Morgunblaðið - 08.02.1995, Blaðsíða 25

24 MIÐVIKUDAGUR 8. FEBRÚAR 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 8. FEBRÚAR 1995 25
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Haraldur Sveinsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
ALÞYÐUFLOKK-
URINN OG ESB
ALÞÝÐUFLOKKURINN hefur um nokkurt skeið ver-
ið sá stjórnmálaflokkur hér á landi, sem lengst
hefur viljað ganga hvað varðar tengsl íslands og Evrópu-
sambandsins. Hefur formaður flokksins, Jón Baldvin
Hannibalsson, utanríkisráðherra, ekki farið leynt með
þá skoðun sína á undanförnum mánuðum, að hann telji
Islendinga eiga að sækja um aðild að ESB.
Á flokksþingi Alþýðuflokks í Suðurnesjabæ síðastliðið
sumar var samþykkt ályktun, þar sem sagði að hagsmun-
um íslands væri til frambúðar best borgið með aðild að
Evrópusambandinu. Hins vegar var ákveðið að boða til
aukaflokksþings, þar sem endanleg afstaða yrði tekin
til aðildarumsóknar í ljósi þess hveijar niðurstöður yrðu
í þjóðaratkvæðagreiðslum á hinum Norðurlöndunum.
Aukaflokksþing Alþýðuflokksins var haldið um síð-
ustu helgi. í ályktun þingsins um Evrópumál segir m.a.
að aukaflokksþingið telji „að hagsmunum Islands sé
best borgið til framtíðar með aðild að Evrópusamband-
inu, náist um það viðunandi samningar. Við mótun samn-
ingsmarkmiða er ekkert jafnmikilvægt og samstaða um
að tryggja með varanlegum hætti forræði þjóðarinnar
yfir auðlindinni innan íslensku efnahagslögsögunnar.
Til að taka af tvímæli um það leggur Alþýðuflokkur-
inn til að sameign þjóðarinnar á fiskimiðunum verði
bundin í stjórnarskrá. . . Skapa þarf samstöðu þjóðarinn-
ar um samningsmarkmið og fyrirvara í aðildarumsókn,
sérstaklega í málefnum sjávarútvegsins.“
Alþýðuflokksmenn gera þann fyrirvara að tryggja
verði „með varanlegum hætti forræði þjóðarinnar yfir
auðlindinni". Það liggur fyrir af hálfu allra íslenskra
stjórnmálaflokka að óhugsandi sé að íslendingar gerist
aðilar að Evrópusambandinu ef það hefði í för með sér
að við glötuðum yfirráðum yfir fiskimiðunum.
Sú hugmynd að binda sameign þjóðarinnar á fiskimið-
unum í stjórnarskrá er raunar allrar athygli verð, óháð
vangaveltum um ESB-aðild.
Ef til aðildarviðræðna kæmi er hins vegar erfitt að
sjá hvernig stjórnarskrá íslands ætti að verða rétthærri
Rómarsáttmála Evrópusambandsins í þeim, en í sáttmál-
anum er kveðið á um sameiginlega fiskveiðistefnu aðild-
arríkjanna. Alþýðuflokksmenn eru í raun að sækjast
eftir veigamikilli undanþágu frá honum. Evrópusam-
starfið gengur hins vegar ekki út á undanþágur, eins
og t.d. viðbrögð annarra aðildarríkja við afstöðu breskra
stjórnvalda sýna. Ekkert hefur komið fram af hálfu ESB
sem bendir til að íslendingar yrðu undanþegnir megin-
reglum sambandsins. Flokksþing Alþýðuflokksins breyt-
ir varla miklu þar um.
ÓEÐLILEG SAMKEPPNI
LÝSING Dagnýjar Halldórsdóttur, framkvæmdastjóra
tölvuþjónustufyrirtækisins Skímu, í viðtali hér í blaðinu
sl. sunnudag, á reynslu hennar af samkeppni við opinber fyrir-
tæki er umhugsunarefni.
Eftir að fyrirtæki hennar hóf rekstur tölvupóstkerfis tóku
Skýrr og Póstur og sími að bjóða upp á áþekka þjónustu. í
ágúst í fyrra skipaði Samkeppnisráð Skýrr að greina á milli
samkeppnisþjónustu sinnar og annars reksturs.
