Morgunblaðið - 04.01.1994, Side 22

HVlTA HÚSID / SÍA
22
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. JANUAR 1994
Margir litir margar stærðir.
Þessi vinsælii bréfabindi
fást í öllum helstu
bókaverslunum landsins.
Áttræð
Ragnheiður Sæmunds-
son frá Siglufirði
Föðuramma mín, Ragnheiður
Sæmundsson, frá Siglufirði, átti
afmæli 2. janúar síðastliðinn. Hún
varð áttatíu ára.
Amma ólst upp að Hallgilsstöð-
um í Hörgárdal, dóttir Jóns St.
Melstað bónda og Albínu Péturs-
dóttur. Hún er þriðja í röðinni úr
hópi 7 systkina. Systkini ömmu
eru: Unndór, fyrrum endurskoð-
andi í Reykjavík, Pétur og Valdi-'
mar, sem lengi ráku samnefnt fyr-
irtæki á Akureyri, Stefán, fyrrum
bóndi á Hallgilsstöðum, Dýrleif,
húsmóðir á Akureyri, og Eggert,
bílstjóri. Unndór og Valdimar eru
látnir.
8. júní 1934 giftist amma afa
mínum, Sigurjóni Sæmundsson,
prentsmiðjueiganda og fv. bæjar-
stjóra á Siglufirði. Þau eignuðust
tvö börn, Stellu Margréti, gift Ing-
vari Jónassyni víóluleikara, og föð-
ur minn, Jón Sæmund Sigurjóns-
son, hagfræðing í heilbrigðis- og
tryggingamálaráðuneytinu,
kvæntur Birgit Henriksen. Við,
bamabömin hennar ömmu, erum
fjögur: Sigurjón Ragnar, Vigfús,
Anna og svo undirrituð. Barna-
bamabörn ömmu eru orðin fjögur.
Stóram hluta ævi sinnar hefir
amma varið í að hugsa um okkur,
börnin sín, en einnig hefir hún allt-
af stutt afa i bókaútgáfunni.
Amma var lengi stjómarmaður í
Slysavarnafélaginu Vörn og sat í
stjórn kvenfélags Sjúkrahúss
Sigluijarðar. Áður fyrr lék hún í
fjölmörgum leikritum með Leikfé-
lagi Siglufjarðar og á að baki langt
söngstarf með kirkjukómum.
A tímamótum sem þessum er
margs að minnast. Fyrsta minn-
ingin um ömmu er þegar hún og
afi komu að heimsækja okkur í
Þýskaland. Þegar von var á þeim
voru tilhlökkunin og fagnaðar-
fundirnir ávallt miklir. Þá var
gjarnan farið í verslunarleiðangra
eða styttri ferðalög og mikið borð-
að úti. Ferðirnar urðu ekki síst
eftirminnilegar fyrir það hversu
skemmtilegur ferðafélagi amma
var. Hún var alltaf með sniðugar
sögur á takteinum, sagði brandara
eða setti upp skrítna svipi og
hermdi eftir þekktu fólki.
Löngu eftir að við fluttumst
heim frá Þýskalandi héldum við
áfram að ferðast með ömmu og
afa. Fyrir u.þ.b. 10 árum ferðuð-
umst við amma t.d. um Evrópu
þvera og endilanga og er þessi
ferð ein dýrmætasta perlan í fjár-
sjóði minninga um skemmtilegar
samverastundir með ömmu. Við
keyrðum m.a. um falleg fjallahérað
Sviss og spásseraðum á göngugöt-
unni í Nissa. Greinilegt var hversu
gaman amma hafði af því að ferð-
ast.
Einnig hefir alltaf verið gaman
að heimsækja ömmu og afa á Sigló.
Heima hjá ömmu er gott að gleyma
sér í ævintýraheimi bókanna sem
hún og afi hafa gefið út. Það var
líka amma sem fyrst kenndi mér
að spila á píanó og hefir „Fur El-
ise“ ósjaldan hljómað á Suðurgöt-
unni án þess að amma kveinkaði
sér undan öllum æfingunum.
Reyndar er það ekki í eðli ömmu
að kvarta og kveina. Það sást best
á áralangri baráttu ömmu við ill-
vígan augnvírus sem leiddi að lok-
um til þess að nema varð á brott
veika augað hennar. Á þeirri
þrautagöngu heyrði ég ömmu aldr-
ei kvarta eða barma sér.
Eitt er það einkenni ömmu, að
henni finnst ákaflega gaman að
spjalla við fólk. Af því leiðir að það
er hægt að tala um allt milli him-
ins og jarðar við ömmu og alltaf
hefir verið gott að leita ráða hjá
henni. Amma hefir alltaf hvatt og
stutt okkur barnabörnin í því sem
við höfum tekið okkur fyrir hend-
ur. Mér er minnisstætt nú síðast
í haust, þegar mig langaði að taka
þátt r ræðukeppni Orators, félags
laganema, en hefði næstum hætt
við allt saman vegna sviðsskrekks.
Eftir eitt símtal við ömmu var ég
hætt við að hætta við. Amma
sagði: „Stundum er bara best að
hugsa sem minnst og láta vaða.
Ef þú tekur ekki þátt, þá veist þú
ekki, hvers þú ferð á mis.'* Eftir
stutta umhugsun sá ég að amma
hafði rétt fyrir sér - eins og svo
oft áður.
Amma hefir jafnan þótt kona
með sínu lagi, sérstæð og raunar
ólík öllum fjöldanum. Hún er hrein
og bein, og fer aldrei í felur með
skoðanir sínar, en heldur þar fast
á ef svo ber undir. Amma er
kvenna kátust, ófeimin og orð-
heppin. Með svipuðum orðum var
langafa mínum lýst af samsveit-
ungi sínum, þegar hann varð átt-
ræður. Nú þegar amma er áttræð
fer vel á því að lýsa henni á sama
máta enda þóttu þau feðgin, amma
og langafi, mjög lík hvort öðru.
Elsku amma, til hamingju með
merkisafmælið. Ég vona að afmæl-
isdagurinn hafi verið þér eftir-
minnilegur gleðidagur.
Ragnheiður Jónsdóttir.
-------»..---------
■ NÚ GEFST konum á aldrinum
40-50 ára tækifæri til að hlýða á
fyrirlestrana um breytingarskeiðið.
Sálfræðistöðin mun standa fyrir
þessum fyrirlestrum í dag, 4. jan-
úar, kl. 20 á Holiday Inn. Varpað
verður ljósi á hvernig þetta lífs-
skeið markar tímamót í ævi flestra
kvenna. Anna Inger Eydal, ís-
lenskur sérfræðingur í kvensjúk-
dómum, kemur af þessu tilefni til
landsins. Sálfræðingarnir Álfheið-
ur Steinþórsdóttir og Guðfinna
Eydal munu taka til umfjöllunar
ýmsa þætti sem hafa áhrif á and-
lega líðan og heilsu kvenna á þessu
lífsskeiði.
■ HÓPÞJÁLFUN á vegum Gigt-
arfélags Islands fyrir fólk með
ýmsa gigtsjúkdóma hófst í septem-
ber sl. og stóð í þijá mánuði. Nám-
skeiðin verða einnig í boði á vor-
misserinu og byija flest þeirra 12.
og 13. janúar, nema framhaldshóp-
ar sem byija fyrr. M.a. er boðið upp
á þjálfun fyrir fólk með iktsýki, slit-
gigt, vefjagigt, hryggikt og bein-
þynningu, bæði í sal og í sundlaug,
tvisvar til þrisvar í viku.