagnsöm þeim sem kunnu að nýta.
Beit til fjalls og fjöru, fugl og egg
í björgum og skammt á fískimið og
hákarla. Á lygnum sólskinsdegi er
fátt sem jafnast á við að standa á
efstu brún Ketubjarga. Drangey og
Málmey lóna á spegilsléttum Skaga-
fírðinum, það er bjart til hafs svo
langt sem augað eygir og þverhnípt
Ketubjörgin sjálf í senn ógnvæn og
heillandi. En veður skipast skjótt og
þá verður napurt þarna norður við
ysta haf, landið kalt og hart og það
berast þungar drunur neðan úr björg-
unum.
í Ketu bjuggu foreldrar Magnúsar
stórbúi, höfðu á þriðja hundrað fjár
auk annars búfénaðar og má nærri
geta að Magnús eldri hefur mátt
hafa sig allan við að reka slíkt bú
áfallalaust við þær aðstæður sem þá
vom. En þar á ofan var hann fjall-
kóngur Skagabænda og í hrepps-
nefnd og sóknamefnd og Keta bæði
kjörstaður og kirkjujörð. Það var því
gestkvæmt og mannmargt í Ketu á
þessum árum og ekkert til sparað
að veita gestum og gangandi sem
bestan beina. Sátu þau Magnús og
Sigurbjörg svo Ketu „með mikilli
atorku, eindrægni og rausn“, eins
og vinur þeirra sr. Jón Skagan komst
eitt sinn að orði. Magnús mun hafa
verið frábær dugnaðarmaður og hag-
virkur með afbrigðum en skapgerð
hans „nokkuð stórbrotin" og leið
hann svo ekkert droll hjá sínum frem-
ur en sjálfum sér. Systkinin í Ketu
kynntust því þess vegna fljótt að líf-
ið er ekki fyrirhafnarlaust og vönd-
ust því að liggja ekki á liði sínu og
var Magnús yngri þar engin undan-
tekning. En samt var bemskan björt
og glöð, um það vitna fjölmargar
gamansögur Magnúsar og bræðra
hans. Af sérstæðu mannlífí og
spaugilegum atvikum í önn dagsins.
Magnús hleypti heimdraganum
um tvítugsaldur og flutti til Reykja-
víkur. Þar vann hann fyrst í þijú ár
í hljóðfæraversluninni Prestó og um
skamma hríð hjá Jes Zimsen. Jafn-
framt vinnu sinni á þessum árum
sótti Magnús kvöldnámskeið hjá
Námsflokkum Reykjavíkur og aflaði
sér þannig nokkurrar menntunar í
erlendum málum, bókhaldi og fleiri
greinum. Árið 1946 var því svo kom-
ið að hann átti kost á betra og örugg-
ara starfí sem skrifstofumaður hjá
Rafmagnsveitu Reykjavíkur og
gegndi hann því allt fram til ársins
1961 að hann varð bókhaldari hjá
aðalbókhaldi borgarskrifstofu
Reykjavíkur. Magnús var sérstakt
snyrtimenni, hafði fágaða og hlýlega
framkomu og átti óvenjulega gott
með að lynda við fólk af öllu tagi.
Þessir mannkostir ollu því að árið
1962 bauðst honum staða fram-
færslufulltrúa á félags- og fram-
færslumálaskrifstofu Reykjavíkur,
sem síðar varð Félagsmálastofnun
Reykjavíkur, og gegndi Magnús
þessari stöðu þar til hann fór á eftir-
laun 1988. Þótt Magnús hafí unað
sér ágætlega við bókhaldsstörfín
áður veit ég að honum voru umskipt-
in kærkomin. Í þessu nýja og ábyrgð-
armikla starfí fékk hann tækifæri til
að liðsinna fjölda fólks sem bjó við
bágindi og það átti vel við skaplyndi
hans, þetta var verk sem vert var
að vinna. Magnús naut sín því vel í
starfí og var óvenjulega farsæll,
hafði almennar vinsældir og óskorað
traust yfírboðara og starfssystkina
sem ótalmargra skjólstæðinga. Sök-
um verðleika sinna hlaut hann full
réttindi félagsráðgjafa þótt hann
hefði ekki til þeirra formlega skóla-
menntun.