Dagný Halldórsdóttir bendir réttilega á, að það sé óeðlilegt
að ráðuneyti sýni opinberum stofnunum ekki aðhald að fyrra
bragði. Ekkert sé aðhafst fyrr en Samkeppnisstofnun hafi
afskipti af málinu. Bendir hún á, að oft virðist sem ráðherrar
og starfsmenn ráðuneyta verði talsmenn þeirra stofnana og
fyrirtækja, sem undir þá heyra, í stað þess að vera málsvarar
almennings og einkaframtaks. „Ekki virðist hvarfla að ráða-
mönnum að banna hinu opinbera að fara út í samkeppnisrekst-
ur fyrr en aðskilnaður hefur átt sér stað. Þvert á móti virðist
afstaðan vera sú að leyfa þessum aðilum að byggja upp sam-
keppnisrekstur í þægilegu samlífi við vernduðu starfsemina
og skilja síðan á milli þegar uppbyggingu er lokið, áhættan
að baki og einkaaðilar liggja jafnvel í valnum,“ segir Dagný.
Auðvitað nær framferði opinberra aðila af þessu tagi ekki
nokkurri átt. Sá hugsunarháttur og þau vinnubrögð, sem
Dagný Halldórsdóttir lýsir í viðtalinu er úreltur og á ekki
erindi í nútíma þjóðfélagi. Það er löngu orðið tímabært að
ráðamenn hér á landi taki upp nýjan hugsunárhátt og gæti
hagsmuna almennings í þessu landi, en ekki kerfisins.
MENN, SEM hafa dottið og
slasast í hálku eða fengið
grýlukerti á sig eða bíl
sinn, hafa hingað til að-
eins krafist bóta af forsvarsmönnum
verslana og opinberra stofnana. Ann-
að hvort hefur enginn slasast af þess-
um sökum fyrir framan íbúðarhús,
eða þeim sem í því hafa lent, hefur
ekki þótt ástæða til að krefjast skaða-
bóta.
Sigurður Helgi Guðjónsson, hæsta-
réttarlögmaður hjá Húseigendafélag-
inu, segir engar lögfestar og skráðar
reglur til um ábyrgð húseigenda í
slíkum tilvikum. „Hún fer eftir ólög-
festum meginreglum og dómafor-
dæmum. í því efni gildir almenna
skaðabótareglan og samkvæmt henni
er skilyrði fyrir bótaskyldu að um
sök; ásetning, gáleysi eða vanrækslu
húseiganda sé að ræða.“
Gáleysi er . . .
„Almennt gildir að sá sem krefst
bóta verði að sanna vanræksiu. Al-
mennt er talið að gáleysi sé þegar
menn gæta ekki þeirrar varkárni sem
góður, gegn og skynsamur fjölskyldu-
faðir, bonus pater familias, telur sér
skylt að gera við sömu aðstæður."
— Hver er eðlileg varkárni í augum
þessa góða, gegna og skynsama
heimilisföður?
„Engin formúla er til um það, en
til leiðbeiningar má nefna hve mikil
og augljós fyrirsjáanleg hætta er á
tjóni, hversu mikið tjón er sennilegt
og hvaða fyrirbyggjandi ráðstafana
var sanngjarnt að ætlast til. Þessi og
raunar fleiri atriði eru vegin saman
og af dregin heildarályktun. End-
anlegt svar fer eftir mati á aðstæðum
hveiju sinni.“
Ólíklegt að trygging bæti skaða
Hjá tryggingafélögum sem haft var
samband við fengust þær upplýsingar
að ábyrgðartrygging myndi helsttaka
til slysa af þessu tagi, en þó yrði að
skoða hvert mál fyrir sig og kanna
hvort hinn slasaði bæri sjálfur ábyrgð
á slysinu eða hvort hirðuleysi húseig-
anda hefði valdið tjóninu. í hvorugu
tilfellinu yrðu greiddar bætur.
Fjögur skaðabótamál af þessu tagi
hafa farið fyrir Hæstarétt og öll á
síðustu tíu árum. Niðurstöður eru á
báða bóga. Húseigendur hafa ýmist
verið dæmdir ábyrgir eða verið sýkn-
aðir.
