Morgunblaðið - 21.02.1995, Síða 37

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 21. FEBRÚAR 1995 37
MINNINGAR
GUÐSTEINN
ÞORBJÖRNSSON
+ Guðsteinn Ing-
var Þorbjörns-
son fæddist í Vest-
mannaeyjum 9.
september 1910.
Hann lést á St. Jó-
sefsspítala í Hafn-
arfirði 14. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Þorbjörn
Arnbjörnsson ætt-
aður úr Skaftafells-
sýslum og Margrét
Gunnarsdóttir ætt-
uð úr Landeyjum,
sem bjuggu á
Reynifelli í Vestmannaeyjum.
Systkini Guðsteins eru Elísabet
(látin), Jóna (látin), Guðrún,
Sóley, Arnmundur og fóstur-
systirin Sigríður. Guðsteinn
kvæntist Guðrúnu Margréti
Guðmundsdóttur úr Borgar-
firði, f. 20. júní 1909, þann 7.
febrúar 1931. Foreldrar Margr-
étar voru Guðmundur Krist-
jánsson frá Krumshólum í
Borgarfirði og kona hans Guð-
rún Jónsdóttir. Börn Guðsteins
og Margrétar eru: Svanhvít
Kristrós, f. 22. maí 1931, d. 8.
ágúst 1935, Guðbjörn Reynir,
skólastjóri, sem kvæntur var
Maríu Júlíu Helgadóttur og
eiga þau 4 börn, Margrét Sóley
hjúkrunarfræðingur, gift Árna
Hólm og eiga þau 2 börn, Svan-
ur Birgir, kennari, sem kvænt-
ur var Kristbjörgu Ólafsdóttur
(látin) og eiga þau 4 börn -
síðari kona Birgis er Jórunn
NÚ SJÁUM við ekki lengur hlýja
brosið hans Guðsteins. Góðlátlega
og einlæga brosið hans yljaði mörg-
um um hjartaræturnar og gerði
margan daginn bjartari og ánægju-
legri. Það var glaðværðin sem ein-
kenndi svo mikið líf Guðsteins. Og
hlýjan og góðvildin sem fylgdu voru
ráðandi þættir í viðmóti hans við
alla sem hann mætti.
Ég man vel fyrsta skiptið sem
ég mætti Guðsteini. Hann var þá
vélstjóri á „Mjólkurbátnum" sem á
sínum tíma flutti mjólk frá Stokks-
eyri til Vestmannaeyja. Ég var þá
á biðilsbuxunum eftir elstu dóttur
hans og var á leið til Eyja að hitta
hana. Þegar ég var kominn um
borð fór ég að leita að réttu orðun-
um til að segja við Guðstein sem
mögulegan tengdaföður. En fljót-
lega kom í ijós að ég hefði ekki
þurft að hafa áhyggjur af þessu,
því allt hans viðmót gerði þetta létt
fyrir mig. Þannig var Guðsteinn,
elskulegur og hjálplegur við alla.
Já, brosið hans er horfið, en eft-
ir lifa minningarnar um hlýjan og
hjálplegan tengdapabba sem alltaf
var boðinn og búinn að veita aðstoð
í hveiju sem var og hvernig sem á
stóð fyrir honum. Þetta virtist hon-
um í blóð borið. Þannig var hann,
og þannig kom hann fram við alla
þá sem hann mætti á lífsleiðinni,
eftir því sem ég vissi best.
Góðvild Guðsteins fylgdi líka
glens og gaman og allir sem þekktu
hann nutu þess. Börnin hans og
barnabörn nutu þess sannarlega í
ríkum mæli, því í barnahópi var
Guðsteinn hrókur alls fagnaðar, lék
sér af lífi og sál og með barnslegri
gleði og glettni. Hvar sem hann kom
hændust börn að honum, því úr
andliti hans skein einskær góð-
mennskan sem með glettninni gerði
hann vinsælan meðal barna.
En þó að gleði og glettni hafi
verið ríkjandi í lífi hans, var alvaran
snar þáttur þar einnig. Sem faðir
margra barna fann hann fyrir al-
vöru og skyldukvöðum tilverunnar.
Undir þeim kvöðum stóð hann með
skyldurækni, ávallt sívakandi yfir
efnahagsþörfum fjölskyldunnar.
Hann fann fyrir ábyrgðinni og stóð
undir henni með einstakri prýði.
Ég kynntist Guðsteini einnig sem
starfsyfirmanni þegar ég var háseti
hjá honum í sjö vikur eitt sumarið
Brádshaug - Guð-
rún Lilja, sérkenn-
ari gift Steinþóri
Þórðarsyni og eiga
þau 4 börn, Hreinn
Smári, vélsljóri,
kvæntur Eygló Ein-
arsdóttur og eiga
þau 3 börn, Eygló
Björk, talmeina-
fræðingur, gift Ró-
bert Brimdal og
eiga þau 2 börn,
Erna Kristrós,
framkvæmdastjóri,
gift Eddy Johnson
og eiga þau 2 börn
og fóstursystirin Helga Arn-
þórsdóttir, kennari, gift Bjarna
Sigurðssyni og eiga þau 2 börn.
