Morgunblaðið - 03.05.1994, Side 42

42
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. MAI 1994
t
Móðursystir mín,
SÓLVEIG SIGURJÓNSDÓTTIR,
Dalbraut 27,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum 2. maí. Jarðarförin ákveöin síðar.
Fyrir hönd annarra ættmenna,
Guðmundur Þór Pálsson.
t
Elskuleg systir okkar,
MARGRÉT TÓMASDÓTTIR JOHNSEN
hjúkrunarkona,
Eiríksgötu 35,
lést í Borgarspítalanum 1. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ásta Tómasdóttir
og Guðrún Sandvig Pedersen.
t
Bróðir okkar,
HARALDUR GUNNLAUGSSON,
Lönguhlíð 3,
Reykjavík,
lést í Landspítlanum laugardaginn 30. apríl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ása Gunnlaugsdóttir,
Björn Gunnlaugsson.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUNNLAUGUR GUÐMUNDSSON,
fyrrverandi tollvörður,
Álfaskeiði 46,
Hafnarfirði,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans að kvöldi 1. maí.
Þórdis Steinsdóttir,
María Þ. Gunnlaugsdóttir,
Guðmundur Gunnlaugsson, Vilborg Sigurðardóttir,
Geir A. Gunnlaugsson, Kristin Ragnarsdóttir
og barnabörn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
LAUFEY SVEINSDÓTTIR,
Efstasundi 92,
sem andaðist 26. apríl á elli- og hjúkrun-
arheimilinu Grund, verður jarðsungin
frá Langholtskirkju fimmtudaginn 5. maí
kl. 15.00.
Sesselja Gísladóttir, Sigurður B. Sigurjónsson,
Þórður Gfslason, Guðrún Árnadóttir,
Óskar Líndal Jakobsson, Ragna Sólberg
og barnabörn.
t
Ástkær sonur okkar, bróðir, föðurbróð-
ir og mágur,
HALLGRÍMUR ÓSKAR
LÚÐVÍKSSON,
lést aðfaranótt 1. maí í Kaupmanna-
höfn.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Bjarney Sigurðardóttir, Lúðvík Guðmundsson,
Sigurður B. Lúðvfksson, Jóhanna S. Vilhjálmsdóttir,
Hafdís Lúöviksdóttir, Daði Freyr Sigurðsson,
Bryndi's Lúðvíksdóttir, Eyþór Atli Sigurðsson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
sonur og bróðir,
ÍVAR ARNÓRSSON,
Lundarbrekku 16,
Kópavogi,
lést af slysförum laugardaginn 30. apríl.
Jóhanna Steinsdóttir,
Silja Katrín og Eva Karen,
Betsy Ivarsdóttir, Arnór Pálsson,
Páll, Ágúst og Elísabet.
Minning
Júlíus Friðriksson
Júlíus Friðriksson er látinn.
Margir syrgja góðan dreng. Sorgin
kemur oft til okkar án þess að
gera boð á undan sér. Fráfall Júl-
íusar kom ekki á óvart en söknuð-
urinn verður ekki minni fyrir það.
Sérhver syrgjandi þarf að leita að
ljósi í myrkri sorgarinnar en hvar
finnst ljós sem ekki slokknar þegar
kaldir stormar næða? Góður guð
sendi ljós í myrkrið. Megi það lýsa.
Broddi Jóhannesson lýsir sorg
þess sem misst hefur mikið í sög-
unni Vor fyrir norðan:
Það er myrkrið, þegar himnarn-
ir verða þungir og lágir og guðirn-
ir gráir og smáir, en hamslaus sál
manns streymir út í myrkrið, fyllir
það og þenur himnana. Og allt í
einu fer eitthvað að hrynja í myrkr-
inu, fellur, fellur hægt og mjúkt,
fellur svífandi, iðandi og tifandi,
fellur úr öllum áttum, fellur í eina
átt, á einn stað. Það fer að rigna
í myrkrinu; það rignir hvítum
rósarblöðum, heilögum, hreinum,
án þunga, án sársauka, úr djúpi
rísandi myrkurs, úr djúpi sálar.
Og í myrkrinu hefst eitthvað í lík-
ingu við kórgafl og bjart altari.
Blöðin falla yfir þetta altari, hrynja
á það, helgast af því, hvílast hjá
því. Þetta altari er allt, sem ekki
er. Það er nóttin og döggin, dagur-
inn og birtan, höndin á vanganum,
hárið í blænum, augað án sárs-
auka. Eilífð af eilífð mun það skína,
yfir öllum himnum, öllu myrkri,
öllu hausti.
