Morgunblaðið - 21.02.1995, Qupperneq 39

I
I
1
1
I
:
4
4
4
4
4
-I
MORGUNBLAÐIÐ
~ MINNIIMGAR
LEO ARNASON
FRÁ VÍKUM
+ Leó Árnason fæddist 27. júní
1912 í Víkum á Skaga í Aust-
ur-Húnavatnssýslu. Hann lést á
Sjúkrahúsi Suðurlands 11. febr-
úar sl. Leó var jarðsunginn frá
Selfosskirkju 18. febrúar sl.
ÞAÐ VAR sumarið ’79 í Mosfellsdal
að sást til manns sem gekk um hnar-
reistur í skikkju. Þetta var Leó Áma-
son frá Víkum á Skaga, líkastur ljóni
í útliti og kallaði sig Ljón norðurs-
ins. Hann dvaldi hjá mér sumarlangt
og vann ýmis heimilisstörf. Þetta
sumar var mér ógleymanlegt.
Leó var einkennilegt sambland af
bami og stórhuga framkvæmda-
manni en nú sestur í helgan stein.
Og þó. „Við byggjum kirkju hér á
staðnum,” sagði hann. „Það verður
engin venjuleg kirkja heldur agn-
arsmá og bara fyrir börn. Og hún
verður klædd með kopar." Leó lét
ekki sitja við orðin tóm. Daginn eftir
hélt hann til Reykjavíkur og kom til
baka með fangið fullt af glóandi
kopar. Kirkjubyggingin dróst samt á
langinn - við þurftum að spjalla um
margt og músísera.
Sumamótt: Leó dregur fram sög
og þessi mikli byggingameistari og
smiður sagar ekki kirkjuvið heldur
spilar á sögina og syngur eigið ljóð:
Með tregafullum táram
ég teyga þig þú tæra lind
því þar er engin mamma
með Iítinn sokk né kind
sem kroppar fyrstu grænu stráin
með vonaraugu á
vasanum hennar mömmu minnar
og brauðmylsnu vill fá.
Og lækurinn sem liðaðist
um framvísið á bænum
er horfinn inn í tímann
sem aldrei kemur hieir.
En það er einhver að hvisla
og segja gamla sögu
ó, þú gamli tími
við söknum báðir tveir.
Við Leó ýtum hugmyndum um
kirkjubyggingu til hliðar og leggjum
á ráðin um skipasmíðar. Skipið á að
heita Knörr sannleikans. Við hyggj-
umst stífla árnar í dalnum þar til
skipið kemst á flot og síðan siglum
við til hafs undir fullum seglum. Við
veiðum í soðið okkur til matar en
það er óvíst hvar við komum að landi.
Leó málar vatnslitamynd af skipinu,
það er með háum möstrum og langri
tijónu. Og hann syngur um leið og
hann málar:
Enginn nú reynir að snúa til baka
nóttin oss býður öllum að vaka.
Okkur til hressingar drekkum við
grasaseyði sem Leó hefur búið til
úr mjaðaijurt og þessi sumarnótt tók
aldrei enda.
Það var sumarið ’79. Knörr sann-
leikans varð hin fullkomna hugar-
smíð. Hvað annað? Síðan siglum við
til hafs undir fullum seglum.
Ó, þú gamli tími
við söknum báðir tveir.
Bjarki Bjarnason.
EYJOLFUR
STEFÁNSSON
+ Eyjólfur Jens
Stefánsson fædd-
ist í Bjarneyjum á
Breiðafirði 15. októ-
ber 1918. Hann lést
á sjúkrahúsinu á
Egilsstöðum _ 11.
febrúar 1995. Útför
hans fór fram frá
Áskirkju í Reykjavík
mánudaginn 20.
febrúar. Foreldrar
Eyjólfs voru Stefán
Stefánsson bóndi,
Gerðum í Bjarneyj-
um, og kona hans
Guðlaug Gunnlaugsdóttir. Hann
var yngstur þriggja systkina.
Eldri voru Valdimar og Ingveld-
ur. Þau eru bæði látin.
Eftirlifandi eiginkona Eyjólfs
er Jódís Þóra Sigurðardóttir, f.
4. júní 1914 í Viðey. Fóstursonur
þeirra er Skúli Magnússon,
kvæntur Önnu Einarsdóttur og
eiga þau þijú börn. Þau eru: 1)
Eyjólfur. 2) Eyrún Heiða, eigin-
maður hennar er Unnsteinn
Guðjónsson, þau eiga eina dótt-
ur, Sögu. 3) Jódís, hennar sonur
er Alex Skúli Einarsson.
Útför Eyjólfs fór fram frá
Áskirkju í gær, 20. febrúar.
GENGINN er góður drengur. Þessi
setning er greypt i huga minn, þegar
ég minnist vinar míns og félaga
Eyjólfs Stefánssonar. Það var árið
1950 sem ég sá hann fyrst. Hann
kom að Bjarmalandi í Laugarnesi
um nótt af dansleik ásamt mömmu,
pabba og Jódísi móðursystur minni.
