Morgunblaðið - 16.11.1993, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. NÓVEMBER 1993
43
báðir og glaðsinna á meðan skráp-
urinn á Ragnari var hrjúfari, þótt
nóg væri Qörið. Og fáum var Ragnar
líkur í sagnaheimi sínum og vísna.
En svo voru aðrir drættir áþekkari
með Ragga og Magga, til dæmis
virtust báðir líta fremur smátt á
heimsins auð á meðan Siggi var fjár-
hættuspilari af eðlishvöt og byggði
upp mikil veldi í viðskiptalífinu.
Ofar öllum samjöfnuði stóð þó sú
staðreynd að þeir bræður voru svo
samrýmdir að erfitt var að skilja á
milli hvar einn endaði og annar tók
við.
Alveg frá því að kynni okkar
Magnúsar hófust, fyrir 21 ári, kom
hann mér fyrir sjónir sem sjaldgæfur
maður. Það sem fyrst vakti athygli
mína var kímnigáfa sem var ábyggi-
lega einstök og fullkomlega absúrd
á köflum. Hann gat talað frá svo
óvæntu sjónarhorni, fundið svo ótrú-
lega leiki í stöðunni, hlaupið upp á
sjónarhóla sem voru svo sannarlega
ekki í alfara leið.
Ljúfmennska og prúðmennska
voru honum í bijóst borin og góð-
girni svo brást ekki að ef þjóðfélags-
umræðan hafði gersamlega útskúfað
einhveijum í ystu myrkur, þá lagði
Magnús leið sína þangað, reisti hann
vð og fann honum eitthvað til máls-
bóta. Og yfirleitt þegar þar var kom-
ið rökræðum að menn tóku að þrútna
- hjó hann á hnútinn með hlátri.
Aldrei var hægt að ganga að skoðun-
um hans vísum, hann virtist eiga
persónulegt viðbragð við öllu sem
upp á kom. Og þótt hann virtist yfír-
leitt skoða veröldina í nokkuð kími-
legu ljósi þá var hann djúpur alvöru-
maður eins og títt er um húmorista.
Starfsævi hans var lengst af á vett-
vangi félagsmálastofnunar þar sem
hann var fulltrúi fátækra.
Já, eitt og annað greindi Magnús
frá tíðarandanum. Nægjusemi var
áreiðanlega þar á meðal. Einkenn-
andi fyrir sveitapillt norðan úr
Skagafirði að þegar hann kom til
borgarinnar í stríðinu þá gaf hann
sig ekki fram við gullnámur hersins
heldur fór að afgreiða í búð. Síðar
fékk hann vinnu á skrifstofum Raf-
veitunnar þar sem hann starfaði uns
hann réðst til Félagsmálastofnunar
eins og fyrr var greint.
Eiginkona hans varð Hansína Sig-
urðardóttir blómakona. Þau eignuð-
ust börnin Rebekku og Kristján, og
voru staklega samhent og samstiga
um alla hluti. Heimili þeirra voru hér
og þar um bæinn og alltaf jafn
smekkleg og gróðurvæn. Lengi áttu
þau sumarbústað inn við Lækjar-
botna og þangað tók Maggi strætis-
vagninn eftir vinnu á sumrin og hélt
til fundar við konu og böm.
Ég held að einn dýrmætasti hæfí-
leiki Magnúsar hafi verið að kunna
að sjá verðmætin í hinu svokallaða
„smáa“ - liljur vallarins og fuglar
himinsins voru hans ær og kýr.
En þótt ljúfmennska og prúð-
mennska hafí borið hæst í fari hans
þá var hann enginn veifískati, vilja-
styrkur hans og seigla voru fágæt,
það sýndi hann eftirminnilega í veik-
indum sem spönnuðu að minnsta
kosti áratug. Hann stóð upp úr
hjartaáfalli og röð heilablæðinga þar
sem hvert eitt tilfelli hefði átt að ríða
honum að fullu. En alltaf reis Magn-
ús upp frá dauðum og hafði reyndar
sjálfur í flimtingum: „Ég er nýrisinn
upp úr sjöttu banalegunni" svaraði
hann eitt sinn aðspurður um hvemig
hann hefði það.
Þegar baráttan var hvað tvísýnust
í töminni fyrir tveimur árum, féll
Hansína frá. Og enn reis Magnús
upp og sumir sem höfðu fylgst með
vist hans á spítalanum héldu að hann
væri afturgenginn þegar hann birtist
á gangi eða sást aka bifreið um
bæinn.
