Morgunblaðið - 16.09.1994, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 16. SEPTEMBER 1994 29
Kennararnir sem útskrifuðust
1948 minnast Brodda með þakk-
læti og virðingu.
Broddi Jóhannesson var óvenju-
legur maður. Hann var allt í senn,
íslenski bóndinn með amboðið,
heimsborgarinn, menntamaðurinn,
handverksmaðurinn með hamar-
inn, spekingurinn, fræðarinn, sálu-
sorgarinn. Hann var náttúruunn-
andi og náttúruverndarmaður
löngu áður en það komst í tísku
og kallaði síðar meinlaust það sem
aðrir kölluðu umhverfisvænt. Ef
til vill hefur honum fundist nýyrð-
ið tilgerðarlegt, en tilgerð var eitur
í hans beinum.
Þegar Broddi tók við stjórn
Kennaraskólans var það fámennur
skóli í föstum skorðum á ótil-
greindu gagnfræða/menntaskóla-
stigi. Tímarnir voru að breytast
og menntunarkröfur að aukast.
Engu að síður var það ótrúlegt
afrek að níu árum síðar skyldi
hann setja Kennaraháskóla Islands
í fyrsta sinn. Var það frumkvæði
hans og atorku að þakka að slík
stökkbreyting varð á svo skömm-
um tíma og á þeim árum þegar
dagleg skyldustörf voru meiri en
nokkrum manni er bjóðandi. Hann
vildi losa skólann undan því að
kenna menntaskólagreinar og fá
þannig betri tíma með þroskaðra
fólki til að búa það undir kennara-
starfið. Hans hugsjón var kennara-
stétt sem gerði kröfu um „... traust
hugmyndasvið og hugmyndasnið
trausta starfssiðfræði og
starfssiðgæði ...“ og væri jafnan
„síviðbúin í menntun og kunnustu,
í hugarfari, í aðbúð og vinnubrögð-
um“ eins og hann sagði sjálfur,
því stéttin „gerði sér það að lifi-
brauði að bera daglega ábyrgð á
mannslífum umfram aðrar stéttir."
Og hann lét í ljós þá skoðun að
kennarar yngstu nemendanna
ættu gjarnan að vera betur launað-
ir en aðrir vegna þess að þar væri
ábyrgðin mest.
Skólastjóraár Brodda voru með
eindæmum erfið vegna þess skil-
yrðislausa valdboðs menntamála-
ráðuneytisins að öllum skyldi veitt
skólavist sem fullnægðu inntöku-
skilyrðum. Af því leiddi að svo
mjög fjölgaði í skólanum að 1966
voru nemendur orðnir 650 og áður
en yfir lauk urðu þeir næstum eitt
þúsund í rúmlega hálfbyggðu
skólahúsi sem fullbyggt skyldi
rúma um 350 nemendur. Jafn-
framt voru stöðvaðar fjárveitingar
til að halda áfram smíði hússins.
Hugsjónir áttu erfitt uppdráttar.
Dagleg umsvif voru með ólíkindum
sumar jafnt og vetur, sumarfrí
engin, erillinn endalaus. Helsta
hvíld frá daglegu amstri var að
fara í gönguferð utan borgarmark-
anna, gjarnan upp á eitthvert fellið.
Smiðurinn og náttúruunnandinn
Broddi átti sér athvarf í Sumarhús-
um í Silfrastaðalandi. Þegar um
hægðist voru gömlu Sumarhúsin
úr sér gengin. Broddi brá þá á það
einstaka ráð að telgja til nýtt hús
inni í stofu hjá sér, flytja það norð-
ur og setja saman í skógarlundin-
um sem þar hafði verið gróðursett-
ur. Þar hafa þau hjón, Friðrika og
Broddi, notið sumardvalar sem
lengdist þegar bæði voru hætt í
föstu starfi. Þaðan kvaddi hann
Skagafjörðinn í sumar þótt dvölin
væri stutt vegna veikinda hans.
Margt er ósagt hér. Minnast
mætti á virðingu hans fyrir hand-
verkinu og áhuga á að það félli
ekki úr kennaranáminu. Frábær
tök hans á íslensku máli sjást á
ritum hans sem engin skil eru gerð
hér. Þó langar mig til að benda
þeim sem ekki þekkja á Slitur,
fágætlega vel gerða bók.