Mér er það í fersku minni að hann
settist á rúmstokkinn hjá mér og
spjallaði við mig lengi nætur. Ég var
þá sjö ára gamall.
Seinna þegar Eyjólfur var orðinn
eiginmaður Jódísar og ég var að vaxa
úr grasi fann ég svo vel að þar fór
maður hlédrægur og ákaflega traust-
ur. Þegar 'liann lagði eitthvað til
málanna, tók maður það bókstaflega
og rökræddi það ekki frekar. Eyjólfur
ólst upp í Bjamey á Breiðafirði og
var mótaður af æskunnar umhverfi
til æviloka. Hann var veiðimaður með
afbrigðum góður hvort sem var á
sel, fugl eða annað sjávarfang. Hann
byijaði sinn sjómannsferil í fjörunni
heima, fyrst á árabát-
um, síðan á vertíðarbát-
um og svo togurum.
Eyjólfur var einn af
þeim þöglu sjómönnum
sem sigldu milli íslands
og Englands í heims-
styrjöldinni síðari.
Ég kynntist Eyjólfi
fyrst fyrir alvöru þegar
við frændsystkinin
keyptum Hvalseyjar á
Mýrum árið 1970. Þá
var hann okkar ráðgjafí
í nýtingu hlunninda og
umgengni við náttúr-
una. Þar fór Eyjólfur á kostum og
þá fann ég svo vel að í þessum hægl-
áta, hlédræga manni bærðust djúpar
tilfinningar, viska og virðing fyrir því
lífi sem býr í úteyjum á Islandi. Eng-
inn var betri lundaveiðimaður en hann
og enginn bar meiri virðingu fyrir
lundanum en hann.
Ég geymi í huga mínum, elsku
Eyjólfur minn, mynd af þér í Hvals-
eyjum, þar sem þú fitlaðir við six-
pensarann og varst svo ótrúlega
samofinn lífríkinu.
Þegar við hittumst næst hellir þú
upp á könnuna eins og svo oft áður
og við sláum á létta strengi yfir
æðarhreiðri í' heimkynnum þínum.
Elsku Jódís, Skúli og Anna, Guð
styrki ykkur og fiölskylduna í sorg-
inni. Minning um góðan dreng mun
lifa.
Guðmundur Helgason.
Það er ekki auðvelt verk að rita
minningarorð um jafn fljúgandi fjöl-
breyttan persónuleika og Leó Árna-
son, en ég skal reyna. Árið 1973
um vorið komu tveir skrautlegir
menn gangandi í fiörunni á Stokks-
eyri, einn með staf í nýjum jakkaföt-
um með vesti, sveipaður skikkju,
hinn í innfluttum frönskum tweed-
jakkafötum með slaufu og rauða
topphúfu. Sá með stafinn var Leó,
hinn var Steingrímur Sigurðsson
Roðgúlsbóndi, málari og spekúlant.
Þóttu mér þetta sniðugir fuglar og
bauð þeim inn í kaffi í sumarbústað
okkar. Til staðar var fyrir tilviljun
í bústaðnum norðlenskur frændi
Leós og tókum við allir tal um heim-
spekileg málefni. Umræða þessi stóð
í margar klukkustundir og endaði
með að Leó fór að lesa upp ljóð sín
og Roðgúlsmálarinn málaði portrett
af gestunum með þremur litkrítum,
sem til staðar voru.
Upp úr þessari heimsókn tókst
ágæt vinátta með okkur Leó eða
Ljóni norðursins eins og hann kaus
að kalla sig til áréttingar á norræn-
um uppruna sínum og sérstöðu. Leó
var ágætt skáld og liggja eftir hann
hundruð ljóða og örugglega ein millj-
ón teikninga. Leó vildi hafa það
þannig að þegar hann tók að sér
verkefni var ekkert verið að tvínóna
við hlutina. Eitt sinn var verið að
skipuleggja málverkasýningu og ég
spurði hann hvort eitthvað væri til
af myndum og sagðist hann þá bara
mála það sem vantaði. Degi síðar
hringdi Leó og var þá búinn að
mála sextíu myndir á einum sólar-
hring. Ekki voru allar eins og mynd-
ir Rembrandts en þó, þær höfðu all-
ar sinn skemmtilega blæ. Leó varð-
veitti alltaf bamssálina og var afar
tilfmninganæmur og minnugur.
Hann minntist oft móður sinnar sem
hann elskaði svo heitt og fór meira
að segja einu sinni norður til hennar
á Skaga og byggði þar hús handa
henni að eigin sögn á átján dögum.
Svona var Leó, allt átti að gerast í
hvelli og helst með glæsibrag. Einu
sinni var rætt um verðlagningu á
málverkum vegna sýningar hans.