Það sem var er ekki lengur. Ný
verðandi hefur tekið við í lífi Beggu
— án Júlla. Áður voru þau eitt,
Begga og Júlli, nú er hún ein.
Minningar úr Mörkinni leita á
hugann. Mynd Júlla er björt, jafnt
hin ytri sem innri. Lítil stelpa hugs-
aði oft um hárið sem var aldrei
klippt eins og hárið á hinum
körlunum. Hann hafði sinn eigin
persónulega stíl. Hann var galdra-
karl í augum stelpunnar á efri
hæðinni þegar hún fylgdist með
honum breyta rafmagnsröri í húlla
hopp hring með því að líma það
smaan með „ísóleringarbandi". Og
þegar hringurinn brotnaði var
kominn annar hringur áður en um
hann væri beðið. Júlli kveikti ljós
hjá mörgum sem sátu í myrkrinu.
Kristján Júlíus Friðriksson
fæddist 31. janúar 1924 og var
elstur af sínum systkinum. Hann
fór ungur að vinna fyrir öðrum.
Hann bjó yfir listrænum hæfileik-
um, eins og yngri bræður hans
þeir Snorri Sveinn, Haraldur og
Gunnar, sem allir eru þekktir fyrir
list sína. Listrænir hæfileikar Júlla
Hulda Klara Olafs-
dóttir — Minning
Fædd 10. september 1933
Dáin 25. apríl 1994
Með nokkrum orðum langar mig
að minnast Klöru, mágkonu
minnar, er lést á heimili sínu hinn
25. apríl síðastliðinn. Andlát henn-
ar bar brátt að. Undanfarna daga
hafði hún verið lasin, en engan
óraði fyrir hversu mikil alvara var
á ferðum.
Klara var yngst 14 barna hjón-
anna Ólafs Péturssonar, f. 28. júní
1884, d. 11. október 1964, frá
Tumakoti í Vogum og Þuríðar
Guðmundsdóttur, f. 17. apríl 1891,
d. 25. febrúar 1974, frá Bræðra-
parti einnig í Vogum. Ólafur og
Þuríður bjuggu í Stóra-Knarrar-
nesi á Vatnsleysuströnd. Systkini
Klöru eru Guðmundur, f. 6. októ-
ber 1914, maki Guðrún Eyjólfs-
dóttir, d. 1978, Guðrún Ingibjörg,
f. 13. febrúar 1916, Ellert, f. 24.
apríl 1917, d. 1984, maki Ingibjörg
Júlíusdóttir, Guðfinna Sigrún, f.
2. júlí 1918, maki Guðmundur Ing-
var Ágústsson, d. 1978, Guðmund-
ur Viggó, f. 20. nóvember 1920,
maki Fjóla Jóhannsdóttir, Pétur,
f. 26. febrúar 1922, Hrefna, f. 16.
apríl 1923 maki Ólafur Bjömsson,
Margrét, f. 11. nóvember 1924,
maki Edvard M. Palmquist Svends-
en, d. 1974, Ólafur, f. 6. júní 1926,
d. 1940, Guðbergur, f. 7. ágúst
1927, maki Esther Jósefsdóttir,
Bjarney Guðrún, f. 17. desember
1928, maki Guðmundur Jasonar-
son, Aslaug Hulda, f. 7. júlí 1930,
maki Hermann Jóhann Helgason,
Eyjólfur, f. 13. apríl 1932, maki
Ágústa Högnadóttir.
Klara ólst því upp í stórum
systkinahópi þó elstu börnin hafi
verið farin að heiman til starfa
þegar hún fæddist.
Klara fór til náms í Húsmæðra-
skólanum í Hveragerði. Annars
starfaði hún hjá Frystihúsinu í
Vogum.
Áður en Klara hóf búskap eign-
aðist hún son, Matthías Hannes-
son, f. 22. desember 1952, er ólst
upp hjá Klöru á heimili foreldra
hennar. Matthías er búsettur í
Sandgerði, kvæntur Pranee Pin-
Ngam, og eiga þau fjögur börn.
Klara kynntist síðan eiginmanni
sínum, Ástvaldi Ragnari Bjarna-
syni, f. 6. júní 1930, d. 14. septem-
ber 1992, frá Á á Skarðsströnd
Minning
Sveinn Kristjánsson
Fæddur 21. nóvember 1922
Dáinn 13. apríl 1994
Horfinn er af sjónarsviðinu
tryggur vinur minn og fyrrverandi
tengdafaðir. Mig setur hljóða.