Það var gott að hafa Brodda sem
kennara og sem yfirmann þegar
ég löngu seinna hóf kennslu við
Kennaraháskólannn. En ekki var
síður gott að eiga hann að vini og
ráðgjafa í áratugi. Fyrir allt þetta
er ég þakklát.
Friðriku konu Brodda, börnun-
um sex og öllum öðrum aðstand-
endum sendi ég samúðarkveðjur.
Þuríður J. Kristjánsdóttir.
EINAR SKAFTI
EYLEIFSSON
+ Einar Skafti Ey-
leifsson var
fæddur á Lögbergi
á Akranesi hinn
febrúar árið
sonur hjónanna Sig-
ríðar Sigmundsdótt-
ur frá ívarshúsum á
Akranesi og Eyleifs
fsakssonar, skip-
stjóra frá Dals-
mynni á Akranesi,
næstyngstur átta
barna þeirra hjóna.
Eftirlifandi eigin-
kona hans er Guðný
Erna Þórarinsdóttir
frá Tungu í Sandgerði, dóttir
Daða Þórarins Þorkelssonar
bifreiðasmiðs frá Tungu og
Hansínu Hjartardóttur úr
Reykjavík. Einar Skafti og
Erna eignuðust fjögur börn: 1.
Drengur, nefndur Svanþór, er
lést nokkurra daga gamall. 2.
Einar Öm, tónlistar-
maður og organisti
við Keflavíkur-
kirkju. 3. Marta Est-
er, fiskverkakona
hjá H.B. & Co. á
Akranesi. 4. Elmar
Björgvin, vélvirki
hjá Þorgeiri og Ell-
ert á Akranesi.
Barnabarn Einars
og nafni; Einar Þór,
er sonur Mörtu Est-
erar og sambýlis-
manns hennar,
Gunnars Rúnars
Gunnarssonar. Fyrir
hjónaband átti Einar Skafti
dóttur, Björk, sem er búsett í
Hrunamannahreppi. Einar
Skafti vann lengst af sem bif-
reiðastjóri og þar af megnið
af sinni starfsævi hjá Hval hf.
í Hvalfirði. Útför Einars verður
gerð frá Akraneskirkju í dag.
í DAG er kvaddur hinstu kveðju
góðvinur okkar og samstarfsmaður
um árabil, Einar Skafti Eyleifsson
bifreiðarstjóri. Hann lést í Sjúkra-
húsi Akraness að kvöldi 8. sept. síð-
astliðinn, eftir skamma en þunga
sjúkdómslegu. Hann var aðeins á
62. aldursári þegar hann varð að
lúta í lægra haldi fyrir þeim mikla
vágesti, krabbameininu, einum
skæðasta sjúkdómi mannkynsins,
sem læknavfsindin hafa ekki enn
sigrast á.
Með Einari er hniginn til foldar
mikilhæfur og traustur starfsmaður,
er hvergi hlífði sér við störf sín.
Hann vann í Hvalstöðinni í Hvalfirði
í rúm 27 ár og átti tíðum langan
og strangan vinnudag við akstur
vörubifreiða. Hann stundaði það
starf af miklum dugnaði og áhuga,
enda alla tíð farsæll í starfi sínu,
ávallt var það kappsmál hans að
fara vel með tæki sín og öll umhirða
þeirra var með slíkum ágætum, að
enginn gekk þess dulinn að þar fór
saman mikil snyrtimennska, dugn-
aður og samviskusemi hans. Vinnu-
þrek og iðjusemi hlotnaðist Einari í
vöggugjöf. Auk bifreiðaakstursins
tók hann iðulega að sér línubeitningu
og fiskaðgerð í aukavinnu.
Hann og eiginkona hans, Erna
Þórarinsdóttir, komu sér upp fallegu
heimili á Laugarbraut 25 á Akra-
nesi, og bjuggu þar alla tíð. Börnin
þeirra eru öll uppkomin og mikið
mannkostafólk, eins og foreldramir.