En fráfall Hánsínu hafði snert lífs-
vilja hans meira en nokkur veikindi
megnuðu, í samtölum var auðfundið
( ERFIDRYKKJURl
HÓTEL ESJA
sími 689509
\________________J
að hann var kominn til að kveðja.
Þó brá vissulega ljósi yfír þessa síð-
ustu mánuði að Rebekka, dóttir hans,
skyldi á ný vera búsett á íslandi -
en hún hefur dvalið langdvölum er-
lendis vegna sendiráðsstarfa eigin-
manns síns.
Að leiðarlokum segi ég fyrir mig
og Hrafnhildi - fáa menn var
skemmtilegra að sækja heim og njóta
samvista við en Magnús. Mörg af
tilsvörum hans eru fyrir löngu orðin
orðskviðir í fjölskyldunni, en jafnvel
þótt þau féllu öll í gleymsku stæði
eftir orðalaust viðmótið.
Ef Guðs ríki er eins og Kristur
lýsir því þá verður það Magnúsi ekki
framandi land. Raunar hygg ég að
margt komi honum þar kunnuglegar
fyrir sjónir en ýmislegt í landslaginu
sem hann var að kveðja. Og að sínu
leyti fær maður ekki varist þeirri
hugsun að með Magnúsi hafí Guðs-
ríki bæst ómetanleg kímnigáfa.
Pétur Gunnarsson.
Kvaddur er í dag góður samstarfs-
maður Magnús Ármann Magnússon,
sem andaðist 5. nóvember sl.
Magnús var fæddur að Ketu í
Skefilsstaðahreppi 19. maí 1921,
sonur Magnúsar Ámasonar bónda
þar og konu hans Sigurbjargar
Sveinsdóttur.
Eiginkona hans var Hansína Sig-
urðardóttir, sem er látin. Þau áttu
tvö börn, Kristján og Rebekku, sem
gift er Alexander Olbrich og eiga
þau tvö börn.
Magnús hóf störf hjá Rafmagns-
veitu Reykjavík 1. október 1946 og
vann þar til í janúar 1961 er hann
gerðist starfsmaður í aðalbókhaldi
Reykjavíkurborgar þar sem hann
starfaði til 1. september 1962. Þá
tók hann við starfí fræðslufulltrúa
hjá skrifstofu félags- og framfærslu-
mála og starfaði þar til árið 1989
að hann lét af störfum. Starfsferill
hans var því langur hjá Reykjavíkur-
borg eða samfellt í 42 ár, þar af 27
ár hjá Félagsmálastofnun.
Hjá Félagsmálastofnun gegndi
hann vandmeðförnu álagsstarfí, sem
gerði miklar kröfur í sambandi við
mannleg samskipti. Magnús reyndist
í hvívetna traustur og samviskusam-
ur starfsmaður.
Við fyrstu kynni vakti athygli ein-
stök prúðmennska og snyrti-
mennska. Eftir yfír 30 ára samstarf
og viðkynningu eru það þessir þætt-
ir sem hæst ber í minningunni.
Með tímanum breyttist lítil skrif-
stofa félags- og framfærslumála í
viðamikla Félagsmálastofnun og
Magnús tók þátt í þessari breytingu
og þurfti að laga sig að nýjum hug-
myndum. Hann átti gott með að
vinna með sér yngra samstarfsfólki
oft með allt aðra hugmyndafræði.
En Magnús breyttist ekki, hann var
ætíð samur og jafn.
Á þessum árum fékk Magnús
ásamt nokkrum öðrum af elstu og
traustustu starfsmönnum Félags-
málstofnunar ráðuneytisleyfí til að
starfa sem félagsráðgjafi. Kunni
Magnús vel að meta þann trúnað.
í öllu dagfari var Magnús einstak-
lega ljúfur maður og léttur í lund.
Átti hann því auðvelt með að eign-
ast vináttu bæði samstarfsmanna og
þeirra sem hann átti viðskipti við í
starfí.
Síðustu ár átti hann við mikið
heilsuleysi að stríða en tók þeim áföll-
um með jafnaðargeði. Þyngst varð
honum þó það áfall, er Hansína kona
hans andaðist á síðasta ári. Við sam-
starfsmenn fundum hve mikils
Magnús ætíð mat fjölskyldu sína,
konu og böm.