Guðsteinn lauk vélstjóraprófi
og síðan skipstjóraprófi í Vest-
mannaeyjum og var ýmist vél-
stjóri eða formaður á bátum frá
Vestmannaeyjum. Lengst af
formaður á Unni VE-80 sem
hann átti með Jóhanni Kristj-
ánssyni. Eftir að Guðsteinn
hætti sjómennsku, kominn á
efri ár, var hann um tíma bif-
reiðastjóri á Vörubílastöð
Vestmannaeyja. Eftir að þau
hjón fluttu upp á land vann
hann við ýmis störf hjá Rafha
hf. þar til hann fór á eftirlaun.
Síðustu æviárin hafa þau hjón
búið að Hjallabraut 33 í
Hafnarfirði.
Útför Guðsteins fer fram frá
Aðventkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 21. febrúar og
hefst athöfnin kl. 13.30.
á bát úr Eyjum, sem hann var skip-
stjóri á. Þar komst ég að raun um
að hann var ekki aðeins góðviljaður
og hjálpsamur, heldur einnig dug-
mikill og úrræðagóður í baráttu við
erfið störf og kringumstæður.
Margir þeirra sem þekktu Guðstein
á því sviði hafa tjáð sig við mig á
sama hátt. Auk þess að vera góður
verkmaður var Guðsteinn hagleiks-
maður og minnist ég þess að hafa
dáðst að handbragði hans og verk-
viti. Flest af því tagi lék í höndunum
á honum. Hann hafði auk þess fijótt
ímyndunarafl og hugvitsemi sem
m.a. kom fram í því að hann fann
upp og hannaði vél til að fella net
sem hann fékk einkaleyfi fyrir og
varð til að flýta fyrir netagerð.
Alltaf var gott að tala við Guð-
stein. Hann hafði alltaf tíma til að
spjalla við mann um hlutina og
glensast til að hressa upp á tilver-
una. Hann var aldrei margorður og
aldrei heyrði ég Guðstein hallmæla
neinum. Ef hann ræddi um aðra á
annað borð var það jafnan til að
segja eitthvað jákvætt um þá. Þann-
ig var Guðsteinn. Alltaf reiðubúinn
að leggja eitthvað jákvætt til.
Mikilvægur þáttur í lífi Guðsteins
var hans persónulega trú. Allt hans
líf bar vitni um að hann fyndi og
sækti styrk í trúna sem leiðarljós
og akkeri í lífinu. Þeir sem kynnt-
ust honum best fundu það vel. Mér
þykir ekki ótrúlegt, að glaðværðin,
góðvildin og hjálpsemin sem ein-
kenndi svo mikið líf hans hafi átt
eitthvað skylt við hans persónulegu
trú og tilverulegar skoðanir.
Guðsteinn átti orðið erfitt með
minnið síðustu árin. En þó að breyt-
ing hafi orðið á minni hans varð
engin breyting á góðvildinni, hjálp-
seminni og glettninni. Þar var hann
samur og áður, allt fram á síðustu
stund. Og þannig lifði hann lífínu,
öðrum til hjálpar og ánægju.
Hafðu þökk fyrir lífsfylgdina,
kæri tengdafaðir, og þökk fyrir allt
sem þú varst mér á lífsleiðinni. Ég
veit að allir þínir ástvinir hafa sama
hug og eru fullir þakklætis til þín
fyrir allt sem þú hefur verið þeim.
Hittumst heilir á upprisudeginum
mikla!
Árni Hólm.
Eftir að hafa fylgst með liðan
og þrásæknum lasleika Guðsteins
heitins kom andlát hans ekki á
óvart, með því alllangan tíma lá
leið hans milli heimilis og sjúkra-
húss. Eigi að síður er ástvina- og
góðvinamissir jafnan sár og trega-
blandinn. Með nokkrum orðum
minnist ég langtímavinar míns.
Haustið 1949 hófust kynni okkar
Guðsteins í Vestmannaeyjum. Þar
hitti ég þennan vaska dreng —
heimilisföður fjölmennrar fjöl-
skyldu, sjósóknara, skipstjóra og
bifreiðastjóra — eljumenni þrot-
lausra athafna að búa að sínum sem
bezt hann gæti.
