Morgunblaðið - 08.02.1995, Blaðsíða 29

r
MORGUNBLAÐIÐ
GUÐRÚN ARNBJÖRG
HJAL TADÓTTIR
+ Guðrún Arn-
björg Hjalta-
dóttir húsmóðir
fæddist á ísafirði
25. júní 1903. Hún
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á
Isafirði 27. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Hjalti Jóhannesson
frá Gottorpi í Húna-
vatnssýslu, f. 01.10.
1876, d. 04.10. 1947,
og Rannveig Guðna-
dóttir frá Geirastöð-
um í Bolungarvík,
f. 23.10. 1873, d.
12.01. 1965. Guðrún átti aðeins
einn bróður, Jóhannes Guðna,
f. 14.11. 1901, en hann fórst með
Gissuri Hvíta frá ísafirði 20.10.
1929. Hinn 28.06. 1924 giftist
Guðrún Ragnari Benediktssyni
Bjarnason skipstjóra, f. 23.05.
1899, d. 18.02.1941. Þau eignuð-
ust sjö börn. Þau eru: 1) Hjalti,
f. 12.01. 1925, vélstjóri í Reylqa-
vík, kvæntur Sigríði Konráðs-
dóttur og eiga þau fjögur börn.
2) Jóhann Pétur,, f. 05.07. 1926,
bifvélavirki á ísafirði, var
kvæntur Sólveigu Sigríði Pét-
AMMA í Tungu eins og við kölluðum
hana var mikil dugnaðarkona og hún
þurfti þess svo sannarlega með því
lífið reyndist henni enginn dans á
rósum. Hún var ung ekkja og stóð
ein uppi með sex börn, sjöunda bam-
ið hafði verið sett í fóstur til systur
afa eftir að hann var orðinn veikur.
Eins og oft var í litlum sjávarplássum
úti á landi þá var samhjálpin mikil
og amma naut ríkulega af því. Böm-
in voru í sveit á sumrin og komu
heim að hausti með sitthvað til heim-
ilisins. Amma vann þó mikið, hún
þvoði þvotta, þreif fyrir fólk og var
með kostgangara. Seinna fór hún svo
á sjóinn sem kokkur. Hún talaði oft
um þann tíma, hve heppin hún hefði
alltaf verið með skipspláss, allir
hefðu verið svo góðir við hana og
margir strákanna haldið sambandi
við hana alla tíð. Við gætum trúað
að strákunum hafi þótt notalegt að
ursdóttir sem er lát-
in, áttu þau tvö börn.
3) Ragna Guðrún, f.
19.08.1928, húsmóð-
ir í Reykjavík, var
gift Sigurði Jónssyni
sem er látinn.
Eignuðust þau eitt
barn, auk þess ól
hún upp fjögur börn
Sigurðar. 4) Jóhann-
es Guðni, f. 29.09.
1929, bóndi á Jörfa
í Húnavatnssýslu,
kvæntur Steinunni
Guðmundsdóttir,
eiga þau þijú börn.
5) Þórunn Maggý, f.
19.09. 1933, miðill í Reykjavík,
var gift Kristjáni S. Kristjáns-
syni, þau skildu, og á hún sjö
börn. 6) Stefán Ævar, f. 20.01.
1936, eldsmiður í Hafnarfirði,
kvæntur Agnesi óskarsdóttur,
eiga þau þijú börn. 7) Karen, f.
02.05. 1937, verslunarmaður á
ísafirði, gift Kristni Haralds-
syni, eiga þau þijú börn. Minn-
ingarathöfn um Guðrúnu fór
fram i ísafjarðarkirkju 3. febr-
úar, en kveðjuathöfn fer fram
frá Fossvogskirkju í dag kl.
13.30.
hafa hana um borð hjá sér, hún hafí
verið einskonar mamma, því margir
þeirra voru enn á unglingsaldri.
Lengst af þann tíma sem við systkin-
in munum eftir ömmu bjó hún í Efri-
Tungu hjá Jóhanni Pétri syni sínum.
Hún flutti til hans eftir að hann
missti konu sína frá tveimur litlum
börnum. Það var mikill samgangur
á milli heimilanna enda stutt á milli.
Hún flutti síðan út á Dvalarheim-
ilið Hlíf fyrir níu árum og þangað
fórum við svo í heimsókn með okkar
böm. Amma skildi bömin vel og átti
alltaf dótakassa sem þau gátu rótað
í og eitthvað gott að stinga upp í
litla munna. Þeim þótti gaman að
koma til hennar.
Amma hafði gaman af að ferðast
og fór á hveiju sumri suður til
Reykjavíkur og norður í land tii að
heimsækja ættingja og vini, en hún
vildi fara keyrandi því henni var
EMIL OTTO
BJARNASON
. Emil Ottó
T Bjarnason, járn-
smíðameistari, var
fæddur í Reykjavík
13. október 1909.