í tómstundum sínum reisti Einar
sér veglegan sumarbústað við Langá
á Mýrum, og þar nutu þau hjónin
hverrar stundar er tími gafst til, og
voru þau mjög samhent við gróður-
störf og annað er prýði varð að.
Allur frágangur þar bar vott um
snyrtimennsku og framtakssemi
þeirra hjóna.
En nú hefur sorgin kvatt dyra og
haldið innreið sína á þetta fallega
heimili. Ástríkur eiginmaður og fað-
ir er hrifinn burt. Viðbrigðin eru
mikil og söknuðurinn sár.
Vinur okkar Einar hefur nú kvatt
okkur og hina jarðnesku tilveru.
EDDA BORG
STÍGSDÓTTIR
+ Edda Borg
Stígsdóttir var
fædd í Keflavík 18.
september 1945.
Hún lést á sjúkra-
húsi i Drammen i
Noregi 7. septem-
ber síðastliðinn.
Hún var dóttir Vil-
borgar Jónsdóttur
og Stígs Guðbrands-
sonar og á fjóra
bræður á lífi. Þeir
eru Jón, Heimir,
Dagbjartur og Þór-
hallur. Edda giftist
í maí 1966 Magnúsi
Óskari Magnússyni
frá Hafnarfirði. Þau eignuðust
tvær dætur, Gerði Ósk, f. 1962,
og Herdísi Erlu, f. 1970. Edda
og Magnús bjuggu i Hafnar-
firði, þar ráku þau Innrömmun
Eddu Borg til ársins 1978 er þau
fluttu búferlum til Noregs. Út-
för hennar verður gerð í Noregi
í dag.
ÞAÐ var 7. september sl. að sú
harmafregn barst frá Noregi að vin-
kona mín hefði látist þann sama
dag. Þó vitað væri að hún berðist
við alvarlegan sjúkdóm kom kallið á
óvart svo fljótt.
Kynni okkar Eddu eru frá því ég
fór fyrst að muna eftir mér. Við
erum báðar fæddar og uppaldar á
Vallargötunni í Keflavík. Á þessum
árum var Keflavík minni og á marg-
an hátt skemmtilegri bær en í dag.
Þegar ég sá mynd Friðriks Friðriks-
sonar, Bíódaga, rifjuðust upp minn-
ingar um allar bíóferðir okkar Eddu.
Þetta var á þeim tíma er ekki þurfti
að hafa áhyggjur af
öðru en hvernig fjár-
magna skyldi næstu
bíóferð. Edda var aldrei
í vandræðum með það.
Hún átti fjóra eldri
bræður er voru mjög
örlátir við litlu systur
sína. Síðan naut ég
góðs af.
Draumaprinsinn
hennar, Magnús Óskar
Magnússon, kom frá
Hafnarfirði. Þau voru
jafnaldrar og 17 ára
gömul urðu þau foreldr-
ar, er dóttirin Gerður
Ósk fæddist í okt. 1962.
Síðar stofnuðu þau heimili í Hafnar-
firði og þar fæddist önnur dóttir,
Herdís Erla, í júní 1970. Edda var
einlæg og vinur vina sinna og frið-
arsinni. Ég minnist ekki að hún
hafi staðið í illindum við neinn. Þó
hafði hún ákveðnar skoðanir og var
víðlesin.
í 16 ár hafa þau verið búsett í
Noregi. Það hefur verið vík milli vina
en aldrei hefur sambandið rofnað.
Okkur Birgi var það mikil ánægja
að hafa Eddu og Magnús á heimili
okkar er þau komu til landsins í til-
efni af 30 ára fermingarafmæli Eddu
1989. Engan óraði þá fyrir að þetta
yrði hennar hinsta ferð til landsins.
Það er sárt að kveðja góða vin-
konu á besta aldri. Við Birgir þökk-
um henni vináttu og tryggð í gegn-
um árin.
Kæri Magnús, Gerður, Dísa og
Jóakim Magnús. Við vitum að ykkar
missir er mestur og sendum innileg-
ar samúðarkveðjur til Noregs.
Stella Olsen.
Hann hefur ekið vagni sínum á leið-
arenda með mikilli reisn. Bifreiðinni
hans hefur verið læst. Með þessum
fáu kveðjuorðum viljum við þakka
honum langa og trausta samvinnu
og góðar samverustundir. Við minn-
umst stundvísi hans og áreiðanleg-
heita í starfínu gegnum öll árin er
við nutum samvista hans, sem vissu-
lega hefðu þurft að vera fleiri.