Grýlukerti skemmdi bíl
Veturinn 1981 féll stórt grýlukerti
af húsþaki við Laugaveg á bíl og
skemmdi hann. Eigandi bílsins fór í
' skaðabótamál við húseigandann og
vann málið.
í dómi Hæstaréttar segir að klaka-
stykkið hafi verið mjög stórt. Það
hafí myndast niður af pípu, sem stóð
út úr austurgafli hússins. Mikil hætta
hafi stafað af því fyrir vegfarendur.
Umsjónarmaður hússins hafi verið
látinn vita um hættuna af klakahruni
um þremur klukkustundum áður en
óhappið varð, en þó hafi hann ekki
gert viðhlítandi ráðstafanir tii að
brjóta klakastykkið niður eða koma
með öðrum hætti í veg fyrir háskann.
í héraðsdómnum var sérstaklega tek-
ið fram að ekki bæri að meta það
óaðgæslu af bílaeigandanum að
leggja bflnum í stæðið við hina fjöl-
förnu verslunargötu.
Margbrotnaði fyrir framan búð
Ári síðar, 1985, tók Hæstiréttur
fyrir annað skaðabótamál, vegna
slyss sem varð fyrir framan verslun
í Grundarfirði árið 1979. I desember
það ár datt kona fyrir framan verslun
og slasaðist.
Eigandi hússins var sýknaður, en
meirihluti Hæstaréttar taldi ósannað
að svell á stétt fyrir framan verslun-
ina, eða hálka sem myndaðist þar,
hefði verið meiri en annars staðar á
umferðarleiðum í kauptúninu. Einatt
megi búast við hálku í óstöðugu tíð-
arfari hér.
Minnihluti Hæstaréttar, þeir tveir
dómarar sem skiluðu sératkvæði, leit
öðrum augum á málið. Þessir tveir
dómarar töldu að hætta á hálku hafi
verið meiri á stéttinni en á malar-
bornu svæði, sem lá að stéttinni, og
að leið viðskiptavina hafi legið um
stéttina. Því hafi verið sérstök nauð-
syn á ráðstöfun gegn slysahættu, til
dæmis með sandi eða íseyðandi efni.
Þeir bentu á að húseigandi hafi
HÁLKUSLYS
BYLTAán bóta.
Morgunblaðið/Kristinn

Slys í hálku
o g skaðabætur
Engar skráðar reglur eru til um það hvort
húseigandi er ábyrgur fyrir slysi vegna hálku
fyrir framan heimili sitt. Brynja Tomer fletti
gegnum hæstaréttardóma um skaðabótamál
og ræddi við Sigurð Helga Guðjónsson, hæsta-
réttarlögmann hjá Húseigendafélaginu.
vitað um ísinguna, en ekki gert nein-
ar varúðarráðstafanir. Þeir vildu samt
skipta sök þannig að konan bæri 1/3
tjónsins, vegna þess að asi hefði ver-
ið á henni og hún hraðað för sinni
meira en varlegt var miðað við að-
stæður og fótabúnað sinn, en þess
má geta að í málaferlunum kom fram
að konan hefði verið í skóm með
hælbandi og um 5 sentímefra háum
hæl. Þá sagði vitni að
hún hefði skokkað í átt
að búðinni.
Handleggsbrotnaði
á leið í skólann
Þegar kona nokkur
var á leið í tíma í öld-
ungadeild Menntaskól-
ans við Hamrahlíð síð-
degis í nóvember 1981, datt hún á
trépalli við útidyr skólans, sem ætlað-
ur var til að hreinsa snjó af skóm
þegar þannig viðraði. Hún slasaðist
og krafðist skaðabóta frá ríkissjóði.
Ríkissjóður var sýknaður.
Hæstiréttur staðfesti þar með hér-
aðsdóm. Hann taldi að pallurinn
væri ekki ófullnægjandi að gerð eða
aðkoma að inngangi skólans ógreið-
fær fyrir utan hálku á pallinum.
Einnig að ekkert benti til leka af
þaki eða dyraskyggni niður á pall-
inn. Þá hafi engin snjókoma verið
þennan dag og því ekki tilefni til að
fylgjast sérstaklega með hálkumynd-
un við dyrnar.
