Morgunblaðið - 04.01.1994, Side 57

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. JANÚAR 1994
57
Laugi, eins og hann var ávallt
nefndur, fæddist að Hallanda í
Hrayngerðishreppi, Ámessýslu, 11.
janúar 1921.
Foreldrar hans voru Þórður Helga-
son og kona hans Gróa Erlendsdótt-
ir. Stuttu eftir að Laugi fæddist flutt-
ust þau að Bollastöðum og þar
bjuggu þau þar til Laugi varð 14
ára. Þá hættu þau búskap og flutt-
ust til Keflavíkur. Laugi varð eftir í
sveitinni og fór að Hraungerði og
var þar til tvítugs, en þá fluttist
hann til foreldra sinna í Keflavík.
Árið 1943 kvæntist hann eftirlif-
andi konu sinni, Maríu Arnlaugsdótt-
ur, mikilli gáfu- og sómakonu, sem
bjó þeim friðsælt og gott heimili. Þau
áttu fímm börn. Elst er Guðfinna,
þá Gunnar, Þórdís, Erna og yngst
Hafdís. Öll eru þau gift. Barnabörnin
eru 13 og barnabamabörnin sex.
Laugi vann ýmis störf í landi fyrst
eftir að hann kom til Kefiavíkur
nema hvað hann reri á trillu með
Auðuni Karlssyni vorið 1942.
Sumarið 1944 réðst Laugi á Geir
Goða með Angantý Guðmundssyni á
síldveiðar og var svo landmaður á
vertiðinni. Hann var með Angantý í
tvö eða þrjú ár. Þá fór hann að vinna
ýmis störf hjá Keflavíkurhreppi.
Mest vann hann með steypuhrærivél
sem hreppurinn átti og leigð var í
hvers konar steypuframkvæmdir.
Mönnum lá mikið á þegar verið
var að steypa hús í þá daga. Mest
unnu við það vinir og vandamenn
sem gjarnan vildu losna sem fyrst,
auk þess sem það sparaði peninga
að leigja vélina sem styst. Ekki lá
Laugi á liði sínu og hjálpaði til hvar
sem hanh þurfti. Hann var fádæma
ósérhlífinn. Oft var verið að steypa
alla daga vikunnar og langt fram á
kvöld. Þá átti Laugi eftir að þrífa
vélina, smyija og dytta að. Vorið
1948 kom nýsköpunartogarinn Kefl-
víkingur. Á hann komust færri en
vildu, en ekki leið á löngu þar til
Laugi komst á hann. Þótt flestir þar
um borð væru búnir að vera lengur
á sjó en Laugi var hann fljótlega
orðinn „pokamaður". I það starf
völdust aðeins duglegustu og örugg-
ustu menn. Útgerð bv. Keflvíkings
var hætt 1955. Uppúr því réðst Laugi
til Ambjörns Ólafssonar og fylgdi
honum á ýmsa báta til 1965.
Löngu áður hafði ég nefnt við
Lauga að koma til okkar hjá Baldri
hf. þegar hann hætti til sjós. Hann
tók því líklega en lofaði engu. Við
vorum samskipa á bv. Keflvíkingi og
auk þess þekkti ég hann vel úr félags-
málastarfí o.fl. Dag einn, haustið
1965, þegar ég kom til vinnu í Baldri
hf., sat Laugi í kaffískonsunni, kom-
inn með kaffí í brúsalokið og reykti
pípuna sína. Þegar ég kom í dymar
segir hann: „Jæja, Oli, ég er kom-
inn.“ Ekki vissi ég fyrr en þá að hann
var kominn í land. Laugi var hjá okk-
ur þar til við hættum að verka físk
í lok 1986 og hlífði sér hvergi þótt
heilsan væri farin að bila í lokin.
Lengst af sat hann með kaffí í lokinu
og pípuna þegar aðrir mættu til vinnu.
Hann vann svo í Trésmiðju ÞÓ.
fram á árið 1988 en var þá alveg
farinn á heilsu.
Laugi hafði mjög ákveðnar skoð-
anir. Hann var heitur alþýðuflokks-
maður og mikill áhugamaður um
Verkalýðsfélagið. í stjóm þess var
hann frá 1957 til 1989, lengst af
varaformaður. Hann var kosinn í
stjórn sjómannadeildarinnar fljótt
eftir að hún var stofnuð, 1950, og
varð formaður hennar 1961 og um
skeið í stjórn Sjómannasambands
íslands. Öll þessi ár sat hann Alþýðu-
sambandsþing. Laugi var ekki mikill
kröfumaður en þegar um var að
ræða það sem honum fannst sann-
gjarnt stóð hann fast á sínu og varð
ekki auðveldlega snúið.