Þá hafði ég á orði hvort hann sæi
ekki eftir myndum sem seldust og
hann sæi ef til vill aldrei aftur. Við
skulum bara setja þannig verðlag á
myndimar að enginn hafi efni á að
kaupa þær, var svarið. Leó klæddist
gjarnan mjög skrautlega og yfirleitt
voru fötin af beztu tegund. Eg minn-
ist þess að Leó sat fyrir nokkrum
sinnum í auglýsingum fataverzlunn-
ar einnar sem var í Bankastræti og
mátti halda að þar væri alþjóðlegur
heldri maður á ferð, annaðhvort
greifi eða lord, enda fatnaður í þeim
anda. Leó bar sig ávallt vel þótt oft
væri lífið erfitt, sérstaklega þegar
veikindi sóttu að. Hann fór þá á
milli stofnana og stundum var hann
ákaflega sár og leiður, en gleðin og
trúin á Guð og hið góða hélt honum
ávallt á floti. Leó minntist oft á skip
sannleikans, knörr sannleikans sem
myndi sigla þöndum seglum um him-
ingeiminn í fylgd hvítra svana. Leó
þorði að vera örðuvísi, hann þorði
að hugsa eins og hann langaði til.
Þess vegna varð Leó aldrei ríkur að
veraldlegum auð, en ég veit að öll
börn í ætt hans og barnabörn dáðu
þennan skemmtilega afa sinn og
langafa og hvað er hægt að biðja
um meira? Knörr sannleikans ber
nú Leó hátt í langri .siglingu í fylgd
hvítra svana og horfinna fornra vina.
Blessuð sé minning hans.
Friðrik Á. Brekkan.
t

Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu
okkkur samúð og vinarhug við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
ÖNNU KRISTJÖNU
BJARNADÓTTUR,
Flyðrugranda 20.
Margrét Hansen, Arnar Guðmundsson,
Jón Bjarni Guðlaugsson, Margrét Ríkarðsdóttir
og barnabörn.
ÞRIÐJUDAGUR 21. FEBRÚAR 1995 39
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓSEF MAGNÚSSON
frá Hvoli,
andaðist í sjúkrahúsinu á Hvammstanga laugardaginn 18. febrúar.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
THEÓDÓRA JÓNSDÓTTIR
frá Patreksfirði,
Ljósvallagötu 22,
Reykjavík,
andaðist á Hrafnistu, Hafnarfirði, 15. febrúar.
Hún verður jarðsungin frá Fossvogskapellu föstudaginn 24. febrúar
kl. 10.30.
Jón S. Guðmundsson,
Svanhvít Kristjánsdóttir,
Una Sveinsdóttir,
Ólafur Sveinsson
og aðstandendur.
t
Kveðjuathöfn um
STEFÁN VALDIMARSSON
vélstjóra
frá Vallanesi,
til heimilis í Löngufit 13,
Garðabæ,
ferfram frá Fossvogskirkju miðvikudag-
inn 22. febrúar kl. 15.00.
Jarðsett verður að Víðimýri í Skagafirði
laugardaginn 25. febrúar kl. 14.00.
Herfríður Valdimarsdóttir, Óskar Magnússon,
Jóhanna Valdimarsdóttir, Kjartan Kristjánsson
og systkinabörn hins látna.
t
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför bróður
okkar, mágs og frænda,
SIGURÐAR MAGNÚSSONAR
fyrrverandi verkstjóra,
Hjallavegi 30.
Asdis Magnúsdóttir,
Þórhildur Magnúsdóttir,
Áslaug Magnúsdóttir,
Hulda Magnúsdóttir,
Gísli Magnússon,
og systkinabörn.
Óskar B. Pétursson,
Gústaf Lárusson,
Karl Sigurðsson,
Jóna G. Sigurðardóttir,
Gylfi Magnússon,
Helga H. Guðmundsdóttir
t
Okkur innilegustu þakkir fyrir auðsýnda
samúð og hlýhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu,
langömmu og langalangömmu,
GUÐMUNDU KRISTÍNAR
JÚLI'USDÓTTUR
húsfreyju frá Skjaldartröð,
Hellnum.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki
öldrunardeildar Heilsuverndarstöðvar
Reykjavíkur.
Guð blessi ykkur öll.
Kristín Erla Valdimarsdóttir, Ögmundur Pétursson,
Valgerður Valdimarsdóttir,
Karólína Rut Valdimarsdóttir,
Hjörtur Valdimarsson, Anna Torfadóttir,
Kristófer T.S. Valdimarsson, Ólina Guðmundsdóttir,
Sæbjörn Valdimarsson, Rannveig Ólafsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Lokað
Lögmannsstofan, Skeifunni 11a, verður lokuð eftir
hádegi í dag vegna jarðarfarar
JÓNASAR G. RAFNAR.
Ingibjörg Þ. Rafnar, hrl.,
Ásdís J. Rafnar, hdl.
og Kristín Briem, hdl.
í