Nú, þegar sæti hans er orðið autt
og hann er horfinn á vit hins ókunna
sviðs, bak við móðuna miklu, biðjum
við Guð að geyma hann í höndum
sér um eilífð aila. Megi góður Guð
styrkja hina ástríku eiginkor.u hans
og afkomendur þeirra í hinni miklu
sorg. Minningin um góðan dreng
geymist í hugum okkar um ókomin
ár. Þakkir færum við Ernu, eigin-
konu hans, sem stóð löngum stund-
um við sjúkrabeð hans í hinni þungu
og erfíðu sjúkralegu, er háð var síð-
ustu ævidagana, þar til yfír lauk.
Blessuð sé minning Einars Skafta
Eyleifssonar.
Fyrir hönd starfsfélaga í Hval-
stöðinni í Hvalfirði,
Magnús D. Ólafsson.
„Allir vegir drottins eru elska og
trúfesti." Dav. 25-10.
Þessi ritningarorð má sjá fagur-
lega rituð úr hendi sr. Jóns M. Guð-
jónssonar, sóknarprests á Akranesi,
í sálmabók fremingardrengsins Ein-
ars Skafta á Lögbergi árið 1947.
Þremur árum áður hafði drengurinn
kynnst hlífðarhendi Guðs, þegar
hann var fluttur nær dauða en lífi
með sprunginn botnlanga frá Akra-
nesi til Reykjavíkur með ms. Lax-
fossi í aftakaveðri. Skipið strandaði
við Kjalarnestanga. Við erfiðar að-
stæður var öllum bjargað og drengn-
um var auðið lengri lífdaga, en fað-
ir hans Eyleifur vék ekki frá sjúkra-
beði hans í ellefu sólarhringa.
Hálfri öld síðar siglir ms. Akra-
borg þessa sömu leið, en til baka frá
Reykjavík, heim á Akranes. Um
borð er sami sjúklingur í sjúkra-
körfu, eins og í Laxfossi forðum.
Siglt er í ljúfu leiði, í veðri eins og
það gerist fallegast. En nú er ferð-
inni heitið heim, til að deyja.
Það er erfítt að sjá sína nánustu
beijast við erfíð veikindi. Gott er þó
að geta gripið til þeirrar hlýju og
umhyggju sem svo takmarkalaust
var okkur gefin frá föður okkar, og
gefið eitthvað til baka. Sá kærleikur
sem hann veitti okkur endist langt
út yfír gröf og dauða.
Hann hafði mikinn metnað fyrir
hönd okkar barnanna. Ekki var sá
metnaður mældur í titlum þessa
heims, heldur að við fengjum á okk-
ur orð fyrir heiðarleika og skiluðum
vönduðum verkum. Fjölskyldan var
honum allt. Við höfum svo óendan-
lega mikið að þakka. Uppspretta
hjarta hans var í einlægri trú á
Guð. Vegur hans var varðaður elsku
og trúfesti eins og fermingartextinn
hans sagði. í sömu elsku og trúfesti
leggjum við hann á beðinn hans
hinsta.
Flýt þér, vinur, í fegra heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans .
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa Guðs um geim.
(Jónas Hallgrímsson)
Elsku mamma, við viljum af alhug
þakka þér þínar löngu stundir við
sjúkrabeðinn hans. Það var honum
ómetanlegt. Eins viljum við þakka
starfsfólki Sjúkrahúss Akraness fyr-
ir fádæma fagra og ljúfa aðhlynn-
ingu og nærgætni í garð okkar allra,
sem virkaði eins og smyrsl á sárin.
Megi algóður Guð blessa ykkar störf.
Davíðssálmurinn sem fermingar-
texti föður okkar var tekinn úr hefst
á þessum orðum: „Til þín hef ég sál
mína, Drottinn Guð minn.“ I þeirri
bæn kveðjum við kæran föður okk-
ar, full af þakklæti og virðingu.
Fyrir hönd systkinanna,
Einar Örn Einarsson.