Hann lést á Reykja-
lundi 30. desember
1994. Foreldrar
hans voru hjónin
Guðrún Pálsdóttir
og Bjarni Bjarna-
son. Emil Ottó var
einn af sjö börnum
þeirra hjóna og eru
tvö á lífi, Þórunn og
Júlíus. Emil Ottó
kvæntist Guðnýju
Eyjólfsdóttur frá
Skipagerði á Stokkseyri hinn 29.
mars 1931, en hún lést 11. des-
ember 1973. Eignuðust þau hjón-
in tvær dætur, Þuríði Guðrúnu
og Sigrúnu Emmu. Áður hafði
Emil Ottó eignast tvö börn,
Kristínu og Leó. Emil Ottó lætur
eftir sig þrettán barnabörn og
átján barnabarnabörn.
Útför Emils Ottós fór fram í
kyrrþey.
HANN elskulegur afi minn er dá-
inn. Hann lokaði augunum í hinsta
sinn rétt áður en árið lokaði sínum.
Það er í sjálfu sér ekkert óeðlilegt
við það að áttatíu og fimm ára
gamall maður kveðji lífið hér í
þeirri mynd sem við jarðarbörn
þekkjum, en hver og einn er sér-
stakur og á sitt sæti á ferð okkar
um lífið. Nú er sætið hans afa
míns autt.
Með afa fer svo
margt. Hann hafði al-
deilis lifað tímana
tvenna, enda fæddur
árið 1909. Það voru
ófáar stundirnar sem
ég hreiðraði um mig í
ruggustólnum inni hjá
afa, hlustaði á tifið í
gömlu klukkunni hans
og fór í ferðalag með
afa í huganum um
fortíðina. Stundum
gleymdi afi sér í ákafa
að segja frá og sagði:
„Manstu Guðný, eftir
honum ... ég þekkti
hann svo vel ...“ Hann
var þá að segja mér frá fólki sem
mamma mín eða amma þekktu en
ekki ég, bamið. Afi sigldi öll stríðs-
árin og minningar hans voru mér
sem lifandi myndir. Þegar spánska
veikin lagði marga að velli, hljóp
afi um moldargötur litlu Reykja-
víkur með olíu til að hita húsin. Á
sumum heimilum lifði enginn af
þessa hræðilegu sótt. í stólnum
hans afa sá ég hann fyrir mér lítinn
gutta með olíubrúsa, kvíðinn en samt
hreykin að fá að hjálpa til á þessum
erfiða tíma.
Ég man þegar ég lítil telpa fékk
að sofa heima hjá afa og ömmu.
Þykku heitu franskbrauðssneiðamar
og mjólkurglasið, sítrónukexið henn-
ar ömmu og kaffiilminn.
Amma mín þurfti oft að dvelja á
sjúkrastofnunum og þá dunduðum
við afi okkur ein. Þegar við heimsótt-
um ömmu, gengum við saman ég
MINNINGAR
ekki vel við flugvélar. í júní 1993
var haldið upp á 90 ára afmælið
hennar á Eldborg á Snæfellsnesi og
kom þangað margt fólk að heiðra
hana á þessum merkisdegi. Amma
skemmti sér konunglega eins og all-
ir aðrir, þetta var hennar síðasta
skemmtiferð um landið. Við munum
sakna þess að fara í heimsókn upp
á Hlíf og hlusta á ömmu segja okkur
frá gömlum tíma og á sjómannadag-
inn vorum við vön að hittast hjá
henni og fá heitt súkkulaði og tert-
ur, amma hafði svo gaman af því
að fá fólk í heimsókn.
Elsku amma, við þökkum þér fyr-
ir alla yndislegu stundirnar sem þú
hefur gefið okkur og það hefur verið
bömunum okkar ómetanlegt að eiga
þig að. Guð veri með'þér.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vðm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson)
Ragnar, Helga og Haraldur.
Kæra móðir mín, aðeins fáein orð
til að minnast þín sem ég þekkti þó
svo lítið. Mér er minnisstætt þegar
ég var 11 ára og átti heima á Vatns-
nesvegi, þá kom glæsileg kona í
heimsókn og ég spurði pabba minn:
Hvaða fallega kona er þetta? En ég
fékk ekkert svar. En þetta sama
kvöld var mér sagt að þetta væri
móðir mín.