Gamlir samstarfsmenn Magnúsar
hjá Félagsmálastofnun minnast ekki
aðeins góðs samstarfsmanns heldur
einnig góðs vinar, sem var virkur og
ómissandi í öllu félagslífi starfs-
manna, bæði innan stofnunar og eins
þegar tækifæri gáfust til samveru
utan hennar. Hann var ætíð glaður
og reifur.
Að leiðarlokum vil ég fyrir hönd
samstarfsmanna hjá Félagsmála-
stofnun flytja Magnúsi þakkir fyrir
langt samstarf og vináttu.
Við minnumst Magnúsar Á. Magn-
ússonar með hlýhug og virðingu og
sendum börnum hans og fjölskyldum
þeirra innilega samúðarkveðjur.
Sveinn H. Ragnarsson.
í dag kveðjum við frá Dómkirkj-
unni Magnús Ármann Magnússon,
Háaleitisbraut 54, Reykjavík, er lést
á Borgarspítalanum 5. nóvember síð-
astliðinn. Magnús var fæddur í Ketu
á Skaga í Skagafírði 19. maí 1921,
sonur hjónanna Sigurbjargar Sveins-
dóttur og Magnúsar Árnasonar. Þijá
bræður og eina systur átti Magnús,
Rafn Guðmundsson af fyrra hjóna-
bandi Sigurbjargar, og svo tvíburana
Sigurð og Ragnar, en yngst er Est-
er, sem búsett er í Ástralíu, og er
hún ein á lífi af systkinunum. Ekki
er vafí á að Ester er með okkur í
huganum hér í dag.
Magnús var heima í Ketu fram
yfir tvítugt og aðstoðaði foreldra sína
við búskapinn, en þá kom hann til
Reykjavíkur. Vann fyrst við verslun-
arstörf en starfaði síðan á skrifstofu
hjá Rafmagnsveitu Reykjavíkur í
nokkur ár, þar til hann réðst til Fé-
lagsmálastofnunar Reykjavíkurborg-
ar. Þar var hann fulltrúi uns'hann
lét af störfum fyrir aldurs sakir og
heilsubrests.
Magnús gekk að eiga Hansínu
Sigurðardóttur 22. ágúst 1948, en
Hansína lést 29. febrúar 1992. Eign-
uðust þau tvö börn, Kristján, vörubíl-
stjóra í Reykjavík, og Rebekku, gifta
dr. Alexander Olbrich og eiga þau
tvo syni. Bjó Rebekka lengi erlendis
þar sem maður hennar starfar í utan-
ríkisþjónustu ættlands síns, Þýska-
lands. Var það Magnúsi mikill gleði-
gjafí þegar Rebekka fluttist til lands-
ins fyrir rúmu ári og maður hennar
starfar hér við þýska sendiráðið.
Kærleikar voru miklir milli þeirra
feðga Magnúsar og Kristjáns og nær
dagleg samskipti.
Eg vil að lokum kveðja þig, elsku
frændi minn, og þakka þér fyrir allt.
Þú varst mér alla tíð svo góður sem
besti bróðir og tókst á móti mér,
borgarbarninu, þegar ég kom til ykk-
ar í Ketu átta ára gömul til lengri
og skemmri dvalar. Þú barst mig á
höndum þér, leiddir mig um túnið
og heimahagana, fræddir mig um
skepnurnar sem ég var svo hrædd
við, Grímsborgina, álfana þar og
eyjarnar á Skagafírði. Hafðu hjart-
ans þökk fyrir.
Innilegar samúðarkveðjur sendum
við Jón til barna hans og fjölskyldna
þeirra.
Sigurbjörg Sveinsdóttir.
+
BJÖRGVIN SIGURÐSSON
frá Jaðri,
Stokkseyri,
lést 14. október sl.
Útförin hefur farið fram.
Aðstandendur.
t
Ástkser móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRID ERDLAND fœdd JACOBSEN,
24.12.1911,
lést 12. nóvember 1993.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vildu
minnast hinnar látnu, er bent á norsku Sjómannakirkjuna (Norweg-
ische seemannskirche, konto nr. 36/02984 - BLZ 200 300 00 -
Vereins- und Westbank).
Dr. med. Gudrun Wahl, fœdd Erdland, Heinz Wahl,
Solveig Waser-Erdland, fædd Erdland, Kurt Waser-Erdland,
Solveig og aðrir ættingjar.
Ríkharður Guðjóns-
son - Minning
Fæddur 2. apríl 1934
Dáinn 5. nóvember 1993
Okkur langar til að minnast
elsku afa okkar, sem lést eftir
mjög erfið veikindi.