Þar kynntist ég honum í safnað-
arstarfi, félagsstarfi, söngstarfi og
skólastarfi Aðventkirkjunnar í Eyj-
um — í dýpstu alvörumálum og
gáskafyllstu gamanmálum. Alls
staðar var hann fús til samstarfs
INGIBJORG
ING VARSDÓTTIR
+ Ingibjörg Ing-
varsdóttir
fæddist á Bíldudal
23. júní 1920. Hún
lést í Reykjavík 11.
febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Ing-
var Árnason sjó-
maður og kona
hans Stefanía
Ragnhildur Jóns-
dóttir. Ingibjörg
fluttist með for-
eldrum sínum til
Hafnarfjarðar og
síðar Reykjavíkur
1926. Hinn 5. október 1939
giftist hún Þórði Guðmunds-
syni verslunarmanni, f. 10. júlí
1919, d. 24. maí 1972. Börn
þeirra eru: 1) Guð-
mundur, f. 1939,
kvæntur Guðnýju
Hálfdanardóttur.
2) Ingvar, f. 1941,
kvæntur Guðnýju
Svavarsdóttur og
eiga þau sex börn.
3) Stefán, f. 1948.
Hann á tvo syni. 4)
Símon, f. 1951,
kvæntur Ingi-
björgu Júlíusdótt-
ur. Hann á einn son
úr fyrri sambúð.
Dætur Símonar og
Ingibjargar eru
tvær og tvö barnabörn.
Utför Ingibjargar fer fram
frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 13.30.
Vort líf er oft svo örðug för
og andar kalt í fangj
og margur viti villuljós
og veikum þungt um gang
En Kristur segir: Kom til mín,
og krossinn tekur vegna þín.
Hann ljær þér bjarta sólarsýn,
þótt syrti'um jarðarvang.
(Kristján frá Djúpalæk)
MEÐ þessum sálmi langar okkur
systkinin að kveðja Immu frænku
okkar og minnast hennar einnig
með nokkrum orðum. Imma eins
og hún var alltaf kölluð var einka-
barn foreldra sinna. Ólst hún upp
á Bíldudal og þeim stað unni hún
ætíð, því þar leið henni vel og þar
upplifði hún ljúfa æsku í faðmi
ástríkra foreldra sem báru hana á
höndum sér. Foreldrar Immu sem
við systkinin ávallt nefndum
frænku og frænda tóku í fóstur
litla bróðurdóttur frænku, Unni,
sem er móðir okkar. Reyndust þau
henni frábærlega vel því yndisleg
þar sem hann mætti hjálp veita til
uppbyggingar og ánægju. Ekkert
mátti hann aumt sjá, utan að veita
lið, því maðurinn var harla tilfinn-
inganæmur og hjartahlýr.
Sé hægt að tala um, að einhver
persónueinkenni beri öðrum ofar,
án þess að varpa skugga á aðra
eðlisþætti, er þrennt hvað sterkast
fyrir mér í minningamyndinni hans.
Fyrst er það glaða brosið, er stöð-
ugt ljómaði af ásjónu hans. Það var
líkast sístreymandi uppsprettu —
alltaf til staðar.
í öðru lagi þessi þrotlausa, oft
svo snillilega alvörubúna, glettna
hnittni með tilheyrandi, kitlandi
smáviprum við munnvikin og
glampandi gneistaflugi augnanna.
Alltaf græskulaus glettnin, sem oft
greip mig í lausu lofti, uns ég náði
jarðsambandinu — en þá var líka
hlegið mikið og hjartanlega.
I þriðja lagi er það trúin. Hjá
Guðsteini skipaði hún öndvegi. Hún
var máttarstólpinn, sem bar hann
uppi í átökum lífsins, oft hörðum
og hættulegum á sjó og landi. Einn-
ig hélt þessi sama trú honum uppi
í fangbrögðunum við ásækinn sjúk-
dóminn.er að lokum leiddi til dauða.
í þeirri baráttu, sem og í lífsathöfn-
unum sjálfum, var hann sama,
sanna karlmennið — aldrei kvartað,
heldur athygli fremur beint að því,
sem öðrum mætti til góðs verða.
Eftir langan ævidag, vel unnið lífs-
verk og langt sjúkdómsstríð er
hvíldin kær.
Við þökkum allt, er við fengum
með honum að njóta og frá honum
þiggja. Hér er góður drengur geng-
inn. Við felum líf hans í hönd Guðs
nú og um alla eilífð. Blessuð sé
minning hans.
Elsku Margrét, börnin öll, barna-
og bamabarnabörn. Við biðjum Guð
að styrkja ykkur og hugga við missi
hins kæra fjölskylduföður, vinar
okkar og bróður, Guðsteins.
Sólveig og
Jón Hjörleifur Jónsson.
Hugleiðing
Falla af tijánum fölnuð blöðin.
Fegurð sölnar, blómin deyja.
Að endingu kemur að öllum röðin.