Á starfsárum sínum hjá Rafmagn-
sveitunni kynntist Magnús konuefni
sínu, Hansínu Sigurðardóttur, og
giftust þau árið 1948. Hansína fædd-
ist á Sauðárkróki 29. maí 1919, dótt-
ir Rebekku Ólafsdóttur frá Mjónesi
við Lagarfljót og Sigurðar Sigurðs-
sonar búnaðarmálastjóra. Rebekka
var lengi ráðskona og aðstoðarhjúkr-
unarkona hjá Jónasi Kristjánssyni
lækni og konu hans Hansínu Bene-
diktsdóttur. Ólst Hansína dóttir
hennar því upp sem fósturbam þeirra
hjóna og minntist þeirra jafnan með
hlýju og þakklæti.
Hansína Sigurðardóttir var um
margt óvenjuleg og minnisstæð
kona, vel gefín til munns og handa,
hafði fágaðan smekk og reisn sem
bar vott um djúprættan manndóm.
Hún var mikil blómakona, lærði
blómaskreytingar í Ameríku í tvö ár
og rak um skeið blómaverslunina
Kjörblóm í Kjörgarði. Heimili sitt
skreyttu þau Magnús líka með blóm-
um og fögrum munum og hjónaband
þeirra var eftir því, gott, fagurt og
sterkt eins og síung jurt. Hansína
lést á hlaupársdaginn í fyrra, 29.
febrúar 1992.
Böm þeirra hjóna eru Kristján
búfræðingur og vörubifreiðastjóri og
Rebekka húsmóðir, kennari og mag-
ister í þýskum fræðum og málvísind-
um. Maður hennar er Alexander
Olbricht, doktor i lífefnafræði og
sendiráðunautur Þjóðverja hér á
landi, og eiga þau tvo syni, Wilhelm
Magnús og Gunnar Pál. Þau Rebekka
og Alexander fengu sig flutt hingað
til lands frá Aþenu þegar heilsu
Magnúsar hrakaði og reyndust bæði
þau og Kristján honum og Hansínu
svo vel á alla lund að til þess var
tekið. Þessum frændsystkinum mín-
um og venslafólki ásamt Ester
frænku minni sendi ég mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Ég á margar og kærar minningar
um Magnús frænda minn. Heimsókn-
ir í æsku á heimili þeirra Hansínu á
Gunnarsbrautinni, leikur að stráum
í ævintýralandi sumarbústaðarins
þeirra, Sólbakka fyrir ofan Gunnars-
hólma, ótalmargar skemmtisögur
þeirra Ketubræðra, söngur og vísna-
flaumur. Og síðast en ekki síst löng
og hlý samtöl síðustu árin um liðna
tíð, þessa sögu forfeðranna sem á
svo ríkan þátt í að gera okkur að
því sem við erum.
Þeir voru skemmtilegir og vel
máli famir þessir Ketubræður, höfðu
allir óvenjusnarpa frásagnargáfu,
gleði- og samkvæmismenn þegar því
var að skipta, átakamenn til vinnu
og líkir föður sínum um margt. En
jafnframt var Magnús hófstillingar-
maður og þvílíkt prúðmenni að eftir-
tekt vakti og líktist í þessu móður
sinni, ætíð Ijúfur og stutt í brosið.
Og hann hafði betra lag á því en
flestir að njóta smárra og hversdags-
legra hluta, hafði engin dýrkeypt
áhugamál en las þess í stað góðar
bókmenntir, ræktaði blóm og tré og
naut ljúfra samverustunda með fjöl-
skyldu sinni.
Þrátt fyrir þrálát höfuðveikindi
síðustu árin hélt Magnús ró sinni og
gleði, og minnið var enn undragott.