í forsendum héraðsdóms, sem
Hæstiréttur skírskotaði til, segir að
engar kvartanir um hálku hefðu bor-
ist þennan dag. Ósannað væri að
ávalur klakabunki hafi verið lengi á
pallinum og sennilega hefði hálka
myndast skyndilega
af umferð gangandi
fólks. Hálkan var
ekki talin óeðlileg
eftir atvikum né talin
verða rakin til van-
rækslu starfsmanna
skólans.
Tveir hæstaréttar-
dómarar skiluðu sér:
atkvæði og vildu sakfella ríkissjóð. í
sératkvæði þeirra segir að hættuleg
hálka hafi verið á pallinum, sem ætl-
aður var til hreinsunar á fótabúnaði.
Um sé að ræða byggingu, sem ijöldi
nemenda sæki daglega og krefjast
verði ákveðinnar aðgæslu af hálfu
skólans til að koma í veg fyrir hálku.
Ekki taldi minnihlutinn sýnt fram á
að hálka hafi verið svo nýmynduð,
þegar slysið varð, að ekki hefði mátt
koma í veg fyrir hana. Því hafi hús-
vörður vanrækt eftirlit sitt.
Datt í Austurstræti
Nýjasta skaðabótamál af þessu
tagi fór fynr Hæstarétt í janúar á
þessu ári. í janúar 1988 datt kona
fyrir framan verslun í Austurstræti í
Reykjavík og slasaðist. Meirihluti
Hæstaréttar, tveir dómarar af þrem-
ur, féllst á kröfu konunnar og bóta-
skyldu húseigandans.
Stétt fyrir framan verslunina var
úr marmara og jafnhá og göngugata,
sem var lögð steyptum hellum. Engin
skil voru á milli marmarastéttarinnar
og göngugötu nema mismunandi yfir-
borð. Daginn sem slysið varð huldi
lausamjöll þennan mun og olli því líka
að stéttin var mun hálli en gatan.
í dómi Hæstaréttar segir að það
hafi verið undir hælinn lagt, hvort
vegfarendur vöruðust hina sérstöku
slysahættu, sem hafi leynst á al-
mennri gönguleið. Ekki væri séð að
neinar marktækar ráðstafanir hefðu
verið gerðar til að draga úr þessari
slysahættu og því verði slysið gagn-
gert rakið til hinnar varhugaverðu
aðstöðu á slysstað.
Var húseigandi því talinn ábyrgur
fyrir tjóni konunnar og ekki talið að
hún ætti sjálf nokkra sök á slysinu.
Einn hæstaréttardómari skilaði
sératkvæði og vildi sýkna húseigand-
ann. Hann taldi að ekki ætti að meta
það húseigandanum til sakar að hita-
lögn var ekki sett undir stéttina fyrr
en nokkrum árum eftir slysið. Hann
benti á að engin rannsókn hefði farið
fram á marmarahellunum og ekkert
lægi fyrir frá kunnáttumönnum um
hvort þær teldust hættulegar í snjó
eða raka. Því ætti að leggja mat hér-
aðsdómara til grundvallar, en hann
hafi skoðað hellurnar á vettvangi.
Mat hans hafi verið að þær væru
nokkru hálli en steinhellur í bleytu
og snjó, en þó ekki þannig að þær
1“
væru hættulegar ef eðlilegrar vark-
árni væri gætt.
Eigin ábyrgð
Sigurður Helgi Guðjónsson segir
fullvíst að dómstólar geri strangari
kröfur um aðgát og fyrirhyggju til
eigenda atvinnuhúsnæðis, til dæmis
verslana og stofnana, sem almenning-
ur þarf að sækja í. „Þótt vanræksla
húseigenda teljist sönnuð og slys
megi rekja til hennar, kann líka að
koma til eigin sök þess sem slasast.
Menn verða að kunna fótum sínum
forráð og hegða sér eftir aðstæðum.
I slíkum tilvikum er sök skipt og
bætur lækkaðar vegna eigin sakar
hins slasaða.
Hæpið er að draga almennar álykt-
anir af þessum fáu dómum, niðurstöð-
ur eru sitt á hvað. Hæstiréttur klofn-
ar gjarnan í þessum málum og eru
sératkvæði tíð. Sakarmat, þ.e. hvort
vanræksla valdi bótaskyldu, ræðst
mjög af aðstæðum og atvikum í
hverju tilviki.