ÓLÖF JÓNSDÓTTIR
+Ólöf Jónsdóttir
var fædd á
ísafirði 26. febrúar
1910. Hún lést á
Droplaugarstöðum 9.
september síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Halldóra
Halldórsdóttir og
Jón Einarsson sjó-
maður. Árið 1913
drukknaði faðir
hennar og var hún
þá send í fóstur til
hjónanna Guðrúnar
og Einars Einarsson-
ar, á Búðarnesi í
Súðavík. Eina systur
átti hún, Maríu, sem var yngri,
en hún lést árið 1974. Hinn 24.
maí 1930 giftist Ólöf Hans Kr.
Eyjólfssyni bakarameistara og
síðar móttökusljóra í Sljómar-
ráðinu. Þeim varð þriggja barna
auðið, Lára, sem er kennari,
Braga, innkaupafulltrúa hjá Is-
lenskum aðalverktökum og
Grétars Magnúsar, bifvéla-
virkjameistara. Barnabörn
þeirra eru níu talsins. Útför Ól-
afar hefur farið fram.
svo mikill sólargeisli í
hennar lífi, og Guð
varð við þeirri ósk.
Dóttir mín vildi heim-
sækja langömmu sína
á hveijum degi, en
amma og afi tóku alltaf
svo vel á móti okkur
með brós á vör. Það
leið ekki sá dagur að
við hefðum ekki sam-
band. og missirinn er
því mikill.
Þegar við mæðgur
kvöddum ömmu 31.
ágúst síðastliðinn, því
við vorum á leið úr
landi, bað ég Guð al-
máttugan að taka hana ekki frá mér
meðan við værum burtu, en við
kvöddum hana þá í hinsta sinn.
Með tregatárum kveð ég elsku
hjartans ömmu mína, þessa yndis-
legu konu, með kæru þakklæti fyrir
þessi dýrmætu 34 ár, og kveð hana
með erindi eftir Ólöfu Sigurðardótt-
ur:
Dýpsta sæla sorgin þunga ^
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mái ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
ÉG VAR svo lánsöm að eiga ömmu
mína í 34 ár, ekki bara sem ömmu
heldur mikla vinkonu. Sem smábarn
elti ég hana hvert fótmál. Þegar hún
svæfði mig á kvöldin, sem hún gerði
oft meðan foreldrar mínir voru er-
lendis, söng hún alltaf fyrir mig
„Lóan er komin“ og ég bað hana að
fara ekki frá mér. Þessi orð átti ég
oft eftir að segja við hana gegnum
árin, því við vorum svo samrýndar.
Við fórum í ferðalög saman um land-
ið og gerðum svo margt saman og
áttum alltaf góðar stundir, og einnig
afí Hansi, þau hjón voru svo yndisleg
hjón og fallegt par, og umfram allt
góðar manneskjur. Elsku afí minn,
við munum öll hugsa vel um þig og
styrkja þig í þessari miklu sorg.
Þegar dóttir mín fæddist, Ragn-
heiður Sara yngri, fyrir fímm árum,
sagði amma við mig að það væri
hennar heitasta ósk að sjá hana verða
fímm ára gamla, þar sem hún var
Guð geymi þig, elsku amma mín.
Ólöf Lára Hafsteinsdóttir.
„Nú er hún amma Lóa dáin.“ Með
þessum orðum heilsaði Kiddi mér
eftir að hafa frétt um lát ömmu
sinnar, Ólafar Jónsdóttur, sem and-
aðist eftir erfið veikindi.
Þau verða mér alltaf minnisstæð
hjónin Hans Eyjólfsson og Ólöf Jóns-
dóttir, það sópaði af þessu glæsilega
fólki. Þau komu hingað oft til að
heimsækja Kidda og vini hans hér á
Tjaldanesi. Það var lærdómsríkt að
sjá hvað þau höfðu mikið innsæi í
heim þroskaskertra og brugðust
skynsamlega við vandamálum þeirra.
Við hér á Tjaldanesi sendum öllum
aðstandendum innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að blessa
Hans Eyjólfsson, sem hefur misst svo
mikið. Þökkum allar ánægjustundir
á Tjaldanesi í gegnum árin.
Birgir Finnsson.