Guðvarður langafí hans á Krákustöð-
um var fæddur fyrir rúmlega 160
árum, átti við heilsuleysi að stríða
og barst fram í fátækt. En hann var
náskyldur Vatnsenda-Rósu og bar
gjarnan við að kasta fram stöku. Sá
skáldskapur er nú týndur og tröllum
sýndur og eins dagbækur sem Guð-
varður hélt um langt skeið, og mundu
svo fáir eða engir að segja nokkuð
af þessum merkilega manni sem
einskis naut í veraldargæðum eða
mannvirðingum. Nema Magnús, sem
kunni sitthvað frá Guðvarði að segja
og geymdi meðal annars í hugskoti
sér einu vísuna eftir hann sem enn
er varðveitt, svo vitað sé.
Nú er þessi þráður slitinn, síðasti
Ketubróðirinn fallinn í valinn, tíma-
bili lokið. Og ekki annað að gera en
kveðja og þakka fyrir þessa einstak-
lega góðu samfylgd. Vegferðin verð-
ur snöggtum dauflegri eftir en áður
og útsýnið^allt svipminna.
Halldór Ármann Sigurðsson.
í dag kveðjum við síðasta bróður-
inn frá Ketu á Skaga. Þessir drengir
þrír sem komu til borgarinnar í
stríðsbyijun, ílentust og eignuðust
hér heimili, eins og tíðkaðist í mörg
þúsund útgáfum þeirra kynslóðar.
Sigurður, Ragnar og Magnús.
Allir voru þeir eftirminnilegir, hver
með sínum hætti. Siggi, Raggi og
Maggi - sem faðir þeirra ættaður
úr Fljótunum ku hafa borið fram
Sikki, Rakki og Makki.
Enda þótt Sigurður og Ragnar,
tengdafaðir minn, væru tvíburar
þótti manni Sigga og Magga svipa
jafnvel meira saman, undur blíðir
Blómastofa
Friöfinm
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar viö öll tilefni.
+
Móðir okkar og tengdamóðir,
RÓSA EINARSDÓTTIR
frá Geitlandi,
Sandgerði,
lóst á elliheimilinu Garðvangi 13. nóvember.
Rósa Magnúsdóttir,
Einarina Magnúsdóttir, Samúel Björnsson,
Aldís Magnúsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
HELGA VILBORG VALTÝSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju miðvikudaginn 17. nóvember
kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Grímur Pálsson,
Valtýr Grímsson, Auður Þórhallsdóttir,
Helga Valtýsdóttir, Hugrún Valtýsdóttir,
Grfmur Helgi Pálsson, Kristjana Sigurðardóttir.
+
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og langa-
langömmu,
MAGNEU FRIÐRIKSDÓTTUR,
áðurtil heimilis
á Kirkjubóli, Höfnum,
verður gerð frá Kirkjuvogskirkju í Höfnum í dag, þriðjudaginn
16. nóvember, kl. 14.00.
Þorgerður Þorbjörnsdóttir, Haukur H. Magnússon,
Friðrik Ben Þorbjörnsson, Elsa Einarsdóttir,
Sigurður Ben Þorbjörnsson, Maja Sigurgeirsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
+
Ástkær sonur okkar og bróðir,
SÆVAR BJARNASON,
Valhúsabraut 5,
lést föstudaginn 12. nóvember.
Bjarni Ómar Ragnarsson, Ragna Marinósdóttir,
Hrönn Bjarnadóttir,
Ragnar Bjarnason.
+
Faðir okkar,
GUÐJÓN GUÐBJARTSSON
frá Látrum,
Háaleitisbraut 26,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum að kvöldi 12. nóvember.
Kristinn J. Guðjónsson,
Sigurberg Guðjónsson,
Guðmundur S. Guðjónsson,
Ólafur G. Guðjónsson.
Islenskur efnlviður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró.
Áralöng reynsla.
Leitið
upplýsinga.
BS S. HELGASON HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 • SÍMI 91-76677