í þessu ljósi hef ég alltaf séð þig,
teinrétta og kraftmikla konu sem ég
er stolt af að eiga fyrir móður. I
desember þegar þú lærbrotnaðir þá
komst þú mér eins fyrir sjónir, sterk
andlega þó líkaminn væri búinn. Svo
sannarlega varst þú kraftakona. Þú
sagðir mér stuttu áður en þú lær-
brotnaðir, að morgun einn þegar þú
varst í svefnrofunum hefðir þú séð
hurð í íbúðinni hjá þér þar sem eng-
in hurð átti að vera sem búið var
að opna út úr íbúðinni þinni. Þá vissi
ég að flutningur var í nánd. Ég veit
að þú ert búin að hitta manninn þinn
sem þú elskaðir mjög mikið.
Ekki alls fyrir löngu sagði mér
fullorðin kona að þið hefðuð verið
eitt glæsilegasta parið á fsafirði á
árum áður. Og er ég mjög glöð yfir
því að þú ert hjá þeim sem þú elskar
svo mikið.
og afi, hönd í hönd. Höndin hans afa
var stór og hlý og ég man hvað
mér, sveitabaminu, fannst ég örugg
innan um bílana, afi leiddi mig. Áður
en lagt var af stað til ömmu, varð
að ganga vel frá húsinu, þó ekki
værum við lengi í burtu. Allt var
tekið úr sambandi, öllum gluggum
lokað og vel skrúfað fyrir alla krana.
„Svona til sikkerheta" eins og afi
sagði, þegar ég var orðin óþolinmóð
að komast út og fannst afi vera of
lengi að ganga frá. Þegar amma
mín elskuleg og nafna lést árið 1973,
leið ekki langur tími þar til afi flutti
heim til foreldra minna, þar sem
hann bjó til dauðadags.
Það má með sanni segja að það
hafi verið okkur bömunum og afa
mikill fengur að fá að búa saman í
öll þessi ár. Að þrjár kynslóðir búi
undir sama þaki þykir í dag e.t.v.
með öllu ómögulegt. En okkur fannst
það ekki. Oft gekk mikið á, heimilið
eins og umferðarmiðstöð, allir að
koma og fara, en ég held að afa
hafi þótt gaman að lifa og hrærast
með okkur í öllum þeim hamagangi
sem fylgdi tíu manneskjum, hundi,
fuglum og stundum fiskum.
Við systumar fluttum að heiman
hver af annarri og kærastar okkar
með. Barnabarnabömin fæddust og
þá var gott að koma inn til „langa",
heyra sögu eða spila Olsen Olsen. Á
síðari ámm hætti „langi“ að lesa
fyrir börnin og eitt þeirra las fyrir
hann í staðinn. Dóttir mín kveður
hann nú með söknuði og sonur minn
biður Guð á kvöldin um að jarða
hann „langa“ hans vel.
Elsku afi, takk fyrir það að þú
varst, takk fyrir þykku fransk-
brauðssneiðarnar, aurana, sögurn-
ar og mjúku höndina þína.
Guð geymi þig í himnasölum.
þín Guðný.
MIÐVIKUDAGUR 8. FEBRÚAR 1995 29
Kærleikur, friður og blessun fylgi
þér alla tíð,
það er kveðjan mín til þín.
Á vængjum fleygum fljúgum við
með heimþrá í hjarta
og vitund um Iífið bjarta.
Þórunn Maggý
Guðmundsdóttir.
Nú er hún elsku amma okkar far-
in til Guðs. Við eigum aldrei eftir
að segja við pabba og mömmu: Kom-
um til ömmu Gunnu á Hlíf. Alltaf
var svo gaman að koma til hennar,
fara í kapp inn ganginn, vera fyrstur
inn til hennar og heyra hana segja:
Eru það ljósin mín? Alltaf gaf hún
sér tíma til að tala við okkur, þó
upptekin væri.
Elsku amma, nú vitum við að þér
líður vel að vera komin til hans afa.
Við þökkum yndislegar stundir með
þér og megi minning þín lifa í hjört-
um okkar.
Nú legg ég aupn aftur
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Ragnar, Einar Ási og Sólveig.
Elsku amma, með þessum fáu lín-
um langar mig til þess að minnast
þín. Fyrstu minningarnar tengdar
þér eru allar sunnudagsheimsóknim-
ar inn á ísafjörð til þín. Á unglingsár-
unum er ég bjó um tíma hjá þér g
Jóhanni frænda kynntist ég þér mun
betur. Oft sátum við þá og spjölluðum
saman, hvort sem umræðuefnið var
frásögn af lífshlaupi þínu og samtíma
þínum eða það sem var að gerast í
kringum mig, unglinginn, stóð það
þér nærri. Oft þegar ég var að fara
út á kvöldin og um helgar varpaðir
þú fram glettnislegum athugasemd-
um sem fólu í sér skilaboð um það
að ég bæri ábyrgðina af gerðum
mínum. Hitti það mun betur í mark
en einhveijar umvandanir og fékk
mann til að hugsa sinn gang um leið
og maður var að fóta sig í heimi
unglingsins.