Hann var fæddur í Olafsvík 2.
apríl 1934, sonur Theodóru
Sigrúnar Guðmundsdóttur, sem
lést ung frá fimm börnum, og
Guðjóns Ásbjörnssonar vélstjóra,
sem fórst með Dagmar frá Ólafs-
vík 1940.
Systkini afa voru: Vilborg Egg-
erta, sem lést um tvítugt; Ragn-
heiður Ásbjörg, f. 28. nóvember
1923; Sigurberg Eggert, f. 28.
júní 1925, lést 1987; og Pétur R.,
sem lést á fyrsta ári.
Afi var ekki gamall þegar hann
fékk að finna fyrir ástvinamissi.
Aðeins sex ára gamall var hann
búinn að missa báða foreldra sína,
sem létust ung. Þá fór afi suður
til Reykjavíkur í fóstur til þeirra
heiðurshjóna Steingríms Árnason-
ar útgerðarmanns og Grétu Maríu
Þorsteinsdóttur, sem reyndust
honum mjög vel.
Hann afi lærði til bifvélavirkjun-
ar hjá Ræsi hf. og vann þar til
síðustu stundar.
Afi kynntist ömmu mjög ungur.
Þau giftu sig 1955 og eignuðust
tvo syni, Kristján Björn, f. 1955,
vélavörð í Ólafsvík, og á hann þijú
börn, og Guðjón Ásbjörn, f. 1958,
viðskiptafræðing, sem er ókvænt-
ur.
Þótt kveðji vinur einn og einn
og aðrir tvnist mér,
ég á þann vin, sem ekki bregst
og aldrei burtu fer.
Þó styttist dagur, daprist ljós
og dimmi meir og meir,
ég þekki Ijós, sem logar skært,
það ljós, er aldrei deyr.
(Margrét Jónsdóttir)
Já, afi er dáinn, en minning um
góðan mann lifir í hjörtum okkar
allra.
Góði Guð, gefðu elsku ömmu
okkar og Rönku frænku og öðrum
ástvinum styrk í þessari miklu sorg
og varðveittu hann afa okkar vel.
Hinsta kveðja frá okkur.
Ríkharður Einar, Vilberg
Ingi, Kristbjörg Ragna og
Aron Sölvi.
+
Ástkær móðir mín,
RANNVEIG JÓSEFSDÓTTIR,
Helgamagrastræti 17,
Akureyri,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 12. nóvember.
Útförin auglýst síðar.
Freyja Jóhannsdóttir.
+
Ástkær vinur minn, sonur okkar og
bróðir,
ÁRMANN GUÐMUNDSSON
lést í Landspítalanum þann 15. nóvemþer.
Þórir Þorláksson,
Magnúsína Guðmundsdóttir, Guðmundur Oddsson,
Hrafnkell Gunnarsson, Kolbrún Gunnarsdóttir,
Oddur Æ. Guðmundsson, Unna Guðmundsdóttir,
Ingjaldur B. Guðmundsson, Vilhelmína H. Guðmundsdóttir.
+
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN EINARSDÓTTIR,
Hjallavegi,
Njarðvfk,
sem lést sunnudaginn 14. nóvember á dvalarheimili, aldraðra,
Garðvangi, Garði, verður jarðsungin frá Innri-Njarðvíkurkirkju
föstudaginn 19. nóvember kl. 14.30.
Einar H. Guðmundsson, Ása Lúðvíksdóttir,
Gísli H. Einarsson, Kolbrún Sigurðardóttir,
Guörún Einarsdóttir, Árni Blandon,
Sólveig Einarsdóttir, Gylfi Gautur Pétursson,
Magnús Einarsson,
Ása Lind Finnbogadóttir,
Hildur Halla Gylfadóttir, Ragnhildur Gylfadóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
systir, amma og langamma,
SVAVA SÖLVADÓTTIR
frá Bíldudal,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum þann 12. nóv-
ember.
Ársæll Egilsson Jóhanna Guðmundsdóttir,
Ingi Rafn Lúthersson,
Hulda B. Cushing,
Sólbjört Egilsdóttir, Sigurður Gíslason,
Sölvi Egiisson, Guðrún Einarsdóttir,
Sveinbjörn Egilsson, Sigrún Anna Jónsdóttir,
Páll Sölvason,
barnabörn og barnabarnabörn.