Nú þegar leiðir skiljast um sinn,
vil ég þakka Lauga langt og ánægju-
legt samstarf sem aldrei féll skuggi
á, hvort sem um var að ræða í félags-
málum eða vinnu til sjós og lands,
þótt ekki væmm við alltaf sammála
um leiðir. Markmiðin voru lík.
Maríu, Mæju og allri fjölskyldunni
votta ég samúð mína. Minning um
góðan dreng mun lifa.
Ólafur Björnsson.
Önnu, eftirlifandi eiginkonu Villa,
börnum og fjölskyldu, sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur. Megi sá
er öllu ræður gefa ykkur styrk.
„Drottinn, gef þú dánum ró en
hinum líkn er lifa.“
Sverrir Leósson.
Kveðja frá Lífeyrissjóði
sjómanna
Vilhelm Þorsteinsson fyrrverandi
framkvæmdastjóri Útgerðarfélags
Akureyringa lést 22. desember sl.
Aðeins rúmri viku áður var hann á
stjómarfundi hjá okkur í Lífeyris-
sjóði sjómanna og ekki hvarflaði þá
að okkur að við myndum ekki hitta
hann aftur.
Vilhelm tók sæti í stjórn Lífeyris-
sjóðs sjómanna árið 1965, tilnefndur
af Félagi íslenskra botnvörpuskipa-
eigenda og sat hann í stjórn sjóðsins
óslitið til dauðadags, eða alls í rúm
28 ár. Vilhelm var ákaflega traustur
maður og staðfastur og gott var til
hans að leita með alls kyns vanda-
mál, en á þeim tók hann ávallt af
festu, skynsemi og sanngirni. Allar
ákvarðanir tók hann að vandlega
athuguðu máli.
Vilhelm tók þátt í vexti Lífeyris-
sjóðs sjómanna og mótaði ásamt
öðrum þá stefnu sem sjóðurinn hefur
unnið eftir í hinum ýmsu málum.
Árið sem nú er að líða hefur verið
viðburðarríkt hjá Lífeyrissjóði sjó-
manna þar sem í undirbúningi hafa
verið miklar breytingar á rekstri
sjóðsins í tengslum við flutning á
starfsemi hans um næstu áramót.
Sárt er að Vilhelm skuli ekki fá að
taka þátt í því með okkur að sjá sjóð-
inn starfa í nýju umhverfi.
Það hefur verið gæfa Lífeyrissjóðs
sjómanna að njóta starfskrafta Vil-
helms Þorsteinssonar og við sem
fengum að kynnast honum og starfa
með honum munum sakna hans sárt.
Um leið og við kveðjum Vilhelm
Þorsteinsson með söknuði og virð-
ingu sendum við eiginkonu hans og
fjölskyldu innilegar samúðarkveðjur.
*) lónLfiKflP (?)
COL flSKPIffflPPÖÐ
Háskólabíói
fimmtudaginn 6. janúar, kl. 20.00
Hljómsveitarstjóri: Osmo Vánská
Einleikari: Olli Mustonen
ffniSSKPfl
Sergei Rachmaninoff: Píanókonsert nr. 3
Anton Bruckner: Sinfónía nr. 3 í d-moll
Miðasala á skrifstofu hljómsveitarinnar í Háskólabíói
cilla virka daga kl. 9 - 17 og við innganginn |
við upphaf tónleikanna. Munið gjafakortin!
Sími
622255
SINFÓNÍUHLJÓMSVEITISLANDS
Hljómsveit allra íslendlnga
Sími ^
622255
ÞEIR SEM ÆTLA
AÐ ÁVAXTA
27 MIILJARÐA
TAKA AUDVITAÐ
ENGA ÁHÆTTU
YFIR 80.000
EIGENDUR KJÖRBÓKA
NUTU
VERDTRYGGINGAR-
UPPBÓTAR
NÚ UM ÁRAMÓTIN
Kjörbókin er enn sem fyrr langstærsta
sparnaðarformið í íslenska bankakerfinu.
Ástæðán er einföld:
Kjörbókin er traust, óbundin og áhættulaus
og tryggir eigendum sínum háa og örugga ávöxtun.
Ársávöxtun 1993 var 5,1-7,1%.
Raunávöxtun á grunnþrepi var því 2,02%,
á 16 mánaða innstæðu var hún 3,92% og á 24 mánaða innstæðu
var raunávöxtunin 4,02%.
Kjörbókin er einn margra kosta sem bjóðast í RS,
Reglubundnum sparnaði Landsbankans.
Vakin er athygU á að samkvæmt reglum Seðlabanka íslands verður
tímabil verðtryggingarviðmiðunar að vera fullir 12 mánuðir.
Breyting þessi tók gildi nú um áramótin. Verðtryggingartímabil
Kjörbókar verður því frá 1. janúar til 31. desemberár hvert.
Landsbankinn óskar landsmönnum gæfu
og góðs gengis á árinu 1994.
Landsbanki
íslands
Bankí allra landsmanna