Hið örugga, þetta að fölna og deyja.
En eins og frá vetrarins kalda klaka
koma blómin þá viðjar rakna
okkur mun heldur ekki saka
- endursköpuð til lífsins vakna.
(Björk.)
Afí er dáinn.
Besti og skemmtilegasti afi í
heiminum. Minningamar hrannast
upp í hugann, flestar vekja upp
hlátur sem síðan breytist í grát.
Að standa allt í einu frammi fyrir
þeirri köldu staðreynd að afí sé
farinn er svo erfitt, við viljum ekki
sleppa takinu. Öll vitum við jú að
stundin kemur og við reynum að
búa okkur undir hana, en annað
kemur á daginn. Áfallið er alltaf
jafn mikið, sama hversu mikinn
undirbúning við teljum okkur hafa
fengið.
Afi var búinn að vera mikið veik-
ur og vissi að hans tími var kom-
inn, en hann hafði fullvissuna um
eilíft líf við endurkomu Krists og
sú fullvissa veitti honum frið.
Við viljum þakka okkar yndislega
afa fyrir sönginn, leikina, útilegum-
ar, sumrin á Hlíðó, bíltúrana, fyrir
að kenna okkur að láta lífsgleðina
sitja í fyrirrúmi og síðast en ekki
síst fyrir að vera alltaf til staðar
fyrir okkur þegar við þurftum á að
halda.
Elsku amma, Guð veiti þér styrk
á erfiðri stundu.
Barnabörnin.
Þei, þei og ró.
Þöp breiðist yfir allt.
Hnigin er sól í sjó.
Sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg.
Værðar þú njóta skalt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
(Jóhann Jónsson.)
Elsku langafi.
Takk fyrir allar góðu stundimar
sem við fengum með þér.
Barnabarnabörnin.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
marp er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
. Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hinsta kveðja,
Kolbrún Ýr Smáradóttir.
voru þau. Imma fluttist suður til
Reykjavíkur ásamt foreldrum og
fóstursystur og leið áhyggjulaus
æskan fljótt.
Fullorðinsárin tóku við í sinni
margbreytilegu mynd og aldrei vit-
um við ævina fyrr en öll er. Ekki
fylgist alltaf að gæfa og gjörvi-
leiki. Imma var lagleg kona og fín-
gerð, góðum gáfum gædd og hafði
skemmtilega frásagnarhæfileika.
Hún átti við margvísleg veikindi
að stríða og þar á meðal fékk hún
berkla og varð hún tvisvar sinnum
að leggjast inn á Vífilsstaðaspítala.
Imma giftist ung Þórði Guðmunds-
syni og fljótlega byggðu þau sér
heimili í litla bakhúsinu hjá foreldr-
um hans á Vesturgötunni.
Síðar fluttust þau í Bústaða-
hverfið og bjó hún þar til æviloka.
Svo háttaði til að um sama leyti
og þau fluttu inn á Hæðargarð
með drengina sína fluttu foreldrar
okkar í næsta hús. Því má segja
að þær fóstursystur hafi búið hlið
við hlið á þriðja tug ára og var
samgangur mikill á milli heimil-
anna og gekk á ýmsu í stórum
barnahóp þegar allir voru komnir
saman.
Minnumst við sérstaklega sam-
veru fjölskyldnanna um jólin. Hjá
okkur á aðfangadagskvöldi, hjá
frænku og frænda á jóladag og
afmælisveislnanna hjá Immu á
annan jóladag.
Margs er að minnast frá þessum
tíma og voru mörg hlaupin hjá
þeim fóstursystrum milli heimil-
anna. Var gaman að hlusta á þær
rifja upp æskuárin og var oft hleg-
ið dátt. Minnumst við þá sérstak-
lega þeirrar upprifjunar móður
okkar þegar Ingvar faðir Immu tók
hana á háhest og söng. Ingvar var
góður og mikill söngmaður og tók
Imma það í arf enda söng Imma
oft í foreldrahúsum fyrir gesti og
heimafólk:
Nú er Imma dáin og komin í
öruggt skjól hjá móður sinni. Nú
geta þau sungið aftur saman feðg-
inin og sjáum við hana brosa barns-
lega mitt i ilmi sinnar eigin ham-
ingju.
Með þessum fáu orðum kveðjum
við Immu frænku og vill móðir
okkar senda sinni kæru fóstursyst-
ur saknaðarkveðju og þakkar sam-
fylgdina. Við systkinin og foreldrar
okkar sendum Mumma, Inga, Stef-
áni, Símoni og fjölskyldum þeirra
okkur innilegustu samúðarkveðjur.
Sjöfn, Heba, Ágústína
Og Guðjón.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vcl frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þeBs Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimastðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega Ifnulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa sktrnarnöfn stn en ekki stuttnefni undir greinunum.