Fordæmisgildi nýjasta dómsins er
minna en ella af þremur ástæðum:
Dómurinn var aðeins skipaður þremur
dómurum, en ekki fimm eins og í
hinum málunum. í öðru lagi skilaði
einn dómari af þessum þremur sérat-
kvæði og í þriðja lagi er sá dómari
prófessor í skaðabótarétti og mjög
virlur fræðimaður.
Bótafíkn landans
Mál af þessu tagi eru tiltölulega
ný af nálinni. Ég veit ekki hvað veld-
ur, aðstæður hafa lítið breyst, hálka
er gamalþekkt fyrirbæri og byltum
hefur varla fjölgað svo mjög. Þó hef-
ur dregið úr notkun mannbrodda og
kann pjattaður fótabúnaður að hafa
leitt til fleiri slysa. Þetta ætti ekki
að hafa fjölgað bótamálum nema.síð-
ur sé, því þá er það eigin sök. Ef til
vill er nútímamaðurinn minna á varð-
bergi fyrir aðstæðum og veðrabrigð-
um, bæði húseigendur og vegfarend-
ur. Kannski að bótafíkn landans hafi
aukist og það valdið fjölgun dóms-
mála.“
Sigurðut' telur fulla ástæðu til að
hvetja húseigendur til að sýna aðgát
og fyrirhyggju og gera viðeigandi
ráðstafanir til að koma í veg fyrir
slys, svo sem að strá sandi og salti
á svell á tröppum og stéttum og hafa
vakandi auga með grýlukertum.
„Eins er ástæða til að hvetja vegfar-
endur til að sýna varúð, vanda fóta-
búnað sinn í hálku og flýta sér hægt.“
Verslanir o g
opinberar stofn-
anir bera meiri
ábyrgð.
Háls-, nef- og eyrnadeild Borgarspítalans 25 ára
Komur á göngu-
deild nálgast íbúa-
tölu landsins
Háls-, nef- og eyrnadeild
Borgarspítalans varð ný-
verið 25 ára. Deildin er
eina sérdeild sinnarteg-
undar á Stór-Reykjavík-
ursvæðinu og lætur
nærri að samanlagður
komuff öldi á göngu- og
rannsóknardeild frá upp-
hafi jafngildi heildar-
fjölda íbúa landsins.
Morgunblaðið/Árni Sæbcrg
BÁRA Þorgrímsdóttir, deildarstjóri göngu- og rannsóknardeildar,
dr. Stefán Skaftason, yfirlæknir, og Guðrún Kristófersdóttir, deild-
arstjóri á legudeild.
GÖNGU- og rannsóknardeild
var opnuð árið 1975.
Komum hefur fjölgað úr
7.421 árið 1976 upp í
12.641 árið 1993. Dr. Stefán Skafta-
son, yfirlæknir, segir að húsnæðiss-
kortur hái deildinni mest.
Stefán segir að upphaflega hafi
aðeins verið rekin skurðdeild með
tveimur sérfræðingum og aðstoðar-
lækni. „Síðan hefur starfsemin vaxið
með hveiju árinu. Núna erum við
með yfirlækni, níu sérfræðinga, tvo
aðstoðarlækna, lýtalækni og tann-
lækna í hlutastarfi. Því til viðbótar
starfa hér deildarstjórar á legudeild,
göngu- og rannsóknardeild, hjúkrun-
arfræðingar, sjúkraliðar, ritarar og
sérmenntað starfsfólk við heyrnar-
rannsóknir,“ segir Stefán.
Hann segir að Guðrún Kristófers-
dóttir sé deildarstjóri legudeildar.
Deildin rúmi 15 sjúklinga eða helm-
ingi færri en henni beri samkvæmt
erlendum stöðlum. „Samtals eru um
1.300 sjúklingar lagðir inn árlega til
alls kyns aðgerða og veruleg fjölgun
hefur orðið á meiriháttar aðgerðum
í sambandi við krabbamein í höfði
og hálsi hin síðari ár,“ segir hann.
„Allar meiriháttar aðgerðir eru fram-
kvæmdar á almennri skurðdeild.
Aðgerðafjöldi deildarinnar er um
2.000 á henni en minniháttar aðgerð-
ir í staðdeyfingu eru gerðar á skurð-
stofu göngudeildar. Aðgerðir af því
tagi hafa oft verið um 1.000 á ári.“
Göngu- og rannsóknardeild
Göngu- og rannsóknardeild var,
eins og áður sagði,
stofnuð árið 1975.