Ferðalög voru þér hugleikin og
síðustu árin lagðir þú gjarnan land
undir fót og fórst suður og norður
að heilsa upp á vini og vandamenn.
í þessum heimsóknum urðu börnin
mín þess aðnjótandi að kynnast þér.
Þeim þótti mikið til langömmu koma
og hlökkuðu til heimsókna þinna,
enda sýndir þú þeim mikinn áhuga
og fylgdist með þeim og athöfnum
þeirra fram á síðasta dag.
Hvíl þú í friði amma mín eftir' "
strangan vinnudag.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Þín sonardóttir,
Bryndís og fjölskylda.
Þetta er hinsta kveðja mín til
ömmu Gunnu. Þessi yndislega kona
hafði mikil áhrif á mig og þreyttist
ég seint á að hlusta á hana. Nú er
hún farin og ég sakna hennar. En
sorgin víkur fyrir gleðinni, gleðinni
yfir þeim tíma sem ég átti með henni.
Minningin er mín.
Ég elska þig
ekki bara vegna þess
hvemig þú ert
heldur Uka fyrir það
hvemig ég verð qalfur
í návist þinni.
(Nils Ekman).
Aðalheiður íris.
INGUNN
SIGMUNDSDÓTTIR
+ Ingunn Sig-
mundsdóttir
var fædd í Reykja-
vík 18. nóvember
1909. Hún andaðist
í Borgarspítalanum
3. febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Ólöf Þorbjarnar-
dóttir og Sigmund-
ur Magnússon sjó-
maður. Ingunn var
yngst fjögurra
systra, sem nú eru
allar látnar. Þær
voru Guðný, kona
Magnúsar Óddsson-
ar frá Eyrarbakka; Þorbjörg,
kona Freysteins Gunnarssonar;
og Magnea Björg sem lést á
barnsaldri. Ingunn ólst upp hjá
foreldrum sínum á Grettisgötu
17b. Eftir að faðir hennar dó
árið 1924, héldu mæðgurnar
saman heimili, en þegar systur
Ingunnar giftust og fluttu að
heiman, seldi Ólöf húsið á Grett-
isgötu, og bjuggu þær Ingunn
síðan á ýmsum stöðum í borg-
inni, uns Ingunn keypti íbúð í
húsi símamanna á Birkimel 6a.
Ólöf lést árið 1955. Útför Ing-
unnar fer fram frá Fossvog-
skapellu í dag kl. 10.30.
SEM bam gekk Ingunn í Miðbæj-
arskólann, eins og önnur reykvísk
börn á þeim tíma, en hann var þá
eini bamaskólinn í borginni. SSðan
fór hún í Verslunarskólann. 19 ára
gömul hóf hún störf hjá Landsíma
Islands og vann þar S SjörutSu og
átta ár, eða þar til hún hætti störf-
um, 67 ára gömul. Fyrst var hún á
langlínumiðstöðinni, eða „á línun-
um“, eins og stundum var sagt, og
síðar á innheimtudeildinni.
Á símanum eignaðist Ingunn góð-
ar vinkonurtig hélst sú vinátta allt
til æviloka. Með þeim ferðaðist hún
mikið, bæði hérlendis og erlendis,
en Ingunn hafði unun af ferðalögum
og útiveru á fyrri árum og fór t.d.
mikið á skíði og skauta.
Ingunn giftist aldrei
og eignaðist ekki börn.
Systrabörnum sínum
og bömum þeirra var
hún góð frænka, og
minnast þau hennar
með þakklæti og hlýj-
um huga. Ingunn átti
alla tíð fallegt heimili,
hún var mikil hann-
yrðakona og kunni vel
að meta góðar bækur
og fagra muni.
Þegar heilsa og sjón
fóru að gefa sig, keypti
hún sér lítið hús við
vistheimilið Seljahlíð
og bjó þar eins lengi og henni var
unnt, og flutti síðan inn á vistheimil-
ið þar sem hún naut frábærrar
umönnunar til hinsta dags.
Að leiðarlokum er margs að
minnast og em minningar allar ljúf-
ar og góðar. Langri ævi er lokið.
Nú að síðustu var hún orðin gömul
og þreytt kona sem þráði hvíld og
frið. Eg kveð Ingu frænku með
þakklæti og söknuði.
Guðrún.
Erfidrykkjur
Cilæsilcg kaffi-
hlaóborð, fallegir
salir og injóg
góð þjónusta.
Upplýsmgar
í síma 22322
FLUGLEIDIR
HÚTEL LOFTLEIDIR