Þegar ég lít til baka er svo margt
sem kemur upp í huga mér. Minn-
ingar um svo margar ljúfar sam-
verustundir sem þarfnast ekki
orða, enda yrðu þau fátækleg.
Mín fyrstu kynni af Sveini eru
frá því ég var krakki og sótti allt-
af stúkufundi, þar sem hann ásamt
fleirum leiðbeindi stórum hópi af
krökkum. Ég varð svo seinna
tengdadóttir Sveins og Úndínu.
Allar þær samverustundir eru Ijúf-
ar í minningunni, og ég veit að
betri tengdaforeldra gat ég ekki
fengið. Þrátt fyrir að leiðir okkar
hafa skilið stóð mér heimilið alltaf
opið.
Úndína mín. Mig langar til að
þakka fyrir ljúfa stund sem ég
átti með ykkur í desember síðast-
liðnum, þar sem tekið var á móti
mér með hlýjum og opnum örmum.
Ég veit það verður öðruvísi að
koma til þín og sjá ekki Svein, en
minningin lifir með okkur.
Úndína mín, börn og fjölskyld-
ur, mínar innilegustu samúðar-
kveðjur. Megi guð geyma ykkur
og gefa ykkur styrk.
I harmanna helgilundum
hugur minn unir sér,
ég krýp þar á hveiju kvöldi
í kyrrðinni og bið fyrir þér.
(Tómas Guðmundsson.)
Valdís Albertsdóttir.
nutu sín í starfi iðnaðarmannsins
og hann nálgaðist lífið á listrænan
hátt. Hann gaf sig öðrum með gleði
og margir nutu gjafa hans. Mest
fékk þó föðursystir mín Bergdís
Jónsdóttir, sem var svo lánsöm að
eignast kærleiksríkan vin í lífsföru-
nauti sínum. Gleði Beggu var gleði
Júlla og sársauki hennar, hans
sársauki. Nú hefur Begga misst
mikið. Sá sem missir hefur mikið
átt og fyrir það ber að þakka.
Ástvinum öllum sendi ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Guðbjörg Þórisdóttir.
og bjuggu þau fyrst hjá foreldrum
Klöru í Stóra-Knarrarnesi. Árið
1960 flytja þau síðan í íbúð er þau
byggðu sér á Hringbraut 50 í
Keflavík.
Börn þeirra eru Bjami, f. 27.
ágúst 1955, búsettur í Sandgerði,
kvæntur Hafdísi Jóhannsdóttur og
eiga þau fjögur börn; Margrét
Sveinsína, f. 31. maí 1959, d. 15.
desember 1979, var gift Ingólfi
Sveinssyni og áttu þau tvær dæt-
ur; Ólafur, f. 15. mars 1963,
ókvæntur, bjó hjá móður í Kefla-
vík; Hulda, f. 9. maí 1965, búsett
í Vestmannaeyjum, gift ísleifí Arn-
ari Vignissyni.
Árið 1979 í desember gerðist
sá hörmulegi atburður að þau
misstu Margréti dóttur sína í bíl-
slysi, en hún var einstaklega vel
gerð og skemmtileg. Þessi sorglegi
atburður markaði fjölskylduna var-
anlega.
Enn átti fjölskyldan eftir að
gangast undir erfiðleika er maður
Klöru, Ástvaldur, gekkst undir
hjartaaðgerð sumarið 1992, en
náði ekki bata og lést í september
sama ár.
Eftir andlát Ástvalds hefur
Klara búið með yngsta syni sínum,
Ólafi, og notið umhyggju barna
sinna og ánægju af barnabörnum
sínum.
Klara var mjög dugleg til vinnu
og vann oft utan heimilis, ýmis
störf við fískvinnslu, en síðustu
árin starfaði hún í mötuneyti Aðal-
verktaka á Keflavíkurflugvelli þar
til síðastliðið haust.
Klara var einstaklega glaðleg
og kát, oft líf og fjör í kringum
hana, en eflaust var hún innst inni
allra viðkvæmust þó aðeins hennar
nánustu yrðu þess varir. Lífið var
henni áreiðanlega erfítt stundum.
Hennar verður sárt saknað, þeg-
ar fjölskyldan kemur saman í
Knarrarnesi, þar sem hún naut
þess að spila við ættingja og vini,
og lét sig ekki muna um að baka
heimsins bestu vöfflur handa öllum
hópnum.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Ég og fjölskylda mín vottum
börnum, tengdabörnum og fjöl-
skyldum þeirra einlæga samúð.
Ágústa Ilögnadóttir.