Deildarstjóri hennar
er Bára Þorgrímsdótt-
ir. Stefán segir að
starfsemi deildarinnar
hafí vaxið verulega
fyrsta áratuginn en
staðið í stað með
13.000 til 17.000
komur á ári síðustu
ár. „Á göngudeild er
fyrst og síðast sinnt
bráðatilfellum innan
sem utan spítala, s.s.
vegna alls kyns blæð-
inga, aðskotahluta í
vélinda- og öndunar-
færum og andlitsá-
verka og endurkomu-
tilfellum sjúklinga frá
legudeiid. Við veitum
öðrum sjúkrahúsum
sérfræðilega þjónustu
enda er deildin eina
sérdeild sinnar tegundar á Stór-
Reykjavíkursvæðinu. Hún þjónar
raunar landinu öllu þegar um meiri-
háttar tilvik er að ræða innan grein-
arinnar," segir Stefán og fram kem-
ur að deildin hefur séð um alla
kennslu í greininni í Háskóla íslands
um tíu ára skeið.
Á deildinni fara fram sérhæfðar
rannsóknir. „Sumt, s.s. rannsóknar-
eining í jafnvægisfræðum, loftflæði-
rannsóknir í efri hluta öndunarfæra
og þýrstingsmælingar í vélinda, er
ekki gert annars staðar á landinu.
Auk þess er hér eining fyrir heymar-
fræðilegar rannsóknir og önnur fyrir
rannsóknir á ofnæmissjúkdómum í
efri hluta öndunarfæra. Að lokum
má svo geta þess að hér er rannsókn-
ar- og meðferðareining í talmeina-
fræði,“ segir Stefán.
Hann segir að árið 1980 hafí af
frumkvæði Þóarins Sveinssonar yfir-
læknis á krabbameinsdeild Landspít-
alans verið komið upp göngudeildar-
starfsemi fyrir krabbameinssjúka á
deildinni. Læknar og hjúkmnarfræð-
ingar komi saman vikulega til að
skoða sjúklinga. Alls eru um 170
krabbameinssjúklingar á skrá á
deildinni.
Stefán segir að mikinn tækjabún-
að þurfi til rannsókna og aðgerða.
„Okkur hafa verið gefin flest meiri-
háttar tæki á þessum 25 ámm. Li-
ons-hreyfingin hefur einkum og sérí-
lagi staðið að þeim gjöfum og hefur
hún m.a. gefið okkur innbú í heila
skurðstofu fyrir heyrnabætandi
skurðaðgerðir.“
„Lít björtum augum
til framtíðar“
Stefán segist líta björtum augum
til framtíðar. „En það sem háir deild-
inni mest í öllu sínu starfi er hús-
næðisskortur. Legurými þyrftu að
vera a.m.k. 24 og ef vel ætti að
vera þyrfti göngu- og rannsóknar-
deildin helmingi meira pláss en nú
er. Fjárhagslegur rekstur deildarinn-
ar hefur að mínu mati verið mjög
hagstæður fyrir heilbrigðisyfirvöld
og starfsemin ákaflega léttur fjár-
hagslegur baggi á heilbrigðiskerfmu.
Samstarf innan deildarinnar hefur
verið óvenju gott og ég leyfi mér að
færa öllum þeim sem hlut eiga að
máli mínar bestu þakkir fyrir frá-
bært samstarf þann aldaríjórðung
sem deildin hefur starfað," segir
Stefán. Frá byijun hefur 29.841
sjúklingur verið lagður inn á deild-
ina. Aðgerðir er orðnar 46.321 og
komur á göngu- og rannsóknardeild
253.247 samtals.
YRJA Dögg Kristjánsdóttir, 7 ára, var í
skoðun hjá Daníel Guðnasyni í vikunni.
Bára Þorgrímsdóttir og Guðrún Kristófers-
dóttir segja að börn séu stór hluti þeirra
sem komi á göngudeild og legudeild. Guð-
rún telur að á legudeild nálgist hlutfallið
helming enda sé mikið um að krakkar komi
í hálskirtlatöku á Borgarspítalann.